"Hayop ka! Pakawalan mo'ko! Animal ka talaga, Drake! Papatayin talaga kita kapag nakawala ako rito!" Galit na sigaw ni Stella habang nakatali sa upuan habang ako naman ay karga-karga ang anak namin.
It really feel nice to hold my child. I'm so happy.
Naging successful ang plano namin na kidnappin' sila. Though, medyo lumalim ng kaunti ang galit na Stella sa akin.
It's not totally kidnapped actually kasi nagpaalam din naman ako kay Nanay Selia na kukunin ko muna ang anak niya at ang apo niya sandali para ayusin ang pamilya namin. At nagpapasalamat naman ako dahil pumayag ito. Basta lang raw ay alagaan at huwag saktan ang anak at apo niya.
Parang kaya ko namang gawin iyon sa kanila. Ngayon, sila yung pinakaimportante para sa akin.
"Hayop ka! Saan mo kami dinala, huh?! Anong gagawin mo sa amin?! Pakawalan mo'ko rito, Drake!" Pagsusumigaw pa nito.
"Dito na kayo ngayon titira. Magkakasama na tayo." Nakangiting saad ko habang hinihili ang bata na mahimbing na natutulog sa mga braso ko at hindi alintana ang boses ni Stella. Mukhang sanay na ito sa bunganga ng Nanay niya.
"Anong dito titira?! Ayaw ko! Ayaw kitang makasama kaya pakawalan mo na ako rito, ano ba?! Kidnapping 'tong ginagawa mong hayop ka!" Galit na sigaw nito kaya agad naman akong lumapit sa kaniya at senenyasan siyang manahimik.
"Kahit sumigaw ka ng sumigaw ay walang makakarinig sayo rito at baka magising rin ang anak natin." Saad ko.
"Wala akong pakialam sa lintek na 'yan! Pakawalan mo na ako rito, hayop ka!" Hindi naman ako makapaniwalang nakatingin sa kaniya.
"Huwag mo siyang tawaging ganiyan, Stella. Anak mo'to. Anak natin 'to, oh. Makalintek ka sa anak mo..." Naiiling na saad ko. Hindi makapaniwala sa mga lumalabas sa bibig nito na masasakit na salita.
Parang hindi sa kaniya nanggaling ang bata kung tratuhin niya. Napapansin ko na ito simula pa ng nagpupupunta ako sa bahay nila.
May mga oras na kapag pinapaalis ako nito ay hindi talaga ako tuluyang umaalis. Andoon lang ako at nakatingin sa kanila at nakikinig. Minsan ay hindi ko maiwasang maawa sa anak namin kapag naririnig kung pinagsasalitaan siya ni Stella ng mga masasakit na bagay at trinatrato na parang hindi niya anak.
"Wala. Akong. Pakialam. Wala akong pakialam! Kaya puwede ba, pakawalan mo na ako! Uuwi na kami ng anak ko at mas lalong-lalo na hindi ko na siya ulit ipapahawak sayo! Hindi ko siya ibibigay sa'yo."
"Edi hindi na lang kita papakawalan para hindi mo magawa 'yon." Nakangiting saad ko saka tumalikod saka pumunta sa may crib at nilagay doon ang anak namin dahil mahimbing na talaga ang tulog nito.
"Hayop ka talaga! Drake, pakawalan mo ako sabi, eh! Gago ka talaga! Gago ka!" Bumalik naman ako sa gawi nito a naupo sa upuan na nasa harap niya.
"I have an offer for you." Seryusong sabi ko habang nakatingin ng deritso sa mga mata niya.
"Ano naman?!" Galit na sigaw nito habang masamang nakatingin sa akin.
"I will give you two million basta huwag ka lang umalis dito sa bahay at alagaan mo ang anak natin. Iyon lang ang gagawin mo." Nakita ko naman itong natigilan dahil sa alok ko sa kaniya. Palihim naman akong natuwa dahil may posibilidad na pumayag ito sa alok ko base na rin sa reaksiyon nito. "It's not that hard, right?"
Nakita ko na bigla itong nag-isip kaya hinintay ko naman ang magiging sagot nito sa akin. Ilang sandali pa ay tumingin na ito sa akin at nagsalita. "Tatlong milyon at gagawin ko ang sinabi mo."
"Dahil dinagdagan mo ang presyo dadagdagan ko rin ang gagawin mo." Nakangiting saad ko saka agad na nag-isip ng puwedeng ipagawa sa kaniya. "Sleep with me in my room."
"Nahihibang ka na ba?! Hindi ko gagawin 'yan! Manigas kang hinayupak ka!" Galit na sigaw na naman nito.
Galit na galit talaga ito. Kanina pa siya sigaw ng sigaw at hindi nawawala ang masamang tingin niya.
"Bakit ayaw mo? Matutulog ka lang naman na katabi ako, ah? At gagawin mo lang iyong mga iba pa. Aalagaan si baby at hindi ka aalis. Napakadali lang 'yan kung gagawin mo at may tatlong milyon ka pa." Pang-iingganyo ko pa sa kaniya kaya natahimik naman ulit ito. "Mahirap na ang buhay ngayon at hindi basta-bastang halaga ang tatlong milyon. Hindi mo makikita 'yan sa daan."
Pansamantalang naging tahimik ang buong bahay. Walang nagsalita sa aming dalawa. Siya ay nag-iisip at ako naman ay naghihintay lang sa magiging pasya niya.
Sana ay pumayag siya. Gusto ko na silang makasama.
"Okay. Payag na ako. Ngayon kalagan mo na ako rito." Agad naman akong ngumiti at kinalagan ang paa nito at sinunod ko naman ang kamay niya.
Yes! Pumayag na nga siya.
"Now, do you want something to eat? Anything. Just say it and I'll give it to you." Tanong ko sa kaniya at napatingin sa pulsuhan nito at agad na nakita na namumula ito. "Masakit ba? Masyado bang napahigpit ang pagkakatali nila sa'yo? Do you want me---"
"Okay lang ako." Marahas na inagaw nito ang kamay at nagsimula ng maglakad-lakad kaya naiwan naman ako sa kinatatayuan ko ng ilang sandali pero agad rin na sumunod sa kaniya. "Gusto kung kumain. Hindi pa ako kumakain ng dukutin niyo ako." Tumango ako at iginaya siya papunta sa kusina.
"Gusto mo bang ipagluto kita?" Tanong ko sa kaniya.
"Huwag na. Yung kung anong nandiyan na lang." Nababagot na sagot nito habang patuloy pa rin sa pagtingin-tingin sa paligid.
Tumango naman ako ulit saka binuksan ang ref. "Pili ka ng gusto mong kainin." Asik ko at agad naman itong napatingin sa loob ng ref at lumanding ang tingin sa cake. Her favorite cake. It's also my favorite that's why I have one.
Bigla naman itong napatingin sa akin ng ilang segundo kaya ngumiti naman ako at senenyasan siya na kumuha lang ng gusto niya.
Lumapit ito at nang isipin ko na ang cake ang kukunin niya ay nagkakamali ako dahil mas pinili nitong kunin yung pasta at pizza na andoon. Naiwan akong gulat at nakatitig lang sa kawalan ng ilang sandali bago napakurap-kurap at bumuntong-hininga na lang.
Maybe her favorites has been changed too.
Maybe...
Napalingon ako sa crib nang marinig na umiyak ang bata kaya agad na akong pumunta doon at agad na kinarga ito at napatingin sa gawi ni Stella na kumakain na ngayon. "Hindi mo ba naririnig ang anak natin na umiiyak? Nasa kontrata natin na alagaan mo 'yung bata, diba?" Kunot-noong tanong ko sa kaniya. Hindi mapigilan ang sarili na makaramdam ng kaunting inis dito dahil parang wala man lang itong narinig kahit na halos hindi na makahinga ang anak namin dahil sa kakaiyak.
"Kumakain pa ako, eh." Simpleng sagot nito sa akin at nagpatuloy sa pagkain kaya napabuntong-hininga na lang ako at napagdesiyonan na pumunta sa kusina at nagtimpla ng gatas.
Marunong naman ako kahit papaano na gumawa niyon dahil may bata rin naman roon sa bahay sa America at minsan ay ako rin ang nag-aalaga.
Kaya kahit paano ay may kaalaman na rin ako sa pag-alalaga ng bata.
Matapos ng makapagtimpla ay agad ko na itong pinadede kaya tumahan naman na ito sa pag-iyak. Napangiti na lang ako saka bumalik sa kung nasaan si Stella at naabotan kumg kumakain pa rin ito roon.
Naupo ako sa katabing upuan nito pero hindi man lang ito tumingin sa gawi namin. Para bang ayaw talaga niya kaming tingnan o sulyapan man lang.
"Kailan ko makukuha ang tatlong milyon ko?" Tanong nito habang nasa pagkain ang paningin.
Napangiti na lang ako ng mapakla nang marinig iyon. "Hindi mo ba talaga gagawin ang mga sinabi ko kung hindi kita bibigyan ng pera? You hate me that much, Stella?" Tanong ko sa kaniya at natahimik naman ulit ang paligid ng ilang sandali.
"Tama ka. Wala naman talaga akong pakialam sa'yo at sa bata, eh. Habol ko lang yung pera mo kaya ginagawa ko 'to--kaya nandito ako. And yes, I hate you." Walang prenong saad nito.
Parang may kung anong sumasakal naman sa puso ko pero bumuntong-hininga na lang ako at nagpilit ng ngiti. "Edi gagawa ako ng paraan para magkapakialam ka na sa bata at sa akin." Saad ko at tumingin na lang sa bata na ngayon ay nakatingin na rin sa akin habang dumedede.
"Gawin mo ang gusto mo. Wala akong pakialam." Dinig ko pang saad nito.
"How can you be so cold to someone like Astreed. She's too cute just to be hated. Hate me instead. You can hate me all you want. Just don't hate our child. Please don't hate Astreed. She's innocent. " Sabi ko habang pinapaikot-ikot ang daliri sa pisngi ng anak ko.
"Saan puwedeng matulog dito? Inaantok ako sa mga sinasabi mo." Pag-iiba nito sa usapan.
Bumuntong-hininga na lang ako at itinuro ang kuwarto na nasa taas at umakyat naman siya papunta roon at naiwan na lang kaming dalawa ng anak ko rito sa baba.
"Your mommy hate us so much but don't worry. Daddy will do everything to make your mommy love us again, okay? Please wait a little longer, Astreed. Mommy will love you soon." Nakangiting saad ko pero agad na nanlaki ang mga mata nang makitang ngumiti ito dahilan para lumundag naman sa kasiyahan ang puso ko. Tumayo ako at isinayaw-sayaw ito ng puno ng kasiyahan ang puso ko.
She's just a five months old yet she already hated by her own mother. But here she was... still smiling so sweetly.
Matagal ko rin na hinintay na dumating ang araw na 'to. Magkapamilya at magkaanak at ngayon ay natupad na nga. And God give me a beautiful angel.
Thank you for giving me a tiny beautiful angel, my Lord.
I wish Stella will be good on Astreed, too. Kahit sa anak na lang muna namin. Kahit huwag na muna sa akin. Ako yung nasasaktan kapag sinisigawan niya 'yung bata, eh. Parang dinudurog ang puso ko tuweng naririnig itong umiiyak dahil sa Nanay niya.
Agad ko na lang binura ang mga nasa isip at hinili si Astreed nang makitang inaantok na ito. Marahan ko itong sinasayaw at napangiti na lang nang maramdaman na nakahawak ang maliit nitong kamay sa daliri ko. My princess and I was dancing in an empty room. No song, no noise. Just us enjoying each other's company.
I hope one day I can do this too with Stella...
Makaraan ang ilang sandali ay naramdaman ko ng mahimbing na ang tulog nito kaya pumunta na ako sa gawi ng crib nito at dahan-dahan siyang inihiga ro'n. Hinalikan ko pa ito sa noo bago tuluyang umalis at bumalik sa mesa para ligpitin ang pinagkainan ni Stella.
Nang matapos gawin iyon ay agad naman akong nagsimulang magluto para sa kakainin namin mamaya.
I want to cook for her.
Sana ma-appreciate niya...