'I try to forget you but my heart keeps on shouting your name, out loud, that i cannot remember a time i didn't hear it.'
________
KELAN
"Tapos ka na ba?" Tanong saakin ni Mama mula sa baba habang nasa kwarto ako at nag-aayos ng sarili. "Yes." Dali-daling sagot ko bago bumaba sa sala namin.
"Hmm bango ng anak ko ah." Papuri niya saakin na nginitian ko lang, naka-ayos na rin siya at aalis na lang kami.
Aalis kami para magpasukat ng damit ko sa graduation namin, in a few months im graduating in college.
"Ay kaloka mare, napaka-gwapo naman pala ng inaanak ko." Nakangiting sabi ng baklang nagsusukat nang makarating kami sa pwesto niya.
"Manang-mana sa ama!" Nakangiting aniya pa at natigilan na napatingin kay Mama. "Oh siya! Halika na ijo. Susukatan ka na nang mga kasama ko." Hinawakan niya ako palapit sa salamin.
Habang sinusukatan ako nang kasama siya ay nakita ko na nag-uusap sila ni Mama sa medyo may kalayuan at nagbubulungan. She looks frustrated and confused, hindi ko alam kung anong pinag-uusapan nila.
I wonder what they're talking about. Hindi ko alam kung ano but im curious with the look on my mother's face.
"Madam! Okay na to." Nakangiting sabi ng bakla na nagsukat saakin. Nilakihan pa niya ng mata si Mama bago lumapit sa pwesto ko at kinuha ang papel na pinagsulatan ng sukat ko.
"Perfecto ang katawan Mare." Baklang-bakla aniya pa nag-usap pa sila sandali bago kami umalis sa pwesto niya.
"Sino yun Ma?" Takang tanong ko habang kumakain kami sa Jollibee. "Kaibigan ko nung elementary." Maikling sagot ni Mama saakin.
I think their something bothering her na hindi ko rin alam kung ano iyon. Hindi ko na siya kinausap pa at kinulit hanggang sa mauwi kami. It went faster than i thought, wala nga atang dalawang oras nang makauwi rin kami kaagad.
Umakyat ako sa kwarto ko when I saw Chantal looks spacing out while looking outside her
Nakita ko mula sa bintana ng kwarto ko na nakatulala siya habang nakatingin sa labas ng bintana ng kwarto niya. She seems thinking to much na hindi ko rin alam kung ano.
Why do people look bother nowadays?
Nakatingin lang siya sa kawalan at malayo ang tingin habang magkalapit ang kamay na nakalagay sa bintana.
As much as i wanted to ask her what's wrong i control myself. Hinayaan ko lang na titigan siya habang wala siyang kamalay-malay. She look out of herself looking at nowhere.
Sumakay sa hangin ang buhok niya and look quite sad but still beautiful, hindi ako magsasawa na titigan siya mula sa malayo.
Why do i keep falling for her again and again? That no matter how much i try to forget her, I'll just find myself loving her again.
Gumalaw siya at napatingin sa gawi ko agad kong iniwas ang paningin ko sa kaniya at sumandal sa gilid ng bintana ko and calm myself on talking to her.
Kailangan ko siyang iwasan para mawala na ang nararamdaman ko sa kaniya. I cannot take the pain anymore.
Nasa ganon akong posisyon ng madako ang paningin ko sa smiley face na binigay saakin ni Wendy, naalala ko ang nangyari saamin bigla. Im trying to forget the kiss and making a distance to her kaso hindi ko magawa dahil parang wala lang sa kaniya iyon and act as if nothing happen that night.
There's nothing happen between the two of us other than the kiss. Hinalikan niya lang ako sa kalsada ang what amaze me more when she give me her sweet smile before ending the kiss.
Gabing-gabi na iyon and all i can remember was letting her sleep in my room. Sa sobrang kalasingan ay hindi na kami makabyahe pa para ihatid siya sa bahay nila. Good that her parents are not in there house that night.
Pumikit ako at inuntog ang ulo ko sa pader ng bahagya. Hindi ko makalimutan ang halik na iyon, maybe because its my first time kissing a girl in the lips.
Sinilip kong muli si Chantal sa bintana ng kwarto niya. Naalala ko yung nangyari nung nakaraan sa school, She always make my heart beat so fast, sobra akong nag-alala sa kaniya nung oras na iyon.
Hindi ko alam kung anong ginawa niya, nakatingin lang ako sa kaniya habang kinakanta ko ang kanta cause im singing it for her. Ang liriko nang kantang iyon ay inaalay ko sa kaniya.
Bago ko pa siya kausapin ay nabuhat na siya ni George patungo sa clinic and what hurts me the most nang makitang ginagamot siya ni George.
And girlfriend? No way.
Luckily nothing serious happen to her, buti na lang talaga.
Ano kayang iniisip niya ngayon? Sana pala nababasa ko ang tumatakbo sa isipan niya kahit saglit lang.
Ilang araw ko na siyang iniiwasan, hindi ko alam kung nahahalata ba niya. Mula nung gabing hinalikan ako ni Wendy ay iwas na ako kay Chantal, pakiramdam ko kase ay may pagkakasala ako sa kaniya kahit hindi naman niya nakita ang halik na iyon.
Lumabas ako sa kwarto ko at bumaba, nakita ko si Mama na may kausap sa telepono at tila hindi alam ang gagawin.
Gusto ko man siyang tanungin ay nagpatuloy na lang ako sa paglalakad patungo sa 7eleven. I don't know what come to my mind para magpunta doon at bumili ng gagamitin ko sa balak kong gawin.
Habang naglalakad ako sa hindi kalayuan ay nakita ko ang pigura ni Clyde, nakatayo siya at may hawak na maleta tila nag-aantay ng masasakyan sa bus station.
Aalis siya? Saan? Kaya ba tulala si Chantal kanina?
Lumapit ako sa kaniya kahit hindi ko alam ang sasabihin ko. Nang makita niya ako ay ngumiti siya saakin na mas lalong kinakunot ng noo ko.
"Dude!" Nakangiting aniya.
"Saan ka pupunta? Iiwan mo si Chantal?" Naiinis na tanong ko sa kaniya na nginitian niya.
"I be flying to Amerika." Maikling aniya na kinagulat ko.
Teka paano si Chantal?
"Take care of her dude. Gusto ko siyang maging masaya at alam kong ikaw lang ang makakagawa nun." Kinunutan ko siya nang noo.
"A-anong sinasabi mo?" Nagtatakang tanong ko na nginitian niya lang bago tapikin ang balikat ko.
"Hindi saakin mang-gagaling yan, una na ako take care of her and please make her happy." Puno nah senseridad na aniya saakin.
"Teka! huwag mong iwan si Chantal." Medyo nagmamakawa na pigil ko sa kaniya nang akma na siyang tatalikod.
"I want to but i need to fix myself besides im not her happiness even if i try too. Take good care of the woman we both love. Una na ako." Iyon ang huling binitawan niyang salita bago sumakay sa taxi na dumaan at iwan akong tuliro sa sinabi niya.
Sandali akong natanga na nakatayo sa sinabi niya bago
wala sa sariling bumili ako nang dapat kong bilhin at umuwi. How could he left her? Akala ko ba nililigawan niya ulit si Chantal tas iiwan niya? Nakakagago siya.
Not her happiness? Alam ba niya ang sinabi niya? Samantalang siya lang ang nakakapagpasaya kay Chantal.
Woman we both love? I-ibig sabihin alam niya? Paano? Masyado na ba akong halata sa nararamdaman ko.
Punong-puno nang katanungan ang isipan ko at hindi ko alam kung saan ko mahahap ang kasagutan. Habang naglalakad ako ay nakita kong lumabas ng bahay nila si Chantal. May dala-dala siyang maliit na box at may maliit na sunugan na pinagtatapunan niya ng maliit na larawan.
Did they break up again? Obviously, hindi naman siguro aalis si Clyde kung sila parin.
I know she's hurting right now, gustong-gusto ko siyang kausapin pero paaano? Iniiwasan ko siya at ayokong makita na umiiyak siya. Baka nayakap ko siya at masabi ang nararamdaman ko nang di oras.
Umiling ako at pumasok na sa bahay namin. Deresto kwarto ako at inilagay sa study table ko ang binili kong gamit. Nag-log in ako sa laptop ko at nilagyan ang usb ko, punong-puno ito ng ibat-ibang kanta at mga larawan namin.
Naisipan kong gumawa ng scrapbook na naglalaman ng nararamdaman ko sa kaniya, maybe a quite cliche but its the only way i know to express my feelings for her.
Mag-gagabi na ng matapos ako sa ginagawa, tumayo ako at dumungaw sa bintana ng kwarto ko, nakita ko siyang nasa balconahe nila at nakaupo habang malalim ang iniisip, hinayaan ko ang sarili kong panoorin lang siya.
Is she really that hurt para sunugin ang larawan nila at mag-isip sa kawalan. Ano ba kaseng nakita niya kay Clyde at gustong-gusto niya ang lalaking iyon? Im better than him in everyway.
Tinignan ko pa siya nang ilang minuto hanggang sa tumayo siya pumasok sa bahay nila, umalis na ako sa pagkakadungaw ko sa bintana at kinuha ang gitara ko bago umupo sa higaan ko.
Habang kumakanta ako sa isipan ko ay narinig ko ang pagtawag saakin.
"Kelan! Halika dito." Narinig ko nag pagtawag saakin ni Mama mula sa baba kaya binitawan ko ang gitara ko sa kama at lumabas ng kwarto.
Pababa ako ng hagdan nang makita ko ang pigura ng isang lalaki na kunti-kunting lumingon saakin. May kakaiba siyang ngiti na inalay saakin na nakapagpakaba ng dibdib ko.
Matangkad siya at maputi tulad ko, ang mata niya ay tulad rin ng akin pati narin ang labi niya. We have similarities at talagang malaki ang pagkakahawig naming dalawa.
He look like an older version of me.
Is he my father?
"Ang Papa Dencio mo."