Herald POV
Natagpuan ko ang sarili ko na nag-iisip sa isang sulok ng bar na pinagtatrabahohan ko. Apektado parin ako nang mga pangyayari kaninang umaga. Alam kong hindi sinasadyang magtama ang mga labi namin ni Ross. Ngunit hiindi ko talaga naalis sa asip ko. Pakiramdam ko ay paulit ulit itong nangyayari sa aking isip. Hanggang ngayon ay hindi ko parin makalimutan ang malambot at nakakakoryenteng labi ni Ross. Lalo pa akong na bahala nang tila natural lang sa kanya ang ginawa. Ni hindi manlang nailang bagkos ay lalong nanglambing. Hindi man lang alintana na naroroon ang mama nito.
Aaminin ko, nakaramdam ako ang saya ngunit hindi parin mawala ang pag-aalinlangan. Pag aalinlangan na baka kung anung iisipin ni Ross ( Yun nga ba ang pinag aalinlangan mo?). Ok hindi, dahil ang totoo nag aalinlangan ako na baka lalo aung mahulog sa kanya ay hindi ko na makayanan at madala ako sa mga ikinikilos niya.
Inaamin kong naninibago ako sa nararamdaman ko pero pinipilit kong iwaglit ito dahil alam ko, oras na matapos ang pagkukunwaring ito, we both part our ways and forget what we share.( Seriously, you share? Meron ba kayo nun?)
"Oh kamusta naman ang Lover nang aming Bestfriend?" Wika nang isang tinig na nagpabalik sa akin sa katinuan.
" Oh, Boss Dom, Kayo pala. Sorry di ko napansing jan ka." Natatarantang sabi ko.
"Tanggalin mo na ang boss dahil kung hindi panasasabi ng jowa mo e, ay sasabihin ko sayo, Ross is one of Investor of this Bar." aniya
" So? Anung konek?" ako
"So baka sabihin nang nobyo mong masyado ka naming ina alila." Pahayag niya. Na nagpakunut nang aking noo.
" Boss Dom, alam kong alam nyo kung anu ang tunay na relasyon namin ni Ross. At saka hindi ako naririto bilang Lover nang kung sinong poncio pilato. Naririto po ako dahil kailangan ko nang trabaho." Pagkasabi nito ay tumayo ako upang pumunta na sa aking pwesto. Iniwan ko si Boss Dom na animoy asong ngingisi ngisi.
Buong gabi kong nilunod ang sarili sa trabaho. Buti nalang ay dumagsa ang mga parokyano ng bar. Nalibang ako at kahit papanu ay naibsan ang mga pangamba ko.
"Hello Lover Boy! Busy much?" sigaw ni sir Jake habang papalapit sa aking pinag pupwestuhan.
"Nakikita nyo naman diba. Himala at wala ka atang katable ngayon?" Biro ko sakanya nang makaupo saya sa harap ko.
"Sobra ka naman, minsan lang ako nagtatable kaya. ikaw ha." depensa ni sir Jake.
Natawa nalang ako sa sinabi nito. Agad akong nag mix nang nang isang inumin. Dahil sa matagal tagal na rin ako dito ay alam ko na ang mga gusto nang ilang mga parokyano dito. at kasama sa mga iyon ay ang dalawang kaibigan ni Ross.
Pagkabigay nang inumin ay hindi ko na ito inabala pa at inintindi nalang ang iba pang costrumers.
Mabilis lumipas ang uras at ilang sandali nalang ay tapos na ang aking shift. Ewan ko ba kay bos Dom dahil biglang nag bago ang schedule ko. malamang may kinalaman nanaman ang Boy Friend ko kunu.
Agad akong lumabas nang bar matapos akong nagpaalam sa mga kasamahan ko.
Napagulat nalang ako nang may nagsalita sa likod ko.
"Are you done, Babe?" Si Ross naka suot parin ang pang - office mukhang dito na siya dumeretso. Anung ginagawa niya rito?
"Yup. I'm heading home. Nandidyan pa mga kaybigan mo sa loob." sabi ko at akmang magpapatuloy na sa paglalakad.
"I'm not here for them. I'm here for my lover who's standing in front of me." Anito na nag patayo nang mga balahibo ko. di ko alam pero parang may kung anung damdaming namamayagpag sa aking looban. Tinignan ko siya at kanya namang sinalubong ito.
"Lets go home. I know your tired, me too." Inabot nito ang aking kamay at hinila patungong kotse nito.
Nakakabinging katahimikan ang namagitan sa aming dalawa ni Ross, tila walang balak ang ni isa sa amin magsalita. Itinuon ko nalang ang atesyon sa labas habang siya namay tutok sa pagmamaneho.
"Anung iniisip mo? " maya mayang tanong ni Ross.
"Ha? Wa-wala naman. " gulat na sagot ko. Nakaramdam ako nang tensyon sa pagitan naming dalawa. Naramdaman ko nalang na itinabi nya ang sasakyan at huminto.
"Look at me? " May authority na wika ni Ross. Inumpisahan na akong kabahan.
"Herald, kung anu man ang tumatakbo diyan sa isip mo, pwede mong sabihin sa akin." aniya habang nakatingin sa akin. Ganun ba ako ka transparent sa kanya kahit sa sandaling pag sasama namin. Humugot ako nang malalim na buntong hininga. Iyon na marahil ang malalim na hiningang nahugot ko sa tanang buhay ko. Tumingin na rin ako sa kanya upang salabungin ang kanyang titig. Pilit kong ikinalma ang sarili.
"Ross, wala naman akong problema. Siguro naninibago lang ako sa sitwasyon lalo na sa mga kinikilos mo. " pag uumpisa ko.
"Diba sabi ko naman sayo babawi ako. " Sagot niya sa akin.
"Pero hindi mo naman yun dapat gawin. Nagkukunwari lang tayo. Nag-uumpisahan na akong kabahan." unti unti nang lumabas ang mga luha ko, ngunit pilit ko itong pinigilan. Ayaw kong magmukhang mahina sa harap niya. Hindi ngayon.
"Nawawalan ka naba nang tiwala sa akin Herald? Is this because of my previous mistakes?" malungkit na tanong nito. Ito ang unang pagkakataong makita siyang malungkot, at hindi ko kayang makita siya nangganun.
" Hindi naman sayo ako nawawalan ng tiwala eh..."
"Kanino Herald? " putol niya sa mga salita ko.
Tiningnan ko siya, sa pagkakataong iyon ay hindi ko na napigilang maluha. Hindi ko inakalang ganito ako kaeupok pag dating kay Ross. Walang sinabi ang depensa ko sa kanya.
"Sa sarili ko Ross. Nawawalan ako nang tiwala sa sarili ko na baka hindi ko mapanindigan ang pagkukunwaring ito. " pinahid ko ang mga luhang nag unahan sa pag tulo. "Baka madala ako sa nga lambing mo, saga kilos mo. Baka makalimot akong kunyari lang ito at bumigay nang husto ang puso ko. " umiwas ako namg tingin habang patuloy ang pag tulo nang aking mga luha.
Ross POV
"Baka madala ako sa nga lambing mo, saga kilos mo. Baka makalimot akong kunyari lang ito at bumigay nang husto ang puso ko. " Pahayag ni Herald. Ramdam ko ang kung anung lungkot na nararamdaman niya. Hindi ko akalaing darating sa ganito. Inaamin ko ako man ay naninibago pero dahil kaibigan ko siya ay pinilit kong iwaglit lahat nang alinlangan dahil kaibigan ko siya, may tiwala ako sa kanya. Ngayon heto siya umiiyak sa harap ko. Aminin ko man o hindi ay parang tinutusok ang puso ko. Naiinis ako sa sarili ko. Ni hindi ko man lang isinaalang alang ang maaaring kalalabasan ng aming pag kukunaari.
Kaninang umaga, di sinasadyang mahalikan siya sa labi. Alam kong nabigla siya pero hindi ko yun pinag sisisihan.
"Ayokong isipin mong nagtatake advantage ako sayo dahil sa sitwasyon. Ayokong isipin mong pumayag ako sa planu mo dahil may hidden agenda ako sayo. Kaibigan kita at gusto kong manatiling ganun tayo kahit matapos man amg pag kukunwari natin." Pagpapatuloy ni Herald. Tila hinaplos ang puso ko sa aking narinig. Kahit alam kong nahihirapan siya, ako parin ang inaalala niya. Sa maaaring tingin ko sa kanya. Hindi ko namalayang kumilos ang aking nga kamay at hinila siya papalapit sa aking dibdib at tuloyan siyang niyakap.
"Hindi ko alam kung hanggang kelan aabutin ang pagkukunwari natin. Pwedeng bukas, mamaya, o baka matagal pa. Pero lagi mong tatandaan Herald, araw araw akong magpapasalat dahil nakilala kita. Anu man ang kahihinatnan nang pagpapanggap natin ay pinapangako kong hinding hindi kita pag iisipan ng kung anu anung masama dahil kaibigan kita." sambit ko habang hinahaplos ang ulo nito. Ramdam kong tumigil na ito sa pag iyak. Inayos ko siya upang magkatinginan kami. Hinawakan ko ang kanyang mukha. " Ngayon Herald, Hihiling ulit ako sayo, sana pagbigtan mo ulit ako. "
"Ha? Hiling ulit? Anu ba yun? " natawa ako sa sinagot niya. Parang bata lang kasi. Kumunot ang kanyang noo nang makitang natawa ako. Semeryoso ako.
"Pwede bang sulitin nalang natin yung mga araw habang nagpapanggap tayo. Hindi ko alam kung saan tayo nito dadalhin pero handa akong harapin yon kung alam kong di ka bibitaw. " tumango ito sa akin. At maya maya pa ay niyakap ko ulit siya. Alam kong nakakabading ito pero may kung anung damdimin akong naratamdaman habang kayakap ko siya. Ayaw ko na iyong pangalanan, ang mahalaga masaya ako. "Mula ngayon sanayin mo na ang sarili mong wag mag isip nang kung anu anu. Damhin mo ang bawat sandali, Dahil ako yun ang gagawin ko. Lets cherish each moment we have, Ok ba Babe? "
"Ok, " aniya.
"Babe, lambingan mo naman. "
"Ok na nga. "
"Ok anu? " tila naiinis kong tanong. Umiling ito sa akin at ngumiti.
"Ok... Babe. "
Herald POV
Pagkapos ng gabing yon, ay naging comfortable na kami sa isat isa. Kapansin pansin ang lalong pagiging sweet ni Ross, Nandiyan man o wala ang mama nya.
Naging mas malapit nan kami ni tita. Masaya ako dahil kahit papanu ay na huli ko na ang loob nya. Madalas kaming magkwentuhan sa condo. Marami din akong na laman tungkol kay Ross.
Patuloy kaming magkatabi ni Ross sa pagtulog. Sinanay ko na ang sarili sa presensya niya. Normal na sa amin ang harutan bago matulog at magkayakap sa higaan. Masasabi kong nawala na ang kahit anung reservation ko sa sarili.
I cherish each moment gaya nang sinabi ni Ross. Tama naman kasi siya, bakit ko iisipin ang mga bagay na wala pa? Dapat kung anu ang meron ngayon yun na lang muna ang isipin. Saka na problemahin ang mga bagay kung naririyan na. Inaamin ko lalo akong nahuhulog sa kanya, kahit alam kong malabongaging kami ay di ko mapigilang mafall. Sasarilihinin ko nalang ito. Amg mahalaga masaya kami. Kung sakaling dumating yung araw na maghihiwalay na ang aming landas saglit ko lang rin naman siya makakalimutan. (perhaps) .
Nasa isang coffee shop kami ng mama ni Ross. Day off ko kasi kaya napag payahan naming mamili ng mga kakailanganin sa bahay.
"Herald, gusto ko palangagpasalamat sa iyo. " sabi ni tita habang nakatingin sa akin.
"Po? Para saan naman po? " tanong ko.
"For loving my son. And for letting him fall in love again. "
"Again po? Ibig sabihin po nagka girlfriend na din si Herald noon? Maang kong tanong ulit. Eh di maman ako aware talaga sa past love life ni Ross eh.
Nagsip ng coffee si tita. Tumingin sa akin.Bukas sa mukha niya ang pagkaseryoso.
"Yes, Once he fall in love with the girl na akala namin ay magiging happy ending. Pero nagkamali kami. Iniwan din siya nang babae. Mula nun nag bago na abg anak ko. " litanya ni Tita. Makinig lang ako, hindi ako nag tangkang komomento o magtanong. Wala akong lakas gawin iyon.
"Hindi ko naman gustong ipakasal agad si Ross sa kung sinu sinu, kaya ko lang naman ginawa yung pag pipilit na ma engage siya kasi gusto ko siyang mamulat sa katutuhanang kailangan nya nang karamay. Yun pala may tinatago na siyang iniirog. Kaya salamat Herald. "
"Wala po yun tita."
"nakita ko sa mga mata nyo nang anak ko yung sayang di ko nakita nang mahabang taon. Alam kong nagmamahalan kayo kaya di ko na siya kukulitin pa. Sorry, kasi ang totoo, tumuloy ako sa condo nyo dahil gusto kong makasigurong mag boyfriend nga kayo nang anak ko. " pagtatapat ni tita. Napangiti ako nang pilit. "Sorry kung nagduda ako. Ina ako at alam kong mauunawaan mo ako. Gusto ko lang maging masaya ulit ang anak ko. "
"Wala naman kayong dapat ihingi nang sorru tita. Mahal ko po ang anak nyo. " nahihiyang wila ko.
Kung meron mang totoo sa amin ni Ross yun ay ang mahal ko siya. At handa akong magtiis at masaktan para sa kanya. Ito ang gusto ko sanang sabihin sa mama ni Ross.
"Oh papanu, tutuloy na ako, ikaw na bahala sa anak ko ha. Mahalin mo siyang lalo at wag mo sanasiyang iwan. " pagpapaalam niya.
"San po kayo pupunta tita? " nagtatakang tanung ko.
"uuwi na ako. Tapis na ang pag papatunay. Oh yung bilin ko ha. " nakangiting wika ni tita.
Ngumiti ako sakanya at tumango bilang tugon. "kung alam nyo lang tita ang totoo. " nasabi ko sa sarili.
Sinundan ko nang tingin si Tita hanggang sa di ko na siya matanaw. Napaisip ako nang bigla kong naisip na madami pala kaming pinamili ni tita. Naku mag co-commute pala ako nito.
Tumayo na ako sa kinauupuan ko at tinungo ang push cart na nilagyan ng pinamili namin. Walang anu anu ay may biglang kumalabit sa aking likod. Nilingon ko iyon upang malaman kung sino ngunit wala naman akong nakitang kilala ko sa likod. Agad akong humarap upang ipag patuloy ang pag tulak nang cart patungong sakayan. Nagulat ako nang pagharap koy nakatayo na si Ross sa harap ko. Magkalapit ang mukha namin. Natigilan ako saman talang siya ay malapad na ngiti ang sinasalubong sa akin. Kumabog ang puso ko. Ramdam ko ang pag init nang mukha ko. Lalo pa at nasa bewang ko na ang mga kamay niya.
"A-anong gi-ginagawa mo d-dito? " utal utal kong tanong.
"Sinusundo ko yung cute kong boyfriend. " nakangisi niyang sabi. Kinunutan ko siya nang noo.
"Ross madaming taong nakatingin oh! "
"So, anu ngayun? Hayaan mo sila. Babe, date tayo. " parang sirang sabi ni Ross. Anu bang makain nito. Grabe di talaga ako nagsasawang titigan ang gwaping mukha nito.
Napabalik ako sa katinuan nang bigla niyang hawakan ang kamay ko at naglakad. Maya pa ay nakarating kami sa parking lot. Inilagay niya sa sasakyan ang mga pinamili namin ng mama niya.
"Ready ka na? " tanong nya sakin.
"San? " ako
"Ay ganyan ba ako ka pogi para mabingi ka? " napailing na lang ako. " Magdedate tayo sabi ko diba. Kaya tara na. " aniya.
Hinila nito ang kamay ko at muling bumalik sa loob nang mall, Kapansinpansin ang mga taong nakasunod ang tingin sa amin at maging ang mga bulungan. Nakaramdam ako nang discomfort.
"Wag mo silang pansinin." dinig kong sabi ni Ross sabay pisil sa aking kamay. "Naalala mo ba yung sinabi ko? Cherish every moment."
Tumango ako at ngumiti.
"Kung aalalahanin mo ang sasabihin nang iba, para mo na rin pibayagan ang sarili mong sumaya. Hindi porke unusual sa mata nang iba ay Hindi na pwedeng gawin. Minsan kung anu pa ang unusual yon ang masaya. Kaya wag mong ibase ang iyong kasayahan sa mata nang madami. Isipin mo nalang ikaw at ako lang ang magkasama ngayun. " mahabang litanya ni Ross. At sinu ba ako para tumanggi diba? Tama naman siya bakit ko kailangan ang approval ng iba para sumaya.
Kailangan sulitin ang sandali dahil di namin alam kung kelan matatapos ang tagpong ito.
eRockinLove