Kafamda şekillenmesini sağlayan bu metini sizinle paylaşmalıyım ki, neyle karşı karşıya olduğunuzu bilin.
İyi okumalar,
Louis kesmeye fırsat bulamadığı kirli sakalını kaşıdı. Yana düşen ve gözünün bir kısmını kapatan perçemlere rağmen evin zeminine yansıyan güneş ışıklarıyla birlikte orman manzarasını izlemeye devam etti. Evlerinin konumu harikaydı, ferah ve temiz havası ve dinlendirici bir manzarası vardı. Burada yaşamak onlar için huzur vericiydi.
Mühürü ve üç küçük kurtuyla birlikte.
Harry tanıştıkları günden beri Louis'nin peşinden ayrılmamıştı. Gerçek anlamda kuyruğu haline gelmişti. Louis bunalıp kaçtığı, hatta saklandığı zamanlar bile olmuştu. Ama başarılı sonuçlanmamışlardı, çünkü Harry keskin koku alma duyusuna sahip bir alfa, Louis ise kokusuyla alfa ve betaları peşine takan bir omegaydı.
Tanışmaları da bununla gerçekleşmişti.
Louis omega olmasına rağmen ailesi tarafından eş seçmeye zorlanmamış veya mühürlenmesi için sıkıştırılmamıştı. İlk çocuk olmanın getirisi türü önemsenmeden güçlü yetiştirilmişti. Tamam, belki omegası yüzünden önüne geçemediği birkaç özelliği vardı, ancak kontrol edebildiği tüm özelliklerine hakimdi. Bundan mıdır bilmez, ruh eşini hiçbir zaman rüyasında görmemişti. Anne ve babasını görmese gerçek olmadığını bile düşünürdü.
Bir gün bu önüne geçemediği özelliklerden en nefret ettiği, onun başını belaya sokmuştu. Yürüyüş yaparken baskın bir alfaya denk gelmiş, yolunu değiştirse bile ondan kurtulamamıştı. Gerilen sinirlerine rağmen tüm gücüyle ona kafa tutmuş, ana o alfa sesi iradesini bastırmıştı. Yine de pes etmeyip karşı gelmeye çalışırken güçsüz düşmüştü. Kendisini zorlamasının getirisi ter içinde kalmış sürekli beynine dolan alfa sesine karşı başını dik tutmaya çalışırken başı dönmeye başlamıştı. Gözleri kararmadan önce son gördüğü şey önüne siper olan Harry'nin sırtı olmuştu.
Onun tüm bu uğraşı ve kişiliğinin de getirisi ortaya çıkan güçlü yanı mühürlenmek istemediğini de göstermek içindi. Boyundan büyük işlere kalkışıyor olsa da o ana kadar iyi idare etmiş, ancak baskın bir alfaya karşı yenilmişti. Bu mühürlenmek istememe konusunu Harry'ye de anlatmış, haftalarca peşinde dolanan bu zararsız alfaya derdini anlatmak istemiş, Harry ise ona hak vermişti.
Ancak mühürlenme konusunu aklına tam yerleştirememiş olmalı ki şuan üç çocukları vardı.
Geçmişlerini düşünerek gülümserken eline yaslamadığı boştaki yanağına yapışan dudaklar gülümsemesini arttırmıştı. Alfasının bir orman kadar ferah kokusu etrafını sarmıştı, uzun saçları eğilmesinin etkisiyle Louis'nin önüne doğru sarkmıştı.
"Benim güzel kurtum acaba ne zaman sakallarını kesecek?"
"Bilmem, yakın bir zamanda değil."
"Ama Loueh! Öperken çok batıyorlar!"
Kaşları çatılmış yeşillere sertçe baktım. Yüzümü iki saniye süzüp yerinde kıvranmıştı. Koltuğun arkasından beri önüme sarkarken sızlandı.
"Tamam, bu erkeksi görüntün çok seksi... Ama yine de Louis! Kes lütfen!"
"Sen bu pürüzsüz suratla gezmeyi seviyorsun diye ben de mi öyle yapacağım? Omega hangimiziz belli olmuyor bile."
"Bu senin tıraş olmaman yüzünden!" Yerinde doğrulup bana tepeden bir bakış attı. "Ayrıca ikimiz de ayağa kalkınca yeterince anlaşılıyor kim omega."
Homurdanmasına hırlayarak karşılık verince beklemediğim bir anda eğilip dudaklarıma kapandı. Elimi ondan kurtulmak için boynuna yerleştirsem de kısa sürede etkisi altına alan dudaklarının etkisiyle koltuğa tırmanmasına aldırmamıştım. Üstüme uzanabilmek için koltuğa çıkmıştı ki kulaklarıma dolan hızlı nefes sesleri ve onları takip eden zemine çarpan pati sesleri, birbirine karışan minik ayak sesleri dibimizde kesilmiş ve Harry'nin sırtında son bulmuştu. Üç minik kurt zıplayarak eşimin sırtına çıkmaya çalışınca, Harry'nin dengesi bozulmuş ve benden ayrılıp dizlerimin üstüne yüzüstü düşmüştü. Koltuğa serilen uzun cüssenin üzerine sırayla atlayan miniklerim, dilleri dışarda önüme sıralanıp oturmuşlardı.
Üçüzlerim birbirinden güzeldi.
İki erkek bir kızlardı. Lucy, benden aldığı beyaz kürkü ve mavinin çok açık bir tonuna sahip gözleriyle bana bakıyordu. Yanında Harry'den aldığı gri-khaverengi arasında bir renge sahip kürkü ile Lewis oturduğu yerden beni koklamakla meşguldü, yeşil gözleri üzerimde turlarken açlığını belli etmeye çalışır gibiydi. En sağdaki son miniğim Edward ise alaca renkteydi. İki kardeşinin birleşimi gibi görünüyor ve ela gözleriyle üstünde oturduğu babasının saçlarını kokluyordu.
"T-tanrım... Benim suçum neydi?!"
Harry koltuktan destek alarak doğrulmak isteyince yavru kurtlarımın yuvarlanacağı düşüncesiyle ona engel oldum.
"Orada kal Harry. Sakallarıma karışmanın cezası."
"Ama-"
"Miniklerim!" Diyerek eşimin sözünü kestim. Yavrular heyecanla dört ayak üstüne kalkıp bana uzanınca kollarımı açtım. Göğsümden destek alarak suratımı ve boynumu yalamaya başladılar. Tek gözüm kapanınca açık olan gözümü kısarak yattığı yerden bize bakmaya çalışan Harry'ye küçük bir bakış atıp güldüm.
"B-ben de istiyorum!"
Tam çocukları ona baksınlar diye yönlendirecekken anlamış gibi kafasını kaldırdı. "Hayır! Ben de seni yalamak istiyorum!"
Göz devirerek önüme dönünce Harry hareketlenerek yavruları sarstı. Tehlikeyi fark eden küçük kurtlar, Harry'nin sahte bir hırlamayla kollarını açarak kalkınca çil tanesi gibi etrafa dağıldılar. Biraz ilerde yarı yarıya saklanarak Harry'nin onları koşturmasını bekliyorlardı.
"Anneniz benim!" Koltukta önüme geçip hafifçe eğilince, karşısında bizim yavrularımız olmasına rağmen tanıştığımız günü anımsayıp gülümsedim.
"Babalarıyım ben!"
Omzunun üstünden beri kaşlarını yukarı aşağı oynattı. "Hem anne, hem babasın."
Ona gözlerimi kısıp önüne dönünce oturduğum yerden poposuna vurdum. Tiz bir çığlıkla ellerini kalçasına kapatıp bana döndü. Bundan hoşlandıklarını belli eden üçüzler kuyruklarını sallayarak Harry'ye doğru koşup bacaklarına tırmanmaya çalıştılar. Anlaşılan Harry'nin poposundan küçük ısırıklar almak istiyorlardı.
Harry bunu fark edip kaçınca üçü de peşine takılmışlardı ve kovalama yön değiştirmişti.
"Şanslısın ki yetişemiyorlar Harreh!"
Arkalarından seslenip gülerek mutfağa ilerledim. Ancak yarı yolda salona dönen bedenleri fark ettim. Salonun girişindeki Harry bacaklarını arasına bir yavru kurt alacak şekilde açmıştı. Diğerleri de iki yanına geçmiş bana bakıyorlardı. Harry hiddetle eğildi. "İşte çocuklar!"
Parmağını bana doğrultarak devam etti. "Onun poposu yere yakın!"
Hepsi hırlayarak üstüme koşunca ilk aklıma geleni yapıp kendimi koltuğa attım ve popoma ulaşmalarını engelledim. Anında üstüme çıkan yavrularım bedenimin iki yanından burunlarını sokup popoma ulaşmaya çalışıyor, bunu yaparken ise beni gıdıklıyorlardı.
Kahkhalarla kollarımla onları engellemeye çalışsam da başaramıyordum. Bizi yanımızda dikilmiş, sırıtarak izleyen Harry'ye bakarak bağırdım. "Ben sizin annenizim, durun!"
Katılmak üzere olduğumu anlayan Harry, alfa sesini aratmayan emir verici sesiyle, "Yavrularım," dedi.
Çocukların kulakları anında havaya dikildi. "Size annenizin benim olduğunu söylemedim mi?"
Bir an ciddi bir cümle kuracağını sanan yanım hayal kırıklığına uğrarken, çocukların üstümden inmesiyle diğer yanım mutluydu.
Birkaç adım geri gitmiş Harry'ye doğru koşan yavru kurtlarım, yarı yolda dönüşmüş ve çıplak bedenlerini çömelen Harry'nin kucağına bırakmışlardı. Koltuktaki her zaman için belli yerlere bıraktığım örtülerden birini aldım. Harry cıvıldaşan üçüzleri bana getirince hepsini bir örtüyle sardım. Yan yana kalmış üç kafa gülümseyerek bize bakıyordu.
"Annenin poposu yok?" Lucy ince sesiyle cümlesine sevimlilik katarken, düz ve omuzlarına gelen saçları dağılmıştı.
"Olmaz mı..." Harry kendi kendi mırılanır gibi kafasını yavaşça salladı. "Ah o poposu..."
Dizlerinin üstünde durduğu için baldırına tekme attım.
"Babanın poposu çoook uzak!" Dedi Lewis de çıplak kollarını örtünün altından çıkararak. Yeşil gözlerinin önüne düşen düz koyu kayve saçlarıyla aşırı tatlıydı.
"Ben annenin poposunu istiyorum!" Diye ağlamaklı bir şekilde bağırdı Harold da, kıvırcık açık kahve saçlarını geriye taradım. Ela rengi gözlerini bana dikmişti.
"Hey, anneniz benim derken aslında poposundan bahsediyordum."
"Şu popo muhabbetini kapatır mısınız?"
Çocukların kafası aynı dönüp kocaman gözleriyle bana baktılar. Krem rengi örtünün etrafından beri kollarımı üçüne de sardım. "Güldük eğlendik, ama artık yeter."
"Ama-ama!"
Harold'un itirazının arkasından Lucy Harry'ye döndü. "O-o zaman... O zaman!" Heyecanla kekeliyip etrafına bakındı. "O zaman- Harold'un poposu da benim!"
"Hayır!" Harold itirazla ağlamaya başlayınca Lewis araya girdi. "Hayır, Harold'unki benim!"
"Hiç de değil!"
İkisi kavga edip Harold ağlarken, Louis Harry'ye kötü bakışlar atıyordu.
"Ne? Ben ne yaptım ki?"
"Yavru kurtlar!"
Louis seslenip dikkatlerini dağıtınca devam etti. "Öncelikle kavgayı kesin! Harold, ağlama bebeğim. Kimse kimsenin hiçbir yerini sahiplenemez, özellikle de poposunu! Ve bunu kimsenin yanında da söyleyemezsiniz!"
"A-ma neden?!"
"Çünkü yasak! Yasaklıyorum bunu, size ve babanıza!"
Harry kocaman açtığı ağzıyla araya kaynamanın şokunu yaşıyordu. "Artık kimse kimsenin poposuna dokunamayacak! Şimdi kalkın ve odanıza koşun bakalım. Üstünüzü giydirelim ve yemek yiyelim."
Çocuklar az önce hiçbir şey yaşanmamış gibi neşeyle kalkıp çıplak bedenleriyle merdivenlere koşmaya başladılar. Louis ayağa kalkarak dizlerinin üstünde kalmış ağzı açık Harry'ye baktı.
"Yasağa dahilsin."
"Ama Louis!" Ayağa kalkarak eşinin peşinden ilerledi. "Bunu bana yapamazsın!"
"Çocukların yanında saçma sapan konuşmadan önce düşünecektin onu."
"Omegam yapma!"
"Kapa çeneni alfa!"
Çıktığı merdiven basamağıyla arkasını döndü ve kollarını bağlayarak tepeden bakan o oldu bu sefer.
"Git ve yemekle ilgilen, yoksa popoma dokunmamayı geç, göremezsin bile."
Harry hayatında aldığı belki de en büyük tehditle tek kelime etmeden mutfağa ilerledi.
Omegası büyük yerden oynamıştı.
×××
:)
Çok değerlisiniz,
-Hazel