Dyna's POV
"Ano bang ginagawa mo Mike? Wala na tayong oras! Can't you just break that fucking barrier!?"
"Pwede bang wag ka diyang maingay? Manahimik ka rin naman Dyna! I can't focus here!"
Lintek naman kasing barrier na yan. Kung bakit pa ba kasi inilagay yan ni Dellana. Kailangan naming puntahan si Luna lalo pa at naramdaman ko kanina na nasa panganib siya sa gitna ng kakahuyan. The heck with this ability. Yes, I can manipulate any element connected to the Sky includes clouds, thunder and lightning, rain, and rainbows. May kakayahan din ako sa aking boses. Ang kina-iinisan ko lamang ay kung bakit ng mapili si Luna bilang mandirigma ng Lantria, nagkaroon kami ng isang bond, isang malakas na koneksyon na ako lamang ang nakakaramdam.
Kagaya na lamang kanina, naramdaman ko ang paghigpit ng kung ano sa aking katawan na para bang itinali ako at hindi makagalaw. I'm already a soul, a stray soul who's been here for 100 years ago and this is the very first time this happen to me. May limit din naman ang bond namin dahil hindi ko siya nararamdaman kapag malayo kami.
Mararamdaman ko lang siya kapag nasa iisang lugar kami kagaya kanina.
The 3 of us are Luna's element guardians. I, the sky manipulator, Mina, the air, and Mike who can control the time.
"What's with this barrier? Ganito ba talaga kalakas ang kapangyarihan ni Dellana?"
Tila naa-amaze pang turan ni Mike na kanina pang sinusubukang makapasok sa barrier ngunit kahit na anong gawin niyang pagpapa-bagal sa oras. Wala pa rin, hindi niya magawang pumasok.
"You don't need to do that. I'm here."
The three of us look on our back and our eyes become wide when we saw Luna standing behind us. Kusa namang gumalaw ang aking katawan at niyakap siya ng mahigpit.
"I'm glad your safe. Pinag-alala mo ako ng sobra."
Akala ko itutulak niya ako palayo ngunit gumanti din ito ng yakap. She smiled when we let go of each other. Mike sigh.
"Ilang oras ka na bang nasa likudan namin?"
He ask. Luna scratch her head.
"Uhm, 30 minutes lang naman. Busy kayo sa pagsi-sigawan sa isa't-isa kaya naman hindi ko na kayo inabala."
Sinamaan ko siya ng tingin. Kanina pa pala siya sa aming likuran tapos hindi man lang niya sinabi, ni hindi nga namin naramdaman ang kanyang presensiya. Isang advantage ng pagiging piniling mandirigma. Having lack of presence that every creature on Lantria wants to have.
Tumikhim naman si Mina na hindi man lamang tumingin kay Luna.
"We should go back home. Ang paparating na gabi ay delikado para sa ating lahat."
Malamig nitong saad at nauna na sa aming naglakad. I smell someone is sulking. I look at Mike asking what happen on his twin and he just shake his head saying he does'nt know. Napalingon naman ako kay Luna ng naglaho ito at lumitaw sa harapan ni Mina. She grab her hand, fade and appeared beside us.
"I need to talk to the three of you."
Ela's POV
30 minutes. 30 minutes na kaming nakakulong dito sa cage na ginawa ni Dellana. Gusto kong matawa sa hitsura namin ngayon, mga mukha kaming bata na naka-cross arms na akala mo ay inagawan ng candy. Kainis naman kasi si Zapira. Inalaska ng inalaska kanina si Dellana na nagtatanong lang naman kung anong pakay namin sa kanya. Napikon ang diwata kaya eto kami ngayon. She bring us back on our child form.
"Bro, ang cute mo pala nung bata ka ano."
Narinig kong panga-asar ni Matt sa tahimik na si Leo. Lumingon ako sa bata—este lalaking kanilang inaasar na ngayon ay walang kaemo-emosyon ang mukha. Tama naman si Matt, ang cute ni Leo. Mukha siyang maamo, malayo sa nakakatakot na Leo Kalhel Azares na aming nakilala.
Lumapit ang batang si Matt na cute din naman at pinisil pisil ang pisnge ni Leo. Leo raise his hand and snap his fingers in front of little Matt. Bigla namang nakulong sa nagliliyab na asul na bubble si Matt. Nagpalutang-lutang ito sa loob ng cage habang naka-upo sa loob ng bubble at naka-simangot.
"Are you done playing kids?"
Little Zap rolled her eyes. Hinarap nito si Dellana na umupo sa harap ng cage namin para maka-pantay kami.
"Ang ku-cute pala ng Aolffara nung bata pa sila. Lalo na si Leo."
I chuckled when I saw little Leo blushed on an instant, he look on the other side, snap his fingers and the bubble where Matt is in pop up. Bumagsak si Matt sa naka-upong si Gelo.
"Now, do you want me to bring back all of you on your normal size?"
"Sino bang may sabing ayaw naming bumalik sa aming normal size? Hmp!"
Dellana stretch her arms and pat Zapira's head while laughing.
"Ang cute mo talaga Zapira. I'm happy that I see you again, Andra."
I frowned when I hear what she said on the last part. Tiningnan ko naman ang iba pa kung narinig din ba nila iyon ngunit hindi pala. Ako lamang ang nakarinig. Now, I'm wondering why she's patting Zapira's head continuesly even she knows that Zapira is now burning in annoyance while blushing in humiliation. Ayaw kasi nito na nakikita namin ang kanyang soft side.
Isa pa, hindi ba siya naiinis kay Zap?
"I will bring you back on your normal size if you finally say why you are here."
Seryoso na nitong sambit sa amin at itinigil na ang ginagawa niya kay Zapira na pulang-pula na sa hiya.
We look at Leo asking if he will answer Dellana but we did'nt hear any response from him. Nanatili lamang itong walang imik at walang pinapakitang emosyon. Tumayo naman si Gelo at lumapit sa nakatungong si Dellana.
"Kailangan naming malaman kung sino ang tinutukoy na napiling mandirigma sa aming henerasyon, gusto din naming malaman kung ano ang mangyayari sa hinaharap."
Tunog batang sagot nito. Dellana stand straight and sat on a branch of a tree surrounded with some rare flowers with some birds.
"Bakit? Naiinip na ba ang Lantria at hindi na makapag-intay sa nalalapit na pagdating ng Supremo?"
She ask as she sway her hands. Sprinkle of yellow dust flows to the cage and surround me and the five. On just a blink, we are back on our normal size and the cage finally disappear. Napa-unat unat naman si Matt na masakit ang balakang mula sa pag-bagsak.
"Finally, I'm back and gorgeous again."
I rolled my eyes at Zap who's combing her blonde hair using a fire comb.
"So, pangit ka pala kanina?" Asar ko na ikina-lingon nito sa akin saka umirap.
"Supremo?" Matt ask. Tumango si Dellana.
"Supremo, iyon ang bansag sa mga mandirigmang napipili sa bawat henerasyon. Iara naman ang itatawag sa kanya ng mga kapawa niyang napiling mandirigma ng nakaraang henerasyon."
"Who's him? Is he powerful?"
I ask. Natural lang na magtanong ako dahil gusto kong malaman kung sino ang mandirigma. Kung mabait ba siya kagaya ng mga nai-ikwento sa akin ng mga naging maestro ko noong bata pa ako. Kung makatarungan ba siya, at kung saang angkan siya nagmula.
"Him?"
Natatawang sambit ni Dellana na parang hindi makapaniwala sa narinig.
"Him is not suitable for the chosen warrior though it suits for the title Supremo. But let me tell you, Supremo is not just for a boy, a guy, or a man."
"Sinasabi mo bang ang napiling mandirigma ay isang babae kagaya ng mandirigma ng nakaraang henerasyon?"
We look at Leo who's now wearing his poker face expression. Nagulat ako sa kanyang sinabi, babae? Kagaya ng mandirigma noon? Pero imposible naman na babae ulit. Lantria will be in danger once the chosen legendary warrior is a woman, again.
"Pwede bang babae ang maging mandirigma?" Tanong ni Zap na biglang sumeryoso. Hindi sumagot si Dellana, tumango lamang ito sa amin.
"Then if the warrior is a girl, who's her? Is she in Lantria?"
Tanong kong muli. Dellana give us a grin.
"Hindi niyo siya kilala? Sinaktan niyo siya kanina ah."
O______o?
She's kidding right? Sinaktan namin ang Supremo kanina? Ano bang sinasabi niya? Si Luna ang kaisa-isang sinaktan namin kanina.
Wait—!
Si Luna. Siya ang Supremo?
This.can't.be.happening.
Luna's POV
"Do you really accept your fate as the chosen warrior?"
Lumingon ako sa taong nagma-may-ari ng boses na iyon. It was Galin, I, together with the twins and Dyna are here on Galin's mansion. Dito ko sila dinala para kausapin. Ramdam ko ang malamig na pakikitungo sa akin ni Mina, I can feel the pain she feels. Yung sakit na mararamdaman mo kapag ang importanteng tao sa buhay mo ay hindi ka pinagka-katiwalaan.
I know why she feels that way. It is because of me, I know that the three are my guardians here, and I should trust them. But I did'nt.
So here I am, sitting on the sofa facing the four.
Natahimik ako lalo sa tanong na iyon ni Galin. My mind says that I already accept it, but my heart contradict it. Hindi ko alam kung anong isasagot ko sa tanong niya. Should I say the truth?
"Pagkaka-gago mo naman kapre ka. Ang dami na nga nating nalampasan na magka-kasama tapos magtatanong ka ng ganyan? Commonsense naman."
Matalim ang titig na ibinigay ni Galin kay Dyna na inirapan lang ito. Ang sinabing iyon ni Dyna ang nakapag-pawala ng tensyon na aking naramdaman sa tanong ni Galin.
"Thanks."
I muttered on her mind and she slightly smiled at me.
"Bakit nga ba kayo nagpunta dito sa mansyon? Anong kailangan niyo?"
Seryosong tanong ni Galin at sumandal sa sofa. Huminga muna ako ng malalim bago nagsalita.
"First of all, alam kong nagtataka kayo kung bakit ko sinundan sina Leo sa bundok. It's because I tried to ask them how I could go on Lantria. Pero wala akong napala sa aking pagsunod sa kanila."
"You should ask us how. Hindi yung sa kanila ka pa magtatanong. Para saan pa ang pagiging guardian namin kung hindi mo kami pagkaka-tiwalaan."
Madiin at may pagka-inis na sambit ni Mina na nakahalukipkip na katabi ni Mike. She's sulking. Alam ko dahil iba ang galit sa pagta-tampo.
"I know, but my point is, you know you are my guardian. You should tell all the details I need to know even I'm not asking. Pero wala naman kayong sinasabi, so I doubt that the details you know is not complete. Inakala ko na kakaunti lamang ang inyong nalalaman since sinabi niyong matagal na kayong hindi naninirahan sa Lantria."
Natigilan sila sa sinabi ko. Umiwas sila ng tingin sa akin. See? Tama ang sinasabi ko.
"Then sorry kasi kakaunti lamang ang aming nalalaman. Sorry if we are not perfect—."
"I'm not saying that I want you to be the perfect guardians Mina!"
They stiffened because of shock on my sudden outburst. Bigla ding bumuhos ang malakas na ulan kasabay ng dumadagundong na thunderstorms and lightning. This. The heck of being the chosen warrior. Magalit o mainis lamang ako, nangyayari ang ganito.
"Control your emotions Luna, nararamdaman din ng kalikasan ang iyong nadarama."
Pahayag ni Mike. Kinalma ko naman ang sarili ko, kumalma na rin ang kalikasan kasabay ng pagkawala ng kulog at kidlat.
"Bakit ba kasi hindi niyo itinuturo sa akin ng kusa ang daan patungo sa Lantria?" I mumbled and hug my self. I saw Mina's face become soft and answer.
"Intramuros. Doon ang daan papasok ng Lantria. The safest place you can enter through the province."
Sagot nito. Tumikhim naman si Galin.
"Mina is right, it's the safest place but the problem is. The council of Lantria put some spell on all the portals all over the country para wala ng taga-Falleria, mortal, o mga Pilaes na makakapasok. Hindi ka makakapasok ng walang pahintulot. It's either you will take the risk on breaking the spell o lapitan ulit sina Leo para tulungan kang makapasok."
Paliwanag niya, tango lamang naman ako ng tango, ngunit hindi nakaligtas sa aking pandinig ang salitang Falleria.
"Falleria?"
I ask, more of a question.
Sumagot naman si Mike.
"Imperyo de Falleria. O mas kilala sa tawag na Falleria. Isang bayan na kagaya ng Lantria ay titirhan ng mga kakaibang nilalang. Ngunit hindi kagaya ng mga nilalang na nasa Lantria, ang Falleria ay tinitirhan ng mga elementong sinasakop ng kadiliman. Mga mangkukulam, diyoleng gumagamit ng itim na mahika, lakda na may kakayahan ng dilim, mga masasamang elemento, hayop, at mga bampira na siyang namumuno sa Falleria."
Hindi ko maiwasang hindi pangilabutan sa narinig na sagot sa aking tanong.
"So, that means, magka-away ang Falleria at Lantria?"
Tumango si Mike.
"At ang digmaan na aking pangungunahan ay maaaring digmaan ng Lantria laban sa Falleria?"
Hindi tumango si Mike.
"Hindi ko alam, ang nakaraan kasing digmaan ay hindi nangyari."
Hindi nangyari? Bakit naman? Tsk. Saka ko na lamang iyon aalamin kapag nasa Lantria na ako.
"Back to the main topic, paano na ako makakapunta sa Lantria?"
"You have no choice but to ask for Leo's help but I think, you don't need to ask since he's already outside fetching you."
***
Matapos sabihin iyon ni Mike ay agad akong naglaho at lumitaw sa labas ng mansyon. Nadatnan ko si Leo na nakasandal sa isang puno habang nakatingin sa buwan. I feel fear when I saw some creature watching him with burning red eyes wanting to eat and drink his blood. But they can't walk near him because of fear.
Tila napigil ko naman ang aking hininga ng magtama ang aming mga mata sa kanyang paglingon. Kitang kita ko ang pagkislap ng kanyang golden brown na mga mata at ng unti unti siyang maglakad palapit sa akin ay unti-unti ko ring naramdaman ang bilis ng pintig ng puso ko.
It was like I am watching the man I love approaching me as if we did'nt see each other for decades. But it is NOT. He's not the man I love because I'll never fall in love with him. Isa pa, ni hindi ko pa nararanasan ang ma-inlove kaya inalis ko sa aking isipan ang pangangarap. Besides, he's not my ideal type.
Humakbang ako palapit na ikinatigil namin parehas. Kinilabutan ako ng bumaling sa akin ang mga tingin ng masasamang elementong nasa paligid, na-alarma ako ng ang isa sa kanila ay tumakbo at mabilis na tumalon palapit sa akin. I make a fire ball on my hand and was ready to throw it when a flash of blue flame burn the creature into ashes. Noon ko lang napansin na napigil ko na pala ang aking hininga.
"Para sa isang napiling mandirigma.....mabagal ka."
I whimpered as I hear him whisper and saw him standing in front of me. I could feel his hot breath upon my ears making me weak and giving me chills. Sobrang bilis din ng tibok ng aking puso at hindi ko alam kung dahil ba iyon sa kaba o dahil sa presensya ng lalaking nasa aking harapan.
Hindi ko alam kung tama ba ang aking nararamdaman. I should'nt feel this way but I can't stop my self. I look at Leo who step back to make some distance. Kita ko ang isang hindi maipaliwanag na ekspresyon sa kanyang mukha. Seryoso na may bahid na pagtataka, gulat, takot, kaba, at higit sa lahat. Tensyon. Dumako ang tingin ko sa kanyang mamula-mulang labi na nasisinagan ng liwanag ng buwan.
I suddenly feel like......kissing him. Ah wait what?!
Tangina naman self, kung ano-ano na naman ang iniisip mo, baka nakalimutan mo na ngayon mo lang siya nakilala at isa pa, ilang beses kang pinagtangkaan ng grupo ng lalaking iyan.
"Stupid."
Lumingon ako sa aking likudan at nakita si Dyna kasama sina Galin at ang kambal na lumabas ng mansyon. Kaya pala umatras ng bahagya si Leo kanina. Nakita niya ang apat.
"I'm not stupid."
Saad ko sa isipan ni Dyna. She chuckled.
"Yes, you are stupid because you're having a romantic feeling on Mr. Azares."
Gusto ko siyang kurutin ngayon kahit na kaluluwa pa siya. Anong pinagsasasabi ne'to?
"Don't get me wrong Luna. But you and I have a bond where I can sense your feeling and base on what I feel a while ago. You stops your breath when you found out that he's too close, making your heartbeat abnormal, giving you an intense feeling and tension. You even stared at his lips like you want to kiss him badly and as of now. You're blushing."
"I'm not!"
Hindi ko napigilang sigaw matapos ang sinabing iyon ni Dyna. Gulat namang napatingin sina Galin na nagtataka kung bakit ako sumigaw. I glared at Dyna who just chuckled. I hear Leo tsk.
"Are you done saying goodbye at your guardians?"
Malamig na saad ni Leo na walang emosyong nakatingin sa amin. I gulp and do my best to maintain my voice cold and answer.
"I'm not saying goodbye on my guardians because I will let them come with me."
Pinuri ko ang boses ko na hindi nautal sa pag-sagot.
"They will not come with you."
Isang nagtatakang tingin ang ibinigay ko kay Leo.
"At bakit naman? They are my guardians."
I look at Dyna and the twins. Isang malungkot na tingin ang ibinigay nila sa akin. Agh! May hindi na naman sila sinabi sa akin.
Sumagot si Mina.
"I'm sorry if I did'nt say this before but we are your guardians ONLY here at the mortal world. Mag-isa kang pupunta sa Lantria para gampanan ang iyong tungkulin. Gabay mo lamang kami sa iyong pagsi-simula pero once na mag-decide ka nang pumunta sa Lantria. Doon na natatapos ang aming tungkulin. Sa tingin ko, ito na iyon. Our duty as your guardian ends here."
Natameme ako sa kanyang sinabi. She averted her eyes on me. Ganoon din si Dyna. Galin sigh.
"Enough of this conversation. You need to go now. Malapit nang maghating-gabi at dadami na ang mga lalabas na masasamang elemento. Dyna, we need to make another barrier on the mansion."
Saad nito at hinila si Dyna palayo sa akin. She muttered goodbye as I saw a single tear fall upon her cheeks. Kahit pala kaluluwa na siya, nahahawakan siya ni Galin.
Humakbang naman palayo ang kambal, ngunit bago pa man sila makalayo ng tuluyan, niyakap ko na sila.
"Thank you for being here with me. Protect my mother and my sister. I will come back when I am done doing all my duties. Adiós."
I muttered on their mind as I walk away. Tumango naman sila at ngumiti.
Naramdaman ko naman ang malamig na kamay ng humawak sa aking braso. I look at Leo who's not looking at me.
"We should go now. Sa pagpatak ng alas-dose ng gabi, lalabas ang mas malalakas na halimaw at elemento."
Saad niya, naramdaman ko na lang na naglaho kami. So, kaya niya rin palang gawin iyon. Ang kaibahan nga lamang ay naglalaho siya into blue flame. Astig.
"Saan tayo dadaan papunta ng Lantria saka nasaan sina Zapira?"
I ask when we appeared in front of the library inside our university.
"Nakabalik na sila ng Lantria."
He coldly answered.
We walk inside the library. Nagulat na lamang ako ng kusang gumalaw papuntang gilid ang mga book shelves hanggang sa bumungad sa amin ang pader ng library. He raise his right hand, a wooden door appeared and we walk through it. Hinigpitan niya naman ang kapit sa aking braso hanggang sa maglaho ulit kami ng makapasok ng pinto.
Napapikit ako ng maramdaman ang malakas na hangin na nanggagaling sa kung saan.
"We're here."
Narinig kong sambit ni Leo dahilan para mapamulat ako.
My eyes wonder around as my jaw drop when I saw where I am.
Nakatayo kami sa harapan ng isang puting arko na napapalibutan ng mga bagin. I gasp ng makitang nakatuntong kami sa isang glass bridge. May ilang mga nakalutang na sasakyan, may mga carpet na lumilipad kung saan nakasakay ang ilang mga lakda, habang ang ibaba naman ng bridge ay isang lake kung saan may naglalanguyang mga malalaking isda.
Meron ding mga lakdang nagsasagwan ng balsa na gawa sa kawayan habang ang kababaihan ay naglalaba. I was amazed. Lantria is a modern province with a touch of old Filipino style. Nice.
"Welcome to Lantria. Supremo."