"Allahım benim yeğenim değil yeğenlerim mi olacak şimdi? Hem de bir kız bir erkek."
Yengem ve abim bugün doktora gitmişti. Önceki kontrolde görünmediği için bu haftaya sarkmıştı. Birkaç dakika önce de yengem aramıştı. Haberi verdiğinde çok sevinmiştim.
"Ay Gülşah düşünsene böyle minik minik koşturuyorlar evde."
"Hayırlısıyla Akif Yavuz ve Sare İkra geliyor bacım."
Abimin de katıldığı telefon görüşmemiz sürerken büyükçe gülümsemiştim.
"Çok güzel bulmuşsunuz isimleri. Bakın ne diyeceğim. Eve uğramadan buraya gelin isterseniz. Hatta annemleri de çağırayım. Haberi de burada verirsiniz?"
"Olur olur. Biz yarım saate oradayız İnşaAllah."
Telefonu kapatıp annemleri de aradıktan sonra ayaklanıp mutfağa gittim.
Ne yapabilirim diye etrafıma bakarken ellerimi de belime koymuştum.
Aslında poğaça yapabilirdim. Ya da pizza. Ya da-
"Vişne?"
Belime dolanan kolların yanı sıra omzuma koyduğu çenesiyle bir süre sonra konuşmuştu.
"Efendim?"
"Ne oldu?"
"Annemler gelecek bir de abimler. Biliyor musun yengemler bugün doktora gitmişler. Bebeklerin cinsiyetlerini öğrenmişler. Aslında bir değil iki yeğenim olac- bir dakika."
Kolları arasında arkamı döndüğümde sorar gözlerle bakıyordum. O da bana üstten bir bakış eşliğinde bakıyordu.
"Müsaitiz diye gelin dedim. Müsaitiz değil mi? Sana sormadım ama."
Gülerek alnıma bir öpücük bıraktıktan sonra cevap verdi.
"Gelsinler tabi güzelim."
"Hanımcı mısın sen ya."
Gülerek konuştuğumda başımın üzerine bir öpücük bırakıp sarıldı ardından da cevabını verdi.
"Senciyim ben."
Başımı göğsünden kaldırıp konuştum.
"Ben. Sözlerimle sevgimi belli edemiyorumdur belki ama seni çok seviyorum. Bunu bil."
Gülümsediğinde yine gözleri kısıldı.
Yapma ama benim de kalbim var. Hani sen böyle sözler edince durabilir falan Allah korusun.
"Sözlere gerek yok ki. Ben senin gözlerine bakınca bir çift parıltı görüyorum ya o bana yeter. Dünyanın en mutlu adamı olurum. Sevgini gözlerinde, gülüşünde görüyorum ben merak etme canımın içi."
Yanağına bir öpücük bıraktığımda bu sefer ben sarıldım.
Göğüslerimizdeki boşlukları kalplerimiz ile doldurduğumuz birkaç dakikanın ardından ayrıldık.
"Madem gelecek olan misafirlerimiz var. Hazırlık yapalım. Ne yapıyoruz Vişne Kaptan?"
"Aslında karar veremedim."
"Tamam. Ne düşünüyordun?"
"Pizza yapabiliriz."
"Olur. Başlayalım o zaman."
Malzemeleri çıkarıp işe koyulduk.
Yaklaşık bir saatin sonunda fırına verdik ve yanına bir şeyler daha hazırlamaya başladık.
🍒🍒🍒
"Üsame siz de geliyorsunuz delirtme beni."
"Tamam tamam geliriz."
Gülerek konuştuğunda ben de güldüm ve telefonu kapattım.
Kapı çaldığında Onur açmaya gitti. Ben de peşinden gittiğimde gelenlerin abimler olduğunu gördüm.
"Hoşgeldiniz."
"Hoşbulduk."
Yüzlerimizdeki gülümsemelerle içeri geçtiğimizde koltuklara oturduk.
"Ee nasılsınız?"
"İyiyiz Elhamdülillah. Siz nasılsınız?"
"İyi biz de çok şükür."
"Gülşah. Ben bir bardak su alabilir miyim?"
"Tabi yenge dur getiriyorum."
"Yok dur ben de geleceğim."
"Tamam. Yardım edeyim."
Kalkmasına yardımcı olduğumda birlikte mutfağa gitmiştik.
Yengem masanın etrafındaki sandalyelerden birine oturduğunda ben de suyunu hazırladım. Eline verdiğimde yanındaki sandalyeye oturdum.
Üç yudumda bitirdiğinde masanın üzerine koydu.
"Allah razı olsun Gülşah. Dilim damağıma yapışmıştı."
Gülümsediğimde koridordan abim ve Onur'un sesi yükseldi.
"Yenge. Yetiş yenge."
Koşturan Onur'un peşinden de abim koşturuyordu.
"Hanımcı mı oldun gardaşım."
Yengem yavaşça ayaklanıp içeri seslendi.
"Yettim yengem. Arsan niye bulaşıyorsun çocuğa."
"Gardaşım bir ihtiyacın var mı gardaşım."
Gülmeye başladığımızda abim Onur'un yanına gidip kolunu omzuna attı.
"Şaka yapıyorum tabi ki. Hanımcı olmak güzel şey. Aslında hanımcı da denemez ona. Kalbini dinlemek denir. Kalbin karşındaki kadın olmuştur ve sen onu dinlemeye çoktan mahkum olmuşsundur. Sözlerini mi dinlemeyeceksin şimdi?"
Onur da abimin omzuna kolunu attığında devam ettirdi önceki sözleri.
"Seve seve dinleriz. Çünkü biz kalbimizi dinleyerek kalbimizi bulduk."
Vay be.
Hanımcı kelimesi daha önce hiç bu kadar güzel tarif edilmemişti.
Onlara bakarken onlar da bize bakıyordu.
Ve o an bir melodi duyuldu.
Benimki geliyor
O da biliyor
Kalbimi yerden yere vuruyor
Ah bir gülüyor
Of bir bakıyor
Aklımı başımdan hemen alıyor
Yengem cebinden telefonunu çıkardığında aramayı cevapladı.
"Efendim Elif Kuşum?"
Mutfağa girip konuşmaya devam ettiğinde kahkahalarımızı tutamadık. O sıra da yengem mutfak kapısını sertçe kapattı. Sanırım bu 'kesin sesinizi' demekti ve biz de mesajı almıştık.
Salona geçip koltuklara dağıldığımızda televizyonu açtık. Bir film çıktığında izleyecek başka bir şey de yoktu zaten.
Aha bu şey.
Uzay Oyunları.
İzlemeye başladıktan kısa bir süre sonra yengem de yanımıza gelmişti.
"Aa bunu biliyorum. Güzel filmdi."
Biraz daha izledikten sonra kapı çaldı ve bu sefer herkes gelmişti.
İçeriye geçtiklerinde yengem ve abim haberi vermişti.
Annem oturduğu yerden kalkıp ikisine de sıkıca sarılmıştı. Ardından babam ve yengemin anne babası da tebrik edip sarıldığında sırayla uzun bir sarılma faslına başlamıştık.
Tekrar koltuklara oturduklarında yengem ve abimi soru yağmuruna tutmuşlardı. Mutfağa geçip hazır olan tabakları içerideki masaya taşımaya başladığımda Onur da bana yardım etmeye başlamıştı.
Her şey hazır olup masaya oturduklarında sığmayan kızlar, küçüklerin ısrarları ile de mutfaktaki masada yeme kararı almıştı.
Elif Abla, Umay ve Rümeysa'nın ellerini çekiştiren kızların yanı sıra Erva, Aysima Abla'yı almak istediğinde küçük bir abi-kardeş kavgası yaşanmıştı Üsame ile arasında. Sonuç olarak da Erva kazanmıştı ve Aysima Abla'nın elini tuttuğu gibi mutfağa koşmuştu.
🍒🍒🍒
"Evinizin neşesi, ciğerinizin köşesi Enes geldi. Selamunaleyküm nasılsınız?"
"Aleykümselam hoşgeldin kardeşim iyiyiz Elhamdülillah."
Enes'in neşeli girişi ile herkes gülümsemişti.
Enes buydu. Girdiği ortamlarda ister yerde ister yine yüksekte olan modunuzu düşükse yükseltir yüksekse daha da yükseltirdi.
Şimdi de o anlardan birini yaşıyorduk.
Annemin yanına oturup ona döndü.
"Vay. Sıla Anneme bak be. Nasılsın anacığım?"
"İyiyim yavrum sen nasılsın?"
"İyi ben de. Bu Arsan Abi ikiz babası oluyormuş doğru mu?"
Annem gülerek cevapladı.
"Doğru."
"Abime bak be. Üsame. Oğlum biz şimdi ikiz amcası oluyoruz."
"Aynen öyle olacak İnşaAllah kardeşim."
"E o zaman bize müsaade."
"Nereye evladım?"
"Bizim bir sözümüz vardı Tarık Amcam da onu gerçekleştireceğiz. Arsan Abi, Onur. Siz de gelin."
Hepsi ayaklanıp montlarını giydiğinde biz sadece şaşkınca onlara bakıyorduk.
Dışarı çıktıklarında evin arka bahçesine gidiyorlardı. Biz de arka bahçeye açılan boydan boya cam ile kaplı olan balkon kapısına gelmiştik.
Dışarı çıkan bütün erkekler arka bahçeye gelmişti. Enes telefonundan hafif kısık bir müzik açtığında çok geçmeden ne açtığını anlamıştık.
Kar yağarken erik dalı oynamaya hazırlanıyorlardı.
Gülerek onları izlerken hepsi kollarını kaldırdı.
Parmaklarını şıklatarak oynamaya başladıklarında rahatlardı çünkü civardaki bütün evler müstakildi ve iki yanımızdaki evler de tek katlıydı. Bahçe duvarları da oldukça yüksek olduğundan ve soğukta kimse de dışarı çıkmayacağından rahat rahat oynuyorlardı.
Çemberdeki bütün oğlanlar etraflarında döndükten sonra aynı şekilde devam ettiler.
Eğlenceli geçen dakikalardan sonra onları izleyen bize döndüler. Hızlı nefes alıp verişleri yüzünden inip kalkan göğüsleri ve gülümsediklerinde ağızlarından çıkan buhar ile asker selamı yollayarak eve doğru hareketlendiler.
_______________________________________
-bölüm sonu
Selamunaleyküüm
Nasılsınız? Ben iyiyim çok şükür.
Bölümümüz nasıldı?
Multimiz gelmekte olan Akif Yavuz ve Sare İkra'mız ♥️
Vişne ve Onur? 🍒💚
Aysima ve Üsame? 💙
Mavi ve Arsan? 🖤
Enes?
Hanımcılık?
Erik dalı oynamaları?
Mavi'nin zil sesi? (Şarkı artık Mavi ile ayrılmaz ikili oldu dnxndn)
Minik bir notum var;
İki hafta boyunca bölüm gelir mi gelmez mi bilmiyorum ama duyuruda da söylediğim gibi aktif olamayacağım sınavlarım yüzünden.
En Güzele Emanetsiniz Vişnelerim 🍒♥️
~vişnelerikizyeğenleriniçokseviyor