PROLOGUE
As I felt someone in my back, I slightly smirked and moved my hips back and forth. I felt his kingdom in my buttocks, but I didn't mind it at all. Patuloy pa rin ako sa pagsayaw at pagindak kasabay ng tugtog ng musika. Pilit inaakma sa mga ritmo. Hindi ko alam kung ilang oras na ba ako nandito basta alam ko lang sa sarili kong lasing na ako.
Oo, lasing na ako.
I could feel the fury burning through my body. Pamilyar na pamilyar sa akin ang pabangong dumidikit sa akin ngayon pero masyado na akong nalulong sa alak para abalahin pa at tingnan kung sino ito. I grunted when his soft and big rough hand touched my backless back.
"Hmm," I moaned softly.
Humarap ako sa kaniya at ikinawit ang aking mga kamay sa kaniyang batok, hindi na ako nag-abala pang buksan ang aking mga mata. I just close my eyes and feel the warmth of his hand that almost hugging me.
I murmured when the heat starting to spread through my body especially the diamond between my thighs.
"Hmmm..."I feel him kissing my neck. Lick it and smell it.
"Damn baby, you smell so good." parang-nabuhusan ako ng isang baldeng yelo at bumalik ako sa aking katinuan ng marinig ko ang boses ng taong iyon. Automatiko kong binitawan ang pagkakayapos ko sa kaniyang leeg at tiningnan siya na hindi makapaniwala.
"W-why are you here?!" bulalas ko. People are looking at us, so I couldn't do anything but pull him to very nook and cranny of the bar.
"What the hell are you doing here? Sinusundan mo ba ako?!" Galit na sigaw ko at bahagyang tinuro-turo siya.
"Feelingera ka!" Hindi ako makapaniwalang hindi lang kagwapuhan ang meron siya, nandyan din pala ang bunganga niyang hindi makapigil sa pagputak. "Porket ba nandito rin ako, sinusundan na kita agad? Hindi ba pwedeng pinapunta lang ako dito para tignan at iuwi sa kaniyang pamamahay ang mahal na prinsesa?!"
Mahal na prinsesa? Me?
"Stop it, Merda!" I hissed. With a sigh, I walked away from him. I approached a waiter who was holding a selection of alcoholic beverages. I grabbed one and drink it right away.
"Thanks." Ngumiti lang ang waiter bago kinuha sa akin ang basong wala ng laman na hard drinks.
"Bebs—" I stop him by signalling him to 'shut-the-fuck-up!'
Ayokong pinagsasabihan niya ko kung anong gusto kong gawin. Kung gusto niyang umuwi pwes umuwi siya. Hindi ko kailangan ng alalay dito sa bar.
"Umuwi na tayo." Mahinahon niyang sabi.
"Stop..."
"Mapapahamak ka lang dito, kailangan na nating umuwi."
"Stop." Halos hindi ko na marinig ang boses ko dahil nababalutan na ito ng tugtog na nangagaling sa mga speaker ng bar. Halos nasa akin na din ang atensyon ng iilang lalaki, meron pang makapal ang mukha at lumapit saakin pero nang makitang binabakuran ako ng kausap ko ngayon e daig pa ang koneho kung gaano kabilis tumakbo.
"Umuwi na tayo, halika na—"
"I said stop!" sigaw ko, pero alam kung hindi ganun ang pagkakarinig niya sa pagkakasabi ko.
Sanay na akong mag-isa, hindi ko kailangan ng isang taong kakaawaan ako. Mas lalo lang nilang pinapatunayang mahina akong tao.
"Stop please, just this day. Pakawalan niyo muna ako. Hindi ko kailangan ng awa niyo, hindi ko kailangan ng gabay niyo. Hindi ko kayo kailangan. Kung ang nagpautos sayo kaya ka nandito 'e yung gago mong pinsan pwes, sabihin mo— Gago siya, Putang*na siya, tangina!— Tangina ang sakit-sakit pa rin talaga!"
Bago ko pa namalayan, sunod-sunod na akong napahagulgol. Hiyang-hiya na ako sa sarili ko dahil hindi ko man lang siya naprotektahan sa mga mapanlinlang na tao. Sa mga lalaking mapangabuso sa damdamin nang mga babae. Puro sakit lamang ang naidulot ko dito.
Puro umaasa sa mga taong, sa huli bigla nalang din lilisan...
"Tama na, hindi mo dapat sinasayang ang mga luha mo sa isang taong hindi ka pinaglaban."
Hinila niya ako palapit sa kaniya at niyakap ng mahigpit. Kaya wala akong nagawa kundi kumapit din sa kaniyang mga damit, pakiramdam ko ay naubos lahat ng lakas ko dahil sa biglaang pagluha, sa ilang araw kong nagpakatatag at nagpakitang kaya ko naman ng wala ang lalaking inibig ko ng lubusan, sa ilang araw na puro ngiti-ngiti lang at binabalewala na ang mga pait na nararamdaman sa dibdib. Ngayon pa lang, ngayon ko pa lang ako naramdaman ang kawalan ng halaga. Hindi dapat ako nagiinarte, dahil unang-una ako naman talaga ang naging dahilan kaya nangyari ito.
"Please, iuwi mo na ako." Bulong ko. Hindi pa rin siya binibitawan. Randam ko ang pagtango niya sa pagitan ng aking balikat, bago niya ako pinakawalan at nginitian ng matamis. Pero hindi katulad ng mga nagdaang araw at kanina, ang ngiting iyon ay may halong . . . pagmamahal.
"Let's go?"
Suminghot ako bago tumango ng sunod-sunod na ikinatawa niya. Bumaon tuloy ang kaniyang malalalim na mga biloy sa isang pisngi. Kahit sobrang dilim, kitang-kita ko pa rin ang kaniyang mapang-akit na labil.
Hinawakan niya ako sa aking balikat, bago ako muling kinulong sa kaniyang bisig. Sa ganung paraan, nagsimula na kaming maglakad palabas ng bar. Sinundan ko lang siya kung saan man niya ako dadalhin, hindi ko na nga nakita kung sino ang mga nakakasalubong namin dahil sa higpit ng yakap niya sa akin.
Inalalayan niya ako sa pagsakay sa kaniyang kotse ng makarating na kami sa parking lot kung saan nakaparada ang kaniyang kotse. Pinanood ko siyang isarado ang pintuan sa passenger seat bago umikot papuntang driver seat.
Tahimik lang kami buong byahe, tanging ingay lang mula sa radyo at ang tumutula dito na mas lalong dumurog sa aking puso. Pamilyar sa akin ang tumutulang DJ na iyon, isa rin itong suki sa Poetro Bar at balitang-balita ngayon ang pagkahiwalay nila ng isang Artista.
Nabasa ko ang mga tula niya, lahat 'yon ay tungkol sa kaniyang Nobyong Artista. Ngunit ngayon ay halos wala nang sigla ang kaniyang pagkakabigkas, dahil halos lahat dito ay sakit lamang ang dala. Mahirap talagang magmahal ng artista, dahil sa huli malalaman mo nalang na ang ginawa niyong drama, na kung saan kayong dalawa ang bida ay isa kana palang ekstra.
'Isa lang ang magiging hiling ko kay bathala, na sana... sana 'di nalang kita nakilala.'
"Ma'am it's about to start." napatigil sa kaka-ayos ang make-up artist ko ng sabay-sabay nagsipasukan ang organizer na kinuha namin para sa event na 'to.
"Okay!" I smiled at her.
I stood up and started walking out of my room here in the hotel where the wedding we were going to attend was near.
Iginaya nila ako palabas ng hotel. People in the lobby were looking at me as we exited the elevator. There was admiration in their eyes, while other women envied the more.
"Where's my sister?" I said softly.
"She's already inside the car, Ma'am." Paglabas namin ng hotel ay nandoon na agad ang aming sasakyan. Napapalibutan din ito ng iba't-ibang uri ng motor. As expected from our friends.
They are this kind of friend, rich but mental fugitives. Napairap ako sa mga kaibigan kong tumatawa habang kumakaway sa akin. Pumasok na ako sa sasakyan namin.
"Hey, sis!" bati ko sa kaniya.
She turned her gaze to me and smiled sweetly. May takas na luhang kumawala sa kaniya.
"Shh, tama na! Huwag kang umiyak... makakasama kay baby 'yan!" paulit-ulit kong pinunasan ang kaniyang luha na walang tigil sa pagdaloy sa kaniyang pisngi.
"A-andami kong pagkukulang s-sayo. Tapos nadagdagan pa ngayon, I am sorry, Beverly... I'm sorry."
Mas lalo siyang humagulgol kaya wala akong nagawa kundi yakapin siya ng mahigpit. Sa paraang hindi maiipit ang kaniyang tiyan.
My sister is three months pregnant. I went with her the other day in her OB, so I found out that the baby has been in her womb for so long. His stomach was not very obvious yet. I'm happy for her. So much happy.
Ako na siguro ang pinaka masayang tita sa balat ng lupa, ako lang kasi yung tita'ng kapag nakikita ang pamangkin ay bigla nalang kumikirot ang aking dibdib, baliktad? Yeah, I know.
Ewan ko ba, siguro nasanay lang akong ako ang pinagsisilbihan. Ang gusto ko ang laging nasusunod pero alam kong kapag pinapairal ko ang pagkaselosa at pagkaselfish ko, ako pa rin ang kawawa sa labang ito.
Sa pagkakataong ito, paiiralin ko muna ang pagpapakumbaba ko sa iba. Para sa magiging pamangkin ko at para sa bagong buhay na mayroon ako pagkatapos ng kasal na ito. Nakasurvive nga ako ng ilang taon, ano pa kaya sa lilipas pang mga taon? I looked at the window when someone's knocked on it. I lowered it down.
"Ma'am, narito na po tayo." my family guards one's said. I only nodded at him. Tiningnan ko ang Ate ko. Hindi pa man nag-uumpisa ang kasal ay may kumalat nang make-up sa kaniyang mata.
I laughed. "Tama na kakaiyak ano ba!" I fixed her make-up, she also laughed.
The whole people and family's invite in this wedding starting to walk through the aisle. Nang makapasok na silang lahat ay sinarado na ulit ang pintuan. Rinig na rinig sa buong simbahan ang malakas na tugtugin na pinili namin. So sweet.
Beautiful in white...
Inalalayan ko ang aking Ate na lumabas sa sasakyan. Abot-abot ang kaniyang ngiti sa kaniyang mga mata na mas lalong nagpasingkit dito. She smiled widely like an angel! Pakiramdam ko tuloy ako na ang pinakapanget sa buong mundo dahil sa kaniya.
Bumukas ang malaking pintuan ng simbahan. Tuluyan ng lumaki ang aking ngiti ng masilayan ang aking iniibig. Hindi ako makapaniwalang nasa harapan na siya ngayon ng altar at nakatingin sa akin. Sobrang kisig niya sa suot niyang barong at slacks.
Hapit na hapit ang kaniyang mga maskuladong braso sa kaniyang suot. Bagay na bagay ang necktie na nakakabit sa kaniyang mangas. Animong waiter kung iba ang gagamit, pero sa kaniya ay nagmumukang amerikano. Sobrang kisig niya nakakatakam.
Damn this man!
Paano niya nagagawang maging ganiyan ka-hot kahit nasa simbahan. Ni hindi nga mapantayan ng iba para saakin ang ka'gwapuhang taglay niya. I bite my lips, naku Beverly, nasa simbahan ka. Maghunus dili ka naman!
Kasabay ng pagtugtog ng musika ay ang pagsenyas sa amin ng isang babae. Sinimulan ko na ang paglalakad ko sa gitna ng aisle. Ang aking suot na gown ay bumabagay sa tema ng buong simbahan. Malumanay ang aking paglalakad. Bawat hakbang ay binabagay sa tugtog ng musika.
'Beautiful in white.' Sobrang ganda ng kanta, ni hindi ko na namalayan na tuluyan na palang nagsibaksakan ang aking mga luha habang nakatingin sa lalaking bumihag sa puso ko. He's crying while looking at me. Naroon sa mata niya ang paghanga at the same time pangungulila.
I know love... I know.
Napahigpit ang hawak ko sa aking bulaklak na dala-dala. Hanggang ngayon nasa isip ko pa rin ang mga nangyari sa amin. Siguro kung nandito lang sila Mommy and Daddy, they going to scold me for being a wild girl and naughty. Napatawa ako sa sarili.
Ang pagpunta sa simbahan na may ganitong ayos ay ang pinakahuling gawain na gusto kong gawin pero hindi ko pinagsisisihan ang araw na 'to. Hinding-hindi. Alam kong sa gagawin kong ito ang tamang paraan para maayos na ang lahat.
Dati rati ang pangarap ko lang ay maging isang tanyag na manunulat ngunit ngayon nagbago na. Mas gusto ko na palang magpakasal sa taong mahal ko. Sa harap ng maraming tao, Sa lahat ng pamilya namin, at sa harap ng diyos. Gusto kong maging kami habambuhay na walang problema.
Walang namamagitan na poot sa aming mga puso. Walang galit sa isa't isa. Hindi awkward kapag nagkakasama na sa iisang bahay o hapunan. I'm doing this because I want them to be happy. I want my love to be happy with her. Para na akong baliw, lumuluha habang tumatawa. I didn't know kung ano bang nangyayari sa akin. Daig ko pa ang isa magulang nakita ang Anak na nagtanan!
My goodness beautiful Beverly, stop this shit!