Hmm, medyo mahaba haba na ang chappie ko.
Shout-out to the following;
Jheramin Plaza
Heizel Plaza
Sweetlyn Plaza
Mga kapwa ko yan itlog hehehe
[MARTINA]
Days passed.. sa ilang araw na lumipas siguro masasabi ko na nag-iinprove ang ibang bagay..
Tinupad rin ni fighter ang hiling ko na, lumayo muna sya, wag akong kausapin, at ano pa. Ang pinagpapasalamat ko iyon sa'kanya.
Mahirap oo, pero kailangan..
"Happy Valentine's day!" Napalingon ako sa gilid ko, merong kasing mag-jowa sa gilid ko, nasa school kami nga'yon pero no classes dahil gagawin nilang program para sa lahat ng Valentine's day.
Napangiti ako ng mapait ng makita kung paano nila yakapin ang isat-isa. Sa araw ng mga puso, ako lang ata ang bitter! Color coding ang ginawa sa school.
Red means: Inlove
White means: study first
Green means: In a relationship
Maroon means: taken
Violet means: Complicated
Blue means: Single
Stripes means: maraming crush
Black means: bitter
And now, here I am, wearing a black shirt. Means bitter.
Lumayo muna ako sa mga kaibigan ko na may kanya kanyang ka-Valentine.
Akala ko ako lang ang mag-ba-black nga'yon pero nagkamali ako, karamihan sa mga kapwa ko studyante ay, itim rin ang suot. Hindi lang ako ang bitter? Whew!
"Hi ate." Napalingon ako sa bumati, para junior lang sya dahil sa itsura n'ya, nakangiti s'ya sa'kin.
"Hmm?" Tugon ko.
Kumamot muna s'ya sa batok at bahagyang namula, "para po sainyo." Napatawa ako ng bigla s'yang pumiyok sa huling salita. Lalo s'yang yumuko.
Agad kong tinanggap ang flowers with chocolate na bigay n'ya sa'kin.
"Salamat." Ngiti ko, lalu s'yang namula. Haha!
"Sige po ba-bye!" Mabilis na sabi nya at biglang tumakbo. Haha! LT yun ah! Agad kong nilapag ang bigay n'ya sa upuan sa tabi ko, kasama nung ibang chocolate at flowers na natanggap ko kanina. Ang dami kasing nagbigay sa'kin na mga kapwa ko studyante. May junior high, senior high, merong ding ka-batch ko at iba pa.
Napabuntong hininga nalang ako, yung iba ang sweet kahit yung ibang naka-black mukang hindi na'man bitter e, sadyang bitter-bitteran lang sila. Ang lalandi nga e! Tulad na'lang ng grupo ni friella, lahat sila naka-black pero heto sila lahat na ng lalaki nilapitan! Hayst!
"Martina." Muli kong nilingon at tumawag sa'kin, sila Marielle. Nginitian ko sila.
"Wow, Sana ol maraming sokolet!" Ani ben. Napatawa ako.
"Naol!" Sabi ni Kenneth.
"Damit na'man nyan! Penge!" Abisa ni Elijah. Tinuro ko lang ang chocolate sakanya at sila na'man ay kumain.
"Martina eto pala." Biglang abot sa'kin ni Marielle ng isa'ng malaking box ng Chocolate. Sobrang laki non at merong pang bouquet of flowers. "Pinapabigay n'ya yan, hindi na s'ya pumasok dahil ayaw daw n'yang maging bitter sa araw ng mga puso." Natatawang ani Marielle. Napatingin ako sa bigay nya, unti unti akong napangiti. I'm sorry.
"Huy, wag ka ng malungkot! Valentine's oh!" Sabi ni Josh ng umakbay sa'kin. "Kung nasan man yon, masaya yon dahil masaya ka sa regalo nya." Aniya na para bang may pinaparinggan.
"Sana..." Bulong ko.
[SOMEONE's POV] guys her 2nd POV!🤭
"Happy Valentine's day!" Nakangiting bati n'ya sa'kin, pilit akong napangiti. "Hey, bakit mukang hindi ka na'man masaya? Araw ng mga puso oh!"
I look at him then smile bitterly, "Naalala ko lang sila.."
"Whom? Your child or... Your husband?" He asked, I look at him again...
"You can't blame me, they're still my family!"
"Yeah, but you're with me right now! I thought were done with this topic? Akala ko 'ba kapag ta'yo ang magkasama kakalimutan mo muna sila, lalo na ang asawa mo?"
"Pren—"
"No! Nakakasama lang ka'si ng loob, you promise me, then look at you now..."
"Pre—"
"Aalis muna ako," aniya at naglakad papalabas ng pinto, "at ikaw, keep thinking them.. because when I come back, I won't let you think at them." Banta n'ya at tuluyang lumabas.
Napabuntong hininga nalang ako at tumingin sa labas.
I missed them... I really really do!
How I wish na kasama ko pa'rin sila.. na kasama ko pa'rin si Martina at Martin.....
But I choose this life! I life away from them! A life with Prenzi......
[MARTIN's POV]
I'm busy checking my labors work for the building that we're going to build when suddenly someone knock on the door he/she going to destroy it.
"Who's that?!" I asked irritated.
Mabilis itong bumukas at iniluwa non at hingal na hingal na trabahador.
"Engineer!..m-may.." hindi n'ya matapos tapos ang sasabihin dahil sa pagkahingal n'ya.
"What?!" Inis na tanong ko.
"May, tatlo po ta'yong labor na sinugod sa ospital nga'yon!" Sigaw n'ya nanlaki ang mata ko.
"What?! How? Anong nangyari sakanila?!" Tarantang tanong ko habang inaayos ang mga gamit ko.
"Nahulugan po sila ng mga kahoy ng akma nilang kukunin yon para ipanghabla!" Sigaw nito.
What?! Hindi ba't binalaan ko na silang wag munang pakielam yon dahil alam kong delikado kung hindi isang truck ang kukuha?! Shit!
Agad agad kong kinuha ang headgear ko at lumabas ng opisina kasabay mung trabahador.
"Marissa, ikaw na bahala sa opisina, make sure na ayos lahat ng yon pagbalik ko." Sabi ko sa sekretarya kong nasa gilid ng pinto.
"Yes s—" hindi ko na sya pinatapos pa dahil agad na akong tumakbo papalabas.
Agad kong pinuntahan ang pinagyarihan ng insedente.
I have to make sure na wala ng madidisgrasya pang trabahador.
Ng makarating don sinuri kong maige ang paligid kung anong bagay pa ang maaring bumagsak para maabisahan ang ibang wag lumapit don. Mahirap na, matitigas ang ulo ng mga labor na to.
Ng makitang walang makakadisgrasya, agad akong nagpunta sa paradahan ko ng kotse at pinaharurut yon sa ospital..
Ng makarating don agad akong tumakbo sa nurse desk.
"Saan dinala yung mga taga T.Y.E company'ng isinugod ri'to?" Hinahagos na tanong ko sa nurse, agad syang nagpipindot sa computer n'ya,
"They're still in OR Ser, pero maghintay nalang po kayo sa 4th floor room 346." Sabi n'ya agad akong tumango at nagtungo ru'on.
Halos liparin ko ang distansya ng elevator at kinatatayuan ko dahil sa pagmamadali. Sobra akong nag-aalala sa mga labor kong isinugod rito.
Gusto kong makasiguro na magiging ayus silang lahat.. na walang malala sakanila..
Halos hindi ako mapakali habang nakasakay ng elevator. Panay ang kutkut ko sa daliri ko.
It's Valentine's but why the fuck should I have to be in this critical way? Ang mga trabahador kong piniling pumasok imbes na mag-celebrate ng araw ng mga puso sa kabilang pamilya. Bakit ganito ang nangyari sakanila? Shit! This is all my fault! Kung sana pinatanggal ko yon kahapon edi sana hindi mangyayari to!shit!
Agad akong tumakbo papalabas ng elevator at hinanap ang kwarto. Ng makatapat don akala mo magiging ok na pero hindi talaga ako mapakali, gusto kong makita ang mga labor na yon!
"Nurse!" Tawag ko sa nurse na dumaan sa harap ko, agad s'yang lumingon.
"Yes sir?"
"Saan ang OR?" Tanong ko. Agad n'yang tinuro yon.
"D'yan po sir sa kaliwa sa dulo po nyan." Sabi n'ya agad ka'ming tumango at tumakbo papunta ron.
"Salamat!" Sigaw ko bago tuluyang lumiko.
Ng makarating don, agad akong sumilip na para bang makikita ko ang nangyayari sa loob.
Hindi ako mapakali ka'ya na'man nagpabalik balik ako ng lakad sa harap ng pinto na animoy may asawang nanganganak sa loob.
Hooo! Hindi ko mapapatawad ang sarili ko kapag may nangyaring masama sa mga trabahador ko!
Pabalik balik lang ako sa harap ng pinto ng biglang...
"M-martin?..." Natigilan ako ng bigla kong marinig ang boses na hindi ko inaasahang maririnig ko pang muli.. dahan dahan akong nagtaas ng tingin sa'kanya..
She's standing in front of me while handling a stethoscope.
"A-agatha..." Biglang bumilis ang tibok ng puso ko ng banggitin ko ang pangalan nya, bumilis ito tulad ng dati nitong tibok... Twing kasama ko s'ya nuon...
"What are you doing here?" Tanong nya, bumuntong hininga muna ako bago sumagot.
Kinakabahan ako dahil nasa harap ko s'ya, anglamig na pakikitungo n'ya sa'kin, na para bang isa n'ya lang ako nakilalang basta nya nakita sa kung saan man.. na para bang wala kaming pinagsamahan nuon...
Gusto kong itanong kung bakit pero wala akong lakas, para akong natuptop sa kinatatayuan ko.
Bakit Agatha?
"Martin?" Muoing pukaw nya, para akong bumalik sa realidad ng dahil don.
"A-ah... u-uhm nandito ako dah—" naputol ang lahat ng sasabihin ko ng may biglang tumawag sa'kin.
"Martin!" Hinihingal na tawag ni Amara?...
Anak sya ng DA Kapatid ni Amanda, ang nagiisang nagtitiis kay Martina nuon, pano parehas spoiled brat... But I know martina doesn't consider her as a friend. Knowing Martina, ayaw nya ng dumadamay sa'kanya. What a selfless sister of mine? halos kasing edad ko lang s'ya, at sya ang may ari ang project na sinasagawa na'min nga'yon... Na napabayaan ko..
"Thank God that your okey! Pinag-alala mo ako!" Sabi n'ya at bigla akong niyakap..
Nabigla ako dahil sa ginawa n'ya. At ramdam ko na pati narin ang nasa gilid ko ay nagulat. Gusto kong itulak si Amara but what for? Besides Amara is the only person who can calm me... Now... Sa loob ng isang buwan naming pagkakahiwalay ni Agatha she's the only one who always there for me.. but she already admit that she don't have any melty feelings for me.. coz for goddess sake!... She's Married! Talagang ganito lang sya when it comes to me and Martina..
Nakatira nga lang sya sa Singapore dahil dun naka-based ang company ng asawa nya.
"Yeah, I'm okey Amara." Sabi ko. Bigla na'man syang kumalas at hinawakan ang pisnge ko.
"Salamat talaga at walang nangyari sayo! Naku! Hindi ko mapapatawad ang sarili ko if may mangyaring masama sa'yo!" Sabi n'ya.
"I'm okey, wala na'man ako sa pinangyarihan ng insedente kaya hindi ako nagalusan.. pero yung tatlong trabahador.. I don't know kung anong kondesyon nila.." aniko.
"They're not that critical.." napalingon kami kay Agatha na nagsalita, "isa ako sa Doctor na tumingin and base on my observation.. they're not in critical condition.. ayus lang silang lahat.. nagamot na ang ilang sugat at galos nila.. kaya natatagalan sila sa loob." Patuloy n'ya pa.
Tumango si Amara, "Oh thanks God! Thankyou Doc!" Masiglang Ani Amara.
"Don't mention it... Pano ba yan? Una na 'ko?" Sabi n'ya at naglakad sa gilid ko pero bago pa s'ya lumagpas bumulong s'ya, "you have a good choice..." Bulong nya agad akong napalingon sa'kanya.
Ewan ko pero parang may lungkot sa boses nya ng sinasabi n'ya yon? O guni guni ko lang? Ewan!
And? Anong ibig sabihin n'ya sa good choice—shit! Iniisip nya ba na girlfriend ko si Amara? Tsk! Agatha, Agatha!
Nagseselos ba s'ya?
Pero kung yun nga yon.. tsk! Syet! Kinikilig ba ako?
"Vince Martin!" Bumalik ako sa realidad dahil sa sigaw na yon. Paglingon ko si Amara.
"What?"
"The fuck?! Inilabas na ang mga pasyente! Para kang tanga! Nakatulala ka habang nakangiti!" Sigaw nya. Lumingon at sa gilid ko, nandun na nga ipinapasok na ng mga nurses ang pasyente!
Ganon na'ba ako ka pre-occupied dahil kay Agatha?
"Let's go!" Sigaw nya ka'ya agad akong sumunod sakanya.
[MARTIAN's POV]
"Happy Valentine's Mr. Attorney!" Bati sakin ni Jane ng makapasok sa loob. Agad akong nag-angat ng tingin sa'kanya at binigyan s'ya ng pilit na ngiti. Nandito nanaman, s'ya, tss. No wonder bakit, s'ya nasasaktan sa anak ko e. Kaya lagi s'yang, napapagkamalang karelasyon ko, dahil sa pag ganito nya.
"What are you doing? Kunot na kunot ang nuo mo?" She asked. I shook my head then look at the paper work in front of me.
Marami akong trabaho, pero isa'ng bagay ang bumabagabag sa isip ko.
Martina...
Kani-kanina lang ng akmang magpalagay ako ng pera sa account nya ay nabigla ako ng makitang milyon milyon ang pera n'ya ru'on.
Buwan buwan akong nagta-transfer ng pera sa banko nilang magkapatid, but the fast months hindi ko nababalingan yon dahil sa pagka-busy pero bakit ganun kalaki ang pera n'ya gayung halos araw araw s'yang naglulustay ng pera para sa car-race n'ya?
Million million? Saan n'ya nakuha ang lahat ng yon?! Hindi kaya—no! It can't be! Kahit anong tigas nfhlo ng anak ko, alam kong hinding hindi s'ya gagamitin ng illegal medicine!
I need to find out. Pa'rang sa pera n'ya lumalabas na mas mayaman pa s'ya sa'min ng kuya n'ya gayung wala na'man syang trabaho.
I was about to get the paper wheny phone suddenly rang. I took my phone out of my pocket then press the answer button.
"Robert?..." Panimula ko.
["Pare, I already find out kung kanino nanggaling ang pera ni Martina."] He said.
"Sino? Kanino? Is that illegal?" Sunod sunod na tanong ko, narinig mo ang bahagyang pagtawa n'ya sa kabilang linya. I feel irritate! "Robert!!" Sigaw ko.
["Okey, okey. Easy Martian.. it came with the DA."] Sabi n'ya na nakapagpataka sa'kin.
DA?
"What? Bakit, anong kinalaman ng DA?"
["I don't know.. pero yun ang lumalabas sa search ko. Ang District Attorney ang nag ta-transfer ng milyon milyon sa banko ng anak mo."]
"Pero, anong kinalaman ng DA ri'to? Well I know, kakilala n'ya ang anak ko.. but... To transfer a million pesos in my daughter's account? Darn! It's not his job anymore!"
["Then.. we have to find out!—"]
"I have to talk to DA Amaro" Sabi ko at tumayo, "Jessa, take care of my office. Nandon ang mga kasong isasaayos ko. Make sure na walang mawawala." Sabi ko.
"Opo Sir," Anito ako na'man ay naglakad palabas ng biglang.
"The fuck Martian! What the hell is wrong with you?!" Napalingon ako sa sumigaw, shit! Nakalimutan ko si jane!
"Sorry—"
"Shit ka! Pagkatapos kitang dalawin rito iiwanan mo ako? seriously?! Hayyy! Dapat hindi ko nalang sinunod si Dad na puntahan ka ri'to! Iniwan ko pa ang asawa ko para lang tignan ka!" Anito.
"I'm sorry jane but, I'm in hurry today! I have to go!" Sabi ko at tumalikod pero sumunod s'ya.
"Sasama ako," Sabi n'ya kaya otomatiko akong napalingon sa'kanya.
"Jane, wag na. Kasama ko naman—"
"Sino si Robert? Seriously? Akala n'yo ba ganun lang kadaling pumunta sa Prosecutor's office para kausapin ang DA? Martian, kahit sinong kilalang abogado walang karapatang basta pumunta ru'on ng lalung lalo na sa mga abogadong kasalukuyang may hawak ng kaso!" Aniya.
Yeah she's definitely right.. marami akong kasong hawak at bawal akong pumunta prosecutor's office nga'yon, at isa pa wala akong appointment sa'kanya.
"And what make you think na basta ka papapasuk—"
"I'm an Abrigo remember? Inaanak ako ng Ninong Amaro." Ngisi n'ya napatango nalang ako.
"Kung ganon then... Let's go." Aniko tumango s'ya at lumabas.
"Mag convoy nalang ta'yo. Wait kita sa harap ng opisina." Sabi n'ya tumango ako at lumapit sa kotse ko na nakaparada medyo malapit sakanya.
---
Ng makarating don wala na akong inintay pang segundo at agad akong bumaba. Kasunod ko si jane, si Robert nasa pinto na.
"Let's go," Abisa ni jane ka'ya mabilis ka'ming nagtungo ru'on.
Narami ka'ming nakasalubong na, prosecutor na halatang ipinagtataka kung bakit kami narito, meron mga katatapos lang sumabak sa Court in Justice.
"Dito," Turo ni jane sa malaking pinto. We was about to knock when suddenly open.
Bumadla ang gulat sa'kanya ng makita kami, "M-martian?" Usal nya.
"Amanda," I said formally.
"What are you doing here?... With them?" Turo nya sa dalawang kasama ko.
"I need to talk to your father," Diretsong sagot ko.
"Why? May problema ba sa kaso? May ka'si ka bang nanghihingi ng hustisya dahil sa mga Prosecutor?" Sunod sunod na tanong nya. I shook my head. "Then? Why are you guys doing here?"
"May kailangan ka'ming, pag-usapan ng tatay mo,"
"Abou—"
"Just let us enter Amanda! I need to ask something very important to him!" Inis na sabi ko. Mabilis syang tumango at binuksan ang pinto.
"Please come in," Sabi n'ya ka'ya agad ka'ming pumasok.
The DA was sitting in his recliner chair while holding a paper. Unti unti syang tumingin samin pero hindi mo makikitaan ng kahit anong emosyon ang muka nya. He has that power na kahit anong emosyon hindi mo makikita sa muka even though you're talking to a serious way. He, has a visual that, making you die, in just his stare's.
That's the Power of this DA.. the power of Amaro Elvis So. S'ya lang ata ang Ama'ng kahit kasal na ang dalawang anak ay, apilyido pa'rin ng pag-kadalaga ang gamit.. he is the one who have the power to do that. Ganun s'ya makapangyahiran.. mahirap kalabanin sapagkat wala kang lusot.
An irritating smirked form in his lips before spoke, "My, boy, what are you doing here Martian?" He asked. I walk toward his table the sit in front of him as if he's giving me the permission to do that.
"So feel at h—"
"Amaro I want to talk to you," Putol ko sa'kanya. Bigla n'yang inayos ang tie n'ya at umayos ng upo. Bumalik st seryoso n'yang muka at tinignan ako sa mata.
"What is it all about?" Usisa n'ya.
"About my daughter's bank account... Anong—" he stop me using his one finger's then look at those people behind me.
"Kindly leave us," Utos n'ya, nag-aalanganin pa silang tatlo pero dahil DA ang nag-utos agad dialing lumabas. Ng makalabas na sila, he look at me again, "speak." Utos nya.
"Napag-alaman ko na ikaw ang nagta-transfer ng milyon milyon sa banko ng anak ko.. bakit? Well I know na malalapit ang mga anak mo sa bunso ko.. pero, to transfer a million million pesos in her account? Amaro..?"
He took a deep breath then look at me using his serious face, "You want to know the truth?" I immediately nodded. "Okey, if's that what makes you calm then..." He stood up then sign me to do the same. and I did.
"Sumunod ka sa'kin..." Sabi n'ya at nagpipindot sa library nya, then...
*SLOSHED*
Unti unting naghawi ang library sa dalawa at tumambad samin ang isa'ng, safety?
I look at Amaro then give him an asking look, he just smile, "just trust me my friend." Anito at sinenyasan akong sumunod sakanya papasok.
The room is creepy because you can't see the light.. but I take the risk.... For me to know what is my daughter's sicret....
(A/N: another chappie readers! Yung chappie nakakaawa, pinaghati-hati ko sa apat na POV😆 But anyways keep safe readers ❤️ iloveyouall mwah 😘)
By the way HAPPY VALENTINE'S DAY TO ALLLLLLL