Chapter 11: The Smile of a Devil
Saturday, 5:45 A.M.
Arkray’s POV
Huminto muna ako para makapagpahinga dahil kanina pa ako nagjo-jogging sa palibot ng subdivision. Habol ko ang hininga ko at butil-butil ng pawis ang tumatagaktak sa noo ko.
Then I do some stretching. Kailangan kong i-ehersisyo ang katawan ko dahil sa pagkaparalisa nito kahapon.
Naalala ko na naman ‘yung nangyari kahapon sa Mini Forest at sa ‘yung ginawa pang paghatid sa akin ni Rogue sa bahay!
Mabuti na lang talaga at wala si Mommy kung hindi ay baka nagfreak out na rin ‘yun tulad ng mga guards at mga maids namin nang makitang buhat-buhat ako ng isang napakagwapong pirata!
Shucks! Di ko talaga maiwasang kiligin 'pag naaalala ko yung kahapon!
“Ma’am, ayos ka lang?”
Psh! May kasama pala akong dalawang bodyguard! Gosh! Nakakahiya! Nakita pa ata nila kuya bodyguard na nangingiti at kinikilig ako rito! Tss! -_-
“Yeah, I’m okay!” sagot ko tapos ay umuna ako at nagjog uli.
Anyway, hindi nagtagal ay nag-aya na akong umuwi.
Pagkarating sa mansyon ay tinungo ko ang kwarto ko at nagpalit ng damit. Then dumiretso ako sa pool at doon nagpahatid ng almusal. Mas gusto ko talagang dito mag-almusal kesa sa loob.
Napabuntong-hininga ako habang nakatitig sa pool. It seems that this will be a boring day lalo pa’t wala si Mommy. Bukas pa ng balik niya from business trip sa Japan.
***
Myles’ POV
“Damn it!” inis na sabi ni Mikaela sabay hampas sa manibela ng sinasakyan naming Porsche. Kanina pa kasi kami nagpapaikot-ikot at nagkakandaligaw-ligaw sa subdivision na ito pero hanggang ngayon ay hindi pa rin namin mahanap ang bahay nila Arkray.
Nagyaya kasi ang magpinsan na mag out of town at gusto nila na isama kaming dalawa ni Arkray. Biglaan lang daw ito kaya hindi kaagad sila nakapagsabi. Kaninang madaling araw sila tumawag sa ‘kin. Mabuti na lang at gising na ako nung oras na ‘yun.
“Hindi niya sinasagot ‘yung mga tawag ko. Tulog pa siguro,” sabi ni Stefi. Kino-contact nito si Arkray para matanong ‘yung exact address niya. ‘Yung subdivision lang kasi ang alam namin eh.
“Damn that woman! Mababaril ko talaga siya!” inis pa ring sabi ni Mikaela sabay kasa ng baril na hawak nito.
Napalunok ako. 'Di kase ako sanay makakita ng totoong baril. Nakakanerbiyos.
Anyway, Mika is scary but cool! *0*
Ngayon ko lang nadiskubre na liban sa sports cars, mahilig rin pala siya sa baril!
Hindi kaya mabaril ako nito ‘pag ipinagtapat ko sa kanya ang nararamdaman ko?!
“Uh, Mika---”
“What?!” mataray na tanong nito. Tinutukan pa ako nito ng baril. Automatic namang naitaas ko ang dalawang kamay ko.
“Ahm…ano…kase...” Syet! Kinakabahan ako!
“Be sure that what you will be saying makes sense or else…” Idinikit nito sa noo ko ang dulo ng baril. Syettt!!! !(>.<)!
“Ahm…g-gusto ko lang i-suggest na i-try natin ‘yung malaking bahay na ‘yun,” kinakabahan kong sabi habang tinuturo ‘yung bahay na may ‘F’ sa itim na gate nito. Muli akong napalunok. Halos mailuwa ko na kasi ang puso ko sa sobrang kaba eh! “Uh…baka ‘yan na ‘yan. B-Baka meaning ng ‘F’ ay Ford. ‘Lam mo na, apelyido ni Arkray.”
Tumingin ito sa bahay na tinutukoy ko tapos ay muling ibinalik ang tingin sa akin. “’Kay.” At ibinaba nito ang baril.
Whew!
**
Arkray’s POV
“Akraybels! Huhuhuhu!”
Muntik ko nang maibuga ang juice na iniinom ko nang marinig ang pamilyar na boses na ‘yun. Paanong---?
Lumingon ako sa likod at tumambad sa akin ang nakakaawa pero nakakatawang itsura nila Mikaela, Myles at Stefi. Hindi ko alam kung maaawa o matatawa ako sa itsura ng mga ‘to. Though mas gusto kong matawa! Haha!
Namumutla kasi ang mga ito at parang maiihi na sa takot. Paano ba naman kasi, nakapalibot sa kanila ang mga guards namin at tinututukan pa sila ng baril ng mga ito.
“Arkraybels! Hindi sila naniniwala na friendship mo kami kahit nag-explain na kami ng bonggang-bongga!” wika ni Stefi na namumutla. Haha! Lol!
“Ano ba kasi ang nangyari?” tanong ko na pigil ang tawa.
“Eh Ma’am kasi, kaya po kami hindi naniniwala eh kanina pa po kasi namin napapansin na paroo’t parito ang kotse nila na para po bang nagmamanman---”
“Hinahanap lang namin ang bahay ni Arkray nun!” sabat ni Mikaela. Mas nangingibabaw ang inis nito.
Hindi naman ito pinansin ni kuya guard sa halip ay nagpatuloy pa ito, “Tapos lumapit sila at nagtanong kung ito nga po ‘yung bahay niyo. Mga kaibigan nyo raw po sila kaya sila naghahanap sa inyo. At nung nag-inspeksyon kami sa kanila ay nahulihan po namin ito,” Tinuro si Mikaela, “Ng apat na de-kalibreng baril.”
Nanlaki ang mga mata ko sa narinig. Mikaela has guns?!
“Wala akong balak na masama kay Arkray! She’s my friend you idiots!” singhal ni Mikaela. “At saka those guns are for my safety and protection and nothing more! Lisensyado rin ang mga ‘yon!!!”
“Ahahaha!” Napatingin silang lahat sa akin dahil sa biglang pagtawa ko. Hindi ko na kasi mapigilan eh! Sobrang nakakatawa na kasi ‘yung itsura nila lalo na si Mika na nanggagalaiti na sa mga guards ko. Haha!
“It’s okay mga kuya guards, what they are saying are all true. They’re my friends so there’s nothing to worry about. Kaya pakawalan niyo na sila at magsibalik na kayo sa mga pwesto niyo.”
“Yes Ma’am and we’re sorry!” Bahagya pang yumukod ang mga ito. Bago umalis ay humingi rin ng paumanhin ang mga ito sa tatlo na ngayo’y parang nabunutan na ng tinik sa lalamunan. Si Mikaela ay kumalma na pero bakas pa rin ang konting inis sa mukha.
Paglapit nito sa akin ay walang babalang binatukan ako nito.
“Ouch! What’s that for?!” paangil kong tanong kay Mikaela.
“What’s that for ka dyan! Bruha ka! Nakita mo na ngang tinututukan kami ng mga baril ng mga tauhan mo at halos manginig na kami sa takot, nakuha mo pang matuwa! Nag-eenjoy ka pang panoorin kami!” singhal nito sa akin sabay dampot ng tinidor na gamit ko at tinusok ‘yung hotdog na nasa pinggan ko at saka isinubo.
“Hindi kaya!” Medyo lang! Hehe!
“Tss!”
“Ba’t nga pala hindi mo sinasagot ang mga tawag ko sa’yo kanina ha?!” mataray naman na tanong sa akin ni Stefi. Inagaw pa nito ang baso ng juice na hawak ko at ininom ‘yun.
“I left my phone on my room,” sagot ko at napansing dumampot si Myles ng slice ng mangga at kinuha ang kutsarang gamit ko.
Kumain ba ‘tong mga ‘to bago pumunta rito o sadyang ginutom lang sa nangyari kanina?
“’Nga pala, anong meron at napadpad kayo rito ng ganito kaaga?” tanong ko sa mga ito na abala sa pagkain ng almusal ko.
“Shushunduin ka namin,” sagot ni Mikaela habang ngumunguya.
“Bakit?”
“’Coz we’re goin' out of town para mag-unwind, magrelax at mag-adventure!” masiglang sagot ni Stefi.
“Seriously?!”
“Yep! At bukas na tayo uuwi. Sa resthouse namin tayo tutuloy. So better get ready. We’ll give you 30 minutes.” Mikaela.
Hmm…Not bad. Sana pumayag si Mommy. I think this would be fun at para na rin malibang ako. Baka puro na lang kasi si Rogue ang maisip ko kung nandito lang ako sa bahay.
Bigla akong napapitlag nang may sumundot sa tagiliran ko.
Psh! Si Stefi!
“Arkybels, pansin ko lang, blooming ka ngayon! In love ka noh?!!! Ayiieee!!!”
In love?!
“Tss! Hindi kaya!”
“Eh ba’t nagba-blush ka?!”
“Malay ko sa’yo!” Tumayo na ako. “Maiwan ko muna kayo rito. Tatawagan ko pa kasi si Mommy at para ihanda na rin ang mga gamit ko in case na payagan ako---"
Biglang tumili si Stefi.
“Waaahhh!!!”
Problema nito? O.o
Lumapit ito sa akin at bigla na lang tinanggal ang band-aid na nasa pisngi ko.
“Aray! Stefi ano ba?!” Ang sakit ah!
“Oh my gosh! Gurl! What happened to your beautiful face! Sinong bakekang ang gumawa niyan! Sino ang may super duper courage na froglet ang sumira sa maladiyosa mong mukha?!” talak nito.
Psh! ‘Kala ko kung ano na! Tss. Ito ‘yung sugat na natamo ko nung madaplisan ng dagger ni Rogue sa Mini Forest.
“Oo nga!” si Mikaela. “Tell us who ruined your face at babalatan ko ang mukha niya!” Haist!
“Ang OA niyo ha! Sumira at ruined pa talaga ang terms na ginamit niyo! Grabe lang! Parang malala ang inabot ng mukha ko ah! Daplis lang kaya ‘yan!”
“Whatever! Who did that?!” Mikaela.
“Huh? Uhm…” isip-isip. Hindi ko pwedeng sabihin sa kanila. Baka kasi sugurin nila si Rogue. “Uh, yeah! Nasugatan ng kuko ko kagabi, accidentally.”
“Sure?” nagdududang tanong ni Mikaela.
“Abso-bloody-lutely! So guys I guess we’re just wasting time here. Magre-ready pa ‘ko so maiwan ko na kayo ha?” Hindi ko na sila hinintay makasagot. Tatalikuran ko na sana sila nang may maalala ako.
“Oops! Before I forgot, pumunta na lang kayo sa kusina habang nagre-ready ako. Mas maraming pagkain dun. Pahanda na lang kayo sa mga maids.” At tuluyan ko nang iniwan ang mga ito.
***
“Goodness gracious! I’m so thirsty na!” reklamo ni Stefi ng nasa biyahe na kami. Si Mikaela ang nagmamaneho at katabi nito si Stefi sa unahan. Kami ni Myles ang nasa likod at ang sarap ng tulog nito.
“Will you shut up, Stefano!” inis na saway dito ni Mikaela.
“Ewww! Sissy! It’s Stefi! S-TE-FI!”
“Whatever!”
“Kdot! Lolkbye! ”
“Arkybels, abot mo naman ‘yung bag ni Myleybels, pakikialaman ko muna,” sabi nito Stefi sa ‘kin.
Iniabot ko naman sa kanya ang bag ni Myles. Sana naman may baon ‘tong tubig at matigil na ang kakangawa ni Stefi.
“Thank God!” wika nito nang may makitang maiinom. Ininom naman kaagad nito iyon.
.
.
.
Nasa katahimikan na kami ng biyahe ng biglang magsleeptalk si Myles.
“Mmmm…Mika… I love you…”
Nagulat kaming lahat sa narinig namin kaya biglang napapreno si Mikaela. Kaya ayun! Sumubsob kami sa harap!
Aray! Nasapo ko ang noo ko. Tsk.
“Araykup! Ano bang nangyari?” tanong ni Myles na nagising sa pagkakauntog sa likod ng driver’s seat. Sapo nito ang nasaktang noo.
“Tss!” Mikaela. “Sorry ha! May bigla kasing tumawid na pusa na nagsleeptalk habang nag-i-sleepwalk kaya bigla akong napapreno!” sarkastiko nitong sabi at pinaandar na uli ang sasakyan.
Mikaela’s POV
F*ck! D*mn! Sh*t!
‘Mmmm… Mika… I love you…’
F*ck! Ba’t ba bigla na lang lumakas at bumilis ang heartbeat ko!
Shiiittt! Argh!
“Ano ba naman Mikaela---!!!” Stefi.
Bigla uli akong napapreno nang marinig si bakla.
What the f---?!
Arkray’s POV
Ouch!
Bigla na namang nagpreno si Mikaela. Though I can’t blame her.
Napako ang tingin naming tatlo kay Stefi. Ang mga mukha namin ay puno ng pagkagulat at amusement! Kahit mismo si Stefi! Paano nangyari yun?
“Waaahhh!!! Anong nangyari sa boses ko?!” nagpapanic na sabi nito.
At bigla kaming napabunghalit ng tawa nang marinig ang boses ni Stefi.
“Bwahahaha!!!”
Geez! Naiiyak na ako sa kakatawa!
“Shut up! Walang nakakatawa!” naiiyak na singhal sa amin ni Stefi. Pero imbes na tumigil kami kakatawa ay mas lalo pa kaming tumawa nang marinig uli namin ang boses niya!
“Ahahaha!”
Gosh! Ang sakit na ng tiyan ko kakatawa!
Wonder what’s with Stefi’s voice?
Well, tuminis at lumiit lang naman ‘yung boses niya! ‘Yung para bang sa chipmunk?! Ganun! Ahahaha!
Myles’ POV
“Ba’t mo kasi ininom ‘yan Stefi!” sabi ko nang makabawi na ako sa pagtawa. Nakita ko kasi na hawak niya ‘yung bote na may lamang experiment ko na kayang gawing maliit at matinis ang boses ng kung sinuman ang uminom nun. Tss.
“Oh my…” Arkray.
“Whaaa!!! Walanghiya ka!!!” sigaw ni Stefi at bigla akong pinagbabato ng kung anong madampot nito. Psh. Kasalanan ko ba? Siya kaya ‘tong nakialam sa bag ko at uminom nun.
‘Yung dalawa ay panay pa rin ang tawa.
“Stefi ano ba! Tumigil ka na nga!” saway ko habang panay ang ilag ko sa mga binabato niya. “Mawawala naman ‘yan eh after one week!”
“What???!!! One week pa???!!! You b---grrr!!!” sigaw pa nito kahit boses chipmunk na. Patuloy pa rin ito sa pagbato.
Natamaan ako ng angry birds na display sa kotse ni Mika.
“Aray! >0< Pero kung gusto mong mawala kaagad ‘yan, may gamot naman ako eh pero nasa bahay!”
“What?!” Mikaela. “Don’t tell me babalik tayo?”
“Well we don’t have a choice,” sabi ni Arkray. Mukhang naka-recover na ang dalawa sa kakatawa.
Stefi’s POV
I hate this day!
I can’t believe that this will happen to my beautiful and enchanting voice! Pero buti na lang at may nagawang anti-chenez chorvalu eklavu ang henyonez na si Myleybels!
And duh! I just zip my mouth na lang habang on our way kami kina Myleybels kasi they will only laugh up to their heart’s content whenever I say something. Pagtatawanan lang nila ang chipmunky-dwarfy voicey ko!
Goodness gracious! I’ve never imagine myself to be as pathetic like this!
***
*Bang!
*Bang!
*Bang!
Nasa kakahuyan kami sa likod ng resthouse nila Mikaela kung saan kami nagtatarget shooting. Yep, kami. Binigyan kasi kami ng tig-iisang baril ni Mikaela at tinuruan kung paano humawak nun. Though si Mikaela lang talaga ang namamaril sa amin. Malay ba naming tatlo sa bagay na ‘to.
*Bang!
Then may bumagsak na ibon.
“Gosh! You shoot an innocent bird! Ang ganda pa naman tapos pinatay mo lang! Kawawa naman!” sabi ni Stefi kay Mikaela. Normal na uli ang boses nito.
“Eh ‘di pulutin mo!” sabi ni Mikaela.
“What?! You’re gonna make me pulot that dead creature?! Ewww! Yuck! Kadiri! ~(>^<)~”
“Tss! Kanina naaawa ka tapos ngayon nandidiri ka? Barilin kaya kita?!”
Psh! Ang dalawang ‘to talaga!
“Hey! Tumahimik na nga kayo!” saway ko sa mga ‘to.
Magkapanabay na umirap ang dalawa pero at least tumigil ang mga ito.
Haist!
Tiningnan ko ang baril na nasa kaliwang kamay ko.
It perfectly fits my hand and I feel that I’m kinda used in handling and using stuff like this.
Hmm…
I want to give it a try.
So I aimed and…
.
.
.
*Bang!
And a black bird fell!
Tinungo ko ang pinagbagsakan nito at nakitang nagkikisay at nag-aagaw-buhay pa ang uwak na nabaril ko.
Tss! Disgusting!
*Bang!
*Bang!
“There…Now it’s dead!” Hindi ko napigilang mapangiti nang tuluyan nang binawian ng buhay ang pobreng ibon.
I felt something strange. I can’t explain nor describe it though there’s one thing that I am sure of…
I like this feeling! Sobrang gaan sa pakiramdam!
.
.
.
“Mukhang masaya pala ang hobby mo Mika!” sabi ko nang lingunin ko ito.
Pero nagtaka ako nang makita ko ang itsura nito.
Anong nangyari sa kanya?
“Hey! What’s wrong?” I waved my hand in front of her face.
Mikaela’s POV
F*ck!
How---?!
Napansin kong nakatitig siya sa baril na pinahiram ko sa kanya tapos may pinuntirya siya. Hindi ko alam kung ano ‘yun dahil nang tingnan ko kung saan nakatutok ang baril ay wala naman akong makitang subject na pwedeng puntiryahin.
At…
*Bang!
Bumagsak ang isang uwak! Wow!
Mukhang siyang eksperto sa baril!
Sumunod ako sa kanya nang lapitan niya ito. Nakita ko kung paano nag-iba ang timplada ng mukha niya nang makitang buhay pa ang ibon. Parang hindi niya nagustuhan ang nakita.
Magkasunod na putok pa ang pinakawalan niya na tuluyang kumitil sa uwak. Natigilan ako sa ginawa niyang ‘yun.
“There…Now it’s dead!”
Hindi ko alam pero bigla na lang akong kinilabutan nang sinabi niya ‘yun lalo na nang mapatitig ako sa kanya at masilayan ang pagguhit ng kakaibang ngiti sa mga labi niya.
It’s not just a simple smile of joy dahil natamaan niya ang target niya. Rather, I see it as a smile of happiness because of death…a smile of satisfaction because of death!
A devil’s smile, perhaps.
Sorry for the term but that’s how I perceive it.
Pakiramdam ko pa tuloy ay isang mapanganib na tao ang nasa harapan ko ngayon at hindi si Arkray na kilala ko.
Gosh! What’s with her?! Ganito ba ang dark side niya? Nakakatakot naman!
“Mukhang masaya pala ang hobby mo Mika!”
It’s my fault! Hindi ko na sana siya pinahawak ng baril!
“Hey what’s wrong?”
Waaahhh!!! Lumabas tuloy ang dark Arky!
May nakita akong nagwiwave na kamay sa harap ko.
“Okay ka lang Mika?” worried na tanong ni Arky.
Napakurap ako ng ilang beses then...
“Kyaah!” Bigla ko itong niyakap na ikinagulat naman nito. Arky’s back!
“Uhm, yep! I‘m fine!” nakangiti kong sabi rito. Ngumiti naman ito pabalik.
“Tara balik na tayo!” yaya ko pa sa kanila na sinang-ayunan naman nila.
Nang pabalik na kami sa resthouse ay nagtanong si Stefi at Clahadol kung anong nangyari sa akin at natulala ako kanina. Hindi ko sinagot ang mga ito at inirapan lang.
‘What I saw here, will remain here.’
***
Aranea’s POV
“Ate, sigurado ka na ba talaga sa plano mo?” tanong sa ‘kin ni Grae.
“A hundred percent sure,” sagot ko.
“What if---”
Pinutol ko na ang sasabihin niya, “They will not know. Pinakahuli ang Pilipinas sa listahan ng pwede nilang paghinalaan kung nasaan siya. At isa pa, masyado silang abala ngayon dahil sa kaguluhan na nangyayari sa Europa bunga ng pagkawala niya.”
“That infamous Blood-eyed Demon… Her absence really brought chaos. And it seems na mas malala pa ang nangyayari ngayon kesa sa pagkawala o pagkamatay ng Lolo Gustave niyo at Ate Artemis,” pahayag ni Grae.
“True.”
“Pero paano na ang Mafia ngayong marami ang naglalakas-loob na kalabanin at pabagsakin ito dahil sa pagkawala niya? Balita ko pa nga’y kabi-kabila ang mga pag-atake ng mga kaaway ng Mafia at ng pamilya niyo. Dahil sa nawala siya, mas matindi ang paniniwala ng mga ‘yon na mapapabagsak nila ang Mafia at makukuha sa pamilya niyo ang buong kontrol sa Europa maging sa ilang bahagi ng mundo.”
“You shouldn’t have to worry about that Grae. The twins can handle the Mafia and the situation there kahit wala pa si Vinci.”
Hindi na ito umimik pagkatapos.
I checked the time.
Napangiti ako. Ilang minuto na lang at lalapag na ang sinasakyan naming private plane sa Pilipinas.
“Magkikita na tayong muli…Vinci!”
***
© Hraefn