[ Multimedia Pınar ]
4.Bölüm°
-Pınar-
İpek ... Bu kız belki de bugün hayatına son vereceğim insandı.
Neden bu kadar salaktı?
Acaba şimdi elimdeki tabağı sırıtan ağzına fırlatsam ne olurdu?
Ya da, bırakın tabak falan fırlatmayı, kolundan tuttuğum gibi evin arka tarafına götürsem?
Saçmalamayın, tecavüz falan etmeyeceğim.
Kolumu dürten Simge'ye tekrar pis bir bakış attım ve Kaan'a baktım.
"Eh.Biz gidelim o zaman." dedikten sonra kızlara döndüğümde garip bir manzarayla karşılaşmıştım.
Arya kafasını eğmiş birbirine kenetlediği elleriyle oynuyor, Simge de yanımda değil, bir kaç adım geri gitmiş ve tek eli belinde diğer elinde tabakla çocuklara bakıyordu.
İpek mi? O sadece sırıtıyordu.
Burda bilmediğim bir şey vardı ve ben bunu birazdan öğrenecektim.
"Hadi kızlar, ne dikiliyorsunuz daha?"
Arya bir şey demeden yürümeye başladığında arkadan biri konuştu.
"Yemekler? Onları bırakabilirsiniz."
Bu sakin ve nazik sesin Kaan'dan çıkmadığına yemin edebilirdim.
Onlara doğru kafamı çevirdiğimde Kaan'ın orda olmadığını gördüm.Neden içeriye gitmişti şimdi?
"Ben söyledim."
Kapıda dikilen üç adamdan, ortada duranı hafif gülümseyerek konuştuğunda dikkatim sağ yanağındaki gamzesine kaydı.
Ama bir dakika...özür diliyorum hoş gamzeli çocuk, Simge'nin yanımdan o uzun topuklularıyla attığı yavaş adımlar sonucu yanına gelmesi ve elindeki sarma tabağından çıkardığı sarmayı ağzının ortasına yapıştırması dikkatimi daha çok çekti.
Simge elindeki tabağı adamın eline bıraktı ve sert adımlarla Arya'ya yetişmeye çalıştı.
Elindeki sarma tabağını bırakmadan tek eliyle suratını temizlemeye çalışan adam küfür etti ve içeriye girdi, bu sırada yanındaki de onunla gitmişti.
Şimdi kapıda kalan sadece bir kişi vardı. Bakalım bunu nasıl yollayacak-
"Ee Emir. Nasılsın?"
Tabii ki de İpek bu işi halledecekti.
Eli kapı koluna giden Emir cevap verdi.
"İyi."
"Hadi size iyi günler." dedim ve ağzını bir şey söylemek için açmış olan İpek'e fırsat vermeden kolundan tutup çekiştirdim.
***
Elimdeki büyük kek diliminin hepsini ağzıma attım. Bunu onlara vermediğimiz iyi olmuştu. Çok güzel yapmışım.
"Siz neden yemiyorsunuz? Beğenmediniz mi?" diyerek somurtan kızlara baktım.
Geldiğimizden beri ne konuşmuş ne de kafalarını yerden kaldırmışlardı.
Onları zorlamayacaktım ama ne olduğunu da öğrenecektim.
Ellerimi birbirine sürterek silkeledim ve koltukta arkama yaslandım.
"Hadi bana anlatın . Sorun ne? "
"Sorun ne mi? Sorun , ben Emir'le konuşurken kolumu tutup çekiştirmen ve eve sokman !"
"Saçmalama İpek! Bu kadar kolay olma. Sana ne kadar soğuk cevap verdiğini görmedin mi? Konuşmak istemediği çok belliydi."
Sesimi alçak tutmak için verdiğim çaba çok büyüktü.
"Daha ne konuşmuştuk ki sen bu sonucu çıkartıyorsun ya? Özel hayatıma karışmanı istemiyorum Pınar!"
Yerinden hızlıca kalkıp merdivenlere yöneldiğinde sadece onu izledim.
Haklıydı. Özel hayatlarına karışmak benim hakkım değildi. Ne de olsa artık kendi kararlarını verebilecek yaştalardı değil mi?
En iyisi sadece onların kararlarını bir köşede oturup izlemekti.
Arya ve Simge de bu duruma şaşırmış olsa gerek ki başlarını kaldırmışlardı.
"Kek yesenize."
"Aç değilim ben."
İkisine de üzgün bir bakış attım ve Arya'nın tabağa uzanışını izledim.
Ben gülümserken eline aldığı iki dilimden birini Simge'ye uzattı.
***
Hava yavaş yavaş kararmaya başlıyordu. Elimdeki telefondan babama bir kez daha 'iyiyim' mesajı atıktan sonra cebime koydum.
Benden uzak kalmaya pek alışkın değildi ve bu yüzden sürekli nasıl olduğumu soruyordu. Ben onun hakkını ne yaparsam yapayım ödeyemezdim..sadece iyi bir evlat olarak onu mutlu etmeye çalışıyordum.
Simge ve Arya somurtkan hallerinden kurtulmuş, televizyondaki film ile yeterince eğleniyorlardı.
İpek ise hala aşağıya inmemişti ve eğer o benimle konuşmayacaksa bende onunla konuşmayacaktım.
Kafamı biraz olsun dağıtmak amacıyla bugünkü yemek yapma görevini ben üstleniyordum.
Mutfağa geçtim ve ellerimi yıkadım. Dolabı açıp ne yapabileceğimi düşündüm.
Bir dakika ya.
Ben ne zaman yemek yaptım ki?
Bir kek yaptım diye bu kadar da havalara girilmez ki!
Daha fazla dikilmeden dolabı kapattım ve salona geçip koltuğa oturdum.
Kızlar gözlerini televizyondan alıp bana çevirdiklerinde omzumu silktim.
"Ben yemek yapmayı bilmiyorum."
Bana daha da garip bakışlar atmaya başladıklarında kaşlarmı çattım.
"Kalkın yemek yapın."
"Hayır. "
"Ne hayır! Yine dünki gibi yapmayın kızlar hadi kalkın."
"O zaman İpek yapsın, biz sabah kahvaltı hazırladık." dedi Arya .
"Tamam gidin söyleyin o zaman."
İkiside omzunu silkip televizyona döndüğünde bu gece de aç kalacağımızı anlamıştım.
Merdivenlerden adım sesleri gelmeye başladığında koltuğa uzandım ve gözlerimi kapattım. Tekrar bir tartışma istemiyordum.
Salonda televizyon dışında ses yoktu ve az önceki hıçkırık sesinin de televizyondan gelmediğinden emindim.
Yavaşça gözlerimi araladım ve koltukta oturan suratı kıpkırmızı olmuş İpek'e baktım.
"Neyin var İpek? "
Arya ve Simge hemen iki tarafına oturduklarında bende yanlarına gittim ve yere oturdum.
"Annem aradı."
İpek'i evden kovduklarıı hepimiz biliyorduk. Ses çıkarmadık ve konuşmasını bekledik.
Derin bir nefes çekti içine ve konuşmaya devam etti.
"İlk önce özür diledi. Hata yaptıklarını falan söyledi."
"Ama bende de suç olduğunu ve ve...ah ..onlara uygun davranmadığımı söyledi. Bu çok saçma..."
"...Tekrar ve tekrar özür diledi. Eve geri dönmemi istedi."
"Hiç bir yere gitmiyorsun."
Gidemezdi. O evden bir kere çıktıysa tekrardan gidemezdi. Ben buna izin vermezdim.
Tamam, bu da özel hayata giriyor olabilirdi ama gitmesine izin vermeyecektim.
"Ama Pınar,..-"
"Ama Pınar ne İpek! Pınar haklı bir yere gitmiyorsun."
Arya'nın beni onaylaması hoşuma gitmişti.
"Onlar annem ve babam. Hem pişman da olmuşlar zaten."
"Saçmalama lütfen İpek! Ailen mi onlar senin? Annen ve baban ha? Seni o evden kovduklarında neyin oluyorlardı acaba? Daha fazla bu konuyu konuşmayacağız. Gidin yatın. Yarın daha iyi düşünür bir karar veririz."
"Saat daha çok erken Pınar,lütfen biraz daha kalalım."
Simge başını eğip masum bakışlar atarken etki etmediğini anlamamıştı.
"Hayır. Size ceza. Yemek yapsaydınız şimdi uyumazdınız."
"Off be."
Teker teker ayağa kalktılar ve eminim ki bana bir güzel saydırdıktan sonra odalarına çıktılar.
***
-Simge-
Gözlerimi kolaylıkla açmış olmanın verdiği mutlulukla yataktan kalktım.
İyi bir uyku almıştım ve galiba bunun sebebi Pınar'ın bizi erkenden yataklara yollamasıydı.
Banyoya girip işlerimi hallettikten sonra üzerimi değiştirdim.
Odaya geri dönüp yatağımı yaptım ve etrafa fırlayan bir kaç eşyayı topladım.
Pınar'ın 'gece perdelerinizi kapatmadan uyumayın' uyarısı ile her gece kontrol ettiği perdeleri açıp içeriye güneş girmesini sağladım.
Pencereyi de açtım . İçerisi hava almalıydı değil mi?
Pencerenin önünden çekilecekken bahçede fark ettiğim kişiyle bundan vazgeçtim. Pencerenin kenarlarına dirseklerimi koydum ve ona baktım.
Gözleri o kadar güzeldi ki.Burdan bile belli oluyordu o mavilikler.. Bakışları çok yoğun ama bir o kadar da sert bakıyorlardı. Bunu dün fark etmiştim.
Saçları güneşin altında daha açık bir renge sahip oluyordu ve 'bana dokun!' diye bağırıyordu sanki..
Evet, ona sinir oluyordum ama belkide benim aşık olacağım adam böyle olmalıydı...Ha?
Ah! Ama tabii ki de olmayacaktı! O ismini bile bilmediğim gıcık adama aşık falan olmayacaktım.!
Saçmalamayın !
***