Sevgili Mia'ya,
Şaşkınım. Hem de tek kelimeyle.
Nasıl oluyor, nasıl başarıyorsunuz bilmiyorum ama yazdığınız bu satırları okurken kalbimde yankı bulan acınız gözlerimi dolduruyor ve dahası sizin hislerinizi kalbimde hissediyorum. Canınızın acıdığını bilmiyordum. Aptal kafam, aptal kafam, aptal kafam... Kalbimin üzerine binen aptal fikirlerim. Sizi anlamalıydım. Sizse beni bu kısa süre zarfında beni çok iyi tanımışsınız. Çünkü yazdığınız gibi son kez bakmaya geldim mektup kutumuza. Mektubunuzu yerinde bulduğumda yaşadığım sevinci size anlatamam.
Uzun zamandır bir alışkanlık haline getirdiğim o mutluluk çarpıntısını kalbimin en ücra köşesinde hissettim.
Merhaba hanımefendi, bu yeni bir merhaba. Geçmişteki dargınlıkları silmek adına mutluluk vadeden bir merhaba. İyi olmanızı dileyen, bu gerçekliğe kalbini açmış bir merhaba.
Annenizin ölümünü atlatacaksınız diyemem fakat acısı ilk gün ki gibi kalmayacak. Ölüm bu hayattaki tek gerçeklik.
Sevgili Mia hanım. Sizin acınızı kontrol altına alacağınıza eminim. Bunu yapmak elbetteki kolay değil ve siz zor olan her şeyle baş edebilecek bir kadınsınız. Size güveniyorum.
İsminize hayran kaldığımı da söylemeden geçmeyeceğim. Adınız da en az sizin kadar güzel. Telaffuzu insanın dudaklarından müthiş bir ahenkle yükseliyor... Şu an biliyorsunuz ki sizi araştıracak olsam rahatlıkla bulacağım fakat bunu istemiyorum yavaş yavaş kendimizi keşfederek bunu olağan bir şekilde zamana yaymak en doğrusu. Siz bu konu hakkında ne düşünüyorsunuz?
Her ne kadar kafanızı bu aciz kelimelerimle dağıtmak istiyor olsam da kendi kafamın içindeki gürültünün esiri olmuş vaziyetteyim.
Size yakın olmak, derdinizin gözyaşlarını omuzlarımda soğutmak çok isterdim.
Mia hanım, kafanızdaki soru işaretlerinin ve kalbinizdeki kara bulutların başınızdan çekilmesini, rahat bir şekilde nefes alacağınız günlerin gelmesi için Tanrı'ya dua edeceğim.
Bir mektubuyla kalbimin ritmiyle oynayan hanımefendiye,
-Arthur William R.