Chapter 24 – The Shaman
Ryder’s POV
QUARTER to seven pa lang inaabangan ko na si Seri na lumabas sa condo niya pero ala syete y media na wala pa ring lumalabas na Seri. Hindi ba siya papasok? O kanina pa siya umalis. I told her na ako lagi maghahatid sakanya. Napangiti na lang tuloy ako dahil sa katigasan ng ulo niya. Seri really amuses me. Napapagaan niya ang loob ko.
I decided na puntahan siya sa school. Baka nga nauna na siya. Iniisip nanaman siguro niyang pabigat ako sakanya. Kahit kailan hindi siya naging pabigat sa akin. Gusto ko nga laging nasa tabi niya. Masyado na kasi akong naging malapit sa kanya.
Naglalakad na akong papuntang SMA kung saan hindi ko ginamit ang kotse dahil balak ko sanang maglakad kasama si Seri para makapag-kwentuhan pa kami.
“Pssst…” napalingon ako sa sumitsit sa akin. Hinanap ko kung saan ‘yon nanggaling at nakita ko ang ‘di kilalang nilalang na nakakubli gamit ang isang cloak at nagtatago siya sa malaking puno.
Hindi ko na sana papansin at dederetso ako papasok sa main gate ng SMA pero sumitsit nanaman siya and this time, mas malakas at alam kong ako ang tinatawag niya.
Nakakunot na naglakad ako palapit sa may puno kung saan nakatago ang kung sino man na tumatawag sa akin.
“Who are you? What do you want?” I said in a cold voice. If ever he attacks me I’m always ready at nagbigay ako ng tamang distansya para kami makapag-usap.
“Prince Ryder,” tinanggal niya ang cloak at tumambad sa akin ang blankong expression ng Shaman—si Lady Tauren.
“Lady Tauren, bakit kayo nagtatago diyan?” nakakunot kong tanong. Siya ang nag-iisang Royal Shaman na kasalukuyang nakatira sa loob ng palasyo at pinagkakatiwalaan ng Hari at Reyna—mommy and daddy.
“Ngayon pa lang layuan mo na siya, Mahal na prinsepe.” Sabi niya mas lalo kong kinakunot ng noo. Ano bang pinagsasabi niya?
“Sino po ba? Tsaka bakit po ba kayo nandito nagtatago? Hindi ba kayo dapat makita?” nagtataka rin ako kung bakit niya ako kinakausap. Kapag may pagtitipon, lagi lang siyang nasa tabi ni mommy at walang emosyon na pinapakita at kahit kailan, wala siyang kinakausap sa amin unless may sasabihin siyang propesiya.
“Layuan mo ang mortal, mahal na prinsepe!” mariin niyang sabi dahilan para panlakihan ako ng mata.
“Si Seri ba ang tinutukoy mo?” tanong ko. Hindi naman siya sumagot pero alam kong oo ang sagot niya. May kinuha siya sa bulsa ng cloak niya at pinakita sa akin ang card na may tower na may mga kidlat at may sword na nakasaksak sa tower.
“Ibibigay ko sa’yo ang kapalaran ng mortal at makikita mo ang totoong nakatadhana sa inyong tatlo.” Sabi niya. Inabot niya sa akin ang tarot card at kinuha ko naman ‘yon. Napa-kunot noo nang mahawakan ko ‘to. May mga flashes of memory na pumapasok sa isipan ko pero napaka-labo nito.
“Kumilos na siya. Wala ka nang magagawa pa. Eto ang usapan niyong dalawa, diba?” pagkasabi niya noon ay bigla na lang siyang nawala at dinala ng hangin.
I have no idea kung ano ang mga pinagsasabi ni Lady Tauren pero sigurado ako na may kinalaman ‘to kay Seri. Siya lang naman ang mortal dito, eh.
I helplessly tilted my head at napatingin ko sa taas. My vision automatically zoomed in when I saw a familiar—teka! Si Seri ‘yon, ah? Pero sino ang kasama niya?
Nasagot naman ang katanungan ko nang makita ko si kuya at hinawakan niya ang magkabilang braso ni Seri. Hindi ko alam ang ginagawa nila o kung ano ang pinag-uusapan nila. Pero isa ang sigurado ko. I am hurting. Kung alam lang nila kung gaano ako ka-relieved nang malaman kong hindi pala talaga sila ni Kuya.
Matagal ko silang pinapanuod at ramdam kong seryoso ang pinag-uusapan nila. Pero laking gulat ko na lang nang makita kong naglapat ang mga labi nila.
Hindi ako ignorante para hindi malaman na nasasaktan ako.
Tumalikod ako saka naglakad palayo. Should I fight for my feelings? Is it worth it?
-=-
Shelby’s POV
Mag-uumaga na ang kakauwi ko lang galing school. Hindi ko nga alam kung bakit hindi pumasok si Seri, eh. I was expecting pa naman na may makakausap ako tuloy mag-isa lang ako sa school kanina.
Papasok na sana ako sa study room nang marinig kong may nag-tatalo sa loob. Nagdalawang isip ako kung papasok ako o hindi. Kinilala ko muna mga boses kung sino ang nasa loob.
“Edric, hanggang ngayon ba ‘yan pa rin ang issue mo?” it was Tito Aric. Sila pala ni daddy ang magka-usap. Mas mabuti sigurong hindi ako makinig at mapapagalitan nanaman ako.
Paalis na sana ako nang magsalita si daddy. “I missed her so much, Aric! Hindi mo alam ang pakiramdam na mawalan ng minamahal. Kung sana buhay pa si Kyla— kung sana…”
Napaluha na lang ako bigla dahil sa pagbreak down ni daddy. Namimiss niya ang mommy ko. Ako rin naman. Hindi nga ako nabigyan ng chance para makasama man lang siya. Tanging picture niya lang ang nakikita ko at naka-display ‘to sa kwarto ko at sobra kong pinag-iingatan dahil ‘yon lang ang natitirang mayro’n ako sakanya.
“Nandiyan naman si Shelby. Bakit ba hindi mo matutunan na mahalin ang anak niyo ni Kyla? You think masisiyahan si Kyla kapag nakita niyang hindi mo tinuturing na anak si Shelby? Kyla sacrificed herself para mabuhay ang anak niyo. At huwag mo ‘yong baliwalain!”
Nanginginig na napaatras ako pero wrong move dahil isang flower vase ang naatrasan ko dahilan para mabasag ito.
Tatakbo na sana ako pero biglang bumukas ang pinto nang study room at lumabas sila daddy at tito Aric. They were all shock na makita ako. Agad kong pinunasan ang luha sa pisngi ko at yumuko.
“S-sorry po. H-hindi ko sinasadya.” Natatakot kong sabi.
“Siguro nga tama ka, Aric.” Rinig kong nagsalita si daddy. “Naging pabaya akong ama sa anak namin ni Kyla at alam kong magagalit siya sa akin kung buhay pa siya at ganito ang trato ko sa anak namin.”
Napaangat namana ko ng tingin at sinalubong ko ang mga mata ni daddy.
“Mapapatawad mo ba ako, anak? Bibigyan mo ba ako ng chance na maging ama sa’yo?” nagulat ako sa sinabi ni daddy. Hindi ko mapigilang hindi mapangiti. Naiiyak na napatango ako. Ilang beses ko ba ‘tong pinangarap? Ilang beses ba akong nanaginip ng gising na isang araw matatanggap ako ni daddy. At heto na ‘yun. Today is the day.
“O-opo, daddy!” sinalubong ko siya ng yakap at tumugon naman siya. Napapahagulhul ako habang yakap siya. Sobrang saya ko. Tanggap na ako ng daddy ko at magsisimula ulit kami.
“Patawarin mo ako, Shelby. I’m so sorry.” Hinaplos niya ang ulo ko na nakasubsub sa dibdib niya. Hindi ko maalala kung kailan ko huling niyakap ng ganito si daddy. Ah! No’ng lumipat siya sa probinsya para doon mamuno. Umiiyak ako noon para isama niya pero hindi siya pumayag.
Kumalas ako sa yakap ko sakanya at tiningnan ko si daddy na punong ng kasiyahan. Nginitian ko siya at gano’n din siya.
“Mahal na mahal po kita, daddy!” nakangiti kong sabi sakanya. Hinaplos naman niya ang pisngi ko saka ako hinalikan sa noo.
Seri’s POV
KANINA pa ako naka-ngiti habang magkahawak kami ng kamay ni Hunter papababa galing sa may kampana. Gusto niya ako and he told me ‘I love you’. Hindi ko pa alam ang mararamdaman ko. Ayaw ko namang madaliin ang sarili ko ang sabihin ko agad sakanya na gusto ko na rin siya. Hindi pa kasi gano’n kalalim ang nararamdaman ko para sakanya.
“Gusto mo bang pumasok sa palasyo?” tanong niya sa akin nang makababa kami.
“Ah, eh… Okay lang ba?” hindi ata ako masasanay sa magandang pakkitungo niya. Parang ang bilis kasi ng mga pangyayari. Ayoko ngang maniwala na totoong girlfriend na niya ako. Pero kapag tinitingnan ko naman siya sa mukha at kapag nakikita kong nakangiti siya, hindi ko mapigilang hindi kiligin.
“You’re my girlfriend now. Puwedeng-puwede kitang dalhin sa palasyo ko kahit na anong oras.” Parang hinaplos ang puso ko sa sinabi niya. Pakiramdam ko isa akong prinsesa na dadalhin ng kanyang prinsepe sa kaharian nito.
Ngiti lang ang itinugon ko kay Hunter at hudyat ‘yon para maglakad kami paikot sa palasyo kung saan ang main entrance.
Napahigpit ang paghawak ko sa kamay niya nang pumasok kami sa loob. Alam kong maganda ang loob ng palasyo pero hindi ko maiwasan na mas lalong mamangha. Kung gaano kaganda sa labas ganito rin sa loob. Hindi mo iisipin na mga Vampira ang nakatira dahil sa sobrang liwanag sa loob. A total opposite of what I’ve read in Vampire novels.
“Ipapakilala kita kay mommy at daddy,” he announced dahilan para panlakihan ako ng mata. Hindi ako prepared alright. Ano ba naman ‘to si Hunter.
“Nakakahiya. Tsaka, tingnan mo naman ‘tong suot ko—rugged jeans and plain blouse.” Nakayuko kong sabi. He tilted my chin using his palm at pinatingin ako sakanya.
“One of the reason why you caught my attention because you have a strong confidence in yourself at kaya mong dalhin ang sarili mo sa kahit na anong bagay.” Lihim lang akong napangiti sa sinabi niya. He has a point pero hello! Hari at Reyna ang haharapin ko for crying out loud!
“For sure they’ll love you just like I do.”
Nakakapanibago siya. As in! Parang hind ko kilala ang kaharap ko ngayon. Hindi siya ang Hunter na nakilala ko.
“What changed you, Hunter?” I abruptly asked.
“Huh?”
“Bakit biglang naging mabait ka sa akin?” I asked nonchalantly.
“Because I was wrong about you. And…” he trails off saka hinaplos ang pisngi ko. “Is my love not enough reason to change for you?”
“So hindi ka na magsusungit ever?” paninigurado ko.
“Hindi ko alam. Siguro ngayon lang ‘to kasi sinusuyo kita.” Napasimangot naman ako sa sinabi niya.
“So after nito balik ka sa pagiging arrogant Prince?” nakataas kilay kong sabi. He just chuckles saka niya ako hinila palapit sakanya at inakbayan ako.
“I don’t want to pretend. Pero gagawin ko ang lahat para maging mabuti sa’yo.” Sincere niyang sabi kaya napatango lang ako.
Naglakad kami papunta raw sa bulwagan. Tumambad sa akin ang malaking two door at nagsarili itong bumukas nang makatuntung kami sa harap nito.
Ang bulawagan na sinasabi ni Hunter ay isang malaking hall at may pilar sa gilid kung saan may mga nakabantay na guards. Sa gitnang dulo nang bulwagan ay may dalawang malalaking upuan at hula ko ‘yon ang King and Queen trone dahil sa magarbong disenyo niyo.
Akala ko wala ang Hari at Reyna sa loob pero dinala ako ni Hunter sa gilid part ng bulwagan and adjacent to it is a terrace. Nakita kong may babae at lalaking nakatanaw sa labas ng terrace. Nakahawak ang lalaki sa bewang ng babae at nakasandal naman ang ulo ng huli sa lalaki. I think they’re the King and Queen.
“Mom, dad…” mahinang sambit ni Hunter pero narinig nila ‘yon kaya napalingon sila. Hindi ko pinahalata na nagulat akong makita sila. Ang ganda pala ng mommy ni Hunter at ang gwapo ng daddy niya. Parang match made in heaven silang dalawa. Bagay na bagay.
Napatingin sila sa akin at matamis na ngumiti. ‘Yung kabang nararamdaman ko kanina ay bigla na lang nawala nang ngitian nila ako.
“Serenity, right?” malambing na sabi ng mommy ni Ryder.
“Y-yes po.” Hindi ko alam ang gagawin ko. Magmamano ba ako? Beso-beso? Yuyuko?
“It’s nice to finally meet you, Serenity.” Ani naman ng daddy ni Hunter. Feeling ko naman nalunon ko ang dila ko dahil hindi ko magawang magsalita.
“Mommy, daddy, Serenity is already my girlfriend.” Sabi niya Hunter sabay kabig sa akin palapit sakanya at nilagay ang kamay sa bewang ko.
Parang naman silang hindi nagulat sa sinabi ng anak nila at mas lalong lumawak ang ngiti.
“Kay daddy nagsimula ang magkaroon ng kasintahan na mortal, sinundan ko tapos ang anak ko sumusunod din sa yapak namin ng lolo niya.” Natatawang sabi ni King Aric.
“How old are you, Hija?” tanong ni Queen Lorelei. Nakakatuwa siya kasi napaka genuine ng smile niya at hindi mo mahahaluan ng ka-plastikan.
“18 years po, your highness.”
“Talaga? Naku, mahal diba 18 din ako noon no’ng una kang magpakita sa akin?” masayang sabi niya at nahuhulaan kong nagre-reminisce siya noong tao pa siya.
“Yes, mahal ko. It was your debut.” Masaya ring pahagay ng Hari. Ako na ang kinikilig sakanilang dalawa. For the fact na hindi sila tumatanda, feeling ko lagi silang feeling newlywed dahil sa sobrang sweet sa isa’t-isa. They’re perfect for each other.
“Grabe it was unexpected na ikaw ang 18th dance ko. Mabuti na lang pala pumayag ako sa kagustuhan ni tito Kent na magcelebrate ako ng debut ko.”
Habang pinapanood ko ang dalawa na magbalik tanaw sa kanilang unang pagkikita, naramdaman ko naman ang mukha ni Hunter sa may buhok ko. He was sniffing my hair at may binubulong.
“We will be like them. I promise you that.” Bulong niya sa akin dahilan para magsitayuan ang buhok ko sa braso ko. Ang lakas ng kabog ng dibdib ko at feeling ko lalabas na ang puso ko sa sobrang alkas nito.
Napatingin naman ako sakanya at napanguso. “Wala naman akong maike-kwentong maganda sa magiging anak natin about sa unang pagkikita natin kasi una pa lang inaway mo na ako.” I grimace.
“Just tell them that we were enemies became lovers.” He said at biglang humalik sa pisngi ko.
xxxxxxx
Naiinis ako sa sarili ko. Hindi ko pa man lang nahahati ang main plot ng story. Nababagalan ba kayo sa kwento? O nababagalan kayo sa update. HAHAHAHA! ‘Wag niyo nang sagutin. xD Siguro ilang chapters ba bago ko isiwalat ang lahat. Sobraaaaang nahihirapan kasi ako dito sa Book 3, eh! Dapat pala ‘di na lang ako gumawa. Huhuhu
‘Yung mga nakabili na pala ng Vampire City Book 1 part 1, at naghihintay kung kailan ang part 2, puwede niyong i-message(Private message) ang LIBOfficial at tanungin kung kailan nila ilalabas ang part 2. Hindi rin kasi ako updated sakanila kaya hindi ko kayo ma-inform. Nakakahiya na dun sa mga nagtatanong kung kailan ang part 2 ilalabas tapos ‘di ko masagot kasi wala naman akong isasagot. TT____TT
Hindi ko alam kung bakit ang daming nag-comment at gusto nilang totohanin ko ang magpa-raffle para sa MAPA ng Vampire City. HAHAHAHA, hahanapin niyo si Ryder, no? Para hindi na kayo mahirapan, along Quezon Province papuntang Bicol lang naman ang Vampire City. xD HAHAHA Sa may Atimonan, yung bituka ng manok. Kelangan niyo munang magpa-hulog sa bangin then voila, daan papuntang Vampire City na. Walang shortcut, para sa chosen one lang 'yun! *evil laugh*
Oh, siya at gagawa pa ako ng update para sa Cold Fangs and Bloody Fangs. Dami kong ongoing, leche!
XOXO
©THYRIZA