Unicode...
မနေ့ညကအကြောင်း ပြန်ပြောင်းပြောတော့ ဦးနိုးကြားကရယ်တယ်။ ဟက်ဟက်ပက်ပက်ကိုရယ်တာ။ ပိုးစိုးပက်စက် အားရပါးရ အူလှိုက်သဲလှိုက် နှလုံးကျွတ်ထွက်မတတ် ရယ်တာ။
ဟက်....အချိန်မှားပြီး တက်ကြွနေလိုက်....
"ဒါဆို ခခလေး မအိပ်ရသေးဘူးပေါ့"
"သွား စကားလာမပြောနဲ့"
"ခခကလည်း"
"သွား...တခြားနေရာသွား"
"ဒါ ကို့အိမ်လေ...ကိုကဘယ်သွားရမှာလဲ"
"စခန်းမှာ သွားအိပ်ချေ...သွား"
** တသွားသွားနဲ့ နှင်ထုတ်နေပါတဲ့ သုခ။ စိတ်ဆိုးချင်စရာပါပေ့ ဦးတာ။ **
"ကို ဒီတစ်ပတ်ခွင့်ယူထားတာ"
"အဲတော့"
"ကိုတို့ဟန်းနီးမွန်းထွက်ကြမလားလို့လေ"
"အဲတော့"
"ချောင်းသာ သွားကြမယ်လေ"
"တစ်ယောက်တည်းသွား...သောင်ပြင်မှာဟောက်နေ...ဒီရေတက်ပြီး တခါတည်းကပ္ပလီကျွန်းထိမျောသွားပါစေ"
"ခခလေးရာ...အဲလောက်စိတ်မဆိုးပါနဲ့တော့...ချောင်းသာကျမှ... အဲဒါပိုမကောင်းဘူးလားလို့"
"မကောင်းဘူး"
"ဒါဆို ဘယ်မှာကောင်းလဲပြော...ခခကောင်းတဲ့နေရာ ပြောင်းမယ်"
"ဘာစကားကြီးလဲ...ဘယ်နေရာမှ မကောင်းဘူး"
"တစ်နေရာရာတော့ ကောင်းလိုက်ပါ"
"မကောင်းဘူး"
"ဒါဆို ခခက ဒီအတိုင်းကြီး တသက်လုံးနေသွားတော့မှာပေါ့"
အခုမှ မျက်နှာငယ်လေးနဲ့။ ဒါပေမဲ့ တအားတက်ကြွနေတာ။ ဟက်...မနေ့ညက ကာလနဂါးနဲ့တခြားစီနော်။ နေ့နိုး ညသိုး လူဆိုး ဟွန်း...။
** သုခတို့ စကားပြောနေတာကို ခိုးနားထောင်နေတဲ့ လူတစ်စုရှိလေရဲ့။ ဖြစ်ကြောင်းကုန်စဉ်ကိုသိပြီးဖြစ်တာမို့ မနေ့ညကအကြွေး ဒီမနက်များဆပ်ကြမလားလို့ မျှော်လင့်တကိုး စောင့်စားနေကြတဲ့ လူတစ်စု။ **
"ဟက် ... ချောင်းသာတဲ့... ဟေ့ကောင်တွေ ဘယ်လိုလဲ" (တေဇော)
"ချောင်းသာဆိုတော့လည်း ချောင်းသာပေါ့ကွာ" (သော်ကြီး)
"အိုခေ"
** ဒီလိုနဲ့ ငါးယောက်သား အိမ်ပြန်ပြီး ပြင်ဆင်ကြတော့တယ်။ **
..............
Honeymoon ထွက်မဲ့နေ့ မနက်~~~
"မီးလေး...အိမ်ကိုသေချာကြည့်နော်... အလုပ်ကိစ္စနဲ့ အိမ်ဖုန်းလာရင် ခရီးသွားနေတယ်ဖြေလိုက်"
"စိတ်ချပါ...ပါပါးတို့သာ အားရအောင် ပျော်ခဲ့"
"သွားပြီ မီးလေးရေ"
"ဘိုင့်ဘိုင် ပါပါး.... ဘိုင့်ဘိုင် ဖေဖေ"
** ကားကိုစင်းလုံးငှားပြီးသွားခြင်း။ ဦးတာကိုယ်တိုင်မောင်းမယ်ဆိုတာကို ခရီးရှည်ဖြစ်တာမို့ သုခက စိတ်မချ။ **
ဟိုကောင်တွေနဲ့ခွဲပြီး သီးသန့်ခရီးထွက်ရတာ လွတ်လပ်လိုက်တာ။ အင်း...ဘေးမှာ ဦးရှိနေတာလည်းပါမှာပေါ့။ သူတို့ကို ခခက ဟန်းနီးမွန်းထွက်မယ်ပဲပြောထားတာ။ ဘယ်သွားမယ်လို့မပြောခဲ့ဘူး။ တော်ကြာ လိုက်လာကြမှာစိုးလို့လေ ဟီးဟီး။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ဘဝမှာ တစ်ခါတော့ ချစ်ရသူနဲ့နှစ်ယောက်တည်း တစ်ကမ္ဘာတည်ဆောက်ချင်တယ်လေ။
ချောင်းသာကမ်းခြေ~~~
ဝါး...သာယာလိုက်တာ...။ တစ်နေကုန် တစ်ညလုံး ကားစီးလာရတော့ တော်တော်ကိုညောင်းတယ်။ ဒီက ပင်လယ်ကြီးမြင်လိုက်တာနဲ့ အဲဒီဒဏ်တွေမေ့ရောပဲ။
** ဦးတာက သုခနောက်ကနေ ခါးကိုသိုင်းဖက်တယ်။ ခခရဲ့ပခုံးပေါ် မေးတင်ရင်း ရှေ့က အဆုံးမရှိတဲ့ ပင်လယ်ပြင်ကြီးကို ငေးကြည့်လိုက်တယ်။ **
"ပြောတော့ မကောင်းဘူးဆို"
"ဝါး...မထင်ထားအောင်ပဲ...ခခ တစ်ခါမှမရောက်ဖူးဘူး"
"ပျော်လား"
"အင်း...ပျော်တယ် အရမ်းပဲ"
"ချစ်လား"
"မေးစရာလိုသေးလား"
"စိတ်ဆိုးပြေပြီလို့ ယူဆလိုက်မယ်နော်"
"အင်း..."
"ယေးးး....ပင်လယ်ကြီးရေ...ခခက ကျွန်တော့်ကို စိတ်မဆိုးတော့ဘူးတဲ့"
ရုတ်တရက်ကြီး လက်ကိုအပေါ်မြှောက်ပြီး အကျယ်ကြီးအော်ပစ်တာ။ ခခတောင် ထိတ်လန့်သွားတယ်။ ကလေးကလား...ဒီလူကြီးကတော့...။
** ဒီ့နောက် ဦးတာက သုခကိုပွေ့ချီပြီး ဟိုတယ်ခန်းဆီ ဦးတည်လိုက်တယ်။ **
"ဦး...ဘာလုပ်တာလဲ...လူတွေကြည့်နေပြီ"
"ကြည့်ကြည့်ပေါ့...သူတို့က ကို့လို ချီစရာလူမရှိလို့ အားကျပြီးကြည့်တယ်ပဲမှတ်တယ်"
"မဟုတ်ပါဘူး... ခခလို ချီမဲ့သူမရှိလို့ အားကျနေကြတာပါ"
"အဟား...ဟုတ်ပါပြီဗျာ"
** ဟိုတယ်အခန်းကို ရောက်ပြီ။ သုခကိုမြေပြင်ပေါ် ချပြီးပြီးချင်း သုခက ပခုံးကိုတွယ်ဖက်ထားတော့တယ်။ **
အခန်းတံခါးက ဒီလိုချိန်ကျမှ ဖွင့်ရခက်လိုက်တာ....
တံခါးပွင့်တာနဲ့ နှစ်ယောက်သား အခန်းထဲအလုအယက်ပြေးဝင်ကြရော။ ချက်ချင်းပြန်ပိတ်ပြီး ခုနကတည်းက ချုပ်တည်းထားတဲ့ဆန္ဒတွေကို ဖြည်ချလိုက်တော့တယ်။
** တံခါးဝကနေလို့ နှစ်ဦးသား နှုတ်ခမ်းလွှာနှစ်စုံကြား အနမ်းချင်းဖလှယ်ကြရင်း ခြေလှမ်းတို့က တဖြည်းဖြည်း ကုတင်ရှိရာဆီ။ နောက်ဆုံးမှာတော့ ဦးတာက ခခကို ကုတင်ပေါ် ညင်ညင်သာသာ လှဲချလိုက်တော့တယ်။ ကြင်စမောင်နှံရဲ့ ရင်ခုန်သံများက ထပ်တူကျစွာ မောဟိုက်မှုများနဲ့။ **
ခခကို ကုတင်ပေါ်အိပ်ခိုင်းပြီးတော့ ဦးက သူ့ခရီးဆောင်အိတ်ကို သွားဖွင့်တယ်။ ဒါဆို ဒီတစ်ခါတော့သေချာပါပြီ။ ဟီးဟီး....
၅မိနစ်ခန့် အိတ်ကိုမွှေနှောက်နေတဲ့ ဦးတာ...
ခခစိတ်မရှည်တော့ဘူး။ ဦးရှာနေတာ လိုအပ်တာတွေမဟုတ်ဘူးလား။
"ဦး ဘာဖြစ်လို့အဲလောက်ကြာနေတာလဲ"
"နေဦး ခခ...ကို သေချာထည့်ခဲ့တယ်...နေရာများမှားထည့်မိတာလား... ခခအိတ်ထဲများ ထည့်မိလားမသိဘူး...ခဏလေး ကိုရှာကြည့်ဦးမယ်"
ဘာလဲ။ တကယ့်အရေးကြီးပစ္စည်းကျမှ မေ့ခဲ့ရလား။ ခခလည်း ကူရှာပေးရတော့မှာပေါ့။ မြန်မြန်တွေ့မှဖြစ်မယ်။ ခခအိတ်ထဲမှာလည်းမရှိဘူး။
"ဒါ ဒါဆိုလေ ခခ...ကိုတို့ ဒီ...အ..တိုင်း....ပဲ"
နိုးနော် နိုး။ ဘာဒီအတိုင်းလဲ။ တအားနာမှာပေါ့ အီးဟီး။ အစုတ်ပလုတ်ကြီး သူမနာရတိုင်း သူများကို ဒီတိုင်းကြီး...
အခု ခခရုပ်က ငိုမဲ့မဲ့ဖြစ်နေပြီလားဟင်...
"ခခ မငိုနဲ့လေ...အေး အေးပါကွာ...ဒီအတိုင်း မလုပ်တော့ပါဘူး... ကျစ်...သေချာထည့်ခဲ့ရက်နဲ့"
ဒေါက် ဒေါက် ဒေါက်~~~
** တံခါးခေါက်သံကြောင့် သုခက စောင်ကိုဆွဲခြုံလိုက်ပြီး ဦးတာက သွားဖွင့်တယ်။ **
တံခါးပွင့်တာနဲ့...
"ဟောဒီက ဘူးလေးလိုနေတာလား"
** Lubricantဘူးကို ကိုင်လို့ ပြောသူက တေဇော...။ အနောက်က လေးကောင်က စပ်ဖြီးဖြီးမျက်နှာဘေးများနဲ့ နေကာမျက်မှန်ကြီးတွေတပ်ပြီး တောင့်တောင့်ကြီးရပ်နေကြတယ်။ **
ဟင်...ဒီကောင်တွေ ဘယ်လိုလုပ် ဒီရောက်နေတာလဲ။ လက်ထဲက ဘူးက....။ ဒါဆို ပါမလာတာ ဒီကောင်တွေလက်ချက်လား။ သူခိုးအချင်းချင်း တစ်ကွက်ကျော်ရိုက်တယ်ပေါ့လေ။
"ဖယ်...ဖယ် ဦး ဖယ်နေ"
"တစ်ဘူးကို ၅သောင်း...နှစ်ဘူးဆိုရင် 10% discount"
"တိတ်စမ်း!!!"
ခခဒေါသတွေ ငယ်ထိပ်ရောက်နေပြီ။ ဗြဲ...ဒီကောင်တွေက ဘာလို့ အနှောင့်အသွားမလွတ်ရတာလဲ။ ခခကိုဆို အမြဲအနိုင်ကျင့်ကြတယ်။
"အီးဟီး ... ခခကိုအနိုင်ကျင့်တယ်... ခခကိုဆို အမြဲအနိုင်ကျင့်တယ်... ဦး...ဒီကောင်တွေက ခခကိုတအားအနိုင်ကျင့်တယ်...အီးဟီး...ဗြဲ"
** အပေါက်ဝမှာပဲ ထိုင်ငိုရှာတဲ့ သုခ။ အဲဒီအခါကျမှ ငါးယောက်သား အထဲဝင်လာကြပြီး သုခကိုဆွဲထူတယ်။ **
"ငါတို့က စတာပါကွာ...မင်းတို့ဘာသာ လွတ်လွတ်လပ်လပ်နေကြ...မနှောင့်ယှက်ဘူးရယ်...ငါတို့လည်း ခရီးထွက်စရာမရှိတာနဲ့လေ မစဉ်းစားတတ်တာနဲ့ ဦးတာစိတ်ကူးလိုပဲ ချောင်းသာထွက်လာကြတာ အဟဲ...တိတ်တိတ် ငိုရင်အားပြတ်မယ်" (တေဇော)
"ဟုတ်ပါတယ်ကွာ...ငါတို့အချစ်ဆုံးကြီး ဟန်းနီးမွန်းထွက်တာ ပျော်လွန်းလို့ ဝမ်းသာလွန်းလို့ လိုက်လာတာပါ" (သော်ကြီး)
"ဘာမှ မဆိုင်သလိုပဲ" (သုခ)
"မဆိုင်လည်းဆိုင်လိုက်ပါကွာ...ကမ်းခြေမှာ အုပ်စုလိုက် ပျော်ပျော်ပါးပါးပေါ့...ဟုတ်တယ်မလား" (ငထွန်း)
"ခုလောလောဆည် အဲဘူးထားခဲ့ပြီး အခန်းထဲကနေ ထွက်သွားကြတော့ သွား"
"သွားမှာပါ...ရော့ရော့"
ခခ လှမ်းယူမယ်လုပ်တော့ အမောင်တေဇောက လက်ကိုအနောက်ပြန်ဆုတ်သွားတယ်။
"ဒီလိုလုပ်ကွာ...တစ်ဘူးဝယ် တစ်ဘူးလက်ဆောင်"
"ရော့...အင့်...လက်ဆောင်"
** သုခက သူချွတ်ထားတဲ့ ခြေအိတ်နဲ့ တေဇောကိုလှမ်းပေါက်တယ်။ ရှောင်လိုက်တာမို့ အနောက်က ဝဏ္ဏကိုသွားထိတယ်။ တေဇောလက်ထဲကဘူးကို မရမကဆွဲလုထားလိုက်ရတယ်။ ဟိုငါးကောင်ကတော့ အခန်းပြင်ရောက်သွားလေပြီ။ **
တော်သေးတာပေါ့။ လုထားလိုက်နိုင်လို့။ ကျစ်...တကယ်ပါပဲ။ သင်းတို့ အခန်းရှေ့ကနေ နားထောင်နေမှာတော့ မဟုတ်ဘူးမလား။ သင်းတို့ရန်က ကင်းဝေးအောင် အဝေးကြီးလာခဲ့ကာမှ သန္ဓေဆိုးတွေက လိုက်ဖြစ်အောင်လိုက်လာတယ်။
"ဦးကို အားနာလိုက်တာ"
"မဟုတ်တာပဲ ... ခခသူငယ်ချင်းတွေက ပျော်တတ်ကြတာပဲဟာ ... အခုလိုချင်တာရသွားပြီဆိုတော့"
"အင်း...ဟိုကောင်တွေ အရှေ့မှာစောင့်မနေလောက်ဘူးမလား"
"မရှိတော့ပါဘူး...ကိုသေချာကြည့်ပြီးပြီ ... ထွက်သွားကြပြီ"
"အင်း...ဒါဆိုပြီးတာပဲ"
"ဒါဆို ကိုစပြီနော်"
"ဟုတ်"
** ဒီလိုနဲ့ မင်္ဂလာဦးညက အခဲမကျေခဲ့သမျှ အငြိုးတွေကို ချောင်းသာကမ်းခြေမှာ ချေဖျက်ခဲ့လေတယ်။ ဦးတာနဲ့သုခတို့ရဲ့ အချစ်ချင်းဖလှယ်မှုက ညနေစောင်းတဲ့အထိကြာမြင့်ခဲ့လေရဲ့။ **
ညနေခင်း သောင်ပြင်ပေါ်~~~
"ချီးယားစ်"
"ချီးယားစ်"
"မိုက်တယ်ကွာ...ကမ်းခြေမှာ ဒီလိုသာသာယာယာ ဘီယာလေးနဲ့ ပုစွန်ကင်လေးနဲ့ ထိုင်ရမယ်လို့ စိတ်မကူးဖူးဘူး...မန်းလေးသားဆိုတော့ ကမ်းခြေမကြိုက်တာအမှန်ပဲ...အခုတော့ ကြိုက်သွားပြီကွာ" (တေဇော)
"အေးကွာ...ဟေ့ကောင်တွေ မင်းတို့မနက်က ဦးတာရဲ့မျက်နှာထားကို မြင်လိုက်တယ်မလား....တကယ်ကို တောင်းပန်တိုးလျှိုးနေတဲ့ရုပ်" (မြတ်သူ)
"ဟုတ်ပါ့...ဘာတဲ့...ထွက်သွားပေးကြပါကွာ...အရှေ့မှာလည်း ချောင်းမနေပါနဲ့...ရော့ ရော့ မင်းတို့ ပုစွန်ကင်ဝယ်စားကြတဲ့...ဟားဟား" (သော်ကြီး)
"သူများကို ပြောင်မနေနဲ့...ဝဋ်လည်မယ်" (တေဇော)
"အံမယ်...အချစ်ကလေးကလည်း...သူကထိပ်ဆုံးကကို"
"အဲဒါတော့ အဲဒါပေါ့...ဒါပေမဲ့ အခုမှောင်လာပြီလေ...ညရောက်ရင် အနွေးဓါတ်လိုတယ်"
ခပ်တိုးတိုးဆိုလာတဲ့ ကျွန်တော့်မီးတောက်လေးက ညကျရင် ကျွန်တော်တို့ကို တခြားကောင်တွေချောင်းကြမှာ စိုးနေတာပါပဲ။ သူများအလှည့်ကကျ မတရား တက်ကြွနေပြီးတော့များ။
ကျွန်တော်သူ့ကို ရင်ခွင်ထဲဆွဲသွင်းလိုက်တယ်။
"မကြောက်ပါဘူး...လုပ်ချင်တာလုပ်ကြပါစေ... ငါတို့လည်း လုပ်စရာရှိတာ လုပ်ကြတာပေါ့"'
"မင်းက တော်တော်အရှက်မရှိတဲ့အကောင်"
"အဲအကောင်က မင်းယောက်ျား"
"အဲအကောင်ယောက်ျားကလည်း ငါပဲ"
"ဟားဟား...ကြည့်ပါဦး နှာခေါင်းလေးနီနေပြီ...တော်တော့ အမူးလွန်ပြီး ညကျ အနွေးဓါတ်မရဘဲနေမယ်"
"မင်း ငါ့limitကို လာစမ်းတာလား ဟျောင့်...တေဇောကွ...ဘီယာလောက်နဲ့မဖြုံဘူး...ဟိုးက ပင်လယ်ထဲမှာတွေ့လား...ဦးလှဆွေမျက်နှာကြီးက မင်းကိုလှောင်နေပြီ"
"အခုလိုပြောတာက မူးနေတဲ့ပုံစံ"
"ငါမမူးသေးဘူးကွ"
"မင်းမူးနေပြီ"
"အဟင်းဟင်း...စမ်းသပ်မလား ငါ့ယောက်ျား"
ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ ကျေးဇူးရှင်ဟာ ကျွန်တော့်ကိုသောင်ပြင်ပေါ်တွန်းလှဲတယ်။ သူကကျွန်တော့်အပေါ်ကနေ ခွထိုင်ပြီး နှုတ်ခမ်းကို သဲကြီးမဲကြီး နမ်းတော့တာပဲ။ သော်ကြီးပါတဲ့....ဒီယုန်မြင်လို့ ဒီခြုံထွင်လိုက်တာ အဟဲ...။
"ဟာ...ဟေ့ကောင်တွေ...စိတ်မထိန်းနိုင်တော့ရင်လည်း အခန်းထဲသွားကြကွာ...ဒီမှာ သီချင်းဆိုမလို့ပါဆို...ဖီးကျဲလိုက်တာ" (မြတ်သူ)
"အေးကွာ...သွားကြ ...ရေနဲ့ပက်ရမှာလားဟ" (ငထွန်း)
"ရွှတ် ... ကလေးကိုတောင် သတိရသွားပြီ... ကလေးရေ စာမေးပွဲမြန်မြန်ပြီးပါတော့...အဟင့်" (ဝဏ္ဏ)
** ဇိုးကြီးဝဏ္ဏကတော့ ပင်လယ်ပြင်ကြီးကိုတိုင်တည်လို့ ရှိုက်ကြီးတငင် သူ့ကလေးကို တရှာတယ်။ မြတ်သူနဲ့ငထွန်းကတော့ ဘီယာဘူးခွံကို ပုစွန်ကင်ထိုးတဲ့တုတ်တံနဲ့ တတောင်တောင်တီးပြီး သီချင်းအေးအေးလေးများ ညည်းကြလေတယ်။ **
ပုစွန်ဆီရောင်သမ်းနေတဲ့ကောင်းကင်ကြီးနဲ့ အပြာရောင်ရေပြင်ကြီးတို့ဟာ အလှမ်းဝေးလှတဲ့ တစ်နေရာမှာတော့ ဆုံတွေ့ကြမယ်ထင်တယ်...။
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Zawgyi...
မေန႕ညကအေၾကာင္း ျပန္ေျပာင္းေျပာေတာ့ ဦးနိုးၾကားကရယ္တယ္။ ဟက္ဟက္ပက္ပက္ကိုရယ္တာ။ ပိုးစိုးပက္စက္ အားရပါးရ အူလွိုက္သဲလွိုက္ ႏွလုံးကြၽတ္ထြက္မတတ္ ရယ္တာ။
ဟက္....အခ်ိန္မွားၿပီး တက္ႂကြေနလိုက္....
"ဒါဆို ခခေလး မအိပ္ရေသးဘူးေပါ့"
"သြား စကားလာမေျပာနဲ႕"
"ခခကလည္း"
"သြား...တျခားေနရာသြား"
"ဒါ ကို႔အိမ္ေလ...ကိုကဘယ္သြားရမွာလဲ"
"စခန္းမွာ သြားအိပ္ေခ်...သြား"
** တသြားသြားနဲ႕ ႏွင္ထုတ္ေနပါတဲ့ သုခ။ စိတ္ဆိုးခ်င္စရာပါေပ့ ဦးတာ။ **
"ကို ဒီတစ္ပတ္ခြင့္ယူထားတာ"
"အဲေတာ့"
"ကိုတို႔ဟန္းနီးမြန္းထြက္ၾကမလားလို႔ေလ"
"အဲေတာ့"
"ေခ်ာင္းသာ သြားၾကမယ္ေလ"
"တစ္ေယာက္တည္းသြား...ေသာင္ျပင္မွာေဟာက္ေန...ဒီေရတက္ၿပီး တခါတည္းကပၸလီကြၽန္းထိေမ်ာသြားပါေစ"
"ခခေလးရာ...အဲေလာက္စိတ္မဆိုးပါနဲ႕ေတာ့...ေခ်ာင္းသာက်မွ... အဲဒါပိုမေကာင္းဘူးလားလို႔"
"မေကာင္းဘူး"
"ဒါဆို ဘယ္မွာေကာင္းလဲေျပာ...ခခေကာင္းတဲ့ေနရာ ေျပာင္းမယ္"
"ဘာစကားႀကီးလဲ...ဘယ္ေနရာမွ မေကာင္းဘူး"
"တစ္ေနရာရာေတာ့ ေကာင္းလိုက္ပါ"
"မေကာင္းဘူး"
"ဒါဆို ခခက ဒီအတိုင္းႀကီး တသက္လုံးေနသြားေတာ့မွာေပါ့"
အခုမွ မ်က္ႏွာငယ္ေလးနဲ႕။ ဒါေပမဲ့ တအားတက္ႂကြေနတာ။ ဟက္...မေန႕ညက ကာလနဂါးနဲ႕တျခားစီေနာ္။ ေန႕နိုး ညသိုး လူဆိုး ဟြန္း...။
** သုခတို႔ စကားေျပာေနတာကို ခိုးနားေထာင္ေနတဲ့ လူတစ္စုရွိေလရဲ႕။ ျဖစ္ေၾကာင္းကုန္စဥ္ကိုသိၿပီးျဖစ္တာမို႔ မေန႕ညကအေႂကြး ဒီမနက္မ်ားဆပ္ၾကမလားလို႔ ေမွ်ာ္လင့္တကိုး ေစာင့္စားေနၾကတဲ့ လူတစ္စု။ **
"ဟက္ ... ေခ်ာင္းသာတဲ့... ေဟ့ေကာင္ေတြ ဘယ္လိုလဲ" (ေတေဇာ)
"ေခ်ာင္းသာဆိုေတာ့လည္း ေခ်ာင္းသာေပါ့ကြာ" (ေသာ္ႀကီး)
"အိုေခ"
** ဒီလိုနဲ႕ ငါးေယာက္သား အိမ္ျပန္ၿပီး ျပင္ဆင္ၾကေတာ့တယ္။ **
..............
Honeymoon ထြက္မဲ့ေန႕ မနက္~~~
"မီးေလး...အိမ္ကိုေသခ်ာၾကည့္ေနာ္... အလုပ္ကိစၥနဲ႕ အိမ္ဖုန္းလာရင္ ခရီးသြားေနတယ္ေျဖလိုက္"
"စိတ္ခ်ပါ...ပါပါးတို႔သာ အားရေအာင္ ေပ်ာ္ခဲ့"
"သြားၿပီ မီးေလးေရ"
"ဘိုင့္ဘိုင္ ပါပါး.... ဘိုင့္ဘိုင္ ေဖေဖ"
** ကားကိုစင္းလုံးငွားၿပီးသြားျခင္း။ ဦးတာကိုယ္တိုင္ေမာင္းမယ္ဆိုတာကို ခရီးရွည္ျဖစ္တာမို႔ သုခက စိတ္မခ်။ **
ဟိုေကာင္ေတြနဲ႕ခြဲၿပီး သီးသန့္ခရီးထြက္ရတာ လြတ္လပ္လိုက္တာ။ အင္း...ေဘးမွာ ဦးရွိေနတာလည္းပါမွာေပါ့။ သူတို႔ကို ခခက ဟန္းနီးမြန္းထြက္မယ္ပဲေျပာထားတာ။ ဘယ္သြားမယ္လို႔မေျပာခဲ့ဘူး။ ေတာ္ၾကာ လိုက္လာၾကမွာစိုးလို႔ေလ ဟီးဟီး။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဘဝမွာ တစ္ခါေတာ့ ခ်စ္ရသူနဲ႕ႏွစ္ေယာက္တည္း တစ္ကမာၻတည္ေဆာက္ခ်င္တယ္ေလ။
ေခ်ာင္းသာကမ္းေျခ~~~
ဝါး...သာယာလိုက္တာ...။ တစ္ေနကုန္ တစ္ညလုံး ကားစီးလာရေတာ့ ေတာ္ေတာ္ကိုေညာင္းတယ္။ ဒီက ပင္လယ္ႀကီးျမင္လိုက္တာနဲ႕ အဲဒီဒဏ္ေတြေမ့ေရာပဲ။
** ဦးတာက သုခေနာက္ကေန ခါးကိုသိုင္းဖက္တယ္။ ခခရဲ႕ပခုံးေပၚ ေမးတင္ရင္း ေရွ႕က အဆုံးမရွိတဲ့ ပင္လယ္ျပင္ႀကီးကို ေငးၾကည့္လိုက္တယ္။ **
"ေျပာေတာ့ မေကာင္းဘူးဆို"
"ဝါး...မထင္ထားေအာင္ပဲ...ခခ တစ္ခါမွမေရာက္ဖူးဘူး"
"ေပ်ာ္လား"
"အင္း...ေပ်ာ္တယ္ အရမ္းပဲ"
"ခ်စ္လား"
"ေမးစရာလိုေသးလား"
"စိတ္ဆိုးေျပၿပီလို႔ ယူဆလိုက္မယ္ေနာ္"
"အင္း..."
"ေယးးး....ပင္လယ္ႀကီးေရ...ခခက ကြၽန္ေတာ့္ကို စိတ္မဆိုးေတာ့ဘူးတဲ့"
႐ုတ္တရက္ႀကီး လက္ကိုအေပၚျမႇောက္ၿပီး အက်ယ္ႀကီးေအာ္ပစ္တာ။ ခခေတာင္ ထိတ္လန့္သြားတယ္။ ကေလးကလား...ဒီလူႀကီးကေတာ့...။
** ဒီ့ေနာက္ ဦးတာက သုခကိုေပြ႕ခ်ီၿပီး ဟိုတယ္ခန္းဆီ ဦးတည္လိုက္တယ္။ **
"ဦး...ဘာလုပ္တာလဲ...လူေတြၾကည့္ေနၿပီ"
"ၾကည့္ၾကည့္ေပါ့...သူတို႔က ကို႔လို ခ်ီစရာလူမရွိလို႔ အားက်ၿပီးၾကည့္တယ္ပဲမွတ္တယ္"
"မဟုတ္ပါဘူး... ခခလို ခ်ီမဲ့သူမရွိလို႔ အားက်ေနၾကတာပါ"
"အဟား...ဟုတ္ပါၿပီဗ်ာ"
** ဟိုတယ္အခန္းကို ေရာက္ၿပီ။ သုခကိုေျမျပင္ေပၚ ခ်ၿပီးၿပီးခ်င္း သုခက ပခုံးကိုတြယ္ဖက္ထားေတာ့တယ္။ **
အခန္းတံခါးက ဒီလိုခ်ိန္က်မွ ဖြင့္ရခက္လိုက္တာ....
တံခါးပြင့္တာနဲ႕ ႏွစ္ေယာက္သား အခန္းထဲအလုအယက္ေျပးဝင္ၾကေရာ။ ခ်က္ခ်င္းျပန္ပိတ္ၿပီး ခုနကတည္းက ခ်ဳပ္တည္းထားတဲ့ဆႏၵေတြကို ျဖည္ခ်လိဳက္ေတာ့တယ္။
** တံခါးဝကေနလို႔ ႏွစ္ဦးသား ႏႈတ္ခမ္းလႊာႏွစ္စုံၾကား အနမ္းခ်င္းဖလွယ္ၾကရင္း ေျခလွမ္းတို႔က တျဖည္းျဖည္း ကုတင္ရွိရာဆီ။ ေနာက္ဆုံးမွာေတာ့ ဦးတာက ခခကို ကုတင္ေပၚ ညင္ညင္သာသာ လွဲခ်လိဳက္ေတာ့တယ္။ ၾကင္စေမာင္ႏွံရဲ႕ ရင္ခုန္သံမ်ားက ထပ္တူက်စြာ ေမာဟိုက္မႈမ်ားနဲ႕။ **
ခခကို ကုတင္ေပၚအိပ္ခိုင္းၿပီးေတာ့ ဦးက သူ႕ခရီးေဆာင္အိတ္ကို သြားဖြင့္တယ္။ ဒါဆို ဒီတစ္ခါေတာ့ေသခ်ာပါၿပီ။ ဟီးဟီး....
၅မိနစ္ခန့္ အိတ္ကိုေမႊေႏွာက္ေနတဲ့ ဦးတာ...
ခခစိတ္မရွည္ေတာ့ဘူး။ ဦးရွာေနတာ လိုအပ္တာေတြမဟုတ္ဘူးလား။
"ဦး ဘာျဖစ္လို႔အဲေလာက္ၾကာေနတာလဲ"
"ေနဦး ခခ...ကို ေသခ်ာထည့္ခဲ့တယ္...ေနရာမ်ားမွားထည့္မိတာလား... ခခအိတ္ထဲမ်ား ထည့္မိလားမသိဘူး...ခဏေလး ကိုရွာၾကည့္ဦးမယ္"
ဘာလဲ။ တကယ့္အေရးႀကီးပစၥည္းက်မွ ေမ့ခဲ့ရလား။ ခခလည္း ကူရွာေပးရေတာ့မွာေပါ့။ ျမန္ျမန္ေတြ႕မွျဖစ္မယ္။ ခခအိတ္ထဲမွာလည္းမရွိဘူး။
"ဒါ ဒါဆိုေလ ခခ...ကိုတို႔ ဒီ...အ..တိုင္း....ပဲ"
နိုးေနာ္ နိုး။ ဘာဒီအတိုင္းလဲ။ တအားနာမွာေပါ့ အီးဟီး။ အစုတ္ပလုတ္ႀကီး သူမနာရတိုင္း သူမ်ားကို ဒီတိုင္းႀကီး...
အခု ခခ႐ုပ္က ငိုမဲ့မဲ့ျဖစ္ေနၿပီလားဟင္...
"ခခ မငိုနဲ႕ေလ...ေအး ေအးပါကြာ...ဒီအတိုင္း မလုပ္ေတာ့ပါဘူး... က်စ္...ေသခ်ာထည့္ခဲ့ရက္နဲ႕"
ေဒါက္ ေဒါက္ ေဒါက္~~~
** တံခါးေခါက္သံေၾကာင့္ သုခက ေစာင္ကိုဆြဲၿခဳံလိုက္ၿပီး ဦးတာက သြားဖြင့္တယ္။ **
တံခါးပြင့္တာနဲ႕...
"ေဟာဒီက ဘူးေလးလိုေနတာလား"
** Lubricantဘူးကို ကိုင္လို႔ ေျပာသူက ေတေဇာ...။ အေနာက္က ေလးေကာင္က စပ္ၿဖီးၿဖီးမ်က္ႏွာေဘးမ်ားနဲ႕ ေနကာမ်က္မွန္ႀကီးေတြတပ္ၿပီး ေတာင့္ေတာင့္ႀကီးရပ္ေနၾကတယ္။ **
ဟင္...ဒီေကာင္ေတြ ဘယ္လိုလုပ္ ဒီေရာက္ေနတာလဲ။ လက္ထဲက ဘူးက....။ ဒါဆို ပါမလာတာ ဒီေကာင္ေတြလက္ခ်က္လား။ သူခိုးအခ်င္းခ်င္း တစ္ကြက္ေက်ာ္ရိုက္တယ္ေပါ့ေလ။
"ဖယ္...ဖယ္ ဦး ဖယ္ေန"
"တစ္ဘူးကို ၅ေသာင္း...ႏွစ္ဘူးဆိုရင္ 10% discount"
"တိတ္စမ္း!!!"
ခခေဒါသေတြ ငယ္ထိပ္ေရာက္ေနၿပီ။ ၿဗဲ...ဒီေကာင္ေတြက ဘာလို႔ အေႏွာင့္အသြားမလြတ္ရတာလဲ။ ခခကိုဆို အၿမဲအနိုင္က်င့္ၾကတယ္။
"အီးဟီး ... ခခကိုအနိုင္က်င့္တယ္... ခခကိုဆို အၿမဲအနိုင္က်င့္တယ္... ဦး...ဒီေကာင္ေတြက ခခကိုတအားအနိုင္က်င့္တယ္...အီးဟီး...ၿဗဲ"
** အေပါက္ဝမွာပဲ ထိုင္ငိုရွာတဲ့ သုခ။ အဲဒီအခါက်မွ ငါးေယာက္သား အထဲဝင္လာၾကၿပီး သုခကိုဆြဲထူတယ္။ **
"ငါတို႔က စတာပါကြာ...မင္းတို႔ဘာသာ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ေနၾက...မေႏွာင့္ယွက္ဘူးရယ္...ငါတို႔လည္း ခရီးထြက္စရာမရွိတာနဲ႕ေလ မစဥ္းစားတတ္တာနဲ႕ ဦးတာစိတ္ကူးလိုပဲ ေခ်ာင္းသာထြက္လာၾကတာ အဟဲ...တိတ္တိတ္ ငိုရင္အားျပတ္မယ္" (ေတေဇာ)
"ဟုတ္ပါတယ္ကြာ...ငါတို႔အခ်စ္ဆုံးႀကီး ဟန္းနီးမြန္းထြက္တာ ေပ်ာ္လြန္းလို႔ ဝမ္းသာလြန္းလို႔ လိုက္လာတာပါ" (ေသာ္ႀကီး)
"ဘာမွ မဆိုင္သလိုပဲ" (သုခ)
"မဆိုင္လည္းဆိုင္လိုက္ပါကြာ...ကမ္းေျခမွာ အုပ္စုလိုက္ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါးေပါ့...ဟုတ္တယ္မလား" (ငထြန္း)
"ခုေလာေလာဆည္ အဲဘူးထားခဲ့ၿပီး အခန္းထဲကေန ထြက္သြားၾကေတာ့ သြား"
"သြားမွာပါ...ေရာ့ေရာ့"
ခခ လွမ္းယူမယ္လုပ္ေတာ့ အေမာင္ေတေဇာက လက္ကိုအေနာက္ျပန္ဆုတ္သြားတယ္။
"ဒီလိုလုပ္ကြာ...တစ္ဘူးဝယ္ တစ္ဘူးလက္ေဆာင္"
"ေရာ့...အင့္...လက္ေဆာင္"
** သုခက သူခြၽတ္ထားတဲ့ ေျခအိတ္နဲ႕ ေတေဇာကိုလွမ္းေပါက္တယ္။ ေရွာင္လိုက္တာမို႔ အေနာက္က ဝဏၰကိုသြားထိတယ္။ ေတေဇာလက္ထဲကဘူးကို မရမကဆြဲလုထားလိုက္ရတယ္။ ဟိုငါးေကာင္ကေတာ့ အခန္းျပင္ေရာက္သြားေလၿပီ။ **
ေတာ္ေသးတာေပါ့။ လုထားလိုက္နိုင္လို႔။ က်စ္...တကယ္ပါပဲ။ သင္းတို႔ အခန္းေရွ႕ကေန နားေထာင္ေနမွာေတာ့ မဟုတ္ဘူးမလား။ သင္းတို႔ရန္က ကင္းေဝးေအာင္ အေဝးႀကီးလာခဲ့ကာမွ သေႏၶဆိုးေတြက လိုက္ျဖစ္ေအာင္လိုက္လာတယ္။
"ဦးကို အားနာလိုက္တာ"
"မဟုတ္တာပဲ ... ခခသူငယ္ခ်င္းေတြက ေပ်ာ္တတ္ၾကတာပဲဟာ ... အခုလိုခ်င္တာရသြားၿပီဆိုေတာ့"
"အင္း...ဟိုေကာင္ေတြ အေရွ႕မွာေစာင့္မေနေလာက္ဘူးမလား"
"မရွိေတာ့ပါဘူး...ကိုေသခ်ာၾကည့္ၿပီးၿပီ ... ထြက္သြားၾကၿပီ"
"အင္း...ဒါဆိုၿပီးတာပဲ"
"ဒါဆို ကိုစၿပီေနာ္"
"ဟုတ္"
** ဒီလိုနဲ႕ မဂၤလာဦးညက အခဲမေက်ခဲ့သမွ် အၿငိဳးေတြကို ေခ်ာင္းသာကမ္းေျခမွာ ေခ်ဖ်က္ခဲ့ေလတယ္။ ဦးတာနဲ႕သုခတို႔ရဲ႕ အခ်စ္ခ်င္းဖလွယ္မႈက ညေနေစာင္းတဲ့အထိၾကာျမင့္ခဲ့ေလရဲ႕။ **
ညေနခင္း ေသာင္ျပင္ေပၚ~~~
"ခ်ီးယားစ္"
"ခ်ီးယားစ္"
"မိုက္တယ္ကြာ...ကမ္းေျခမွာ ဒီလိုသာသာယာယာ ဘီယာေလးနဲ႕ ပုစြန္ကင္ေလးနဲ႕ ထိုင္ရမယ္လို႔ စိတ္မကူးဖူးဘူး...မန္းေလးသားဆိုေတာ့ ကမ္းေျခမႀကိဳက္တာအမွန္ပဲ...အခုေတာ့ ႀကိဳက္သြားၿပီကြာ" (ေတေဇာ)
"ေအးကြာ...ေဟ့ေကာင္ေတြ မင္းတို႔မနက္က ဦးတာရဲ႕မ်က္ႏွာထားကို ျမင္လိုက္တယ္မလား....တကယ္ကို ေတာင္းပန္တိုးလွ်ိုးေနတဲ့႐ုပ္" (ျမတ္သူ)
"ဟုတ္ပါ့...ဘာတဲ့...ထြက္သြားေပးၾကပါကြာ...အေရွ႕မွာလည္း ေခ်ာင္းမေနပါနဲ႕...ေရာ့ ေရာ့ မင္းတို႔ ပုစြန္ကင္ဝယ္စားၾကတဲ့...ဟားဟား" (ေသာ္ႀကီး)
"သူမ်ားကို ေျပာင္မေနနဲ႕...ဝဋ္လည္မယ္" (ေတေဇာ)
"အံမယ္...အခ်စ္ကေလးကလည္း...သူကထိပ္ဆုံးကကို"
"အဲဒါေတာ့ အဲဒါေပါ့...ဒါေပမဲ့ အခုေမွာင္လာၿပီေလ...ညေရာက္ရင္ အေႏြးဓါတ္လိုတယ္"
ခပ္တိုးတိုးဆိုလာတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္မီးေတာက္ေလးက ညက်ရင္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ကို တျခားေကာင္ေတြေခ်ာင္းၾကမွာ စိုးေနတာပါပဲ။ သူမ်ားအလွည့္ကက် မတရား တက္ႂကြေနၿပီးေတာ့မ်ား။
ကြၽန္ေတာ္သူ႕ကို ရင္ခြင္ထဲဆြဲသြင္းလိုက္တယ္။
"မေၾကာက္ပါဘူး...လုပ္ခ်င္တာလုပ္ၾကပါေစ... ငါတို႔လည္း လုပ္စရာရွိတာ လုပ္ၾကတာေပါ့"'
"မင္းက ေတာ္ေတာ္အရွက္မရွိတဲ့အေကာင္"
"အဲအေကာင္က မင္းေယာက္်ား"
"အဲအေကာင္ေယာက္်ားကလည္း ငါပဲ"
"ဟားဟား...ၾကည့္ပါဦး ႏွာေခါင္းေလးနီေနၿပီ...ေတာ္ေတာ့ အမူးလြန္ၿပီး ညက် အေႏြးဓါတ္မရဘဲေနမယ္"
"မင္း ငါ့limitကို လာစမ္းတာလား ေဟ်ာင့္...ေတေဇာကြ...ဘီယာေလာက္နဲ႕မၿဖဳံဘူး...ဟိုးက ပင္လယ္ထဲမွာေတြ႕လား...ဦးလွေဆြမ်က္ႏွာႀကီးက မင္းကိုေလွာင္ေနၿပီ"
"အခုလိုေျပာတာက မူးေနတဲ့ပုံစံ"
"ငါမမူးေသးဘူးကြ"
"မင္းမူးေနၿပီ"
"အဟင္းဟင္း...စမ္းသပ္မလား ငါ့ေယာက္်ား"
ေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ႕ ေက်းဇူးရွင္ဟာ ကြၽန္ေတာ့္ကိုေသာင္ျပင္ေပၚတြန္းလွဲတယ္။ သူကကြၽန္ေတာ့္အေပၚကေန ခြထိုင္ၿပီး ႏႈတ္ခမ္းကို သဲႀကီးမဲႀကီး နမ္းေတာ့တာပဲ။ ေသာ္ႀကီးပါတဲ့....ဒီယုန္ျမင္လို႔ ဒီၿခဳံထြင္လိုက္တာ အဟဲ...။
"ဟာ...ေဟ့ေကာင္ေတြ...စိတ္မထိန္းနိုင္ေတာ့ရင္လည္း အခန္းထဲသြားၾကကြာ...ဒီမွာ သီခ်င္းဆိုမလို႔ပါဆို...ဖီးက်ဲလိုက္တာ" (ျမတ္သူ)
"ေအးကြာ...သြားၾက ...ေရနဲ႕ပက္ရမွာလားဟ" (ငထြန္း)
"႐ႊတ္ ... ကေလးကိုေတာင္ သတိရသြားၿပီ... ကေလးေရ စာေမးပြဲျမန္ျမန္ၿပီးပါေတာ့...အဟင့္" (ဝဏၰ)
** ဇိုးႀကီးဝဏၰကေတာ့ ပင္လယ္ျပင္ႀကီးကိုတိုင္တည္လို႔ ရွိုက္ႀကီးတငင္ သူ႕ကေလးကို တရွာတယ္။ ျမတ္သူနဲ႕ငထြန္းကေတာ့ ဘီယာဘူးခြံကို ပုစြန္ကင္ထိုးတဲ့တုတ္တံနဲ႕ တေတာင္ေတာင္တီးၿပီး သီခ်င္းေအးေအးေလးမ်ား ညည္းၾကေလတယ္။ **
ပုစြန္ဆီေရာင္သမ္းေနတဲ့ေကာင္းကင္ႀကီးနဲ႕ အျပာေရာင္ေရျပင္ႀကီးတို႔ဟာ အလွမ္းေဝးလွတဲ့ တစ္ေနရာမွာေတာ့ ဆုံေတြ႕ၾကမယ္ထင္တယ္...။
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~