Its been a while Loves. I'm sorry. Hiatus pa more HAHAHA. Na busy kasi.
Enjoy my update (:)
SUMMER
Napahawak ako sa ulo ko ng makadama ako ng sakit doon. Mariin kong ipinikit ang mata ko dahil dito.
Ilang beses ko ring kinurap ang mga mata ko dahil sa malabong paligid. Malalim ang naging paghinga ko dahil sa kaba.
Isang madilim na silid ang nabungaran ko ng maging malinaw na ang paligid.
"Ma!"
Agad akong lumapit sa babaeng pamilyar na nakahiga sa kabilang panig ng kama nang ilibot ko ang paningin ko.
Bahagya pang kumirot ang ulo ko dahil sa biglaan kong paggalaw.
Inihiga ko ang ulo nito sa hita ko at sinimulan itong tapikin ng may katamtamang lakas sa pisngi upang gisingin.
Kaagad kong kinapa ang pulso nito ng hindi ito gumalaw.
It's Beating. Thank goodness
I got surprised when I saw us inside a well decorated, and big room. Aren't they supposed to take us into some kind of a basement?
I curiously stare at my hands when I noticed that they are not tied.
Are they dumb enough to leave me untied? But...
'Are these rope marks?' I asked myself when I noticed some lines that ropes can only make.
"Did someone untied me?"
Why?
I slowly wandered around the place to look for something useful. I'm not dumb. I know that they put some men to guard that fucking door.
If only I could use the blanket to climb down using the only window, but it's to short.
Kung itatali ko naman ang kumot sa bedsheet, masyado silang makapal. Iikli ang sheets at masasayang ang space.
Aside from the sheets, and a pair of pillows there's nothing here.
I sat on the bed with so much anger. I can't help but to curse those men who locked me and my mother here.
I suddenly remembered the time I got held by these fucktards.
*
Isaiah glanced at the stairs and sighed.
"I'll go upstairs. I'll check if they left some traces. Please, stay right here."
Hindi na nya ako hinintay na sumagot at umakyat na sa ikalawang palapag para puntahan ang silid ni mama.
I approached the front desk to review the CCTV footage.
She escorted me to the cctv room and asked the operator to take care of me. He asked me why and i told him the reason. He immediately reviewed the footage and let me watch what happened earlier. After that, he told me to wait because he will go to the restroom and handed me to a woman.
When she played the video, I saw three black cars with no plate numbers attached onto them.
All of them are wearing full face masks so I couldn't see their faces. Some of them stayed inside of the cars, while the others entered the hospital.
I can see the fear, and confusion in the people's eyes while watching the men go pass through them.
They stopped right in front of my mom's room and opened the door forcefully and dragged my mom with her wheelchair.
I balled my hands into fists while I watch my mom being taken away by those goons.
She seems so uncomfortable and scared while wandering her gaze on them.
Walang kalaban laban si mama habang tulak ng mga ito ang wheelchair nya.
Sinubukan pang pigilan ng ibang mga nurse ang mga lalaki pero bumunot lang ang isa sa mga lalaki ng baril at ipinutok ito pataas na lumikha ng malaking gulo sa establishimento.
Nakita ko kung paanong nanginig sa takot sa mama ng marinig ang putok ng baril ngunit Nanatiling nakaupo sa wheelchair nito.
Kumunot ang noo ko ng makitang hindi man lang tumayo at nakihalo sa mga tao si mama upang matakasan ang mga lalaki.
Pwede nyang maiwala ang mga lalaki kung makikihalo sya sa mga tao! But, why is she just sitting on there, acting so helplessly?
Unless she knew why she had to be taken by these men. I-i thought she's not well?
Matapos kong mapanood ang video, kaagad akong bumaling sa babae at sinubukan kumuha ng kopya nito. Pero tinanggihan ako nito.
"I'm sorry ma'am but, We can't just give the footage to unauthorized person. If you wanted to investigate about the incident, we suggest you to call the authorities first so you can get a copy of the footage. Thank you." She said apologetically.
"But, I'm the patient's daughter. Hindi pa na sapat na basehan yon para makakuha ako ng copy ng video?" Desperado kong sagot.
Alanganing ngumiti sakin ang babae bago umiling. "Please, just call the au--"
"Give her a copy, Melanie. I know her"
Nagulat ako ng may biglang sumingit sa usapan namin ng babae.
"S-sir? Sure po k-kayo baka po mapagalitan ako ni director." Nag-aalalang tanong ng babae.
Ngumiti lang dito ang lalaki at tumango.
"Kung magalit man si papa, ako na ang sasalo ng galit nya. So trust me. Give her a copy." He smiled at her.
Napakurap ako ng ilang beses dahil mukhang nag-iilusyon lang ako.
"Samuel?!" I exclaimed.
I'm just imagining things am I? How can he be the son of the director of this hospital? As far as I know, his father is a CEO of their own company?
"Summer. Nice to see you again." He said with his thick English accent.
I-i can't believe this!?
I composed myself and set my questions aside to thank him.
"Sam." Isaiah called him.
Okay. What the heck is happening? Why does Sam sounds mysterious to me. I seriously didnt expected this.
"I found some foot prints. One of the men might have accidentally stepped on the spilled juice in mama's room. And I also found paper." He raised his hand while holding a piece of paper.
I left them talking and asked the girl if she already called the CCTV operator to copy the video and she said yes.
"Bakit po parang ang kalma nyo po ata, Ma'am?" Kuryosong taking sakin ni ate habang hinihintay si kuyang operator.
I heaved a sigh and stared into nowhere.
"I may look like I'm calm, but I'm not. God knows that I'm panicking so bad knowing that my mom got captured by those psychos." I balled my fists until my knuckles turned white.
I swear kapag nalaman ko kung sinong may gawa nito ipapakain ko sya sa isang daang Leon.
I turned to my side but I got surprises when I saw no one but ate girl.
Where did they go? They must be upstairs right?
Nagpaalam muna ako Kay ate girl na aakyat sa kwarto ng mama ko at nakiusap na pakihintay nalang si kuya. Na sinang ayunan naman nito.
Nagpasalamat ako at dali-daling umakyat para tingnan kung akong ginagawa nila.
I stopped on my track when I finally reached the room and got inside but found no one.
Where are they?
Nanlaki ang mga mata ko sa takot at sinubukang humingi ng tulong sa pamamagitan ng pagsigaw ng may tumusok sa leeg ko pero kaagad nitong natakpan ang bibig ko.
I elbowed his stomach that made his grip loose.
I immediately ran outside to cry for help but I can feel my strength slowly drifting away from my body.
I landed on the ground but I just kept crawling and hoping that someone could help me, but the man caught up and pulled my hair up.
"Why? You little--" he whispered and lift me up.
I tried to fight the urge of sleeping but its invading my system.
And the last thing I knew is he's already putting me on a wheelchair ready to leave the damn hospital.
*
Inis kong pinukpok ang ulo ko dahil sa nangyari.
Stupid Summer.
But where did actually the boys go? I will punch them for this.
I'm surely confident that they will find me. They planted a tracking on my arm last week. It was so fucking painful. I mean, they put some anesthesia but, after that, the stitched wound hurt so bad.
Napatingin ako sa pinto ng bigla itong bumukas. Napahawak Malang ako sa dibdib ko ng unti-unti itong bumukas.
Bumungad sakin ang isang binatang lalaki na sa tingin ko'y kasing edad ni Navy.
"Dito pala nila kayo dinala." Bulong nito pero rinig ko naman sana inilibot ang tingin sa kabuuan ng kwarto.
"Sino ka?" Kahit kinakabahan, at nagawa ko paring ituwid ang mga salita ko.
Kaagad nitong inilock ang pinto na para bang bigla akong tatakbo papunta dito.
"Mapalad kayo at dito kayo inimbak ni Alfonso. Si Erin nga sa basemant lang eh. May favoritism talaga amputs." Bulong nito sa huling sentence.
Bakit kami iiimbak? Ano kami, bigas?
At... Nandito din si Erin? And she's in the basement? How cruel!
Wait... I recognize this boy! He is one of Uno's colleague! I've seen him a couple of times in dickens! Why is he here? Is he a traitor?
"Are you a traitor?" I screamed and pointed my finger at him.
Kumunot ang noo nito at mabilis na umiling. "What?! No! I'm just here to check on you! someone sent me here to check on you guys!" He said.
"Btw, that's it. I can't take you guys with me yet. That'll ruin the plan. See you guys!" The guy bubbly bid his farewell and left me here boiling in anger.
'That guy!' I said in my head. Pertaining to my husband. He should've commanded that guy to take us with him!
I once again approached my mom and tried to wake her up.
I slapper her cheeks a little more harder this time.
I cheered inside of me when she finally opened her eyes and move her fingers.
She roamed her eyes around before her eyes landed on me.
She panicked and examinedy face while asking a lot of questions.
"Why are you here?, Why did they bring you here? Are you hurt? Ayos ka lang, anak?" She said frantically.
Why does she sounded like she never had a mental problem?
"I'm fine, mom. Are you?"
Tumango naman ito at kaagad ko namang hinawakan ang mga kamay nitong grabe ang panginginig.
"Calm down okay? We'll get out of here. We just have to wait for my husband." I tried to console her but she shivered more.
"Nalaman na nya. Nasayang na lahat ng sakripisyo ko." Bulong nito sa sarili.
What is she talking about? Who?
Nagulat ako ng bigla nitong hinablot ang mga braso ko at mahigpit ang naging kapit dito.
"Tumakas ka na, anak. Kahit iwan mo na ako, makatakas ka lang. Bilisan mo anak. Habang wala pa sya." Pinihit ako nito patalikod at dali-daling tinulak papunta sa isang malaking salamin.
"T-teka lang po, ma. A-ano po bang sinasabi nyo? Sandali lang po." Tinangka ko itong pigilan pero mas hinigpitan pa nito ang kapit sa braso na dahilan ng pag-igik ko.
Binitawan ako nito at pinihit ang isang palamuti na nakapalibot sa salamin.
Napa-atras ako ng bumukas ito at bumungad ang isang pinto.
Kaagad na gumapang ang kaba sa dibdib ko nang makitang Parang kabisado ni mama ang dapat nyang gawin sa pinto.
Galing na ba sya dito? Bakit nya kabisado ang bahagi ng kwarto?
Mas nadagdagan pa ang mga tanong ko ng automatikong bumukas ito gamit ang finger print ni mama.
H-how? What?
Alam kong napansin nito ang labis na pagkalito sa mukha ko pero tinulak lang nito ako at isinantabi ang mga tanong ko
"Diretsohin mo lang ang daang iyan at lalabas ka sa likod na Hardin. Hanapin mong maiigi ang labasan, okay? Susunod nalang si mama." Naluluha nitong sabi sakin.
Hindi ko maiwasan ang maluha sa sinabi nito. How could a mother love their child so much? I don't deserve this.
"M-ma. H-hindi ba pwedeng sumama k--" hindi ko na natapos ang pagsasalita dahil sa narinig naming mga yabag ng paa.
Umiling ito sakin at itinulak pa ako papasok sa lagusan. "Wala na tayong oras, anak. Pipigilan ko silang mahanap ang lagusan. Sundin mo lang ang mga utos ni mama at magiging ligtas ka." Malungkot itong tumingin sakin
Tumango ako dito at niyakap sya ng mahigpit kahit na halos manghina ako sa sakit na nararamdaman.
Tumalikod ako at tumakbo. Kaagad na dumilim ang daan ng isarado ni mama ang mabigat na pintuan.
Humugot ako ng hangin at tumingin sa mahabang daan.
Nagsimula akong lumakad ng mabilis habang naka hawak sa Dingding.
Muntikan pa akong gumulong pababa ng hagdan ng hindi ko namalayang may hagdan pala pababa.
Dahan dahan kong tinahak ang daan habang kinakapa ang pader.
Nag umapaw sa tuwa ang puso ko ng maaninag ang isang pinto sa dulo nito.
Kaagad akong tumakbo dito at hinawakan ang knob.
Napatigil ako sa pagpihit nito nang maalala si mama sa kabilang dulo.
Gosh! I really wanted to get out of here. But, how about my mom? Hindi kakayanin ng konsensya ko once na may mangyaring hindi maganda Kay mama.
I grip the handle tight and heaved a sigh.
Marahas kong pinilig ang ulo ko at pumihit pabalik sa kwartong iyon.
Dali dali kong binalikan ang daan papunta sa kwarto para pilitin si mama na sumama sakin.
Pero impit akong napasigaw at napaupo nalang sa sahig ng makarinig ng isang putok mula sa kwarto.
"M-ma"
Kaagad na pumasok sa isip ko ang maraming conclusion.
What if mom got shot? Is she okay? What is going on out there?
Dali-dali akong tumayo at nilapitan ang pinto.
Agad kong hinawakan ang door handle at pinihit para mabuksan ito pero, napa-padyak nalang ako sa inis ng bumungad sakin ang isang fingerprint sensor.
Nang hindi tinanggap ng sensor ang fingerprint ko, inis kong dinaganan ito para bumukas pero walang naging epekto!
Wala na akong nagawa kundi magpatuloy at lumabas sa lugar na ito.
Pinilit kong patatagin ang nanginginig kong mga tuhod para mabilis na makarating sa dulo.
Kaagad ko ding naaninag ang isang pamilyar na pinto kaya nagkukumahog akong lumapit dito.
Napa-aray pa ako ng magasgas ang balikat ko sa pader ng matumba ako dito.
Kaagad kong inalis ang lock nito at maingat na binuksan ang pinto para hindi lumikha ng kahit anong ingay.
Bumungad naman sakin ang mga hanging plants na nagsisilbing cover-up ng pintong ito.
Dahan-dahan ko itong hinawi at sumilip ng bahagya.
Bahagya akong nagtaka ng makitang walang nag papatrolya sa paligid.
Wala ba silang sapat na tauhan para bantayan ang buong lugar?
Mabilis akong tumakbo papunta sa isang malaking puno upang magtago nang sa gayon ay Mahanap ko ang gate palabas sa bahay na ito.
Napuno ng pag-asa ang puso ko ng matanaw si Navy na may bitbit na isang shotgun.
Halos magkandarapa pa ako sa pagtakbo makalapit lang Kay Navy.
Mukhang hindi pa ako napansin dahil naka pihit ang mukha nito sa kanan.
"Navy" may Dion kong sabi dito at saka hinawakan ang braso ko na ikinagulat nito ng husto.
"S-summer?"
It feels weird to hear him call my name. Hindi ako sanay na first name ang tawag nya sakin. Lagi kasing 'ma'am' ang tawag nito sakin.
"Thank goodness you're here! Please save my mom! She's somewhere upstairs! Please, Call your boss tell him that I'm saved!" Desperado kong hiling dito.
Sumeryoso ang mukha nito at tumango.
Kumuha ito ng isang posas at parehas nyang isinukbit iyon sa magkabila namin kamay.
"Para hindi ka mahiwalay sakin." Seryoso parin nitong sabi sakin.
Napalunok nalang ako sa kaba dahil sa biglaang pagbabago ng aura nito.
May pinindot sya sa earpiece nito at tumingin sakin.
"I got her. Where are you?" Sabi nito sa kabilang linya.
Is he talking to Isaiah? But, why can't I sense the respect that he only gives to my husband?
Napa-atras na ako ng maisip na hindi kami tatahak sa gate palabas ng lugar na ito.
Kundi pupunta kami sa front door ng mansyon.
"Navy" may pagbabanta sa tinig ko ng dire-diretso lang ito sa pagtahak ng daan.
Sinubukan kong pigilin ito sa pamamagitan ng pagsayad ng paa ko sa lupa pero hinigit lang ako nito at nagpatuloy sa paglalakad.
"Why are you doing this?" Naluluha kong tanong ko dito ng mapagtanto na wala akong magagawa pa upang pigilan ito.
Namula narin at nagsugat ang kamay kong naka-posas dahil sa patuloy kong pag-laban dito.
My mom let me escape to save myself and ask for other's help. But, me being a total fool, got caught by someone who I didn't expect to do this.
Well, expect the unexpected they say.
"I'm sorry." Sagot lang nito sakin saka tuluyang pumasok sa loob.
Nabungaran namin sa loob ng malawak sa sala ang maraming lalaki.
"Isaiah" nag-aalala kong bulong ng makita itong may tama ng baril sa balikat.
Kaagad na dumilim ang ekspresyon nito nang makita ang kalagayan ko.
But it felt like all of my blood left my body when I saw a man pointing his gun at my mom's head.
"Summer" I saw her mouthed my name
I'm sorry I disappointed you mom. Your only daughter disappointed you.