"ამერიკა შეწყვიტე"-ლიამი მკაცრად ეუბნება გოგოს რადგან ზედმეტად გამომწვევად ცეკვავს.
ჯერ კიდევ ნარკოტიკების ზემოქმედების ქვეშაა.
ლუი სიცილით იღებს ვიდეოს.
"კარგი რა მეცეკვე!"-ეუბნება და კისერზე ხელებს ხვევს,სუსტ ადგილას კი თეძოებს ადებს.
აქეთ-იქეთ ამოძრავებს და მან იცის მას ეს მისწონს.
"შეწყვიტე!უნდა წავიდეთ."-ყველანაირად ცდილობს მკაცრად უთხრას მაგრამ როდესაც მას უყურებს...ასეთს..
ანგელოზს,რომელმაც შხამი მიიღო.
უბრალოდ არ შეუძლია მისი სილამაზე დააიგნოროს.
მისი შეხება,რომელიც მასში უცნაურ გრძნობას იწვევს.
მათი ტუჩების შეხება კი მათივე აპოკალიფსის დასაწყისია.
მისი ერთი თბილი მზერა,ბიჭის ბედნიერ ხასიათს იწვევს.
მათი სხეულების შერწყმა კი მათი სხეულებიდან,ანგელოზების და დემონების განდევნაა.
უბრალოდ,მას არ შეუძლია ეს დააიგნოროს.
"ასეთი რა გაიკეთა?"-ჰარიმ ცოტა ანერვიულებულმა იკითხა.
"მგონი ექსტაზია,არ ვიცი..ძალიან აღგზნებულია."-ლუი არ წყვეტდა ვიდეოს გადაღებას და უაზრო კომენტარებს.
"გარეთ უნდა გავიყვანოთ."-ლიამმა მხარზე გადაიკიდა.
"ვბრუნავ...ვტრიალებ."-სიცილით იძახდა.-"შენს უკანალს ვხედავ და მინდა გიჩქმიტო."-ასეც მოიქცა.ლიამმა წამოიყვირა ოდნავ.
"ძალიან მაგრად დაისჯები ამერიკა. ძალიან მკაცრად."-გაღიზიანებული მაგრამ მაინც ბედნიერი ამბობდა,მოენატრა მისი დასჯა.
ძირს დასვა სანამ ჰარი მანქანას მოიყვანდა,ნაილის აქ დატოვებას აპირებდნენ რადგან დრო აღარ იყო.
ის თავისით გააგნებდა გზას.
"ლუი ძალიან მიყვარხარ."-ამერიკა ლუისს გადაეფსკვა და ლოყაზე ძლიერად აკოცა.
-"შენი წვერი მჩხვლეტს."-უკმაყოფილოდ უთხრა.
ლიამმა კი იეჭვიანა მაგრამ ის არ იყო საღ გონებაზე.
მაგრამ უფრო მეტად ერთ სიტყვაზე იეჭვიანა.
რას არ მისცემდა,რომ ამერიკას მისთვის ეთქვა ეს სიტყვები.
მოღიმარს უყურებდა და თავადაც ეღიმებოდა,მაგრამ რაღაცნაირი სევდა მაინც აწვებოდა.
რაც ღიმილში არა მაგრამ თვალებში ეტყობოდა.
თვალს ვერ წყვეტდა მას.
ჰარიმ მანქანა მოიყვანა,ამერიკა ფანჯრის მხარეს დაჯდა.
ჰარიმ დაბალ ხმაზე amour plasticue ჩართო მაგრამ ამერიკამ მაშინვე აუწია.
თავი ფანჯრიდან გადაყო და სიმღერა დაიწყო თან იღიმოდა.
თმები მთლიანად გადაუშვა გარეთ და თავისუფლებით დატკბა.
ქმარი იმდენად სასიამოვნოდ უბერავდა და უწეწავდა თმას,მზად იყო,მთელი ცხოვრება ასე...მანქანაში მყოფს,გაეტარებინა.
ეს ყველაზე კარგი გრძნობაა რაც ადამიანებს აქვთ.
ყველაზე რეალური,ყველაზე სასიამოვნო.
ყველაზე იმედისმომცემი,რომ ყველაფერი კარგად იქნება.
მაგრამ ყველამ კარგად ვიცით,იმ ნიავმაც კი,რომ არაფერი იქნება კარგად.
ეს კი საშინელი შეგრძნებაა,თითქოს შიგნიდან გტეხავს და სხვის თვალში უგრძნობს გაჩენს.
მაგრამ...
ყველა რჩება ღამით საკუთარ თავთან მარტო და აი მაშინ,არავინ იცის ვინ რა ტკივილს ებრძვის.
"ქალაქი დავათვალიეროთ რა გთხოვთ!"-ამერიკამ ყოველგვარი ცინიზმის გარეშე თქვა და ოდნავ ჩაეღიმა.
ვინაიდან საჭესთან ჰარი იჯდა,სარკიდან გახედა ლიამს რომელმაც თავი დაუქნია.
მთელი ქალაქი მოიარეს,საახალწლო სამზადისი უკვე დაწყებული იყო.
პატარა ელფები მაღაზიის ვიტრინებში იდგა.
გირლანდები და ნათურებიც იყო განათებული,ნოემბერი დაწყებული იყო.
"რატომ ვარ აქ?"-იკითხა ამერიკამ თავისთის მაგრამ ბიჭებმა მაინც გაიგონეს.
"რა?"-ლუიმ კითხა.
"აქ რატომ ვარ?ხომ შეიძლება მათსავით ვიცხოვრო?"-ხელი ერთ-ერთ ბაღში, თინეიჯერებისკენ გაიშვირა.
რომლებიც იცინოდნენ,ხალისობდნენ, სვამდნენ და კაიფშიც იყვნენ.
ლიამმა და ჰარიმ ერთმანეთს თვალებში ჩახედეს,თავი რატომღაც ორივემ დამნაშავედ იგრძნო.
უფრო ლიამმა რადგან მისი ბრალი იყო ეს ყველაფერი.
მაგრამ ზედმეტად ეგოისტი იყო იმისათვის, რომ ის გაეშვა.
როგორც ზეინმა თქვა:
"მისმინე.ორგვარი სიყვარული არსებობს ამ ქვეყნად.როდესაც ისე გიყვარს,რომ მზად ხარ გაუშვა და მეორე:იმდენად გიყვარს მისი გაშვებაც კი არ შეგიძლია."
და ლიამსაც ასე უყვარდა ის.
მისი გაშვება არ შეეძლო.
სიცოცხლის ფასად.
ახლა კი როდესაც მას ასეთს ხედავდა,
მომღიმარს და ბედნიერს,სიყვარულის გარდა სხვა ვერაფერს გრძნობდა.
და არც უნდოდა ეგრძნო.
"უკან მინდა გადმოსვლა."-დაიწუწუნა ცოტა ხანში როდესაც ქუჩების თვალიერებით შეწუხდა.
ბიჭებმა ვერ გაიგეს რა უკან გადასვლას გულისხმობდა,მაგრამ როდესაც დაინახეს ამერიკა რას აკეთებდა მიხვდნენ.
შეუფერხებლად,გადმოვიდა წინა სავარძელიდან და ლიამის კალთაში ჩაჯდომა სცადა.
29.12.20
From Vanilla girl