>Unicode<
”ဒါက တော်တော်တရားလွန်တာပဲ ”
မယ်တော်ကြီး၏အော်သံကြောင့် ညီလာခံက အမတ်တွေပင်လျင် လန့်သွားမိသည်။ သူတို့က ချင်းလီဒေါသကိုကြောက်သည် ချင်းလီက သာမန်အားဖြင့် ဒေါသသိပ်မထွက်တတ်ပေမယ့် သူမဒေါသထွက်လာလျှင် စစ်သူကြီး ကုန်းရှဲ့ကလွဲပြီး ဘယ်သူမှမခံနိုင်ပါ။
”မယ်မယ် အဲဒါက သူတို့ရဲ့မဟာမိတ်ဖွဲ့တဲ့အနေနဲ့ ပေးတဲ့လက်ဆောင်ပါ”
အောက်က အမတ်တွေထဲက တစ်ယောက်က ချင်းလီကို နားလည်အောင် ရှင်းပြလိုက်သည်။ ချီမင်းက ဘုရင်မို့လို့ မိဖုရားဆက်သတာ ဘာထူးခြားလို့လဲ အကယ်၍ ဆက်သတဲ့လူက ယောကျာ်းလေးဖြစ်လို့ စိတ်ဆိုးတာဆိုရင် မယ်တော်ကြီးကိုယ်တိုင် သေဘာတူထားတဲ့ မိဖုရားခေါင်ကိုယ်တိုင်က ယောကျာ်းလေးပါလေ။
”လက်ဆောင်ဆိုရင်အခြားဟာပေးလို့ရတာပဲ ဒါကိုလက်ဆောင်လို့ မောင်မင်းတို့ပြောလိုက်တာလား”
ချီမင်းက ခုံကိုထုလိုက်ကာ ပြောလိုက်တော့ အကုန်ဒူးထောက်လိုက်မိပြီး မိဖုရားခေါင်စစ်ယီကို အကူအညီတောင်းနေသည်။ သူတို့လည်း မင်းကြီးနှင့်မယ်တော်ကြီးတို့ကြောင့် ပြားပြားဝပ်နေတော့သည်။ အကယ်၍ လက်မခံဘူးဆိုရင်လည်း ယင်းတိုင်းပြည်နှင့် စစ်ဖြစ်ရမည်။
တကယ်က ထိုဖူတိုင်းပြည်က ချီမင်းတို့ ယန်တိုင်းပြည်ပြီးရင် ဒုတိယအင်အား အကြီးဆုံးဖြစ်သည်။ သားတော် သမီးတော် အများအပြားရှိလေသည်။ ထို့ကြောင့် ဖူတိုင်းပြည်က မင်းသားမင်းသမီးတွေဟာ အခြားတိုင်းပြည်တွေထံ ဆက်သခြင်းခံရလေသည်။
”ချီမင်း လက်ခံလိုက်ပါ”
စစ်ယီက ပြောတော့ ကုန်းရှဲ့ကတားလိုက်သည်။
”သားတော် မင်းဝင်ပါနဲ့”
စစ်ယီလည်း ဖခင်ဖြစ်သူ၏ စကားကြောင့် ညိုးကျသွားသည်။ ဒါကိုမြင်တော့ ချီမင်းက မနေနိုင်ဘဲ ပလ္လင်ပေါ်ကထကာ စစ်ယီနားကို သွားလိုက်ရင်း ထိုင်ချလိုက်ကာ လက်နှစ်ဖက်ကို ဖွဖွလေးကိုင်လိုက်သည်။
”စစ်ယီ မင်းသဘောက ဘယ်လိုလဲ”
”ချီမင်း ကျွန်တော်တို့လက်ဆက်ထားတာ ၆လကျော်ပါပြီ ချီမင်းအနေနဲ့ နောက်မိဖုရားကို မြှောက်သင့်တယ်ထင်ပါတယ် ဒါကချီမင်းကို မချစ်လို့ အခြားတစ်ယောက်ဆီပေးတာမဟုတ်ဘူးနော် ချီမင်းကို ချစ်လွန်းလို့ပါ”
စစ်ယီစကားကြားတော့ ချီမင်း၏ ဒေါသတွေအကုန် လွင့်စင်သွားကာပြုံးလာမိသည်။
”ပြောပါဦး ကိုယ့်ကိုချစ်တာနဲ့ ဘယ်လိုဆိုင်လို့လဲ”
”အကယ်၍ သူတို့စကားအတိုင်းမလုပ်ရင် စစ်ပွဲဖြစ်မယ် အကယ်၍ စစ်ပွဲဖြစ်ရင် ချီမင်းနဲ့ကျွန်တော် ခွဲနေရမှာမို့လို့်ပါ ”
စစ်ယီက ချွဲသလိုမျိုးပြောလိုက်တော့ ချီမင်းလည်း မငြင်းနိုင်။ စစ်ယီပြောတာလည်း မှန်သည်။ လက်ဆက်ရုံပဲ လက်ဆက်ရမှာ ဟုတ်တယ်။ ချီမင်းကတွေးလိုက်တော့သည်။ ချီမင်းက စစ်ယီ၏လက်လေးကို ပြန်ချလိုက်ပြီး မတ်တပ်ရပ်လိုက်သည်။
”ကိုယ်တော် လက်ခံတယ်လို့ အမိန့်ပြန်ပို့လိုက်”
ထိုအခါမှ အမတ်တွေလည်း သက်ပြင်းချနိုင်တော့သည်။ မိဖုရားခေါင်က လုံးဝကို မင်းကြီးအားချုပ်ကိုင်နိုင်တာပဲဟုတွေးမိသည်။
”စစ်ယီ ချွေးမလေး....စစ်ယီဘာဖြစ်တာလဲ”
ချင်းလီ သူမ၏ချွေးမလေးကို စကားပြောဖို့ စစ်ယီကိုခေါ်လိုက်တော့ စစ်ယီမူးလဲတော့မလို ဖြစ်နေသည်ကိုသတိထားမိသည်။ ချီမင်းလည်း မယ်တော်ကြီးစကားကြားတော့ စစ်ယီကို လဲမကျခင် အချိန်မှီသူ၏ရင်ခွင်ထဲထည့်နိုင်သည်။
”စစ်ယီ... သတိထားပါအုန်း စစ်ယီ”
-----------------------------------
စစ်ယီသတိရလာတော့ သူ့အခန်းထဲ ပြန်ရောက်လာသည်ကိုတွေ့ရသည်။ ချီမင်းက စစ်ယီ၏ဘေးတွင် စိုးရိမ်နေသယောင်ပါလေ။ စစ်ယီလည်း လှဲနေရာမှထထိုင်လိုက်ပြီး ချီမင်းရင်ခွင်ထဲဝင်နေတော့သည်။
”ချီမင်း ကျွန်တော်ဘာဖြစ်သွားတာလဲ”
စစ်ယီ ချီမင်းကိုမေးလိုက်တော့ ချီမင်းက စစ်ယီဆံပင်လေးကို သပ်တင်ကာ သမားတော်ကို မေးလိုက်သည်။
”စစ်ယီ ဘာဖြစ်သွားတာလဲ ခုနကစစ်ယီ သတိရမှပြောမယ်ပြောထားလို့ပါ”
ခုနကမုချင်းက စစ်ယီသတိရလာတော့မှ ပြောမည်ပြောထားလေသည်။ စစ်ယီ ဘာဖြစ်လဲမသိတော့ ချီမင်းစိုးရိမ်မိသည်။
”ကျွန်တော်ပြောတာကိုသေချာနားထောင်ပါ။ ဒီက မိဖုရားခေါင်စစ်ယီမှာ နန်းဆက်ရှိနေပါပြီ”
မုချင်းက ပြောလိုက်တော့ အကုန်လုံး တိတ်ဆိတ်သွားသည်။
”ဒါ....ဒါဆိုကျွန်တော့်မှာ”
တိတ်ဆိတ်သော ပတ်ဝန်းကျင်ကို စစ်ယီကပင်ဖြိုခွင်းလိုက်သည်။ စစ်ယီကိုကြည့်ရတာ မယုံသည့်ပုံပါလေ။ မုချင်းလည်း မယုံသည့်အဆုံး သူယူလာခဲ့သည့် အနံ့ပြင်းသည့် ဆေးမှုန့်ထုပ်ကို ယူကာစစ်ယီကိုပေးလိုက်သည်။
”နမ်းကြည့်လိုက်ပါ”
မုချင်းပေးသည့် ထိုဆေးမှုန့်ကို စစ်ယီနမ်းကြည့်မိသည်။ အနံ့ကအတော်ပြင်းသည့် ပန်းတစ်မျိုး၏ အနံ့ရသည်ကိုသိရသည်။ သို့ပေမယ့် ဘာလို့မှန်းမသိ စစ်ယီထိုဆေးမှုန့်ကို နမ်းပြီးမကြာခင် ပျို့တက်ချင်လာ၍ မုချင်းကလည်း မြန်မြန်သိမ်းလိုက်သည်။
"စစ်ယီ အဆင်ပြေလား”
ချီမင်းက သူ၏ရင်ခွင်ထဲမှ စစ်ယီကို မေးလိုက်လေသည်။ မမှတ်မှ တကယ်ပဲ ကိုယ်ဝန်ရှိနေတာလား။
”ချီမင်း ကျွန်တော်ဘာလုပ်ရမလဲ”
စစ်ယီကတိုးညှင်းစွာမေးလိုက်သည်။ စစ်ယီအနေနဲ့ ယောကျာ်းလေးတစ်ယောက် ဖြစ်သည့်အတွက် ထိုကိစ္စနှင့်ပက်သတ်၍ ဘာမှမသိပါလေ။သူ့မှာတကယ်ကြီး ကလေးရနေတာကိုလည်း အခုထိမယုံသေးပါ။ ချီမင်းဟာ တစ်ယောက်ထဲအတွေးတွေများနေတဲ့ စစ်ယီ၏လက်လေးကို ယူကာနမ်းလိုက်ပြီး စစ်ယီဗိုက်ကလေးပေါ် လက်တင်လိုက်သည်။
”ဒီထဲမွာ ကိုယ်တို့နှစ်ယောက်ရဲ့ ကလေးလေးရှိနေတာ”
ချီမင်းပြောလိုက်ပြီး နှဖူးလေးကို နမ်းလိုက်တော့သည်။ စစ်ယီလည်း အခြားလူတွေရှိနေမှန်း ချီမင်းကို မျက်နှာရိပ်ပြလိုက်တော့ ချီမင်းလည်း ပြုံးလိုက်ပြီး အကုန်လုံးကို ထွက်ခိုင်းလေတော့သည်။ အကုန်လုံးထွက်သွားတော့မှ စစ်ယီလည်း ချီမင်း၏နှုတ်ခမ်းကိုအရင်စနမ်းလိုက်တော့သည်။ ချီမင်းလည်း စစ်ယီ၏အပြုအမူကြောင့် ကြောင်သွားပေမယ့် ပျော်မိသည်။
”ကျွန်....ကျွန်တော် အိမ်မက်မက်နေတာလား စမ်းကြည့်တာ ဘာမှမဟုတ်ဘူး ”
စစ်ယီက သူအရင်စနမ်းတုန်းကနမ်းပြီး သူအရင်ချီမင်းကို တွန်းဖယ်လိုက်သည်။
”သားတော် သားတော်”
ချင်းလီတစ်ယောက် စာလိပ် ကိုင်ပြီး တံခါးမခေါက်တော့ဘဲ အထဲကိုဝင်လာတော့သည်။ ကြည့်ရတာ ထိုထဲတွင်အရေးကြီးတာ တစ်ခုခုပါနေပုံပါ။
”မယ်မယ် ဘာဖြစ်တာလဲ”
စစ်ယီက ထိုင်နေရာမှ မတတ်တပ်ရပ်လိုက်ပြီး ချင်းလီဆီကိုသွားလိုသည်။ ချင်းလီကတော့ ပြေးလာသောကြောင့် အသက်အရွယ်က စကားပြောသည်ထင် မောနေသည့်အတွက် စစ်ယီက ရေတစ်ခွက်ဌဲ့ပေးလိုက်သည်။
”ဘာဖြစ်လို့လဲ မယ်မယ်”
ချီမင်းလည်းနေရာမှထလာပြီး သူ၏မယ်တော်ကို ထိုင်ခုံနေရာပေးလိုက်သည်။ ချင်းလီလည်း ထိုင်လိုက်ပြီးမှ ထိုစာလိပ္ကို သားတော်ထံပေးလိုက်သည်။ ချီမင်းလည်း စာလိပ်ကိုဖြန့်လိုက်ပြီး စစ်ယီနှင့်အတူ ကြည့်လိုက်သည်။
” တောက်.... ဒီဖူတိုင်းပြည်ကတော့”
ချီမင်းတောက်တစ်ချက်ခေါက်လိုက်ပြီး စာလိပ်ကိုပစ်ချလိုက်တော့ စစ်ယီပင်လျှင် လန့်သွားမိသည်။ စာထဲတွင်ရေးထားသည်က ဘာတဲ့မင်းကြီးကိုယ်တိုင်လာခေါ်ရမည်ဆိုပဲ။
”ချီမင်း စိတ်ထိန်းပါ ”
စစ်ယီတစ်ယောက် ချီမင်း၏လက်ဖဝါးကို ကိုင်ကာ စိတ်ထိန်းဖို့ဆိုလိုက်တော့ ချီမင်းလည်း သက်ပြင်းချလိုက်ကာ စစ်ယီနှင့် မျက်လုံးချင်းဆုံလိုက်သည်။
”မင်းကိုယ့်ကိုခွဲနိုင်လို့လား ဖူတိုင်းပြည်နဲ့ခရီးက အနည်းဆုံးသုံးရက်ကြာမှာ ကိုယ်တော့မခွဲနိုင်ဘူး”
ချီမင်း၏စကားကြားတော့ စစ်ယီလည်း ပြုံးလိုက်မိပြီး ချီမင်း၏လက်ကို ဆွဲယူလိုက်ပြီး သူ၏ပါးလေးကို ထိကိုင်ခိုင်းလေသည်။
”သုံးရက်ပါပဲ ခဏလေးတော့ သည်းခံလိုက်ပါ ပြီးရင်ကျွန်တော်တို့ မခွဲဘူးလေ”
စစ်ယီက ပြုံးလိုက်မိသည် သို့ပေမယ့် ခဏကြာတော့ စစ်ယီအပြုံးပျောက်ကွယ်သွားသည်ကို ချီမင်းသတိထားမိသည်။
”စစ်ယီ ဘာဖြစ်လို့လဲ ”
ချီမင်းက စစ်ယီမျက်နှာပျတ်သွားတာ တွေ့တော့မနေနိုင်ဘဲ မေးလိုက်တော့ စစ်ယီဘာမှမဖြစ်ဟန် ပြန်ပြုံးလိုက်သည်။ သို့ပေမယ့် ချီမင်းကစစ်ယီတစ်ခုခုဖြစ်နေသည်ကို သိလေသည်။
”အကယ်၍ ချီမင်းသာ အဲ့တစ်ယောက်ကို သဘောကျရင် ကျွန်တော်ချီမင်းကို စိတ်မဆိုးပါဘူး”
စစ်ယီလည်း ချီမင်းက သူ့စိတ်ကို သိနေသည်မို့ သူပြောလိုက်တော့သည်။
”ဟားဟား ဒါဆို ကိုယ်နားလည်ပြီ မင်းကိုယ့်ကို သဝန်တိုနေတာပဲ”
ချီမင်းက အသံထွက်အောင် ရယ်လိုက်ပြီး စစ်ယီကို သူ၏ရင်ခွင်ထဲ နစ်ဝင်သွားသည်အထိ ပွေ့ဖက်လိုက်သည်။ စစ်ယီလည်း သူပြောသည့် စကားကိုသေချာစဉ်းစားကြည့်တော့ အဲ့သဘောမပါပါလေ။ ကြည့်ရတာ ချီမင်းက ထင်ချင်သလိုထင်သွားသည်လို့ထင်သွားသည်။ ဒါမှမဟုတ်လည်း စကားလမ်းကြောင်းလွှဲလိုက်သည်များလား ....။
ချင်းလီလည်း အခုချိန်ထိ အခန်းထဲရှိနေပြီးမှ နောင်တရမိသည်။ ဒီလိုမှန်းသိရင် သူမ စာလိပ်ပေးပြီး အခန်းထဲကထွက်လာပါတယ်။ ချင်းလီ အရှေ့က ချီမင်းတို့ကိုကြည့်ပြီး ပြူံးလိုက်မိပြီး ငယ်ငယ်ကချီမင်းအကြောင်းကိုတွေးမိသည်။
လွန်ခဲ့တဲ့ခြောက်နှစ်
”သားတော် မင်းအသက်မပြည့်သေးဘူးလေ ဘာတွေဖတ်နေတာလဲ”
ချင်းလီ တစ်ယောက် အသက်မပြည့်သေးဘဲ ညစ်ညမ်းစာအုပ်တွေဖတ်နေသော သားတော်ကို ကြည့်ပြီးဆူလိုက်မိသည်။ ဒီကေလး အသက်မပြည့်သေးဘဲ ဘာလို့ဖတ်နေတာလဲဆိုပြီး ထိုစာအုပ်ကိုလှန်ကြည့်တော့ မျက်လုံးပြူးသွားသည်။
”ဒါယောကျာ်းလေးချင်း မင်းအဲ့လိုလုပ်ရင် နန်းဆက်အတွက် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ ”
ချင်းလီက ဆူလိုက်တော့ ချီမင်းက ဒူးထောက်လိုက်သည်။
”မယ်မယ် ကျွန်တော်က ကောင်းချီးပေးခံထားရတဲ့ ကလေးနှစ်ယောက်ထဲကတစ်ယောက် ဆိုတာသိပါတယ်။ ကျွန်တော် ယောကျာ်းလေးချင်းလည်း ကလေးရတယ်ဆိုတာ သိပါတယ် ဒါကြောင့်မယ်မယ် ခွင့်ပြုပေးပါ”
ချင်းလီ အရွယ်နှင့်မလိုက်သည့် စကားတွေပြောနေသော သူမသားတော်ကို အံ့သြစွာကြည့်မိသည်။ နောက်ဆုံးသူမ သက်ပြင်းချလိုက်သည် ကြည့်ရတာ သားတော်လေးက နဂိုကတည်းက အဖြစ်မှန်တွေသိနေသည်ထင်သည်။
”မယ်မယ် မပြောခဲ့တာ ခွင့်လွှတ်ပါ။ အဲ့အစားမယ်မယ် ဘာလုပ်ပေးရမလဲ ဒီအကြောင်းကို အမတ်တွေကြားရင်ယုံမှာမဟုတ်လို့ပါ သားရယ်။ ”
မယ်တော်ကြီး၏စကားကြားပေတော့ ချီမင်း တစ္ခုကို အကြံရသွားသည်။
”မယ်မယ် သားတော်ကိုကူပေးပါ သားတော်မှာ မိန်းကလေးတွေနဲ့ကလေးမရနိုင်ဘဲ ယောကျာ်းလေးတွေနဲ့ပဲ ရနိုင်တယ်ဆိုတဲ့ သတင်းလွှင့်ပေးပါ မယ်မယ် သားတောင်းပန်ပါတယ်”
ချီမင်းကသူ၏မယ်တော်ကို ဒူးထောက်ကာ တောင်းပန်လေတော့သည်။ ချင်းလီလည်း သက်ပြင်းချရုံသာချနိုင်တော့သည်။
”နေပါဦး မဟုတ်မှ သားမှာသဘောကျတဲ့လူရှိတာလား သူကဘယ်သူလဲ”
ချင်းလီသူမသား၏အခြေအနေကို ကြည့်ရသည်က ထိုသို့သဘောမျိုး သက်ရောက်နေသောကြောင့် သူမမေးလိုက်သည်။
”ကျွန်တော် အမှန်အတိုင်းဆို မနက်ကတွေ့ခဲ့တဲ့ စစ်သူကြီးသားလေးကို စိတ်ဝင်စားပါတယ်”
ချီမင်းစကားကြားတော့မှ သူမလဲ စိတ်အေးနိုင်ပေတော့သည် အစကသားတော် ဘယ်ကလူကိုကြိုက်သွားလဲ ပူပင်မိပေမယ့် စစ်ယီဆိုသောကြောင့် သူမစိတ်အေးနိုင်တော့သည်။ သူမကသားတော်၏ ခေါင်းလေးကို ပွတ်သပ်လိုက်တော့သည်။
”စိတ်ချပါ သူဆိုရင်တော့ မယ်မယ်ကူညီပေးမှာပေါ့”
ထိုအချိန်ကစပြီး သူမဟာ သားတော်လေး အတွက်သတင်းလွှင့်ခဲ့သည်။ ထိုအကြောင်းကြားတော့ အမတ်တွေကလဲ သူတို့၏သမီးကို ဘုရင်ထံမဆက်သတော့ သားတော်ရှိသည့် အိမ်တော်ကလည်း၎င်းတို့၏သားတော်ကို မပေးချင်ကြပါ။ သို့အတွက် နောက်တော့ စစ်သူကြီးက သူ့သားတော်ကို ကိုယ်တိုင်ဆက်သ ရန် ဇာတ်လမ်းဆင်တော့သည်။
ချင်းလီတွေးရင်း ပြုံးမိသည် အခုတော့ သားတော်လေး ဖြစ်ချင်သည့်အတိုင်း ဖြစ်ပြီ မဟုတ်ပေလား။ ဒါပေမယ့် အခြားတိုင်းပြည်က လာပြီးဆက်သတာကိုတော့ သူမလက်မခံပါ ။ ကြည့်ရတာ သားတော်တို့ကြားထဲ မုန်တိုင်းဝင်တော့မယ်ထင်တယ် ။
-------------------------------------
>Zawgyi<
”ဒါက ေတာ္ေတာ္တရားလြန္တာပဲ ”
မယ္ေတာ္ႀကီး၏ေအာ္သံေၾကာင့္ ညီလာခံက အမတ္ေတြပင္လ်င္ လန႔္သြားမိသည္။ သူတို႔က ခ်င္းလီေဒါသကိုေၾကာက္သည္ ခ်င္းလီက သာမန္အားျဖင့္ ေဒါသသိပ္မထြက္တတ္ေပမယ့္ သူမေဒါသထြက္လာလ်ွင္ စစ္သူႀကီး ကုန္းရွဲ႔ကလြဲၿပီး ဘယ္သူမွမခံႏိုင္ပါ။
”မယ္မယ္ အဲဒါက သူတို႔ရဲ့မဟာမိတ္ဖြဲ႔တဲ့အေနနဲ႔ ေပးတဲ့လက္ေဆာင္ပါ”
ေအာက္က အမတ္ေတြထဲက တစ္ေယာက္က ခ်င္းလီကို နားလည္ေအာင္ ရွင္းျပလိုက္သည္။ ခ်ီမင္းက ဘုရင္မို႔လို႔ မိဖုရားဆက္သတာ ဘာထူးျခားလို႔လဲ အကယ္၍ ဆက္သတဲ့လူက ေယာက်ာ္းေလးျဖစ္လို႔ စိတ္ဆိုးတာဆိုရင္ မယ္ေတာ္ႀကီးကိုယ္တိုင္ ေသဘာတူထားတဲ့ မိဖုရားေခါင္ကိုယ္တိုင္က ေယာက်ာ္းေလးပါေလ။
”လက္ေဆာင္ဆိုရင္အျခားဟာေပးလို႔ရတာပဲ ဒါကိုလက္ေဆာင္လို႔ ေမာင္မင္းတို႔ေျပာလိုက္တာလား”
ခ်ီမင္းက ခံုကိုထုလိုက္ကာ ေျပာလိုက္ေတာ့ အကုန္ဒူးေထာက္လိုက္မိၿပီး မိဖုရားေခါင္စစ္ယီကို အကူအညီေတာင္းေနသည္။ သူတို႔လည္း မင္းႀကီးႏွင့္မယ္ေတာ္ႀကီးတို႔ေၾကာင့္ ျပားျပားဝပ္ေနေတာ့သည္။ အကယ္၍ လက္မခံဘူးဆိုရင္လည္း ယင္းတိုင္းျပည္ႏွင့္ စစ္ျဖစ္ရမည္။
တကယ္က ထိုဖူတိုင္းျပည္က ခ်ီမင္းတို႔ ယန္တိုင္းျပည္ၿပီးရင္ ဒုတိယအင္အား အႀကီးဆံုးျဖစ္သည္။ သားေတာ္ သမီးေတာ္ အမ်ားအျပားရိွေလသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဖူတိုင္းျပည္က မင္းသားမင္းသမီးေတြဟာ အျခားတိုင္းျပည္ေတြထံ ဆက္သျခင္းခံရေလသည္။
”ခ်ီမင္း လက္ခံလိုက္ပါ”
စစ္ယီက ေျပာေတာ့ ကုန္းရွဲ႔ကတားလိုက္သည္။
”သားေတာ္ မင္းဝင္ပါနဲ႔”
စစ္ယီလည္း ဖခင္ျဖစ္သူ၏ စကားေၾကာင့္ ညိုးက်သြားသည္။ ဒါကိုျမင္ေတာ့ ခ်ီမင္းက မေနႏိုင္ဘဲ ပလႅင္ေပၚကထကာ စစ္ယီနားကို သြားလိုက္ရင္း ထိုင္ခ်လိုက္ကာ လက္ႏွစ္ဖက္ကို ဖြဖြေလးကိုင္လိုက္သည္။
”စစ္ယီ မင္းသေဘာက ဘယ္လိုလဲ”
”ခ်ီမင္း ကြၽန္ေတာ္တို႔လက္ဆက္ထားတာ ၆လေက်ာ္ပါၿပီ ခ်ီမင္းအေနနဲ႔ ေနာက္မိဖုရားကို ေျမႇာက္သင့္တယ္ထင္ပါတယ္ ဒါကခ်ီမင္းကို မခ်စ္လို႔ အျခားတစ္ေယာက္ဆီေပးတာမဟုတ္ဘူးေနာ္ ခ်ီမင္းကို ခ်စ္လြန္းလို႔ပါ”
စစ္ယီစကားၾကားေတာ့ ခ်ီမင္း၏ ေဒါသေတြအကုန္ လြင့္စင္သြားကာၿပံဳးလာမိသည္။
”ေျပာပါဦး ကိုယ့္ကိုခ်စ္တာနဲ႔ ဘယ္လိုဆိုင္လို႔လဲ”
”အကယ္၍ သူတို႔စကားအတိုင္းမလုပ္ရင္ စစ္ပြဲျဖစ္မယ္ အကယ္၍ စစ္ပြဲျဖစ္ရင္ ခ်ီမင္းနဲ႔ကြၽန္ေတာ္ ခြဲေနရမွာမို႔လို႔္ပါ ”
စစ္ယီက ခြၽဲသလိုမ်ိဳးေျပာလိုက္ေတာ့ ခ်ီမင္းလည္း မျငင္းႏိုင္။ စစ္ယီေျပာတာလည္း မွန္သည္။ လက္ဆက္ရံုပဲ လက္ဆက္ရမွာ ဟုတ္တယ္။ ခ်ီမင္းကေတြးလိုက္ေတာ့သည္။ ခ်ီမင္းက စစ္ယီ၏လက္ေလးကို ျပန္ခ်လိုက္ၿပီး မတ္တပ္ရပ္လိုက္သည္။
”ကိုယ္ေတာ္ လက္ခံတယ္လို႔ အမိန႔္ျပန္ပို႔လိုက္”
ထိုအခါမွ အမတ္ေတြလည္း သက္ျပင္းခ်ႏိုင္ေတာ့သည္။ မိဖုရားေခါင္က လံုးဝကို မင္းႀကီးအားခ်ဳပ္ကိုင္ႏိုင္တာပဲဟုေတြးမိသည္။
”စစ္ယီ ေခြၽးမေလး....စစ္ယီဘာျဖစ္တာလဲ”
ခ်င္းလီ သူမ၏ေခြၽးမေလးကို စကားေျပာဖို႔ စစ္ယီကိုေခၚလိုက္ေတာ့ စစ္ယီမူးလဲေတာ့မလို ျဖစ္ေနသည္ကိုသတိထားမိသည္။ ခ်ီမင္းလည္း မယ္ေတာ္ႀကီးစကားၾကားေတာ့ စစ္ယီကို လဲမက်ခင္ အခ်ိန္မွီသူ၏ရင္ခြင္ထဲထၫ့္ႏိုင္သည္။
”စစ္ယီ... သတိထားပါအုန္း စစ္ယီ”
-----------------------------------
စစ္ယီသတိရလာေတာ့ သူ႔အခန္းထဲ ျပန္ေရာက္လာသည္ကိုေတြ့ရသည္။ ခ်ီမင္းက စစ္ယီ၏ေဘးတြင္ စိုးရိမ္ေနသေယာင္ပါေလ။ စစ္ယီလည္း လွဲေနရာမွထထိုင္လိုက္ၿပီး ခ်ီမင္းရင္ခြင္ထဲဝင္ေနေတာ့သည္။
”ခ်ီမင္း ကြၽန္ေတာ္ဘာျဖစ္သြားတာလဲ”
စစ္ယီ ခ်ီမင္းကိုေမးလိုက္ေတာ့ ခ်ီမင္းက စစ္ယီဆံပင္ေလးကို သပ္တင္ကာ သမားေတာ္ကို ေမးလိုက္သည္။
”စစ္ယီ ဘာျဖစ္သြားတာလဲ ခုနကစစ္ယီ သတိရမွေျပာမယ္ေျပာထားလို႔ပါ”
ခုနကမုခ်င္းက စစ္ယီသတိရလာေတာ့မွ ေျပာမည္ေျပာထားေလသည္။ စစ္ယီ ဘာျဖစ္လဲမသိေတာ့ ခ်ီမင္းစိုးရိမ္မိသည္။
”ကြၽန္ေတာ္ေျပာတာကိုေသခ်ာနားေထာင္ပါ။ ဒီက မိဖုရားေခါင္စစ္ယီမွာ နန္းဆက္ရိွေနပါၿပီ”
မုခ်င္းက ေျပာလိုက္ေတာ့ အကုန္လံုး တိတ္ဆိတ္သြားသည္။
”ဒါ....ဒါဆိုကြၽန္ေတာ့္မွာ”
တိတ္ဆိတ္ေသာ ပတ္ဝန္းက်င္ကို စစ္ယီကပင္ၿဖိဳခြင္းလိုက္သည္။ စစ္ယီကိုၾကၫ့္ရတာ မယံုသၫ့္ပံုပါေလ။ မုခ်င္းလည္း မယံုသၫ့္အဆံုး သူယူလာခဲ့သၫ့္ အနံ႔ျပင္းသၫ့္ ေဆးမႈန႔္ထုပ္ကို ယူကာစစ္ယီကိုေပးလိုက္သည္။
”နမ္းၾကၫ့္လိုက္ပါ”
မုခ်င္းေပးသၫ့္ ထိုေဆးမႈန႔္ကို စစ္ယီနမ္းၾကၫ့္မိသည္။ အနံ႔ကအေတာ္ျပင္းသၫ့္ ပန္းတစ္မ်ိဳး၏ အနံ႔ရသည္ကိုသိရသည္။ သို႔ေပမယ့္ ဘာလို႔မွန္းမသိ စစ္ယီထိုေဆးမႈန႔္ကို နမ္းၿပီးမၾကာခင္ ပ်ိဳ႕တက္ခ်င္လာ၍ မုခ်င္းကလည္း ျမန္ျမန္သိမ္းလိုက္သည္။
"စစ္ယီ အဆင္ေျပလား”
ခ်ီမင္းက သူ၏ရင္ခြင္ထဲမွ စစ္ယီကို ေမးလိုက္ေလသည္။ မမွတ္မွ တကယ္ပဲ ကိုယ္ဝန္ရိွေနတာလား။
”ခ်ီမင္း ကြၽန္ေတာ္ဘာလုပ္ရမလဲ”
စစ္ယီကတိုးၫွင္းစြာေမးလိုက္သည္။ စစ္ယီအေနနဲ႔ ေယာက်ာ္းေလးတစ္ေယာက္ ျဖစ္သၫ့္အတြက္ ထိုကိစၥႏွင့္ပက္သတ္၍ ဘာမွမသိပါေလ။သူ႔မွာတကယ္ႀကီး ကေလးရေနတာကိုလည္း အခုထိမယံုေသးပါ။ ခ်ီမင္းဟာ တစ္ေယာက္ထဲအေတြးေတြမ်ားေနတဲ့ စစ္ယီ၏လက္ေလးကို ယူကာနမ္းလိုက္ၿပီး စစ္ယီဗိုက္ကေလးေပၚ လက္တင္လိုက္သည္။
”ဒီထဲမြာ ကိုယ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ့ ကေလးေလးရိွေနတာ”
ခ်ီမင္းေျပာလိုက္ၿပီး ႏွဖူးေလးကို နမ္းလိုက္ေတာ့သည္။ စစ္ယီလည္း အျခားလူေတြရိွေနမွန္း ခ်ီမင္းကို မ်က္ႏွာရိပ္ျပလိုက္ေတာ့ ခ်ီမင္းလည္း ၿပံဳးလိုက္ၿပီး အကုန္လံုးကို ထြက္ခိုင္းေလေတာ့သည္။ အကုန္လံုးထြက္သြားေတာ့မွ စစ္ယီလည္း ခ်ီမင္း၏ႏႈတ္ခမ္းကိုအရင္စနမ္းလိုက္ေတာ့သည္။ ခ်ီမင္းလည္း စစ္ယီ၏အျပဳအမူေၾကာင့္ ေၾကာင္သြားေပမယ့္ ေပ်ာ္မိသည္။
”ကြၽန္....ကြၽန္ေတာ္ အိမ္မက္မက္ေနတာလား စမ္းၾကၫ့္တာ ဘာမွမဟုတ္ဘူး ”
စစ္ယီက သူအရင္စနမ္းတုန္းကနမ္းၿပီး သူအရင္ခ်ီမင္းကို တြန္းဖယ္လိုက္သည္။
”သားေတာ္ သားေတာ္”
ခ်င္းလီတစ္ေယာက္ စာလိပ္ ကိုင္ၿပီး တံခါးမေခါက္ေတာ့ဘဲ အထဲကိုဝင္လာေတာ့သည္။ ၾကၫ့္ရတာ ထိုထဲတြင္အေရးႀကီးတာ တစ္ခုခုပါေနပံုပါ။
”မယ္မယ္ ဘာျဖစ္တာလဲ”
စစ္ယီက ထိုင္ေနရာမွ မတတ္တပ္ရပ္လိုက္ၿပီး ခ်င္းလီဆီကိုသြားလိုသည္။ ခ်င္းလီကေတာ့ ေျပးလာေသာေၾကာင့္ အသက္အရြယ္က စကားေျပာသည္ထင္ ေမာေနသၫ့္အတြက္ စစ္ယီက ေရတစ္ခြက္ဌဲ့ေပးလိုက္သည္။
”ဘာျဖစ္လို႔လဲ မယ္မယ္”
ခ်ီမင္းလည္းေနရာမွထလာၿပီး သူ၏မယ္ေတာ္ကို ထိုင္ခံုေနရာေပးလိုက္သည္။ ခ်င္းလီလည္း ထိုင္လိုက္ၿပီးမွ ထိုစာလိပၠို သားေတာ္ထံေပးလိုက္သည္။ ခ်ီမင္းလည္း စာလိပ္ကိုျဖန႔္လိုက္ၿပီး စစ္ယီႏွင့္အတူ ၾကၫ့္လိုက္သည္။
” ေတာက္.... ဒီဖူတိုင္းျပည္ကေတာ့”
ခ်ီမင္းေတာက္တစ္ခ်က္ေခါက္လိုက္ၿပီး စာလိပ္ကိုပစ္ခ်လိုက္ေတာ့ စစ္ယီပင္လ်ွင္ လန႔္သြားမိသည္။ စာထဲတြင္ေရးထားသည္က ဘာတဲ့မင္းႀကီးကိုယ္တိုင္လာေခၚရမည္ဆိုပဲ။
”ခ်ီမင္း စိတ္ထိန္းပါ ”
စစ္ယီတစ္ေယာက္ ခ်ီမင္း၏လက္ဖဝါးကို ကိုင္ကာ စိတ္ထိန္းဖို႔ဆိုလိုက္ေတာ့ ခ်ီမင္းလည္း သက္ျပင္းခ်လိုက္ကာ စစ္ယီႏွင့္ မ်က္လံုးခ်င္းဆံုလိုက္သည္။
”မင္းကိုယ့္ကိုခြဲႏိုင္လို႔လား ဖူတိုင္းျပည္နဲ႔ခရီးက အနည္းဆံုးသံုးရက္ၾကာမွာ ကိုယ္ေတာ့မခြဲႏိုင္ဘူး”
ခ်ီမင္း၏စကားၾကားေတာ့ စစ္ယီလည္း ၿပံဳးလိုက္မိၿပီး ခ်ီမင္း၏လက္ကို ဆြဲယူလိုက္ၿပီး သူ၏ပါးေလးကို ထိကိုင္ခိုင္းေလသည္။
”သံုးရက္ပါပဲ ခဏေလးေတာ့ သည္းခံလိုက္ပါ ၿပီးရင္ကြၽန္ေတာ္တို႔ မခြဲဘူးေလ”
စစ္ယီက ၿပံဳးလိုက္မိသည္ သို႔ေပမယ့္ ခဏၾကာေတာ့ စစ္ယီအၿပံဳးေပ်ာက္ကြယ္သြားသည္ကို ခ်ီမင္းသတိထားမိသည္။
”စစ္ယီ ဘာျဖစ္လို႔လဲ ”
ခ်ီမင္းက စစ္ယီမ်က္ႏွာပ်တ္သြားတာ ေတြ့ေတာ့မေနႏိုင္ဘဲ ေမးလိုက္ေတာ့ စစ္ယီဘာမွမျဖစ္ဟန္ ျပန္ၿပံဳးလိုက္သည္။ သို႔ေပမယ့္ ခ်ီမင္းကစစ္ယီတစ္ခုခုျဖစ္ေနသည္ကို သိေလသည္။
”အကယ္၍ ခ်ီမင္းသာ အဲ့တစ္ေယာက္ကို သေဘာက်ရင္ ကြၽန္ေတာ္ခ်ီမင္းကို စိတ္မဆိုးပါဘူး”
စစ္ယီလည္း ခ်ီမင္းက သူ႔စိတ္ကို သိေနသည္မို႔ သူေျပာလိုက္ေတာ့သည္။
”ဟားဟား ဒါဆို ကိုယ္နားလည္ၿပီ မင္းကိုယ့္ကို သဝန္တိုေနတာပဲ”
ခ်ီမင္းက အသံထြက္ေအာင္ ရယ္လိုက္ၿပီး စစ္ယီကို သူ၏ရင္ခြင္ထဲ နစ္ဝင္သြားသည္အထိ ေပြ့ဖက္လိုက္သည္။ စစ္ယီလည္း သူေျပာသၫ့္ စကားကိုေသခ်ာစဉ္းစားၾကၫ့္ေတာ့ အဲ့သေဘာမပါပါေလ။ ၾကၫ့္ရတာ ခ်ီမင္းက ထင္ခ်င္သလိုထင္သြားသည္လို႔ထင္သြားသည္။ ဒါမွမဟုတ္လည္း စကားလမ္းေၾကာင္းလႊဲလိုက္သည္မ်ားလား ....။
ခ်င္းလီလည္း အခုခ်ိန္ထိ အခန္းထဲရိွေနၿပီးမွ ေနာင္တရမိသည္။ ဒီလိုမွန္းသိရင္ သူမ စာလိပ္ေပးၿပီး အခန္းထဲကထြက္လာပါတယ္။ ခ်င္းလီ အေရ႔ွက ခ်ီမင္းတို႔ကိုၾကၫ့္ၿပီး ၿပဴံးလိုက္မိၿပီး ငယ္ငယ္ကခ်ီမင္းအေၾကာင္းကိုေတြးမိသည္။
လြန္ခဲ့တဲ့ေျခာက္ႏွစ္
”သားေတာ္ မင္းအသက္မျပၫ့္ေသးဘူးေလ ဘာေတြဖတ္ေနတာလဲ”
ခ်င္းလီ တစ္ေယာက္ အသက္မျပၫ့္ေသးဘဲ ညစ္ညမ္းစာအုပ္ေတြဖတ္ေနေသာ သားေတာ္ကို ၾကၫ့္ၿပီးဆူလိုက္မိသည္။ ဒီေကလး အသက္မျပၫ့္ေသးဘဲ ဘာလို႔ဖတ္ေနတာလဲဆိုၿပီး ထိုစာအုပ္ကိုလွန္ၾကၫ့္ေတာ့ မ်က္လံုးျပဴးသြားသည္။
”ဒါေယာက်ာ္းေလးခ်င္း မင္းအဲ့လိုလုပ္ရင္ နန္းဆက္အတြက္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ ”
ခ်င္းလီက ဆူလိုက္ေတာ့ ခ်ီမင္းက ဒူးေထာက္လိုက္သည္။
”မယ္မယ္ ကြၽန္ေတာ္က ေကာင္းခ်ီးေပးခံထားရတဲ့ ကေလးႏွစ္ေယာက္ထဲကတစ္ေယာက္ ဆိုတာသိပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ ေယာက်ာ္းေလးခ်င္းလည္း ကေလးရတယ္ဆိုတာ သိပါတယ္ ဒါေၾကာင့္မယ္မယ္ ခြင့္ျပဳေပးပါ”
ခ်င္းလီ အရြယ္ႏွင့္မလိုက္သၫ့္ စကားေတြေျပာေနေသာ သူမသားေတာ္ကို အံ့ၾသစြာၾကၫ့္မိသည္။ ေနာက္ဆံုးသူမ သက္ျပင္းခ်လိုက္သည္ ၾကၫ့္ရတာ သားေတာ္ေလးက နဂိုကတည္းက အျဖစ္မွန္ေတြသိေနသည္ထင္သည္။
”မယ္မယ္ မေျပာခဲ့တာ ခြင့္လႊတ္ပါ။ အဲ့အစားမယ္မယ္ ဘာလုပ္ေပးရမလဲ ဒီအေၾကာင္းကို အမတ္ေတြၾကားရင္ယံုမွာမဟုတ္လို႔ပါ သားရယ္။ ”
မယ္ေတာ္ႀကီး၏စကားၾကားေပေတာ့ ခ်ီမင္း တစၡုကို အႀကံရသြားသည္။
”မယ္မယ္ သားေတာ္ကိုကူေပးပါ သားေတာ္မွာ မိန္းကေလးေတြနဲ႔ကေလးမရႏိုင္ဘဲ ေယာက်ာ္းေလးေတြနဲ႔ပဲ ရႏိုင္တယ္ဆိုတဲ့ သတင္းလႊင့္ေပးပါ မယ္မယ္ သားေတာင္းပန္ပါတယ္”
ခ်ီမင္းကသူ၏မယ္ေတာ္ကို ဒူးေထာက္ကာ ေတာင္းပန္ေလေတာ့သည္။ ခ်င္းလီလည္း သက္ျပင္းခ်ရံုသာခ်ႏိုင္ေတာ့သည္။
”ေနပါဦး မဟုတ္မွ သားမွာသေဘာက်တဲ့လူရိွတာလား သူကဘယ္သူလဲ”
ခ်င္းလီသူမသား၏အေျခအေနကို ၾကၫ့္ရသည္က ထိုသို႔သေဘာမ်ိဳး သက္ေရာက္ေနေသာေၾကာင့္ သူမေမးလိုက္သည္။
”ကြၽန္ေတာ္ အမွန္အတိုင္းဆို မနက္ကေတြ့ခဲ့တဲ့ စစ္သူႀကီးသားေလးကို စိတ္ဝင္စားပါတယ္”
ခ်ီမင္းစကားၾကားေတာ့မွ သူမလဲ စိတ္ေအးႏိုင္ေပေတာ့သည္ အစကသားေတာ္ ဘယ္ကလူကိုႀကိဳက္သြားလဲ ပူပင္မိေပမယ့္ စစ္ယီဆိုေသာေၾကာင့္ သူမစိတ္ေအးႏိုင္ေတာ့သည္။ သူမကသားေတာ္၏ ေခါင္းေလးကို ပြတ္သပ္လိုက္ေတာ့သည္။
”စိတ္ခ်ပါ သူဆိုရင္ေတာ့ မယ္မယ္ကူညီေပးမွာေပါ့”
ထိုအခ်ိန္ကစၿပီး သူမဟာ သားေတာ္ေလး အတြက္သတင္းလႊင့္ခဲ့သည္။ ထိုအေၾကာင္းၾကားေတာ့ အမတ္ေတြကလဲ သူတို႔၏သမီးကို ဘုရင္ထံမဆက္သေတာ့ သားေတာ္ရိွသည့္ အိမ္ေတာ္ကလည္း၄တို႔၏သားေတာ္ကို မေပးခ်င္ၾကပါ။ သို႔အတြက္ ေနာက္ေတာ့ စစ္သူႀကီးက သူ႔သားေတာ္ကို ကိုယ္တိုင္ဆက္သ ရန္ ဇာတ္လမ္းဆင္ေတာ့သည္။
ခ်င္းလီေတြးရင္း ၿပံဳးမိသည္ အခုေတာ့ သားေတာ္ေလး ျဖစ္ခ်င္သည့္အတိုင္း ျဖစ္ၿပီ မဟုတ္ေပလား။ ဒါေပမယ့္ အျခားတိုင္းျပည္က လာၿပီးဆက္သတာကိုေတာ့ သူမလက္မခံပါ ။ ၾကည့္ရတာ သားေတာ္တို႔ၾကားထဲ မုန္တိုင္းဝင္ေတာ့မယ္ထင္တယ္ ။
-------------------------------------