Τρέχω σχεδόν στις σκάλες τις εταιρείας για να φύγω να πάω να συναντήσω τον Φρεντ...
Φοβάμαι ότι αν δεν κάνω ότι μου λέει θα βλάψει τον μικρό μου Τεντ.
"Ε! Ανατόλια! Ανατόλια!" Ακούω τον Αντέμ να με φωνάζει και γυρνάω και τον κοιτάζω.
"Τι θέλεις Αντέμ? Πρέπει να φύγω!" Του φωνάζω αμέσως.
"Τι έγινε? Γιατί κλαίς? Γιατί... Τρέχεις σαν τρελή και δεν πήρες το ασανσέρ για να κατέβεις δεκατέσσερις ορόφους? Και..." Αρχίζει να με ρωτάει όμως ξαφνικά σταματάει και φαίνεται να θυμώνει.
Να θυμώνει πολύ.
"Ποιός στο διάολο σε χτύπησε?" Με ρωτάει έξαλλος και με τρομάζει λιγάκι.
"Αντέμ... Ηρέμησε..." Του λέω και βουρκώνω ξανά.
"Ποιος σε χτύπησε? Έχεις μια μελανιά στο μάγουλο σου! Ποιος σε χτύπησε! Πες μου αλλιώς θα σε πάρω έτσι όπως είσαι και θα σε πάω στην αστυνομία!" Μου φωνάζει ξανά.
"Αντέμ δεν είμαι υποχρεωμένη να σου πω! Ούτε εσύ να ασχολείσαι μαζί μου! Και τώρα άσε με να φύγω γιατί βιάζομαι!" Του λέω και πάω να φύγω όμως πιάνει αμέσως το χέρι μου και σταματάει.
"Αφού δεν μου λες πάμε στην αστυνομία!" Μου φωνάζει ξανά.
"Δεν υπάρχει λόγος! Και άσε με ήσυχη τώρα γιατί πρέπει να πάω στο παιδι μου." Του λέω και πάω να φύγω όμως με κρατάει υπερβολικά βίαια και πονάω.
"Κάποιος μαλάκας σε κακοποίησε. Σε πόνεσε. Άσκησε βία πάνω σου! Πρέπει να πας στην αστυνομία!" Μου φωνάζει αλλά πιο ήρεμα αυτή την φορά.
"Και εσύ τι κάνεις αυτή την στιγμή?" Τον ρωτάω και με το βλέμμα μου το δείχνω τον καρπό μου που έχει κοκκινίσει και αμέσως αφήνει το χέρι μου.
"Συγγνώμη. Αλλά... Δεν είναι το ίδιο. Πρέπει να πας στην αστυνομία. Ποιός ήταν αυτός ο τύπος που ήρθε στο γραφείο σου? Και γιατί σε χτύπησε?" Με ρωτάει και αμέσως αρχίζω να κλαίω.
"Γιατί είναι τέρας..." Του λέω και χωρίς να το περιμένω με αγκαλιάζει.
"Τι σου είπε? Τι σου έκανε και τρόμαξες έτσι? Έλα πες μου." Μου λέει όμως δεν μπορώ να ηρεμήσω για να του μιλήσω και το καταλαβαίνει έτσι με αγκαλιάζει ακόμα πιο σφιχτά.
"Θέλεις να πάμε κάπου να ηρεμήσεις? Να πιεις κάτι να χαλαρώσεις?" Με ρωτάει και τον κοιτάζω με δάκρυα στα μάτια.
"Θέλω... Θέλω να πάμε σπίτι μου. Θέλω να πάω στον γιό μου. Σε παρακαλώ πάμε." Του λέω και αφήνει ένα απαλό φιλί στα μαλλιά μου.
"Εντάξει μικρή μου Ιταλίδα. Πάμε." Μου λέει και πάμε να φύγουμε όμως τότε θυμάμαι ότι ο Φρεντ θα με περιμένει έξω από την εταιρεία.
"Δεν... Δεν γίνεται... Δεν γίνεται να βγούμε έξω... Είναι εκείνος... Και αν μας δε μπορείς να πας να πάρεις ένα ωραίο στεφάνι για τον τάφο μου γιατί θα με σκοτώσει σίγουρα." Του λέω φοβισμένη και φαίνεται να τρομάζει.
"Μα καλά... Γιατί? Γιατί να σου το κάνει αυτό? Ποιος είναι αυτός και τι θέλει από εσένα?" Με ρωτάει αμέσως.
"Θα σου εξηγήσω αργότερα. Αλλά τώρα πρέπει να φύγουμε. Αλλά όχι από εδώ. Από την έξοδο κινδύνου.'' Του λέω και γνέφει θετικά.
"Εντάξει εντάξει... Προς τα που είναι η έξοδος κινδύνου?" Με ρωτάει.
"Θα σου δείξω. Έλα πάμε." Του λέω και αμέσως κατεβαίνουμε τρέχοντας τις σκάλες μέχρι που φτάνουμε στον επόμενο όροφο.
Τότε ανοίγω μια πόρτα που μας βγάζει σε κάτι αλλά σκαλιά και αρχίζουμε να τα κατεβαίνουμε χωρίς να σταματήσουμε να τρέχουμε και βγαίνουμε στην έξοδο κινδύνου πίσω από την κεντρική έξοδο της εταιρείας δηλαδή.
"Έχω παρκάρει το αυτοκίνητο μου λίγο πιο πέρα. Έλα να σε πάω σπίτι σου." Μου λέει και γνέφω θετικά.
Μόλις φτάνουμε στο σημείο που έχει παρκάρει το αμάξι του μπαίνουμε μέσα και με βιαστικές κινήσεις βγάζω το κινητό μου την τσάντα μου.
"Σε ποιον τηλεφωνείς? Στην αστυνομία?" Με ρωτάει αμέσως.
"Τι λες καλέ? Αυτή θα ήταν μια σωστή απόφαση και εγώ δεν κάνω τέτοια. Στον αδελφό μου τηλεφωνώ." Του λέω και γελάει λιγάκι.
"Ναι... Εσύ και το σωστό όντως... Είστε αντωνυμα." Μου λέει και γελάω λιγάκι.
"Έλα Ανατόλια. Τι έγινε?" Με ρωτάει ο Ρομπέρτο μόλις απαντήσει στην κλήση μου ενώ ο Αντέμ ξεκινάει να οδηγάει.
"Ρομπέρτο... Είσαι μαζί με τον γιο μου?" Τον ρωτάω.
"Ναι. Ζωγραφίζουμε. Γιατί τι έγινε?" Με ρωτάει και αφήνω μια ανάσα.
"Λοιπόν άσε τις ερωτήσεις και κάνε ότι σου πω. Πάρε τον Τεντ μου αγκαλιά. Ενεργοποίησε τον συναγερμό. Κλείδωσε όλες τις πόρτες και τα παράθυρα. Και μην αφήσεις τον Τεντ μου από την αγκαλιά σου." Του απαντάω αμέσως.
"Γιατί Ανατόλια μου? Τι έγινε? Σε απειλεί κανένας?" Με ρωτάει φοβισμένος.
"Σου είπα. Θα σου εξηγήσω σε είκοσι λεπτά που θα είμαι σπίτι. Άντε γεια σου τώρα και να προσέχεις τον Τεντ μου." Του λέω και τερματίζω βιαστικά την κλήση.
"Τελικά θα μου πεις ποιός είναι αυτός ο άνδρας?" Με ρωτάει ο Αντέμ και αφήνω μια ανάσα απελπισμένη.
"Ο πατέρας του γιου μου είναι." Του απαντάω και φαίνεται να σοκάρεται λιγάκι.
"Και... Γιατί σε χτύπησε?" Με ρωτάει.
"Γιατί είναι ένα κάθαρμα." Του απαντάω και πάει να πει κάτι όμως τον σταματάω.
"Μπορούμε να μην μιλήσουμε μέχρι να φτάσουμε σπίτι? Δεν είμαι καλά. Και θέλω ηρεμία." Του λέω προσπαθώντας να ηρεμήσω.
"Φυσικά..." Απαντάει και συνεχίζει να οδηγάει κανονικά.
Μετά από είκοσι λεπτά φτάνουμε στο σπίτι μου και βιαστικά τρέχουμε πάνω στο διαμέρισμα μου.
Μόλις μπαίνω μέσα ξεκλειδώνω και απενεργοποιήσω τον κωδικό του συναγερμού κλειδώνω την πόρτα.
"Είσαι καλύτερα τώρα?" Με ρωτάει ο Αντέμ και πάω στην κουζίνα μου.
"Ναι αλλά θέλω νερό να ηρεμήσω. Και εσύ πήγαινε μέσα να μου φέρεις τον γιο μου και να φωνάξεις τον αδελφό μου. Λογικά είναι στο δωμάτιο του Τεντ." Του λέω και γνέφει θετικά.
Αφού βάλω σε ένα ποτήρι με νερό για να πιω να δροσιστώ να νιώσω λίγο καλύτερα... Ακούω τον Αντέμ να μου φωνάζει και πνίγομαι.
"Ανατόλια! Έλα λίγο!" Μου φωνάζει ενώ εγώ ταυτόχρονα προσπαθώ να ηρεμήσω για να μην πάω να βρω τον Άγιο Πέτρο και πάω σχεδόν τρέχοντας στο δωμάτιο του Τεντ.
Μόλις μπαίνω μέσα βλέπω τον Ρομπέρτο να σημαδεύει με όπλο τον Αντέμ ενώ στην αγκαλιά του έχει και τον Τεντ.
Ναι...
Καλύτερα να πνιγώ.
Δεν χρειάζεται να ηρεμήσω.
Είναι λίγο βασανιστικό αλλά δεν πειράζει.
Δεν αντέχεται τόση βλακεία μαζεμένη.
"Ανατόλια μου? Τι έγινε πνίγεσαι?" Με ρωτάει ο Αντέμ αμέσως και πάει να με πλησιάσει αλλά ο αδελφός μου τον σταματάει.
"Εσύ μην κουνιέσαι άγνωστε τύπε!" Του φωνάζει ο ηλίθιος ο αδερφός μου.
Καλύτερα που με έδιωξαν από το σπίτι τελικά.
"Αδελφούλα? Τι σου συμβαίνει? Πνίγεσαι?" Με ρωτάει ενώ εγώ συνεχίζω να βήχω.
Όχι απλά το μπλε που έχει πάρει η επιδερμίδα μου είναι επειδή είμαι η τρίτη ξαδέλφη της Στρουμφίτα.
Και βήχα γιατί μου τελείωσαν οι Hals.
"Νομίζω πως όντως πνίγεται." Λέει και το άλλο σπίρτο ο Αντέμ.
"Κράτα το μωρό λίγο να της βοηθήσω." Του λέει ο Ρόμπερτ δίνοντας στην αγκαλιά του το μωρό μου και εκείνος έρχεται από πίσω μου και με χτυπάει προκειμένου να σταματήσω να πνίγομαι και πετυχαίνει.
"Είσαι καλύτερα μικρή?" Με ρωτάει ο αδελφός μου.
"Ρε ηλίθιε και πανηλίθιε!" Αρχίζω να τους φωνάζω.
"Ποιος από τους δύο είναι ο ηλίθιος και ποιος ο πανηλίθιος?" Ρωτάει ο αδελφός μου και αμέσως παίρνω τον Τεντ στην αγκαλιά μου.
"Εσύ φυσικά είσαι ο πανηλίθιος! Γιατί σημαδευες τον Αντέμ?" Τον ρωτάω θυμωμένη.
"Γιατί νόμιζα ότι ήταν κάποιος κακός..." Απαντάει.
"Αφού νόμιζες ότι είναι κακός γιατί του έδωσες το παιδί μου λές και είναι μελομακάρονο?" Του φωνάζω.
"Γιατί πνιγωσουν." Μου απαντάει και αφήνω μια ανάσα ενώ ο Τεντ γελάει.
"Βλάκες." Τους κοροϊδευει ο μικρός και γελάω.
"Είναι παιδί μου. Και πολύ μάλιστα. Αλλά εντάξει. Αυτούς έχουμε." Του απαντάω.
"Ωραία. Αλλά μπορεί να είμαστε ηλίθιοι αλλά οι ηλίθιοι θέλουν εξηγήσεις." Μου λέει αυστηρά ο Αντέμ.
"Το ξέρω. Αλλά όχι τώρα. Πρώτα θα κοιμηθεί ο Τεντ και μετά. Δεν θέλω να ακούσει τίποτα." Του απαντάω.
"Δεν θέλω να κάνω νάνι." Λέει ο μικρούλης μου.
"Έλα μωρό μου... Έλα θα φας λίγο θα παίξουμε και μετά να κοιμηθείς. Εντάξει αγοράκι μου?" Τον ρωτάω γλυκά.
"Όχι." Απαντάει και γελάω.
"Έλα έλα πάμε να φάμε. Ρομπέρτο έφτιαξες την κρέμα του?" Τον ρωτάω.
"Ναι ναι. Έτοιμος να του την δώσω ήμουν όταν με πήρες τηλέφωνο." Μου απαντάει.
"Εντάξει έλα πάμε να φάμε μικρούλη μου! Έλα πάμε να κάνουμε μαμ." Του λέω και πάμε στην κουζίνα ενώ με ακολουθούν και οι δύο ηλίθιοι.
Τότε αφήνω τον Τεντ μου στο καρεκλάκι του παίρνω το μπολάκι με την κρεμούλα του και ένα κουταλάκι και αρχίζω να ταΐζω το μωράκι μου.
Δεν το πιστεύω ότι το τέρας ο Φρεντ μου άφησε αυτό το αγγελάκι.
"Έκανα μαμ." Μου ανακοινώνει ο Τεντ και γελάω.
"Μπράβο αγοράκι μου." Του λέω και δίνω το μπολάκι του στον Ρομπέρτο.
"Ξέπλυνε το και βάλε το στο πλυντήριο." Του λέω αυστηρά και σηκώνω τον γιο μου στην αγκαλιά μου και πάω στο σαλόνι και ο Αντέμ με ακολουθεί.
"Θα μας πεις τώρα?" Με ρωτάει ο Αντέμ.
"Όχι. Πρώτα θα παίξω με τον Τεντ μου για να νυστάξει και να κοιμηθεί." Του λέω.
"Γιατί αυτό?" Με ρωτάει ενώ εγώ κάθομαι στο πάτωμα και εκείνος κάθεται δίπλα μου.
"Δεν θέλω να με ακούσει να μιλάω άσχημα για τον πατέρα του." Του εξηγώ.
"Βάλε τον να δει τηλεόραση. Ή να παίξει στο κινητό σου." Μου λέει και τον κοιτάζω έκπληκτη.
"Ο Τεντ μου δεν πρόκειται να παίξει σε κινητό μέχρι να φτάσει πέντε χρονών... Και τηλεόραση έχει δει μόνο δύο φορές." Του λέω και με κοιτάζει έκπληκτος.
"Ουαου... Αυτό είναι υπεύθυνο." Μου λέει και γελάω λιγάκι.
"Είδες? Είμαι και από αυτό." Του λέω και χαϊδευει το μάγουλο που χτύπησε ο Φρεντ.
"Αυτό που σου έκανε θα βγούμε πληρώσει. Ακόμα και εγώ... Που... Δεν συμπαθώ και ιδιαίτερα τις γυναίκες... Σε κάποια θέματα... Δεν θα χτυπούσα ποτέ καμία κοπέλα." Μου λέει και κοιτάζω το πάτωμα.
"Γιατί σου έκανε κακό? Γιατί σε χτύπησε? Για τον φοβάσαι τόσο? Πες μου." Μου λέει και δαγκώνω τα χείλη μου.
"Γιατί... Ξέρει πολλά για το παρελθόν μου... Που δεν θέλω να... Να μάθει κανένας... Γιατί ντρέπομαι λιγάκι για αυτό." Του απαντάω.
"Τι ξέρει? Τι έγινε? Πες μου. Δεν θα σε παρεξηγήσω." Μου λέει και κοιτάζω αφήνω μια ανάσα.
Να του πω τώρα?
Γεια σας διαβολάκια 💘😈
Καλά Χριστούγεννα σε όλες σας και χρόνια πολλά! 💘😈🎄
Πως σας φάνηκε το κεφάλαιο? 💘😈
Ο Αντέμ βοήθησε την Ανατόλια... 💘😈
Πιστεύετε ότι αυτό θα του βγει σε καλό? 💘😈
Επίσης ο Αντέμ παροτρύνει την Ανατόλια να του πει για το παρελθόν της... 💘💘
Πιστεύετε ότι θα του μιλήσει? 💘😈
Ερώτηση... 💘😈
Σε ποιο να ανεβάσω μετά? 💘😈
Θα τα πούμε σύντομα 💘😈
Μέχρι τότε... 💘😈
ΑΝΤΕ ΓΕΙΑ! 💘😈
Καταλίνα 💘😈