"Sorry, I'm taken."

Tangina naman, Salonga. Tangina.

Sa'yong sa'yo pa rin ako.

And I am so fucking lost without you.

"No plans of moving on, huh?" My only friend here in Japan asked me as he smirked. I guess I have no more friends here after this conversation.

"Speak for yourself, Shunsuke. You spent more years moving on than your actual relationship with her." balik ko. Alam niya agad kung sino ang tinutukoy ko, walang iba kung hindi ang iniwan niya sa Pilipinas.

"At least I did not take up another four years of education just so I could fulfill her wishes, and law school at that!"

Nairita ako, dala na rin siguro ng alak at tumatagos ang bawat sinasabi niya. Eh pareho lang naman kaming wasak rito. Nag-isip ako ng ipambabara sa kaniya, "At least I am not helplessly in love wiith someone who's already happily taken."

He sighed in defeat. "Best friends in love with best friends, huh?"

Best friends nga, pero baka marinig ka ni Ashriel nyan. Magselos pa yun.

Speaking, or more like thinking of the devil, saktong tumawag si Ashriel. Ibinalitang magpopropose na siya kay Nyx, pero best man agad ang niyayaya sa akin.

"Paano ka nakasisigurado na papayag siyang pakasal sa'yo?"

"She will. She loves me."

Tumawa ako dahil sa sitwasyon ko ay hindi sapat ang pagmamahal lang.

"Try not to come and you'll never hear from me again." seryosong sabi ng matalik kong kaibigan. Lakas maka-jowa nito kung magdemand ah. Isumbong ko nga kay Nyx.

Tumawa ako, "Yes, babe."

"Fuck you."

I wonder if my Astraea is invited, too.

Natakot nga ako nung minsan, nanaginip ako na masyado ko palang ginalingan sa pagiging boyfriend ni Trey, baka wala na siyang mahanap na kapalit.

Hindi ko alam kung totoo ang napanaginipan ko o yung kapal ng mukha ko lang talaga yung nagsasalita.

With me coming back home, I still remember everything about us vividly. Every single moment of it. Those memories and my hopes of them happening againn were what kept me alive the whole time. The memories of being loved dearly by the one and only Astraea Lekha are the days I'd die for, just to relive them again.

Mataray, halata naman sa mukha sa unang pagkikita palang namin. Ayaw kong nasusungitan dahil ang dami naman d'yan na kumukuha ng atensyon ko kaya hindi ko alam kung bakit ngayong tinatarayan niya ako ay tuwang tuwa pa ako!

"When do we start?" Hindi ko mapigilang mangiti sa kung paano niya sinusubukan na bilisan ang lakad para takasan ako pero walang epekto.

Sumagot siya na hindi man lang tumingin sa akin, "Hindi ko alam. Kailangan pa nating pag-usapan ang schedules."

Oh no, do not try to look away from me when you have already started to amuse me this much. I moved right in front of her to stop her from her tracks, but this girl just bumped into me!

Binangga niya ako! Ang cute, tangina!

"Galit ka?" tanong ko na inilingan niya. I am enjoying this so much.

Something about her is making me feel so giddy, and I felt like she would not notice me at all if I do not try my hardest.

So I tried.

Come on, baby. Notice me.

"Galit ka yata sa akin?"

Here's the thing. I have always been confident about my looks. Gwapo ko sabi ng nanay ko, tapos sabi nila mother knows best, kaya syempre. Sino ako para hindi maniwala?

Promises Etched in Poetry (Arte del Amor #2)जहाँ कहानियाँ रहती हैं। अभी खोजें