melodim

Hayatım Alt Üst Oldu

Kulağımda kulaklığım saat yedi civarı sokakta geziyordum. O gün benim en güzel günümdü, çünkü aşık oldum. Esmer, çekik gözlü, zayıf  biriydi. Yanıma yanaştı, ve ismimi sordu. Baya samimi olduk, eve gidince hemen anneme anlattım. Annem benim adıma sevinmişti, bu arada ben Turna. Ertesi gün onu yine gördüm, bana doğru geldi.' Annem seninle tanışmak istiyor' dedim bir anda. 'Yarın uyar mı sana' dediğimde küçük bir tebesüm ile 'uyar' dedi. Sahilde biraz dolaştık daha sonra eve geldim. 'Anne ' diye baya bağırmıştım sanırım annem korkuyla yanıma geldi 'Turna iyi misin?' 

'İyiyim anne yarın seni, sana anlattığım çocukla buluşturcam çok sevceksin' diyip koşarak odama gittim. O kadar heycanlıydım ki bir an önce uyuyup sabah olsun istiyordum. Ertesi gün  annemle sahilin yanındaki kafeye gittik. Onu gördüm bir masada oturuyodu, annemi onun olduğu masaya sürekledim. Annem anlamsızca suratıma bakıyordu 'anne bak bu Mert' .

Annemin ağzından çıkan kelimeler bütün hayatımı altüst etmeye yetmişti o an 'orda kimse yok!'

Peki ben günlerdir kimle konuşuyordum, annem beni bir hastaneye getirdi . Doktorla bir şeyler konuştu, yanıma geldiklerinde şizofren olduğumu öğrendim. Bundan sonra hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktı!.