CHAPTER 2🐧

30 1 0
                                    

There's sadness in every sunset🌇

🌺He's coming to me

ART POV

*Lumipas ang tatlong taon

Kringgg......kringgg.......
hmmm..... (unti unting niyanminulat ang mata nya)
"Art gising naaa!!" boses ng babae na nanggagaling sa labas ng kwarto.
" Mae 5 minutes pa inaantok pa ako e"
"anong 5 minutes pa diba ngayon yung first day of school mo?"sigaw ni mama
Shiaaa!! nakalimutan ko ngayon nga pala yung first day of school ko nakakahiya kung malalate ako neto. Kailangan ko na mag dali at baka masarahan ako ng gate.

"Anak bumaba kana at mag almusal kana dito"
"opo anjan na pababa na po"
si mama talaga tuwing umaga ang ingay ingay parang may naka kain ng phone sa bibig,
Bumaba na ako ng bahay para mag almusal
"Oh art anong oras ka pupuntang school?" salita ni kuya
"ah alis na din ako p' pagkatapos ko mag almusal" sagot ko
"sige bilisan mo na at sumabay kana sakin pag pasok ng school"
"sige p'hoon"

Natapos na ako mag almusal at handa na pumasok sa school andito ako nakaangkas da motor ni p' mon dahil medyo malayo ang school namin at baka malate ako lalo pag nag comute pa ako.
"art kapit ka ng mahigpit at bibilisan ko ang pag takbo"
Umalis na kami ng bahay.
Nakarating na kami ng school at bumaba nako sa motor ni p' medyo nahilo ako don ah
"p'mon una na ako hanapin ko pa yung room ko eh"
"sige na at baka malate kana, susu naka! Nong"sagot ni p'
Nag lakad lakad ako dahil hinahanap ko ang room 108, 10 minutes nalang pala at mag uumpisa nang ang first class ko dali dali akong tumakbo sa corrido nang tumingin ako sa kabilang room ay may nabangga akong tao.

"ah sorry ayos kalang ba?" pag aalala ko sa nabangga ko
"ok lang ako" unti unti nyang pag taas ng ulo
"may masakit ba sayo?" tanong ko sakaniya
"ayos lang ako medyo maskit lang ang pw*t ko siguro sa pag kabagsak ko" sagot nya
"sorry talaga ha sige una nako hinahanap kopa room ko eh" patakbo na sana ako nang hawakan nya ang braso ko.
"ah gusto mong tulungan kita mag hanap? sabay ngiti nya infairnes cute din sya ahhh mai pen rai!
"thankyouu diko kasi mahanap ih"
"anong room ka pala?
"room 108 alam mo ba kung saan yon"
"room 108? yun din yung room ko eh so mag kaklase lang pala tayo" bat ganon yung ngiti nya siguro may faen na sya
"oo nga" mahihin kong pagkasabi

KONG POV

Nandito ako sa school ngayon dahil hinahanap ko yung room ko ang lawak naman kasi ng school na to andaming mong lilibutin para makapunta ka sa room mo
Habang tinitigna ko yung mga room no. ng bawat pintuan ay biglang may bumanga sa akin

"ah sorry ok kalang ba?"mahinhin na boses ang narinig ko siguro babae to
"ok lang ako khrup" nang pag angat ng ulo ko ay nagulat ako sa nakita ko shia lalaki pala siya bat ang hinhin ng boses niya
"may masakit ba sayo?" rinig ko ang pag aalala sa boses niya
"ayos lang ako medyo maskit lang ang pw*t ko siguro sa pag kabagsak ko" sagot ko sakaniya
"sorry talaga ha sige una nako hinahanap kopa room ko eh" aalis na sana siya kita ko na kailangan niya ng tulong kaya hinila ko braso niya
"ah gusto mong tulungan kita mag hanap? Tanong ko sakaniya
"thankyouu diko kasi mahanap ih" sa totoo lang ang cute niya kaya di ako nag kamali na na pagkamalan siyang babae kung titignan mo siya ng malipatan ay makikita mo ang makinis at maputi niyan balat at ang mga mata niya na nangungusap samahan mopa ng mahabang niyang pilikmata na mas nag paganda sa mata niya ahhh ano ba tong pinag sasabi ko,
"anong room ka pala?
"room 108 alam mo ba kung saan yon"
"room 108? yun din yung room ko eh so mag kaklase lang pala tayo" yay! talaga mag kaklase kami
"oo nga" ang cute niya talaga mag salita

Nahanap nadin namin ang room namin salamat at naka dating kami sa tamang oras kung hindi siguro di kami papapasukin ng khru(teacher) namen nang maka pasok na kami sa room ay nag hanap na kami ng uupuan kaso sa magkabilang gilid nalang ang may bakanteng upuan gusto ko sana siya makatabi oiii nakalimutan kong tanungin pangalan niya siguro mamaya nalang pag uwian na.

ART POV

Nakarating nadin kami sa room namen salamat naman di kami na late sayang gusto ko sana siyang maka tabi ng upuan kasi siya lang ang kakilala ko dito pero ok lang atleast mag kaklase kami, napapansin ko sumusulyap sya sakin oii ano kaba art malay mo sa iba lang siya naka tingin.

Lesson...
Lesson...
Break....
Lesson...
Lesson...

Last subject na namin to salamat naman dahil makakapahinga na ako grabe first day of school andami na agad nangyari

Tinining... Tininingg.. (isipin niyo nalang tunog ng bell yan lmao)

Inayos ko na ang mga gamit ko at nilagay ko na sa tote bag ko pag katapos kong maayos tumayo nako para umuwi na nang naka punta nako sa pintuan ay may narinig akong boses.

"Wait lang khrap"
Boses niya yon, lumingon ako at nakita ko sigang naka ngiti at naka taas ang kamay
Tumakbo siya papalapit sakin bat ang bilis ng tibok ng puso ko siguro dahil mabait sya sakin o kaya dahil cute siya oii mai pen rai!
"pauwi kana ba?" tanong niya
"oo , gusto ko nadin mag pahinga eh"
"puwede bang sumabay"
bat naman siya sasabay saken
"ahm pwede naman kaso baka maboring ka saken hindi kasi ako palasalita eh"
"hindi ah ang sarap mo ngang kausap eh" sabay hawak niya sa balikat ko,
Ehhh di ako maka paniwalang sasabihin niya yon nakakahiya siguro pulang pula na mukha ko
"bat ka nakayuko aw sorry totoo ang saya mo kasama"
"so tara na" iniba ko na usapan baka sumabog na ako dito dahil sa sobrang pula ko

Nang malapit na kami sa gate ay hinawakan niya nanaman ang braso ko
"gusto mo ihatid kita sa bahay niyo"
Whatttt? Baket??
"ah wag na mag cocomute nalang ako nakakahiya sayo eh"
"mai chai chan yunyan"
"tklng" wala nakong ibang choice nag i insist na sya eh

Nandito na kami sa sasakyan niya papunta sa bahay namin.
"diko pa alam name mo khrap, ako nga pala si kongpob saengthong" sabay abot niya ng kamay
"arthit saelim, pero art nalang"
"tklng art" hawak namin ang kamay ng isat isa.
Nakarating na kami sa bahay ko ng pababa nako ay bumaba din siya ng kotse
"art pwede ba hingiin ko line no. mo" abot niya ng cellphone sakin tinype ko naman sa cp niya
"khob kun kup"
"sige khob khun kup din kong sa pag hatid saken"
"kita nalang tayo bukas" papasok na siya sa kotse niya nang bubukasan niya na pintuan huminto siya
"laa korn krab" tuluyan na nga siyang umalis sana maging close pa kami lalo.

There's sadness in every sunset🌅Dove le storie prendono vita. Scoprilo ora