2.Bölüm: Kalanlar

1.3K 452 503
                                    

Keyifli okumalar dilerim

Vücudum, ruhumdan bağımsızca defalarca kriz geçirmişti ruhum olabildiğince sakindi soluksuzca yanıyordu ruhum ama bedenim acıya dayanamayacak kadar güçsüzdü...

Hastaneden çıktığımızda beni daha da zor şeylerin beklediğine inanmamıştım. Kendimi ondan nefret etmekle soyutlasam da o benim bu hayattaki tutunduğum dallardan birisiymiş ve benim dalım kırıldı. . .

1 hafta geçmişti üstünden, üzerimden tır geçse daha az canım yanarmış. Biriyle tartışmadan önce defalarca düşünün sonrası çok geç bazı şeyleri düzeltmenin zamanı olmuyor.

O eve gitme cesaretinde bulunacak kadar bile güçlü olmadığımı farkettim.

Bora'ların evinde oturma odasındaki saatler süren sessizliğin bozulmasıyla kendime gelebildim bu saatten sonra sen asla kendine gelemezsin Anka

"Artık herşey sana emanet kızım, artık madem patron sensin merak ettiğiniz şeylerin cevabını verelim" Serhat amcanın sesi ciddi bir o kadar da her an şakaya vuracak şekilde geliyordu. Bora da ona kezâ ciddiydi, yanaklarında oluşan kemikler ciddiyetin varlığını belirtiyordu. "Kızım baban intihar etmemiş, daha önce söylemem gerekirdi biliyorum ama babana sözüm vardı, baban başarabilirim sandı beni bile karşısına aldı ama başaramadı" Serhat amcanın her kelimesinde kalbime oturan öküz hakimiyet kuruyordu. Boğazımın etrafını saran ağırlık yutkunmamı engelliyordu.

"Nasıl yani siz babamla küs değil misiniz ? ?" Diyebildim boğazımdaki ağırlık ses tellerime de ulaşmıştı. İntihar ihtimali düşük bir ihtimaldi başlarda ama bir anda ne olduysa intihar damgası vurulmuştu. İnanamazdım babamın intihar edeceğini onun lügatında kendine zarar vermek yoktu, onun lügatında ben merkez vardı ve kendisine asla zarar vermezdi.

"Nasıl açıklayabilirim bilmiyorum, Bora'nın senden haftalar önce kaçmanızı istemesi de bu ihtimal yüzündendi ama baban dinlemedi. Hatta benimle daha da tartıştı, dinletemedim, babanı koruyamadım ama seni koruyabildim" Bakışlarında oluşan boşluk içler acısıydı, kalbimde depremler, yüzümde öfke vardı nedensiz koskocaman bir öfke, Bora ela gözleri ile anlamadığım öfke taşıyordu benim gibi . . .

"Baba sırası değil" Bora'nın gözlerindeki öfke sesine de yansımıştı. Bilmediğim her ne ise bilmem kesin gerekiyordu.

"Artık açıklayacak mısınız ?" Dedim sesim titemenin yerini tınının yükselmesine bırakmıştı.

"Biliyorsun ki baban sanayi devi Yadil'ler holdingin tek sahibiydi girdiği fabrika ihalesinde birisiyle tanıştı. 'Adnan Akdağ' adam Kıbrıs'ta hükümet kurmuş çok güçlü kumar devi Türkiye'de de bazı yerlerde kumarhaneleri olduğu söyleniyor, karısı ve oğlu Türkiye'de adam, Türkiye'de hâkimiyet kurmak istiyormuş, babanın girdiği bu ihale Ülkemize büyük getirisi olacaktı, hatta eğer bu ihale baban ölmeden gerçekleşseydi de kazanacaktı, kazandırmadılar." Serhat amcanın gittikçe sesi titremeye başlamıştı.

"Bu ihaleden önce girdiği bazı ihaleleri baban kazandı ve Adnan Akdağ kaybetti, tartıştılar baban vazgeçmeyeceğini burasının Türkiye olduğunu bu ekonomide söz sahibi olacak kişilerin de Türkler olduğunu savunuyordu haklıydı da bana geldi elimden geldiğince de yardım ettim ama adamlar tehlikeli Las Vegas'da bile kumarhaneler üzerinde hakimiyet kurmuş adamdan bahsediyoruz, bir nevi mafya babasına kafa tuttuk, Bora ile beni, sen ile babanı defalarca tehtid ettiler baban bu yüzden senin Bora'da kalmana sorgusuzca izin veriyordu. O gece de seninle tartışma sebebi o adamın oğlunun senin yolda konuşurken ki fotoğrafını görmesiydi." sen kiminle konuştun Anka babanı o kadar delirtecek kiminle konuştun ? İç sesimin yok olmasını istiyorum. Kimlere bulaştı benim babam, kimler yüzünden bu kadar delirdi ?

ADENWhere stories live. Discover now