I Don't Like You

95

Harrielly's POV

Hinihingal akong nakarating sa Lorenzo's Ospital. Napahawak pa ako sa tuhod dahil nadapa ako kanina sa condo ko. Sinubukan kong maglakad pero napa-aray nalang ako sa sakit.

"Bakit kasi ang gaga mo, Harrielly" inis kong bulong. Hindi ko nalang yun pinagtuonan ng pansin. Paika ika akong naglakad papunta sa kwarto kong nasan si Mommy,

Nang makarating ako sa tapat ay napapikit muna ako dahil kinakahaban ako. Ano kaya ang magiging reaction niya kung makita niya ako-

"Your here"

Napasigaw ako sa gulat ng makita kong bumukas ang pinto ng Ospital room ni Mommy.

"Fellix.." mahinang sambit ko ng pangalan niya.

Nanatili lang siyang nakatingin sakin kaya napayuko nalang ako at nilagpasanan siya. Nang makapasok ako sa loob ay halos manlambot ang mga tuhod ko dahil nandun sina Tita at Tito Francisco.

Nakagat ko ang pang-ibabang labi ko dahil sa nagbabadyang luha sa aking mga mata.

Nang magtama ang mga mata namim ni Mommy ay halatang nagulat ito sa presensiya ko. Sinong hindi magugulat sa nakikita niya ngayon.

Nandito lang naman yung anak nilang iniwan sila ng mahigit limang taon!

Damn I really admit that's I'm so so so selfish!

"Harrielly.." halos pabulong na sabi ni Mommy..

Nanlabo ang mga mata ko dahil sa mga luhang kanina pa pala tumutulo. "Mommy.." humihikbing sabi ko

Alam kong umiiyak din ngayon si Mommy kaya dali dali akong tumakbo papunta sa kaniya at mahigpit siyang niyakap.

Wala akong ibang sinabi sa kaniya kundi ang mga katagang 'im sorry'. Ang dami ko ng kasalanan sa kanila.. lalong lalo na kay Fellix..

"Hush.. baby its okay.. please stop crying.." pang ilang ulit na pagtahan sakin ni Mommy.

Humiwalay ako sa kaniya pero mas lalong lumakas ang hikbi ko. "I-Im sorry.. I-Im s-s-sorry mommy.. I- I'm s-so selfish.. Please forgive me.." humihikbing hingi ko ng tawad sabay hawak ng kamay ni Mommy..

"Harrielly Ashley.. stop.. stop crying anak..." sabi ulit ni Mommy kaya kinalma ko na muna ang sarili ko..

Sinubukan kong ngumiti. "M-Mom.. okay lang po bang itanong ko sa inyo ang lahat ng nangyari noon?" Napayuko ako at napahikbi ulit. "Nung isang gabi po.. bigla nalang akong nanaginip.. ng masama ulit.." nag angat ako ng tingin. "Si Fellix po, Mommy.. is he part of my past too??" Tanong ko.

Akala ko hindi sasabihin sakin ni Mommy pero nagsimula na pala siyang magkwento. "Yes.. Fellix is your childhood friend.." sagot ni Mommy na ikinatigil ng mundo ko.

"W-What? W-why.. Huh.. Why can't I remember him, Mom?" Gulat ko pa ding sabi.

Mommy smiled. "Nung araw na bigla mong natulak si Haijel.. ginaya mo din siya.. pero hindi ka gaaanong napuruhan kasi dumating kaagad ang Kuya Huxley mo.." may luhang tumulo sa mga mata ni Mommy. "H-Haijel.. is died on arrival nung.. dinala namin siya sa ospital.. kasama ka din.. pero hindi namin alam kong bakit nawala ang mga memorya mo.." tuluyan ng napahagulgol si mommy..

Ako naman ay wala sa sariling napalingon sa lalaking katabi ni Kuya Huxley.. Kaya pala Ashley ang tawag niya sakin kasi.. matagal na kaming magkakilala.. hindi ko lang siya naaalala..

Oh god!

"That's why.. Fellix always call you, Ashley. Ang sabi pa nga ni Liliane.. sabi daw ni Fellix paglaki niyo papakasalan niyo ang isat isa.. kaya nagawa namin yung arrangemarriege nyo.." mas lalong nagulat ako sa sinabi ni Dad..

Damn!

Ngayon alam ko na..

"Hope you remember me now, Ashley" dinig kong sabi ni Fellix sabay lumabas ng kwarto.

Wala sa sariling napatayo ako ng upo at nagpaalam muna sa kanila na susundan ko lang si Fellix.

Nang makalabas ako ng kwarto ay agad akong tumakbo papunta kong saan. Shit! Bakit hindi ko tinanong kong saan ang office ni Fellix.

Marihin kong pinikit ang mga mata ko sa inis. At wala sa sariling sumigaw. "Fellix Louren Lorenzo!!!" Malakas kong sigaw..

Nanatiling nakapikit ang mga mata ko. "Damn it, Louren!!! Why didn't you tell me that your part of my past too!!!" Hinihingal kong sigaw.

"It's been five years now but!! I'm still inlove with you!!!" Oh damn.

Minulat ko ang mga mata ko at hindi maiwasan ang pagpatak ng luha ko. "I'm sorry I left you again... I'm sorry because I can't remember you.. I'm sorry because I always hurt you.. damn it baby! I said I don't like you but... fuck!! I'm fucking wrong!!" Napasigaw ulit ako.

"I like you.. Fellix... I really do.." halos pabulong kong sabi-

"Really?"

Awtomatiko akong napalingon sa likuran ko dahil narinig ko ang boses ni Fellix..

Nakapamulsa lang siya at halatang kanina pa nakatayo doon. "Fellix.."

He smiled. "Paki ulit nga ng sinabi mo?" Tanong niya

Tumikhim ako. "I like you. I really do" sagot ko

Natahimik ako ng bigla siyang sumeryoso. "Like? Not love?" Dagdag niya

I chuckled. "Both" sabi ko

He spread he's two arms. "Come here" aniya

Nakangiti akong tumakbo papunta sa kaniya at mahigpit siyang niyakap. "I'm sorry for leaving you.." nakapikit kong sabi.

He caressed my hair. "It's okay.. I understand.. alam kong nasaktan ka din dun.. doble pa nga-"

"Totoo ba yung chinat sakin ni Tiffany na.. you two had.."

"Of course not!! It's edited baby.. don't worry.. ikaw lang ang gusto kong tikman" ani ng loko.

Natawa din ako. "You want it right now?" I asked seductively.

Naramdaman kong natigilan siya kaya kaagad akong humiwalay ng yakap sa kaniya. Tumawa ako ng malakas dahil nakita kong namumula ang pisngi niya.

"Your blushing" I teased him

He become serious. "Let's make love right fucking now"nagulat ako sa sinabi niya.

"Fellix!!" Sigaw ko sa kaniya pero hinila lang niya ako papunta kong saan.

A/N: Nyohohoho! Fellix lang malakas 😂