တုံးခုလို့လှမ်း

Ep-4(Unicode)

ဘာမှမမေးသော်လည်း အလိုက်သင့်လေး ခြေထောက်ကို ထားပေးသည်။ ရေကိုပြောင်အောင်သုတ်လိုက်ပြီး ဖိနပ်စီးပေးဖို့ ပြင်လိုက်ချိန်မှ ညစ်ပေနေတဲ့ လက်တွေကို သတိရသွားခိုက်။အလန့်တကြားလွတ်ချလိုက်တဲ့ ရွှေရောင်ကတ္တီပါသား ဖိနပ်လေးမှာ အမည်းရောင်ဂျေး(ချေး)တွေ ပွကုန်သည်။

"တောင်း ...တောင်းပန်ပါတယ် "

ဘေးက တဘတ်နဲ့ အမြန်ယူသုတ်လိုက်သော်လည်း အဖြူရောင် တဘတ်မှာပါ ပေနေတာကြောင့် ပူထူသွားရသည်။နောက်ဆုံး ဘေးဘီဝေ့ကြည့်လိုက်တော့ အလျင်လိုနေသော
စိတ်က ရေပြင်ထံ အပြေးလှမ်းကာ လက်နှစ်ဖက်ကို ပွတ်ဆေးလိုက်သည်။

ရေကန်ပြာပြာထံ ကူးလူးသွားသော အမည်းညစ်ညစ် အရောင်တွေကို ထပ်မြင်တော့ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ဒေါသထွက်ကာ တိုတိတိ ဆံပင်တွေကို ဆွဲဆောင့်ပစ်လိုက်ချိန် လက်ကောက်ဝတ်ကို လာကိုင်သော အထိအတွေ့

"မဆွဲနဲ့လေ နာလိမ့်မယ် "

နောက်ထပ် ညစ်ပေသွားသော အရာက ကောင်လေးဖြစ်မှာစိုးတာကြောင့် လက်ကို ပြန်ရုန်းလိုက်သည်။ဒူးထောက်ကာ ခေါင်းငုံ့ထားသောကြောင့် စွန်းထင်းနေသော ရွှေရောင်ဖိနပ်လေးကို စီးထားတာ မြင်နေရသည်။

အိမ်တော်ရဲ့ သခင်မထံ ဒူးမထောက်ခဲ့သော်လည်း ကိုယ့်ထက် ငယ်သော ကောင်လေးရှေ့မှာ ခေါင်းမော့နိုင်စွမ်းမရှိခဲ့။ မည်သူကိုမှ မကြောက်ရွံ့သော ကိုယ်က အိမ်တော်မှာရှိတဲ့ လူတိုင်း ချစ်ခင် ခစားနေသောတော်ဝင်သူရဲ့ ခြေထောက်မြေမှုန်ပေကျန်သွားမှာ စိုးထိတ်နေခဲ့သည်။

ယမ်းမှုန့်တွေဖြင့် ကျယ်လောင်သော ဗုံးသံတွေနဲ့ ရင်းနှီးသော်လည်း အတူဒူးထောက်ထိုင်ချကာ ဆုံစေလိုက်သော မျက်ဝန်းနက်လေးတွေကို ကြာကြာမကြည့်ဝံ့ပေ။

"အယ် ...မျက်လုံးက အပြာရောင်လေး"

"........"

"မော့ပါအုံး ဘာလို့အတင်းကြီးငုံ့ထားရတာလဲ ။ မျက်စံအပြာလေးတွေကို ပိုင်... သေချာကြည့်ချင်တယ် "

မကောင်းဆိုးဝါးဟု ထင်မှားစေခြင်းရဲ့ တရားခံဖြစ်တဲ့ ဒီမျက်ဝန်းတွေကို မုန်းသော်လည်း သာယာသော အသံလေးရဲ့ အမိန့်ကို မလွန်ဆန်နိုင်။ ဖြည်းဖြည်းချင်းမော့ကြည့်လိုက်တော့ စူးစမ်းလိုသော ကောင်လေးရဲ့အကြည့်တွေမှာ သဘောကျမှုတို့မြင်ရချိန် သက်ပြင်းခပ်ဖွဖွ ချမိသည်။ မျက်နှာနားပိုနီးကပ်ကာ အသေအချာကြည့်နေတာကြောင့် အသက်ကိုရဲရဲမရှူရဲ