မောင့် အလိုကျ [Completed]

Part 2

အင်္ကျီတို့ကိုယူ၍ လုံး​ချေကာ ကြမ်းပြင်​ပေါ်ပစ်ပေါက်လိုက်သည်။

" အမှတ်မရှိလိုက်တာ! "

ဗီဒိုထဲက Suit တစ်စုံအသစ်ထုတ်ကာ ဝတ်ပြီး လက်ယာ မီးဖိုချောင်ထဲထွက်ခဲ့သည်။ မနက်စာကို ဝဝ စားပြီးမှ company သွားတတ်တာ လက်ယာအကျင့်ပင်..။ခါတိုင်းဆို ရိပ်ရောင်နဲ့မတွေ့ချင်၍ အစောကြီးထကာ မနက်စာကို အပြင်မှာစားတတ်ပေမဲ့ ဒီနေ့တော့ အိမ်မှာလက်ယာသာရှိတာမလို့ အဆင်ပြေသည်။ အုပ်ဆောင်းနဲ့အုပ်ထားတဲ့ ထမင်းကြော်ပန်းကန်ကိုလျစ်လျူရှုပြီး ပေါင်မုန့်ထုပ်ကိုဖောက်၍ ပေါင်မုန့်နှစ်ချပ်ကိုကြက်ဉနဲ့ကြော်ကာ ကော်ဖီဖျော်လိုက်သည် ။ သောက်နေကျ ကော်ဖီခါးခါးဟာ ဒီနေ့မှ အရသာမရှိသလိုဖြစ်နေတာ အဘယ်ကြောင့်နည်း ...။

_________________

" လူကြီးမင်းခေါ်ဆိုသော တယ်လီဖုန်းမှာ... "

အကြိမ်ကြိမ်ခေါ်ပါသော်လည်း လူကြီးမင်းနဲ့သာတိုးနေသည်မို့ ဒေါသထွက်စွာ ဖုန်းကို နံရံဆီပစ်ပေါက်လိုက်၏ ။

" အား!!!! "

စိတ်ရှိလက်ရှိအော်အပြီး နှလုံးသားကတဆစ်ဆစ်နာကျင်လာ၍ ဆေးပုလင်းကိုဖွင့်ကာ အပြားဖြူဖြူတို့ကိုသောက်ရပြန်သည်။

" ရိပ်ရောင် ဘာဖြစ်နေတာလဲ "

ဖြစ်စဉ်အစအဆုံးကို ဆိုဖာပေါ်ကကြည့်နေရာမှ မနေနိုင်တော့တဲ့အဆုံး ဇေသုတ ရိပ်ရောင်အနားရောက်လာသည်။

" လက်ယာမောင်နဲ့ ရန်ဖြစ်လာပြန်တာလား "

ဘာဖြစ်နေလဲဆိုတာ ဖွင့်မပြောပါဘဲ တန်းသိသူသည် ချစ်လှစွာသော သူငယ်ချင်း.. ။

ရိပ်ရောင် တစ်ယောက်ယောက်ကိုရင်ဖွင့်ချင်နေတာမလို့ ချက်ချင်းပဲ ဇေသုတကို ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်သည် ။

" မနေ့က..မနေ့က မောင်က ငါ့ကို ကွာရှင်းပေးတဲ့ ၊ အခု..သူ..သူ ငါ့ဖုန်းကို မကိုင်တော့ဘူး..၊ ဇေသု မောင်..မောင် ငါ့ကိုတကယ်မုန်းသွားတာလားဟင် "

ပြောရင်းနဲ့ပုခုံးတသိမ့်သိမ့်တုန်ကာ ငိုနေတဲ့ရိပ်ရောင်ကို ဇေသုတ ပွေ့ဖက်လျက်ပုခုံးကိုခပ်ဖွဖွပုတ်ပေးလိုက်သည် ။ ဒီအချိန်မှာ ရိပ်ရောင်လိုနေတာ နှစ်သိမ့်မှုပေမလို့.. ။