Eren'i düşünüyordu yalnızca.Aslında kendine ne kadar da benziyordu,zeki,dağınık,sessiz ve gülümsemeyi seven bir kişi.Bu onu öldürmesine engel olamayacaktı ama hele ki onu Senem'in yanında kolkola gördükten sonra.Senem en son kendisine böyle sokulmuştu şimdir bir yabancının kollarında...Bugün öldürecekti onu artık budan emindi.İş çıkışı takip etmeye karar verdi tekrar.Eren sakince kendi arabasının başına geçip sürmeye başladığında takibe başladı o da sessizce.Bir an şaşırdı çünkü kendi evine doğru gidiyorlardı.Tesadüfün bu kadarı dedi kendi kendine...Fakat Eren kendi evinin önünde durunca gözleri faltaşı gibi açıldı , bir açık mı vermişti farketmeden yoksa Senem mi söylemişti ? Yo,bunu yapmazdı.Yoksa yapar mıydı;? Sessizce kendiam kapıyı evine doğru gitti Eren anahtarı çıkarıp evini açması izledi.Tam kapıyı kapatacakken araya ayağını koyup boynundan yakaladı Eren'i ve kendi evine çekti.Silahını hemen ona çevirdi.Eren güldü kahkahalar atarak.Ne gülüyorsun dedi? Benim evimde ne işin var? Eren:Hala anlamadın mı? O' Neyi' dedi.Birbirimize bu kadar benzerlik sence tesadüf mü?Sessizce ona baktı ve Ya ne olacaktı ki dedi.Eren:Sen aslında bensin dedi.Kahkalarla güldü kurbanına.Sen benim sıradaki kurbanımsın dedi Eren'e.Bu sefer kurban sensin dedi Eren.Sen hastasın dedi.Senem de söylemştir eminim bunu.Onun adının ağzına alması çok sinirledirdi ve Eren'e silahın namlusunu doğrultarak' onun adını ağzına alma' dedi.Eren yine güldü.Yapamazsın dedi,yaparsan bu oyun burada biter sen ve ben bir bütünüz deldi.Sinirden gözü dönmüş bir halde baktı Eren'e silahın tetiğini çekti:Bunun öyle olmadığını sana kanıtlayacağım dedi.Alayla baktı Eren ona.Tam o sırada kapının açıldığını duydular gelen kişi Senem'di...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
S'onsuzluk'
RandomHayat...Ne kadar basit bir kelime aslında değil mi?İçinde türlü türlü anlamları barındıran aynı zamanda yaşatan bir sözcük..Bu sözcüğün herkesteki çağrışımı farklıdır.Onda da farklıydı.Hayat kelimesi onda yokluğu çağrıştırıyordu..Çünkü o yok etmeyi...
