DÜNYALI

《1》

31 ARALIK CUMA 2012

Normalde her yılbaşı gecesi evde oturan bir kızdım. Ama bu yılbaşı her şey farklı olmuştu. Bu yılbaşı, benim dönüm noktam olmuştu. O güne dair başka hiçbir şey hatırlamıyordum fakat şunu biliyordumki ben artık bir Melektim.

GÜNÜMÜZ

Benden ne gizliyorlardı? Bu aralar, meleklerde hiç görmediğim bir şeyi yapıyorlardı. Dünyalıların yaptığı şey... Dedikodu! Melekler neden bana bakıp aralarında bir şeyler konuşuyorlardı? Aralarından Lifurp, bana seslendi.

"Michel!  Büyük melek Grodef, seni yanına çağırıyor. Özel bir şeyler konuşacakmış."

Büyük melek neden benimle konuşmak istiyordu? Özel olacak kadar.. Aklıma yaptığım bütün kötü şeyler hücum ederken, Lifurp'a gülümsedim.

"Tamam Lifurp, teşekkürler."

Derin bir nefes aldım ve Lifurp'un yanından ayrıldım. Lifurp, benimle çok konuşan bir melek değildi; daha çok erkek meleklerle dostluk kurardı. Onlarla beraber şafak sökene kadar Dünyalıları izlerdi. Büyük yeşil gözleri, beline kadar uzanan simsiyah saçlarıyla gören herkesi kendine hayran bırakan bir güzelliğe sahipti.

Grodef'in odasının önüne geldiğimde, derin bir nefes aldım ve kapıyı araladım. Ellerini çenesine yaslamış, kaşlarını çatarak bir şeyler düşünüyordu. Geldiğimi fark etmemişti bile.

Boğazımı temizledim ve konuşmaya başladım. "Beni çağırmışsınız, Yüce Grodef."

Sesimi duyduğunda gözlerini diktiği yerden ayırıp bana çevirdi.

"Geldin demek Michel. Bende seni bekliyordum. Geç otur şöyle."

Eliyle gösterdiği koltuğa doğru yürüdüm ve oturdum.

"Evet, efendim. Benimle özel olarak konuşmak istediğiniz şey nedir?"

Başını belli belirsiz salladı ve ellerini düşünceli bir şekilde saçlarının arasına geçirdi. "Ben.. Ben nasıl söyleceğimi bilemiyorum."

Neden böyle yapıyordu? Kötü bir şey mi olmuştu? Terlemeye başlayan ellerimi koltuğa sildim ve devam etmesi için hafifçe başımı salladım.

Güç almak istermiş gibi derin bir nefes aldı, bakışlarını bana döndürdü. Birkaç saniye sonra konuşmaya başladı.

"Michel.. Sen artık Merkül'de yaşamayacaksın. Şafak söktükten sonra Dünyalı olacaksın. Ve ait olduğun yere, Dünya'ya döneceksin."

Bir an her şey dondu. Şaşkınlıkla gözlerim irileşmişti. Ben artık Dünya'da yaşayacaktım? Ne? Bu nasıl olurdu? Ben ve Dünya'da yaşamak? Hayır, hayır; böyle bir şey olamazdı, değil mi? Şaka yapıyordu. Şaka yapmalıydı. Oysa yüzünde şaka yaptığına dair hiçbir şey göremiyordum. İfadesiz, ciddi bakışlar..

Sonunda sesimi bulduğumda konuştum.

ARKADAŞLAR UMARIM BEĞENMİŞSİNİDİR İLK KİTABIM EMEĞİ GEÇEN ZEHRAEMİR TEŞEKKÜRLER .