What about us?

.

“Ah, yeah. I’m her.. her classmate back then.” Biglang umiba ang kanyang emosyon sa mukha, maging ang kanta umiba rin.

♪Waking up without you
Seems the saddest day of my life
Cause I'm used to see you smiling
Everyday I open my eyes and
Hearing your sweet voice calling my name
That's all I wanna hear everyday♪

“Really? Hindi mo man lang sinabi agad. Hindi agad kita nabigyan ng pormal na pagpapakilala. Pero, I already know some of the college mates and high school mates of Yanelle.” He sighed. Parang iniisip niya kung isa akong batang absener noon kaya hindi ako kabilang sa circle of friends ni Yanelle.

♪Now you're gone how can it be the same
How can it be the same
What happened to us
Where is this thing called love♪

“Ah, hindi kami ganoon ka close. We’re just friend but not even close.” Tumanggo siya.

“Then  you should meet her. Baka kilala ka pa niya. At para narin ma-invite ka namin sa wedding namin.”

And it just like your heart shoot by a big meteorite because of what that man said.

♪Is it my fault? Is it you or is it me

Is this goodbye or is this what we want us to be

What about the things that we have shared

What about the promise that you've said... And baby

What about us♪

“Ah, kahit huwag na. Hindi na siguro ako noon natatandaan.” I uttured. Tumatanggi sa balak ng lalaking ito. Tama na, tama na iyong nararamdaman ko. Tama na iyong parusang binigay sa akin.

♪What about the promise that you've said... ♪

“Ah ganoon ba? Kahit na. Go ka pa rin. Ah by the way, Yeseth pala. Masyado na akong madaldal at kanina pa dada ng dada hindi pa ako nagpapakilala.” Then he offered his hand. I accepted.

♪And baby
What about us♪

“RJ.” Maiksi kong sagot. Ngumiti lang siya. Afterwards, biglang tumigil ang kanta at saka narinig ko ang pamilyar na giggle ni Yanelle. That laughed. I love that laugh.

Sabay kaming napatingin ni Yeseth.

At doon ko napagtanto. Yeseth, Yanelle. Bagay na bagay. Parang ipinagtagpo ng tadhana para mag-ibigang dalawa. At ako? Isa na lamang hamak na alaala.

“Hi Miss Yelle!” Nakita namin ang paglabas ng isang announcer. Nilapitan si Yanelle.

“Hello.” That crisp but lovely tone of her voice. I, I really missed her.

“Say hi naman sa iyong fans!” Tapos medyo napangiti pa ng bahagya si Yanelle at doon tumingin sa kanyang mga fans. Naghiyawan ang mga ito. Nagtiliian. Mabibilang mo lang sa daliri ang hindi sumisigaw dahil na-starstruck.

“So, this is your 10 years of being a musician.And a young artist. Anong masasabi mo sa takbo ng career mo ngayon?”

And that event was just a promotional event for her upcoming album. Hindi ko man lang nabasa. Hindi ko man lang nalaman. Basta pumunta lang ako para tignan siya.

“So far, I am very thankful kay Lord kasi binigyan ako ng ganitong talent. At time para maipamahagi ang talent. At masaya din ako sa narating ko kahit na alam naman nating hindi ganoon kasaya ang outside world ng isang Yelle Concepcion.” That time I saw a tears na nangingilid sa kanyang mga mata. Gusto ko itong pahiram. Ayokong nakikita siyang nasasaktan. Ayoko.