My Life

My Life - Hoofdstuk 5

5.

Lief Dagboek,

Ik ben nu in A'dam.. lang verhaal hoe ik daar ben gekomen.. geen zin om te schrijven. Het was me wat.. ik hoop dat het nu beter gaat met papa, ik weet nog steeds niet wat er is! Rachel en Leanne zijn lief voor me, gelukkig. Ben zo blij dat ik nog steeds bij hen terecht kan! Ik besef me nu hoe veel ik het hier mis... Maar ik wil ook weer terug naar Hengelo. Bruno mis ik.. oh wat erg, ik ken hem nauwelijks!! hoe kan ik nou zeggen dat ik hem mis?! nou.. Rachel en Leanne zijn er weer met het avondeten.. 

xLuna

"Ik vind het echt erg van je vader.." zegt Rachel dan onder het eten. Ik knik. "ja... Ik weet gewoon niet wat er is.. ik denk dat ik mijn moeder even bel om te zeggen waar ik ben" Leanne knikt. Ik sta op en loop naar de gang om mijn mobiel te pakken. 

U heeft 5 gemiste oproepen van: Mama. U heeft 1 voicemailbericht. Om te luisteren, bel 1200.

Ik trek 1 wenkbrauw op en luister het voicemailbericht. 

"He Luna, waar zit je? ik probeer je nu al de hele tijd te bereiken! ik wil dat je naar het ziekenhuis komt, papa vraagt naar je. Hij is net geopereerd aan zijn... naja, bel me als je dit hoort! ik wil het leiver niet via een voicemailbericht zeggen goed lieverd? nou... doeg..." Wat gestommel en dan is hij afgelopen. 

"Hoi Mam" 

" Luna! eindelijk! lieverd, ik was ongerust! waar zit je? waarom nam je niet op?" 

Ik frummel aan mijn shirt. 

"Mam, ik zit in Amsterdam.. ik ben bij Rachel en Leanne is er ook... wees maar niet ongerust" 

"maar... maar.. wat doe je daar dan? Papa ligt in het ziekenhuis! hij wil dat je komt, en ik ook!"

"Nu niet mam, vanochtend mocht ik niet mee.. toen kwam Bruno en die heb ik weggestuurt. ik ben met de trein naar Amsterdam gegaan.. "  Ik twijfel even of ik moet vertellen over de vrouw, maar ik bedenk me, dan raakt ze alleen nog maar meer ongerust. 

"maar lieverd! Hoe kom je op dat belachelijke idee om naar Amtsterdam te gaan!" 

"Ik mis ze hier Mam, en ik kon bij niemand terecht in Hengelo.."

"Bo dan?"

"Niet goed genoeg mijn vriendin, Mam.. maar het komt goed.. wat is er nou met papa?"

"hij.. lieverd dit vertel ik liever niet over de telefoon"

"je zal wel moeten mama... ik kom nog niet terug en ik wil het weten.." 

Ik hoor mama zuchten.

"Goed.. hij heeft iets met zijn lever, en daar is hij aan geopereerd. ik weet niet precies wat het allemaal is.. zo medisch ben ik niet" ze grinnikt.

"Maar.. komt het wel weer goed met papa dan?"

"ja, hij is nu nog onder narcose"

"Oke.. maar mam? ik moet nu ophangen, ik bel je morgen vroeg weer goed? en als er iets is met papa ofzo moet je mij bellen!"

"Oke is goed, doe je voorzichtig in Amsterdam?"

"Ja mam, ik ben oud genoeg!"

"ja.. ik weet het.. nou, doei lieverd.. Hou van je"

"Hou ook van jou"

En ik hang op.

Ik loop weer naar de kamer en vertel Rachel en Leanne wat er was. "oke.. maar het komt weer goed met hem?" vraagt Leanne als ik uitgepraat ben. Ik knik. Ineens verlang ik heel erg naar Bruno. Zijn armen om in te liggen, terwijl ik nog nooit in zijn armen heb gelegen... Ik schud mijn hoofd om de gedachte weg te krijgen.  Ik ga op een stoel zitten en staar voor me uit. Ik krijg een kop thee in mijn handen gedrukt door Rachel. "Dankje Rach" "you're welcome" het is even stil. Ik denk aan Bruno. Waarom heb ik hem weggestuurd? Ik denk ineens aan zijn nummer. Ik graai in mijn broekzak en haal het verfrummelde papiertje uit mijn broekzak. Ik staar naar het nummer. Dan pak ik mijn mobiel en ik typ het nummer in. Ik sms: