Perfect [Completed]

[Z]

ေရွာင္းက်န႔္ သပ္ရပ္စြာျပင္ဆင္ဝတ္စားၿပီး ဖုန္းscreenေပၚမွ နာရီကို တစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္သည္။

5:45pm

ေက်ာင္းသားေဟာင္းေတြ႕ဆုံပြဲက 5နာရီစမည္ေျပာထားတာေၾကာင့္ အခုခ်ိန္သြားမည္ဆိုလွ်င္ အရမ္းလည္းမေစာ အရမ္းလည္း မေနာက္က်ပဲ အေတာ္ပဲ ျဖစ္လိမ့္မည္။

ေတြ႕ဆုံပြဲက နာမည္ႀကီး စားေသာက္ဆိုင္တစ္ခုတြင္က်င္းပသည္။ ေရွာင္းက်န႔္ေရာက္ေတာ့ လူေတြအားလုံးဆုံေနၿပီး စားေသာက္ေပ်ာ္ပါးေနၾကၿပီ။

"ဟာ...က်န႔္ႀကီး မင္းလာမွ လာပါ့မလားလို႔ကြာ"

"မင္းကြာ ... စိမ္းကားႏိုင္လိုက္တာ။ ေက်ာင္းၿပီးတာနဲ႔ တန္းၿပီး Londonထြက္သြားေတာ့တာပဲ"

"ငါတို႔က မင္းကို သတိရေနတာ။ ဒါနဲ႔ ဟိုေကာင္ေလးနဲ႔ေရာ ... အဆက္အသြယ္ရေသးလား"

သူငယ္ခ်င္းမ်ားမွ ႏႈတ္ဆက္လာသည့္ စကားမ်ားကို "ဒီလိုပါပဲ" ဟုသာျပန္ေျဖရင္း ေနာက္ဆုံး ေမးခြန္းကိုေတာ့ ၿပဳံးလ်က္သာ ေခါင္းခါျပလိုက္သည္။

မေတြ႕ျဖစ္ေတာ့ပါဘူး...အဆက္အသြယ္ေတြလည္း မရေတာ့ပါဘူး။ ေတြ႕ျဖစ္ေတာ့မယ္လည္း မထင္ပါဘူးေလ။

"မင္းဒီကို အၿပီးျပန္လာတာလား"

"ေအး။ မာမားလည္း ျပန္ေခၚေနၿပီ။ ၿပီးေတာ့ ငါလည္း ဟိုမွာ ၾကာေနၿပီမလား။"

သူ ၂၄ႏွစ္ကတည္းက ထြက္သြားလိုက္တာ။ အခုသူ ၂၉ႏွစ္။ ၅ႏွစ္ေတာင္ၾကာခဲ့ၿပီမလား။

"ဘယ္လိုလည္း ဟိုမွာ အဆင္ေျပရဲ႕လား"

"ပိုက္ဆံကေတာ့ ရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေဆး႐ုံအလုပ္ေတြက ပင္ပန္းတယ္။ နားခ်ိန္မရွိေလာက္ပဲ"

"မင္းကိုက မနားတာေနမွာပါ။ မင္းအေၾကာင္းသိၿပီးသား။ အလုပ္ဂ်ပိုး"

"ဟားဟား"

အရင္က သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ျပန္ေတြ႕တာေၾကာင့္ ေရွာင္းက်န႔္ စကားလည္းေျပာရင္း ဘီယာလည္း ေသာက္ရင္း လုပ္ေနမိသည္။

"ဘယ္လဲ ေဟ့ေကာင္"

စကားေျပာေနရင္း ေရွာင္းက်န႔္က ထရပ္လိုက္ေသာေၾကာင့္ ယြီပင္းမွ ေမးလိုက္ျခင္း။