Puhon (BL)

06

Kabanata 6

Hell week is finally over! Huminga ng malalim si Caleb pagkatapos niyang ibalik ang mga reviewer at notebooks niya sa loob ng locker. Isinara niya ito at ini-lock.

"Smart boy, unsa imong plano para later? Mana ang midterms. Shots ta?" Biglang inakbayan ni Carlos si Caleb. Nasa likuran naman sina Mint at Austin.

"I don't know. Murag gikapoy man ko. Mubawi sa guro ko og katulog para sa akong mga sleepless nights."

"Sus, bawi ra og katulog 'pag ugma. For now, let's morning the night!"

"Carlos unsay morning the night?" Agad namang nagtawanan ang lahat dahil sa tanong ni Mint.

"Ayaw na tagda si Carlos, Mint." Sabi ni Austin.

"Ah basta ako mag-party ko unya. Sunod ra mo nako later. See you mga babes!" Sabi ni Carlos bago siya umalis.

"Hoy Carlos! Hulata ko!" Sigaw naman ni Mint at tumakbo para sundan si Carlos.

"So, how was your exam?"

"It's fine." Sumabay si Austin kay Caleb sa paglalakad. Gustong-gusto ni Caleb na si Austin ang kasama niya kaysa kay Carlos dahil alam niyang hindi matatahimik ang buhay niya 'pag ang maingay na si Carlos ang kasama niya.

"Any progress?" Napatingin si Caleb kay Austin.

"Wala. Mao ra gihapon, don't ask." Sagot ni Caleb. Alam niya na si Marcus na naman ang tinutukoy nito. Ilang buwan na rin silang magkasama sa bahay ngunit wala pa ring nagbabago sa pakikitungo nila sa isa't-isa. Hindi man lang sila naging mag bestfriends kahit na iisa sila ng tinitirhang bahay.

"Okay."

"Okay, okay."

Hindi pa rin maalis sa isip ni Caleb ang narinig at nakita niya noong gabi na kasama ni Marcus si Lea. Saktong pagpasok niya sa loob ng bahay ay may narinig siyang nag-uusap sa sala. Nais niya sanang gulatin ang pinsan ngunit napahinto siya nang makita niya si Lea na nakaupo sa sofa habang niyayakap ang kaibigan. She's comforting him. Nanigas si Caleb sa kinatatayuan at hindi siya makalagaw. Narinig niya ang pinag-uusapan nilang dalawa. He saw Marcus' soft and pained side. Hindi siya makapaniwala na sa likod ng masayahin, mapang-asar at matamis na ngiti ng binata mayroong namumuong sakit at kalungkutan na pilit niyang itinatago sa ibang tao.

"Lalim ng iniisip ah." Biglang sabi ni Austin.

"I'm hungry."

Caleb found himself standing in front of his favorite tempura stall in escano beach and staring at the delicious cheese sticks and tempura. Dinala siya dito ni Austin para makapag-relax at para kumain.

"Klaro man nga gigutom ka." Hinila ni Austin si Caleb papunta sa isang table facing the beautiful scenery of Cebu island fronting the Silliman beach.

"Wala jud ko sa mood mukaon og cheese stick—"

"Abi ko ba og gigutom ka?" Austin snapped his fingers. 

"Oo diay. Gigutom diay ko."

Pati si Austin ay nalilito na rin sa mga pinagsasabi ng kaibigan. Alam niya na mayroon itong ibang iniisip at hindi ito maka-focus dahil sa kung anong bumabagabag sa isip nito.

"Sure ka nga okay raka? You know that you can always talk to me, right?" Caleb smiled at his friend.

"Don't worry. I'm fine."

"Sabi mo eh."

Caleb didn't really enjoy eating but he needed to look like he is enjoying it para hindi malungkot at magalit si Austin. Alam niya kasi na matampuhin ang kaibigan kaya palagi niyang ina-appreciate ang effort nito na mapasaya siya.