❝𝖹𝖺𝗆𝖺𝗇 𝖻𝖺𝗓𝖾𝗇 𝗄𝖺𝗍𝗂𝗅𝖽𝗂𝗋, 𝗒𝖺𝗌̧𝖺𝗇𝗆ı𝗌̧𝗅ı𝗄𝗅𝖺𝗋ı𝗇ı 𝗈̈𝗅𝖽𝗎̈𝗋𝗎̈𝗋.❞
**********
O geceyi hatırlıyor musun?
Gece süsü meleğini gördüğüm geceyi.
Ben hatırlıyorum, onu ilk gördüğüm anı.
O çok görmüş beni, yüzümü ezbere biliyo...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
12.BÖLÜM: "Biraz Yakın Biraz Uzak"
Yitirilen umutların yerine, yenileri gelir miydi? Bitmiş bir hayat tekrardan nereden devam edecekti?
İnanmadığım cevaplar için yine rol yapacaktım. Belki bu sefer kendimi de kandırabilirdim.
•
Bazı duygular zamanla, biz farkında olmadan içimize işler ve alışkanlık haline gelirmiş.
Kendimize acı çektirmeye alışabiliriz mesela, farkında olmadan tüm hareketlerimiz, düşüncelerimiz ona yönelir ama bunu normal bir şey gibi karşılayabiliriz.
Çünkü alışkanlıklar, sürekli defterin en arkasından koparılan küçük kağıt parçasının, geriye kalan tüm bir sayfasıdır. Parçaları zamanla gider ama büyük kısmı hep orda kalır.
Dudaklarım mühürlenmişti. Hızlanan kalbimle söylediği şeye sessiz kalmıştım. Bazı cümleleri kafamda kalıcı bir şekilde yerleşiyordu. Onlarla ne yapacağımı bilmiyordum. Birikmişlerdi.
Gözlerine doğru bakmaya devam ettim. Yumuşak ifadesi, söylediğinin gerçekliğini vurguluyordu. Aramıza uzun bir sessizlik girdi.
Sıran bana karşı her konuştuğunda etrafından bir sıcaklık yayılıyordu sanki. Bu bana bir şeyleri anımsatıyordu.
Onların sıcaklığını.
Hayatım onlar gittikten bir süre sonra soğumuştu. Nereye gitsem peşimden gelen soğuk his hiç geçmemişti. Zamanla üşümeye, içten içe titremeye alışır olmuştum.
Artık sıcak hissetmek tuhaf geliyordu.
"Sıran, sen hiç birini kaybettin mi?" Dünün anısı, yarının tarihi, şu ana karışan her ikisi.
Aklımın başka yere kaymasıyla istemsiz ağzımdan böyle bir soru çıkmıştı. Düşünmeden konuştuğumdan içten içe kendime kızdım.
İçime bir nefes çektim. Sorumu duymuştu ama sessiz ve düşünceliydi. Belirgin çenesini önüne baktığı için net görüyordum. Bakışlarında ise sakinlik hakimdi, biraz da durgunluk. Alkolün verdiği ağırlık ile kafamı koltuğun arka kısmına yatırdım, belki de sarhoş olmaya yakın bir noktadaydım. Düşüncelerimi içimde tutamıyordum. Üstümde hala dışardan geldiğim kıyafetlerim vardı.
