Jenlisa (The more you hate, the more you love)

JenLisa 🖤💗

”Jenlisa Love Story”

Si Lisayah ay isang school girl, masiyahin pero palaging malungkot pagdating sa school dahil palagi siyang tampulan ng tukso, liban sa kanya ay palagi din tampulan ng tukso si Park marahil ay dahil sa kanilang hitsura na nerd, at parang hindi araw araw na naliligo. Si Park at lisayah ay kilala bilang matatalino s kanilang school dahil sa angkin nilang talino, palagi silang nilalaban ng kanilang school sa mga quiz bee at iba pa at palagi silang nag uuwi ng karangalan sa kanilang school.
Isang araw matapos ang klase ay napagkasunduan ni Park at lisayah na sabay na silang umuwi nang sa gayon kahit tuksuhin sila ng mga kanilang kamag aral ay magkasama nilang haharapin iyon.
Lisayah: Park, sabay na tayong umuwi, daan tayo sa fishballan ni manong
Park: Osige, libre mo ko ha. May kukunin lang ako saglit sa locker ko hintayin mon a lang ako sa harap ng gym.
Lisayah: Ok. See you 

Nang magkita na silang dalawa,tila may hinahanap si park sa kanyang bag at parang hindi mapakali, maya maya ay may nabunggo silang isang babae,

Park: Ay! Sorry sorry, hindi kopo sinasadya, sorry. (Sabay dampot sa cellphone ng babae na nahulog.)
Girl: My Gosh! Bakit naman kasi hindi kayo tumitingin sa dinadaanan niyo?? Tingnan niyo nabasag screen ng phone ko! (pasigaw nitong sabi) kaya niyo bang bayaran to ha?? (tiningnan si lisayah at park mula ulo hanggang paa) damn it. Get out of my way! (Sabay tulak kay lisayah)
Park: Ang sungit naman non, hindi naman sinasadya eh. (sabay tingin kay lisayah) HOY!! Kanina pa ko nagsasalita dito hindi ka naman nakikinig.
Lisayah: ha? Sorry. Uhm park, kilala mo ba yon? (nakatingin pa din sa papalayong babae)
Park: Hindi eh. Ngayon ko lang siya nakita, And I guess, hindi siya dito nag aaral. Bakit?
Lisayah: ah wala. Nevermind. Tara na sa fishballan ni manong (sabay hila kay park habang nakangiti.)
Park: Oh tara. Libre mo naman eh. (Sabay tawa ng malakas)

POV: Hindi pa sila nakakalabas ng gate ay madami na agad tumutukso sa kanila kaya nagmadali silang tumakbo para takas an ang mga nang aasar sa kanila.

Park: Wala na naman sila magawang matino sa buhay nila, hindi naman natin  sila inaano eh. (teary eyes)
Lisayah: Ano k aba? Sa araw araw ba naman nag anon ang scenario sa school hindi ka pa din ba  nasasanay? Wag kana umiyak. Eto o tumuhog kana  ng fishball.
Park: sanay na. pero syempre masakit pa din. (inabot ang stick ng fishball)