Oda Arkadaşım

Bölüm 4-Mavi Gözlü Kurtarıcım

Selam. Bu bölümde aramıza yeni bir kişi katılacak. Burak Ulukaya. Multide onun resmi var. Bide sizden bi ricam olacak. Ceylin için kişi bulmada zorlanıyorum. Bi yardım etseniz. Ceylini oynayacak kız gözlüklü olsun yeter.(Nefes alsın yeter gibi oldu lan :D)
İyi okumalar...
------------------------------------------------------

Yolda oflayarak yürümeye başladım. Hava iyice kararmıştı. Biraz ileride bir bank gördüm. Oturdum ve herhangi bir allahın kulunun geçmesini bekledim. Yaklaşık 10 dakika sonra önümde bir çift ayak gördüm. Başımı kaldırdığımda bana tanıdık gelen mavi gözler gördüm. Evet bu gözleri daha önce büyük salonda beklerken görmüştük. Bakışlarında hiç bir ifade yoktu. Büyük ihtimalle beni burada ya bırakıp gidecekti ya da.... Siz anladınız işte. Umarım ikincisini yapmaz, diye içimden dua ederken konuşmaya başladı:

-Sen gecelyin buralarda tek başına napıyorsun küçük? diye alayla karışık bir şekilde sordu. İçimden sanane demek geliyordu ama odama geri dönme biletim bu çocuk olduğundan öyle bi şey diyemedim. Onun yerine:

-Şey market aramaya çıkmıştım. Sonra kayboldum, sonra işte kaldığım binayı aramaya başladım ama tüm binalar aynıydı, diye bişeyler geveledim. Çocuk ilk önce beni şöyle bi süzdü. Sonra cebinden telefonunu çıkarttı. Birisini aradı. Telefon çalıyor, çalıyor ama cevap vermiyordu karşıdaki kişi. Sonunda sinirli bir şekilde telefonu kapattı ve :

-Piçe bak ya. Yavşak telefonunu açmıyor, diye saydırmaya başladı. Sonunda bana bakıp:

-Kalk, dedi. Sesinde emredici bir ton vardı. Kalktım. Yürümeye başlayınca bende arkasından onu takip etmeye başladım. Nereye gittiğimizi merak ediyordum ama soracak cesaretim olmadığından bişey demedim. Sonunda bir yerde durdu. Baktığımda marketin önünde olduğumuzu anladım. Kocaman bir tabelası vardı. VE BEN BU TABELAYI GÖRMEDİM!!! En yakın zamanda göz doktoruna gitmeliydim. İçeriye girdik.

-Alacağını al ben seni bekliyorum, dedi. Bende sıcak çikolata ve süt aramaya koyuldum. Uzun bir arayıştan sonra aradıklarımı buldum. Kasaya gittiğimizde onu orada gördüm. Bakışları aldıklarımla benim arasında gitti. Sonra tamamamen bana bakmaya başladı. Galiba "Bunları alman bu kadar uzun mu sürdü" demeye çalışıyordu. Kasiyere aldıklarımı şeetti. Hani şu barkotu şey yapar ya hani. Sİz anladınız işte. Sonra parayı istedi. Tabi ben yanıma para almayı unutmuştum. Tam bişey söylicekken çocuk parayı uzattı. Çocuğa baktım. Poşetlerimi aldı ve dışarı çıktı. Ben öyle arkasından bakakaldım. Tabi çocuğun gittiğini anlamam biraz uzun sürdü. Hızlı adımlarala ona yetişmeye çalıştım. Sonra kısık bir sesle:

-Teşekkür ederim, dedim. Bana kısa bi bakış atıı ve omuz silkti.Baya bi yürüdükten sonra ana binaya gelmiştik.

-Oda numaran kaç? diye sorduHemen beynimi taramaya başladım. Sonunda istediğim bilgiye ulaştığımda:

-Üç, diye cevap verdim.Bi tepki vermeden yürümeye başladı. Tabi bende arkasından. Ana binadan çıktık. Biraz yürüdükten sonra bi binaya girdik. Merdivenlerden çıktık. Durdu ve bana döndü.

-Telefonunu çıkar,dedi. Bir an garipsedim ama sonra dediğini yaptım.Telefonumu elimden aldı ve bişeyler yapmaya başladı. İşi bittiğinde telefonumu uzattı ve:

-Telefon numaramı ve Mete'nin telefon numarasını kaydettim. Ayrıca benim adım Burak, dedi. Telefonumu aldığımda iyi geceler dileyip dışarı çıktı. Arkasından ona hayran gözlerle bakarken buldum kendimi. Kendime geldim. Anahtarımuı çıkardım ve kapıyı açtım. Mete hala uyuyordu. Hödük işte napıcan? Kapıyı kapattım ve aldıklarımı odamdaki mini buzdolabına yerleştirdim. Mete alıur içer sütü felan. Neyime lazım. Ben önlemimi alıyım. Nolur nolmaz.

Yorucu bi gün olduğundan göz kapaklarım ağırlaşmaya ve kapanmaya başlıyordu. Balkona baktığımda kitabım hala orada duruyordu. Balkonun kapısını açtım ve kitabımı aldım. Dışarı baktığımda Burak arkası dönük bir şekilde ayakta duruyordu. Onu izledim. Sonra arkasını döndü ve bana baktı. Gözlerimiz birleşti. Tebessüm ettim. Onunda dudağının bi tarafının kalktığını gördüm. Önüne döndü ve yürümeye başladı. Gözden kaybolana kadar izledim onu. Gözden kaybolunca balkondan çıktım. Pijamalarımı giydim. Yatağıma uzandım ve bugün olanları düşündüm. Hödük uyuyan Mete'yi ve Burak'ı. Onun adını bulmuştum. Onun adı "Mavi Gözlü Kurtarıcım" idi.