არ დაწერო "The End"
ერთად მოვიფიქროთ "Happy End"
ისე შემოვაბრუნოთ ეს ყველაფერი,
რომ
ორი გული კვლავ ერთნაირად სცემდეს.
* * *
-ადექი! გაიღვიძე! კარგი ამინდია! დაჩი! წამოდი, გარეთ გავიდეთ!
ლილი სუსტ მუშტებს ურტყამდა ქმარს და მის შეფხიზლებას ცდილობდა...
-ჰმმმმ.... ლილი ხუთი წუთიც...
-არა! ადექი გთხოვ! ყვავილები დავკრიფოთ!
-ჯერ ჩაგეცვა მაინც ლილი...
-ჩავიცვამ, ოღონდ რომ ადგები მაშინ!
-კარგი ვდგები!
გოგონამ გაიცინა, მის თვალებში კი ვარსკვლავები აკიაფდნენ... ან იქნებ დაჩის ეჩვენებოდა ასე?!
-იქნებ დავრჩენილიყავით საწოლში..
არა?
ლილის შიშველ სხეულს შეხედა და ტუჩი მოიკვნიტა, სანაცვლოდ კი თავში ბალიში მოხვდა....
* * *
ყველაფერი ფილმს ჰგავს,
ნება მომეცი უბრალოდ გადავიღო..
-დადეშქელიანო, დამიჭირე!
გაჰკიოდა გოგონა და შუა მინდორისკენ მიიწევდა, მეუღლე კი ბედნიერი მისდევდა მას...
-თუ დაგიჭერ, მაკოცებ?
-არ დამიჭირო! აღარ მინდა!
-მოდი აქ!
გოგონამ ერთი გადაიკისკისა და უფრო აუსწრაფა ნაბიჯებს...
და გარბოდნენ... ვინ იცის რამდენი წრე შემოარტყეს მინდორს სიცილ-კისკისით...
-დაგიჭირე!
ხელში აიტაცა გოგონა და დაატრიალა, თან მოწყვეტით აკოცა ტუჩებზე. შემდეგ ფრთხილად დააწვინა და მის მუცელზე თავი დადო... ლილიანმა თლილი თითები მამაკაცის თმებში ახლართა...
-რა ლამაზია არა ცა, დაჩი?
-შენს ღიმილს ჰგავს...
-ჰმ... სამწუხაროა არა? ყოველთვის მეგონა ერთ დღეს დედა გავხდებოდი...
-ნუ იფიქრებ მაგაზე ლილიან, შენს თვალებს ნუ დაასველებ ცრემლებით... მოწყენა არ გიხდება ძვირფასო... უფალი უშვილოდ არ დაგვტოვებს...
-მასე ფიქრობ?
-მასე ვფიქრობ...
-მაშ, გინდა თქვა რომ დრო თავისას იზამს?
-ჰო ლილიან, ჰო. დრო თავისას იზამს...
* * *
შენ იცი, რომ ყველაფრის გამოსწორება შეგიძლია...
გადაწერეთ და გადაიღეთ ყველა სცენა და მონოლოგი...
ამოჭერით სიუჟეტიდან ბევრიც...
არ დაწერო "The End"
ერთად მოვიფიქროთ "Happy End"...
