Just Your Liability (Accounting Series #2)

Chapter 18

Natawa ako at humakbang paatras sa kaniya. Unti-unting umangat ang isang kamay ko at inalok iyon sa kaniya. "Friends?"

Nagbabaka-sakali lang naman ako. Kahit alam kong mahal pa rin namin ang isa't isa ay hindi ko pa rin siya babalikan. Hindi muna ngayon.

Matagal siyang tumitig sa kamay kong nakalahad. Akala ko ay hindi niya iyon tatanggapin ngunit laking gulat ko nang dumampi ang malambot niyang palad at nakipagkamay sa akin.

"Friends," he repeated, smiling.

I grin from ear to ear.

Valentine's Day. That was the day when we decided to be friends again.

Friends. . .

Friends, huh?

Was it okay to kiss your friend on the lips? No.

But we did.

Was it okay to have sex with your friend? No.

But we did.

Was it okay to be territorial with someone even though there was no romantic relationship between you and him? No.

But we were.

Another month had passed to the both of us. Naging maayos naman ang relasyon naming dalawa ni Luke bilang magkaibigan. We kept our relationship a secret. Iniingatan namin na huwag malaman nang kaniyang Mommy na may komunikasyon na naman kami ng anak niya. Okay na rin kami ni Damian. We already talked and cleared things. Humingi siya ng sorry sa akin at ganoon din ako sa kaniya. Humingi rin siya ng sorry kay Luke na hindi rin naman nagdalawang isip na tanggapin iyon.

I was happy because I feel like we're back to normal. We're back to things that we used to do. Third year college na ako habang siya naman ay nasa second year college na. Mas lalo akong naging abala sa pag-aaral dahil sa thesis ko.

"So hindi ka pupunta?" Damian asked.

"Pupunta ako siyempre. Baka magtampo si Allen, eh. Kasama ko si Luke," sagot ko at inagaw sa kaniya iyong bote ng beer na hawak niya.

Kasalukuyan kaming nakatambay sa labas ng bahay nila. Nakaupo kami sa gutter ng kalsada habang may hawak na bote ng beer. Ever since na magkabati kaming dalawa ay mas lalo pa kaming naging malapit sa isa't isa. Alam niya ang lahat ng nangyayari sa aming dalawa ni Luke. Siya lamang ang nakakaalam.

"Buti papayagan si Luke noong Mommy niya?"

I shrugged my shoulders. "Hindi eh pero gagawa raw siya ng paraan."

"Eh si Bluie ba? Hindi talaga sasama?"

"Hindi yata, eh. Kahit anong pilit ni Miguel, hindi talaga mapapayag ang isang 'yon. Baka sobrang dami niya talagang ginagawa."

Itong si Miguel kasi ay ayaw pumunta sa birthday party ni Allen kapag hindi kasama si Bluie. Isa pang dahilan niya ay galit siya kay Ria dahil sa mga pinaggagagawa nito. Napapapayag lamang ito ni Allen matapos nang maraming beses na pamimilit. Siguro ay nakulitan na siya at wala nang nagawa kundi ang sumang-ayon na lang.

Damian nodded his head. Tumingin siya sa madilim na kalangitan at ginaya ko naman siya. Pareho kaming nakatingala sa mapayapang langit. Tahimik lamang kaming dalawa at parehong lumilipad ang mga isip.

"Rose, curious lang ako." He glanced at me.

"Hmm?"

"Hindi ka ba nahihirapan sa sitwasyon niyo ni Luke? Friends with benefits? Seriously?" He laughed and shook his head.

Kinagat ko naman ang labi ko sa inis at hinampas siya sa braso. "Anong nakakatawa ro'n? Sarap kaya."

Natigil siya sa pagtawa at nandidiring umingos sa akin. "Paano kung mabuntis ka? Masarap pa rin ba, ha?" Akmang babatukan niya 'ko ngunit agad akong umiwas.

Tumawa ulit ako. "Anong akala mo kay Luke? Walang pera pambiling kapote?"

"Kapote?"

I rolled my eyes. "Condom. Duh!"

Hindi siya makapaniwalang tumitig sa akin bago pa-ismid na umiling. Sus, kung makareact naman 'tong lalaking ito, akala mo'y virgin pa.

"Basta sinasabi ko sa 'yo. Mag-iingat ka." He was sounded like a brother again. "Mag-iingat kayo ni Luke dahil alam mo naman ang ugali ng Mommy niya–"

Agad kong pinutol ang sinasabi niya. Itinaas ko ang bote.

"Cheers?" nakangiti kong alok.

Nagpakawala lamang siya ng malalim na buntonghininga bago tumalima sa aking gusto.

"Cheers."

Masaya ako ngayon. Masaya na ulit ako. At alam kong darating ulit ang araw na malalaman ulit nang Mommy ni Luke ang tungkol sa amin. Alam na alam ko 'yon. Kaya nga hangga't masaya pa ako, susulitin ko muna. Hindi ko muna iisipin ang bukas at ang mga sumunod na araw dahil ang mahalaga sa akin ay kung anong mayroon sa akin ngayon.