ဉာဏ်များလွန်းသော ခင်ပွန်းသည်

အခန္း (၁၆)/က

ဖေ့ကျင်းက ရန်ရှီးနဥ်ကို ဖက်လိုက်သည်။

"ရှင်မ နူးညံ့သိမ်မွေ့ဖို့ သတိရဦးလေ"

"အစ်ကိုကြီး ရှင်က မင်းသား မဟုတ်လား" ရန်ရှီးနဥ် မေးလိုက်၏။ "နန်းမြို့အပြင်ဘက်မှာ ဘယ်လိုလုပ်ကစားနိုင်တာလဲ"

ဖေ့ကျင်း ရယ်လိုက်၏။

"ကိုယ်က အပျော်မက်တဲ့မင်းသားဆိုတာ မမေ့နဲ့လေ"

ရန်ရှီးနဥ် အတွေးနက်သွားသည်။

ဖေ့ကျင်းက ကြင်နာတတ်သော မင်းသားကိုးအဖြစ် လူသိများပြီး စိုးရိမ်ကြောင့်ကြကင်းကာ ပျော်ပျော်လည်း နေတတ်သည်။ နန်းတွင်းရုံးတော်တွင် သူ့တာဝန်နှင့် ရာထူးမှာ သိပ်အရေးမပါလှချေ။ တည်ငြိမ်အေးချမ်းနေသောအချိန်ကာလတွင် အပျော်မက်သောမင်းသားဘဝတွင်အခွင့်ထူးခံအဖြစ် နေထိုင်လေသည်။ သို့သော်လည်း ဒုက္ခရောက် ကပ်ဘေးဆိုက်သည့်အချိန်ကာလတွင်မူ မင်းမှုထမ်းရန် ဆင့်ခေါ်ခံရလေသည်။ လွန်ခဲ့သောခြောက်နှစ်က ရွှမ်ချင်းတွင် ရေကြီးတာမျိုး၊ လွန်ခဲ့သောနှစ်နှစ်က တောင်ပိုင်းကျန်းနယ်တွင် ပုန်ကန်မှုလိုမျိုးအချိန်မျိုးတွင်ပေါ့။

ထိုအချိန်မျိုးတွင်တော့ မင်းသားခုနှစ်နှင့် အိမ်ရှေ့စံမင်းသားတို့သည် သူတို့အသက်ကို မစွန့်စားလိုကြ။ သို့သော်လည်း ငြိမ်းချမ်းမှုကို ထိန်းသိမ်းရန် တော်ဝင်ပုံရိပ်တစ်ခု လိုအပ်၍ ဖေ့ကျင်းက အသင့်လျော်ဆုံးသူဖြစ်နေသည်။ ဖေ့ကျင်းက အခြေအနေကို နားလည်ပြီး စိတ်လိုလက်ရ အမှုထမ်းသည်။ နောက်တော့ သာမန်ပြည်သူအရပ်သားများက ဖေ့ကျင်းကို ကြင်နာတတ်သော မင်းသားကိုးအဖြစ် ပြောဆိုကြတော့သည်။

တိုင်းပြည်ကို ခြိမ်းခြောက်နေသည့် အရေးကိစ္စများကို ဖေ့ကျင်း ကိုင်တွယ်ဖြေရှင်းပြီးနောက် သူ၏ အပျော်ပျော်မက်သည့်ဘဝထဲသို့ ပြန်သွားလေသည်။ သူဟာ မင်းသားတစ်ယောက်အနေနှင့် သူ့တာဝန်ဝတ္တရားများကို ဆောင်ရွက်ချင်ရုံသာဖြစ်ပြီး နန်းတွင်းရုံးတော်တွင် မည်သည့်အင်အားမျှ လိုချင်စိတ်မရှိချေ။ သူသည် မြေနီအရောအနှောအဖြစ် အမြင်ခံရပြီး လိုအပ်သည့်နေရာတိုင်းသို့ ပို့ဆောင်ခြင်းခံရလေသည်။ အသုံးချပြီးနောက် အနာဂတ်တွင် ဘေးပို့ခံရမည်သာ။ တောက်ပသောအလင်းရောင်အောက်တွင် သူသည်ကား မျက်နှာသာပေးခံရသော ညီအစ်ကိုများကို ကာကွယ်ရန် ဒိုင်းတစ်ခုအနေဖြင့် အသုံးချခြင်းခံရလေသည်။