ဉာဏ်များလွန်းသော ခင်ပွန်းသည်

အခန္း (၁၆)/က

အပြင်ဘက်ရှိ ကောင်းကင်သည်ကား တောက်ပနေဆဲဖြစ်ကာ နန်းမြို့တော်ရှိ လမ်းများမှာ လူများဖြင့် ကြိတ်ကြိတ်တိုးစည်ကားနေသည်။

"ကျွန်မတို့ အိမ်ပြန်နေကြတာလား" ရန်ရှီးနဥ် မေးလိုက်၏။

ဖေ့ကျင်းက စားသောက်ပွဲတွင် သေရည်တော်တော်များများ သောက်ခဲ့သည်။ သူ ဣန္ဒြေရရဖြစ်စေရန် မြင်းလှည်းကိုသာ စီးခဲ့သည်။ သူ့မျက်လုံးများက ပိတ်ထားသော်လည်း ရန်ရှီးနဥ်၏ ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင်ဖြစ်နေသောအသံကို ကြားလိုက်ရသည်။

"မင်း မှန်တယ်" ဖေ့ကျင်း ပြောလိုက်၏။ "အခု အစောကြီးရှိသေးတယ်"

ဖေ့ကျင်းက ရန်ရှီးနဥ်၏ လက်မောင်းကို ဆွဲကာ သူ့နားကို ကပ်စေပြီး သူမယပ်တောင်နှင့် ယပ်ခပ်ပေးရန် အမူအယာပြလာသည်။

"ဘာအဓိပ္ပာယ်လဲ" ရန်ရှီးနဥ်က မေးလိုက်၏။

ရန်ရှီးနဥ် စိတ်ကောင်းဝင်နေလေသည်။ ထို့ကြောင့် သူမ ဖေ့ကျင်းမျက်နှာရှေ့တွင် လိုလိုလားလားနှင့် ယပ်ခပ်ပေးလိုက်သည်။

"လက်ထပ်ပြီးကတည်းက ပျော်စရာမကောင်းတော့ဘူး" ဖေ့ကျင်းက ပဟေဠိဆန်ဆန် ပြောလာသည်။

"ငါတို့ နည်းနည်းလောက် ပျော်စရာလေးတွေ သွားရှာရအောင် မင့်ယောက်ျားက ပူပင်ကြောင့်ကြကင်းတဲ့ ငါတို့အနာဂတ်အတွက် အစီအစဥ်တွေ ဆွဲထားတယ် ငါတို့ နန်းမြို့တော်ထဲမှာ ခဏလောက် ကစားမယ် ပြီးရင် နန်းမြို့အပြင်ဘက်က နေရာတိုင်းမှာလည်း ကစားမယ်"

သူ ရန်ရှီးနဥ်၏မျက်နှာအနီးသို့ တိုးကပ်လိုက်၏။

"ရှင်မ ဘယ်လိုထင်လဲ"

ရန်ရှီးနဥ်မျက်ဝန်းများကား စိတ်လှုပ်ရှားမှုတို့ဖြင့် တောက်ပသွားသည်။

"တကယ်လား"

သူမ နန်းမြို့တော်တွင် နေရမည်ကို သေလောက်အောင် မုန်းသည်ကို ဘုရားသာသိမည်။

ဖေ့ကျင်း ပြုံးလျက် ခေါင်းညိတ်၏။

"ရှင်မကို လိမ်စရာလား"

"အစ်ကိုကြီး ရှင် အမြဲတမ်း ကျွန်မကို လိမ်ခဲ့တာပဲ မဟုတ်လား" ရန်ရှီးနဥ်မေးလိုက်၏။