Met de restanten van gedroogde tranen op haar wangen, werd Aislinn wakker. Ze opende haar ogen langzaam, met de gloed van de zonnestralen op haar gezicht. Ze slaakte een korte zucht, en opende haar ogen toen volledig. ‘’Verdomme..’’ zei ze vermoeid. Weer een nacht overleefd.
Ze droomde over haar volk, dat ze in de steek heeft gelaten. Terwijl ze daaraan dacht, veegde ze haar wangen schoon met haar handen, terwijl ze probeerde nieuwe tranen te vermijden. Ze keek naar het witte, met houten balken bewerkte plafond. Even probeerde ze James voor haar ogen te halen, maar sloot deze toen snel. ‘’En ik was nog wel net gestopt met huilen.’’ fluisterde ze met een glimlach. Intussen rolde er weer een traan over haar wang. Ze keek naar de bank waar ze op lag. Opeens vielen de bloedvlekken op de armleuning haar op. ‘’Shit. I’m fucked.’’ Zei ze nerveus. Het mes, dat op de grond lag, was ook bevlekt met bloed. Ze keek naar haar armen. Even wreef ze over de binnenkant van haar onderarm, toen ze een scheut van pijn voelde. Haar sneden waren nog niet gesloten. Ah well.. Tijd om maar eens op te staan.
Ze stond op, wankelde even en stond toen stabiel. Ze sloot haar ogen en wreef even over haar voorhoofd. Verdomde hoofdpijnen altijd. Terwijl ze haar ogen weer opende, liep ze richting de trap. Ze stopte even bij de spiegel die naast de trap hing, keek er even in, en liep toen verder, walging op haar gezicht getekend. Ze haatte het. Haar leven. Haar lichaam. Alles.
Kort dacht ze weer aan James. Misselijkheid overnam haar. Ze dacht aan zijn ogen. Zijn prachtige bruine met groene ogen. Zijn donkerbruine krullen. Zijn perfecte kaaklijn. Zijn licht getinte huid. Het deed pijn. Pijn om aan hem te denken. Het is weliswaar jaren geleden dat ze hem voor het laatst gezien heeft. Hij was 13 toen ze hem ontmoette. Aislinn zelf was 12. En alsnog herinnert ze zich het als de dag van gisteren.
Aislinn zuchtte even, en kwam weer bij de werkelijkheid. Ze liep snel de trap af en botste tegen haar stiefmoeder. ‘’Kijk eens beter uit die ogen van je.’’ Zei ze koeltjes. Aislinn keek haar venijnig aan. Als ze eens wist wie ze voor zich had.. Dan piepte Mari-Louise wel anders.
Maar dat wist ze niet. En ze zou er ook nooit achterkomen, hoopte Aislinn.
‘’Ik krijg vanmiddag bezoek. Zorg er dus voor dat je er..’’ -ze keek even naar Aislinn- ‘’toonbaar uitziet.’’ Zei ze minachtend. –‘’Komt voor elkaar.’’ Zei Aislinn met een neppe glimlach. Mari-Louise keek haar boos aan, en Aislinn maakte zich snel uit de voeten. Ze liep naar de keuken, en opende de koelkast. ‘’Heb je geen boodschappen gedaan?’’ vroeg ze haar stiefmoeder. ‘’Nee, dat doen mensen als ik niet.’’ Antwoordde Mari-Louise. Terwijl ze geïrriteerd haar stiefmoeder nadeed, pakte ze een oud broodje en een broodmes. Even keek ze naar het mes, ging zitten, en sneed haar broodje open. Ze keek om zich heen, en stond toen op om een normaal mes en de boter te pakken. De boter lag in de koelkast. ‘’Hoe vaak moet ik het nog vragen, wil je de boter alsjeblieft niet in de koelkast leggen? Dan kan je er amper brood mee smeren..’’ riep ze. Mari-Louise liep langs de deuropening, wierp een dodelijke blik, en liep verder. Ze zette wat kussens recht op de bank, en liep naar buiten.
Terwijl Aislinn haar broodje at, viel haar blik op een artikel van de Algersdorfer Zeitung.
Wéér iemand verdwenen in de Algersdorfer bossen.
-Door onze locale journalist, Algersdorf.
Vanaf eergisterochtend is Annabella, 19 jaar, verdwenen in het bos.
De politie is radeloos, want enige sporen zijn er niet.
Annabella werd door velen als een populaire meid beschouwd,
dus is er een grote kans op een kidnapping.
Mensen met tips of de eventuele locatie van Annabella,
