ពិធីរៀបការដ៏ធំបំផុតប្រចាំឆ្នាំត្រូវធ្វើឡើងយ៉ាងឱឡាឫក បង្ហាញពីអំណាចនៃCEO លំដាប់ជួរមុខរបស់ពិភពលោកដូចជា ណាយ៍ អាន់ដឺសាន់ បានយ៉ាងច្បាស់។ ណាយ៍ត្រូវហាត់សមមុនពេលរៀបការ ក្នុងការដើរចូលទៅក្នុងព្រះវិហា ហើយដំណើរមើលទៅជាអ្នកជឿជាក់បំផុត ដោយមាន ម៉ារៀរ៍ នាំដើររហូត រហូតស្ទាត់ ទើបអាចដើរក្នុងកម្មវិធី ដោយគ្មានអ្នកចាប់អារម្មណ៍ថាគេខ្វាក់ឡើយ។ ទម្រាំតែកម្មវិធីចប់សព្វគ្រប់ គ្រប់គ្នាក៏ស្ទើតែបែកញើសប៉ុនៗគ្រាប់ពោតទៅហើយ។ ក្នុងភាពរញ៉េរញ៉ៃនាពេលរាត្រី រាងកាយរបស់ ឡូរ៉ា បែរជាកំពុងស្លៀកឈុតគេង សង្ងំក្នុងបន្ទប់ផ្សំដំណេករបស់ពួកគេទៅហើយ នាងក្រមុំព្យាយាមជាពន់ពេកមិនអោយខ្លួនឯងយំយែក ឬប្ដូរចិត្តអីទាំងអស់ នាងត្រូវតែធ្វើ ធ្វើដើម្បីសេរីភាព។
ក្នុងបន្ទប់ដ៏ងងឹត ត្រូវបានបើកភ្លើងឡើងដោយ ម៉ារៀរ៍ ដែលកំពុងនាំ ណាយ៍ ឡើងមក។ នាងក្រមុំសម្លឹងទៅ ឡូរ៉ាដែលកំពុងតែឈរនៅមុខបន្ទប់ទឹកក្នុងឈុតគេងខ្មៅរលោងសិចស៊ីរបស់ខ្លួន ទើបហៅស្នាមញញឹមពេញចិត្តរបស់អ្នកនាងឡើង ស្របពេល ណាយ៍ មើលអ្វីមិនឃើញ ក្រៅពីដើរតាមការនាំទៅអង្គុយលើគ្រែ ហើយម៉ារៀរ៍ ក៏ប្រើក្រសែភ្នែកកាចសម្លឹងទៅ ឡូរ៉ា ក្នុងន័យបញ្ជាអោយនាងជាអ្នកបម្រើ ណាយ៍ បន្ត ដោយខ្លួនដើរបែកទៅបន្ទប់មួយទៀត មុននឹងលួចចេញទៅរក វិលៀម តាមភាពស្ទាត់ជំនាញរបស់ខ្លួន។
ឡូរ៉ាសម្លឹងទៅ ណាយ៍ទាំងទាល់គំនិត តែក៏បានតែដើរយឺតៗចូលទៅរកគេ
"បង...បងងូតទឹកទេ?" នាងសួរទៅគេដោយសំឡេងស្រាល តែ ណាយ៍ បែរជាប់ទាញដៃរបស់នាងចូលមកលើភ្លៅតាមភាពស្ទាត់ជំនាញនៃការស្ដាប់របស់ខ្លួន ទើបអាចដឹងថាអ្នកនិយាយគឺកំពុងឈរនៅចំណុចណា
"ណាយ៍" ឡូរ៉ាប្រើសំឡេងរបស់ម៉ារៀរ៍និយាយឡើងទាំងភ្ញាក់ផ្អើល តែដៃរឹងមាំបែរចាប់ចង្កេះរបស់នាងជាប់
"ប្ដូរសម្លៀកបំពាក់លឿនម្ល៉េះ?" គេជ្រួញចិញ្ចើមបន្តិច ពេលទទួលដឹងថានាងនៅក្នុងឈុតគេងលឿនយ៉ាងនេះទៅហើយ
"គឺ...អូនទម្លាប់លឿនបែបនេះ ចុះបង? ងូតទឹកទេ?" ឡូរ៉ា សម្លឹងទៅ ណាយ៍ ដោយកែវភ្នេកពោពេញដោយក្ដីស្រលាញ់ សម្លឹងទៅទម្រង់មុខដែលនៅជិតបង្កើតដោយភាពឈ្លក់វង្វេង តែគេបែរជារុញនាងទៅលើគ្រែ ស្របពេលឡើងមកទ្រោប ដោយមិនអោយនាត្រៀមខ្លួនសូម្បីតែបន្តិច
"ណា...ណាយ៍??"
"អូនប្រើទឹកអប់ម៉ាកអី? ក្រអូបទាក់ចិត្តបងតែម្តងហើយ" សំណួរនេះ ធ្វើអោយនាងក្រមុំក្រហមមុខសម្លឹងទៅគេ ទាំងក្នុងបេះដូងកំពុងតែលោតញាប់ចង់ផ្ទុះចេញពីទ្រូង
"បង..." សម្ដីទាំងប៉ុន្មានត្រូវលេបចូលក្នុងពោះ ពេលគេប្រើម្រាមដៃទៅអង្អែលលើចិញ្ចើមរបស់នាង ហើយក៏បង្អូសមកដល់ភ្នែក តែចិញ្ចើមរបស់គេបែរជាជ្រួញ ពេលមានអារម្មណ៍ដល់ភាពចម្លែកខ្លះរបស់អ្នកដែលគេកំពុងប៉ះពាល់។ តែរំពេចន៍នោះ ឡូរ៉ា ក៏រហ័សដកដៃគេចេញ ហើយធ្វើជារអ៊ូ
"ម្សៅលាងមិនសូវជ្រះសោះ" សំឡេងរបស់ ម៉ារៀរ៍ ដែលណាយឮ ក៏បានធ្វើអោយគេស្រាយចិញ្ចើម ព្រោះនេះគឺជាសំឡេងរបស់ម៉ារៀរ៍ សំឡេងដែលគេសាំទម្លាប់ទៅហើយ។
គិតដល់ត្រឹមនេះណាយក៏ញាក់ស្មាបន្តិច ព្រោះឃើញថាគ្មានអ្វីខុសប្រក្រតី។ តែបែរជារហ័សក្រោកឡើង ចេញពីនាងបង្ហាញថាគេមិនបានចង់ធ្វើអ្វីឡើយ ក្រៅពីក្លែងលេង
"រង់ចាំបងជាពីពិកាវិញទៅចុះ បងនឹងប៉ះពាល់អូនណាម៉ារៀរ៍" សម្ដីរបស់គេធ្វើអោយឡូរ៉ា បើកភ្នែកធំៗ (វីវរហើយ បើចាំគេជា គេច្បាស់ជាមើលនាងឃើញ ពេលនោះលេងល្បិចនេះមិនបាន ហើយគេក៏ច្បាស់ជាដឹងថាអ្នកនាងតូចមិនបានបរិសុទ្ធ ចុះសេរីភាពរបស់នាងនោះ?) ឡូរ៉ាគិតដល់ត្រឹមនេះ ទាំងឆោឡោ ស្របពេលគេកំពុងតែដាក់ជើងទម្លាកចុះពីគ្រែ តែមិនទាន់បានក្រោកឈរផង ឡូរ៉ាក៏រហ័សក្រោកទៅទាញដៃរបស់គេជាប់ ហើយក៏ធ្វើជានិយាយសម្ដីលួងលោម
"អូនមិនប្រកាន់ទេ..."
"តែបងមិនចង់អោយយប់ដំបូងរបស់អូនជាមួយមនុស្សខ្វាក់" សម្ដីរបស់គេធ្វើអោយ ឡូរ៉ា ខាំមាត់បន្តិចព្រោះតែទាល់ច្រក រហ័សលើកដៃទៅឱប ក របស់គេជាប់។ នាងមានតែឱកាសនេះប៉ុណ្ណោះដែលអាចចាកចេញពីការជិះជាន់របស់ម៉ារៀរ៍ មានតែវិធីមួយនេះប៉ុណ្ណោះ យ៉ាងណាក៏ត្រូវតែធ្វើ។
គិតដល់ត្រឹមនេះ ឡូរ៉ា បែរជាឡើងទៅអង្គុយពីលើភ្លៅរឹងមាំ ដោយភាពក្លាហាន លើកដៃទៅចាប់ផ្ទៃមុខសង្ហារដែលកំពុងមើលមកនាងទោះគេមើលមិនឃើញអ្វី ទោះក្នុងខួរក្បាលរបស់គេបញ្ជាអោយគេឃើញតែផ្ទៃមុខរបស់ ម៉ារៀរ៍ ក៏ដោយចុះ។
ហើយសុខៗ នាងក៏ឱនទៅថើបបបូមាត់សង្ហា ទោះមិនចេះអ្វី មិនធ្លាប់ធ្វើ តែនាងក៏ធ្លាប់ឃើញ ព្រោះខ្លួនរស់នៅក្នុងទៅកន្លែងទូលំទូលាយរឿងអស់នេះស្រាប់ទៅហើយ។ ប៉ុន្តែស្នាមថើបដ៏ល្ងង់ខ្លៅធ្វើអោយណាយ៍ជ្រួញចិញ្ចើមញញឹម
"កុំប្រាប់ថាអូនមិនដែល សូម្បីតែថើបអ្នកណា ម៉ារៀរ៍?" សំណួររបស់គេនាងច្បាស់ជាអៀនខ្លាំងណាស់ បើមិនទាស់ត្រង់មានឈ្មោះថាម៉ារៀរ៍ នៅក្នុងនោះទេ នាងចង់អោយគេហៅឈ្មោះរបស់នាង ក្នុងខួរក្បាលដែលកំពុងបញ្ជាំងរូបភាព គឺនាងចង់អោយគេស្រមៃថាជានាង មិនមែនមនុស្សស្រីម្នាក់ទៀតនោះឡើយ
"ហឹក..." សុខៗទឹកភ្នែកមួយដំណក់ស្រក់ចុះ ក៏ធ្វើអោយណាយ៍រហ័សលើកដៃទៅក្ដោបមុខតូច តែនាងបែរជាដកមុខចេញយ៉ាងលឿន ព្រោះខ្លាចថាគេប៉ះដឹងដល់ផ្ទៃមុខដែលខុសពី ម៉ារៀរ៍ ហើយក៏ប្ដូរទៅថើបដើមទ្រូងដែលសុទ្ធតែសាច់ដុំដ៏សិចស៊ី បង្ហាញច្បាស់ណាស់ថានាងកំពុងតែចង់អោយគេចាប់ផ្ដើមគ្រប់យ៉ាងពេលនេះ ហើយសុខៗ រាងកាយរបស់ឡូរ៉ាត្រូវរុញទៅលើគ្រែ តាមដោយគេចាប់ជើងរបស់នាងញែកចេញហើយចូលទៅទ្រោបក្នុងប្រឡោះជើងរបស់នាងភ្លាម
"បងប្រមានអូន បងមិនមែនដុំថ្មរដែលហាមអារម្មណ៍បានជាមួយការបបួលនេះទេ កុំថាបងព្រសផ្សៃ"
"អូនស្រលាញ់បង" ឡូរ៉ានិយាយដោយសំឡេងខ្សោយ ប្រាប់ទៅតាមអារម្មណ៍ដែលបញ្ជា បញ្ជាអោយនាងសំដែងជា ម៉ារៀរ៍ ទាំងនាងមិនចង់សោះ តែក៏ត្រូវតែទ្រាំ។
ណាយ៍ ឱនទៅថើបបបូមាត់ទន់រលោង មុននឹងប្រើអណ្ដាយគ្រវៀលលេង ឆ្លងឆ្លើយយ៉ាងស្រែកឃ្លានជាមួយនាងក្រមុំ ជាមួយអ្នកដែលព្យាយាមតបទៅគេទាំងមិនដឹងស្អី ហើយគេក៏ឱនទៅក្រេបជញ្ជក់កសខ្ចីរបស់នាងដោយភាពចូលចិត្ត ចូលចិត្តស្បែករបស់នាងដែលទន់ រលោងដល់ថ្នាក់នេះ ដៃរហ័សរហួន អង្អែលរាងកាយតូចច្រឡឹង ព្រមទាំងឡើងទៅដល់ដើមទ្រូងមូលក្លំ ដែលគ្មានអាវក្នុងបិតបាំងអោយទើសដៃ
"បងស្មានមិនដល់ទេថា រាងកាយរបស់អូនពេលដែលប៉ះពាល់ខុសពីការមើលឃើញទាំងស្រុង" សម្ដីរបស់គេបង្ហាញពីអារម្មណ៍ពិត អារម្មណ៍ដែលស្មានមិនដល់ថារាងកាយរបស់ ម៉ារៀរ៍ គួរអោយឈ្លក់វង្វេងជាងកាលពេលគេមើលឃើញនាងទៅទៀត។
ឡូរ៉ាមិនបានតបតអ្វីក្រៅពីសង្ងំនៅក្រោមរាងកាយរបស់គេ បិតភ្នែកចាំតែទទួល និងឆ្លើយតបទៅគេវិញតាមដែលអាចធ្វើទៅបាន តែរាល់ពេលបបូមាត់បានរូបថើបច្របាច់ដើទ្រូងរបស់ខ្លួនម្តងៗនាងបែរជាមានអារម្មណ៍ស្រៀវចម្លែក អារម្មណ៍ដែលធ្វើអោយនាងចង់តែសន្លប់ នេះសំណាងហើយដែលគេមិនបានមើលឃើញអ្វី បើគេបើកភ្នែកមកសម្លឹងនាងចំៗដូចកាលពីមុន នាងច្បាស់ជាសន្លប់ជាមួយក្រសែភ្នែកនោះជាមិនខាន
"អ្ហឺម.." ឡូរ៉ាលើកដៃខ្ទប់មាត់ពេល ម្រាមដៃរវៀមរបស់គេ លូកទៅអង្អែលស្រទាប់ផ្កាដ៏ទន់ល្មើយ ហើយក៏ប៉ះបានដល់ភាពទន់ជ្រាយដែលកំពុងតែបង្ហូរទឹកសន្សើមរបស់ឡូរ៉ា
"ពេលនៅលើគ្រែបែបនេះ មនុស្សប្រុសចូលចិត្តបំផុតគឺសំឡេងថ្ងូរបស់មនុស្សស្រី" សំឡេងស្រទន់ហាក់កំពុងបង្ហាត់បង្រៀនអ្នកមិនដឹងអី ឡូរ៉ាបានត្រឹមតែដកដៃចេញ ហើយជំនួសដោយការខាំមាត់ ព្រោះតែទ្រាំមិនបាន ទោះស្ដាប់សម្ដីថាគេចូលចិត្តស្ដាប់ តែនាងនៅតែអៀនដដែល
"អ្ហា..." សុខៗនាងថ្ងូឡើងទាំងទ្រាំមិនបានពេលគេប្រើម្រាមដៃទៅលេងលើចំណុចស្រៀវស្រើបរបស់នាងអោយស្ទើតែដាច់ខ្យល់ម្តងៗ
"ព្រោះជាពេលដំបូងរបស់អូន បងមិនលេងសើចច្រើនទេ" គេខ្សឹបយ៉ាងផ្អែមល្ហែម ទោះចង់លេងច្រើនជាងនេះ តែបែរជាជ្រើសរើសមិនធ្វើ ក្រៅពីថ្នាក់ថ្នមនាងក្រមុំដោយក្ដីស្រលាញ់ ដៃរឹងមាំដោះលែងសម្លៀកបំពាក់របស់ខ្លួន មុននឹងចូលទៅរកនាងក្រមុំ ហើយក៏ស៊កដំបងយក្សរបស់ខ្លួនចូលទៅក្នុងស្រទាប់នៃភាពតឹងណែន ទម្លុះសន្ទះស្ដើងៗ បង្ហូរជាស្លាកស្នាមនៃភាពក្រមុំបរិសុទ្ធ ដែលគេមើលមិនឃើញ តែបែរជាដឹងដោយអារម្មណ៍
"ហឹក...ហឹកហឺ" ឡូរ៉ាទប់សំឡេងយំអណ្ដឺកអណ្ដករបស់ខ្លួន ព្រោះត្រូវបានហាមមិនអោយយំតាំងពីក្មេងមកម្ល៉េះ ថែមទាំងព្យាយាមដកត្រគាកចេញពីគេ តែបែរជាគេចាប់ត្រគាករបស់នាងជាប់មិនព្រមដោះលែងទៅវិញ
"បន្ដិចទៀតលែងអីហើយ" គេថើបបូមាត់ស្ដើងដោយក្ដីស្រលាញ់ ពេញចិត្ត ពេញចិត្តភាពបរិសុទ្ធដែលទទួលបាន ទោះគេខ្វាក់ តែគេក៏អាចបែងចែកដាច់រវៀងស្រីដែលធ្លាប់ និងស្រីដែលមិនធ្លាប់ ម៉ារៀរ៍ ជាស្រីដែលល្អដូចជាគេគ្រប់គ្នាល្បី នាងពិតជាសាកសមបំផុតក្នុងនាមជាភរិយារបស់គេ
"អូនល្អទាំងព្រមតែម្តងហើយ ម៉ារៀរ៍" សំឡេងស្រទន់ដែលខ្សឹបក្បែរគុម្ភត្រចៀកមិនបានធ្វើអោយឡូរ៉ាសប្បាយចិត្ត ផ្ទុយទៅវិញនាងបែរជាយំ យំដោយភាពឈឺចាប់ ពេលមនុស្សដែលគេកំពុងប៉ះពាល់គឺនាង នាងគឺឡូរ៉ា នាងមិនមែនម៉ារៀរ៍
"ហឹក..." ឡូរ៉ាសម្លឹងទៅណាយ៍ទាំងភាពឈឺចាប់ ស្របពេលគេចាប់ផ្ដើមធ្វើសកម្មភាពត្រគាករបស់ខ្លួនទាំងពិបាក តែគ្រប់កាយវិការបែរជាកំពុងផ្លាស់ប្ដូភាពឈឺចាប់របស់នាងទៅជាភាពស្រៀវស្រើប
"អ្ហឺម បងពេញចិត្តអូន" គេនិយាយដោយសំឡេងស្រទន់ ហាក់មានក្ដីសុខជាមួយការកម្រើកត្រគាកម្តងៗ ទើបរហ័សបុកសម្រុកខ្លាំងៗ
"អ្ហា...អ្ហឹក..."
"អ្ហា" ឡូរ៉ា ថ្ងូចថ្ងូរ ពន់ពែនខ្លួនប្រាណទាំងភាពសុខស្រួល ទទួលគ្រប់យ៉ាងដោយអារម្មណ៍ដឹកមុខ រហូតគ្រប់យ៉ាងក៏ទៅដល់ចំណុចមួយ ចំណុចដែលឋានសួគ៌ដែលពួកគេរង់ចាំក៏មកដល់
"អ្ហា ដល់ហើយ" ណាយ៍ ថ្ងូដូចខ្លាកំណាច ស្របពេលអុកក្រលែងខ្លាំងៗរហូតដល់ត្រើយ ស្របគ្នាជាមួយនាងក្រមុំ ក្រោរាងកាយទាំងពីរកន្ត្រាកព្រមគ្នាគេក៏ត្រាំដំបងសាច់របស់ខ្លួននៅក្នុងភាពទន់ភ្លន់ដែលគេចូលចិត្តមួយនោះ ព្រមទាំងបណ្ដោយអោយនាគរាជព្រួសពិសទាំងអស់ចូលទៅក្នុងរាងកាយស្រីតូចដោយមិនខ្លាចក្រែងអ្វី ព្រោះអាងថានាងជាភរិយារបស់គេ ភរិយាដ៏បរិសុទ្ធផូផង់។
ឡូរ៉ាគេងអស់កម្លាំងតាមបែបមនុស្សស្រីកម្លាំងតិចរបស់ខ្លួន ក្ដីសុខដែលចូលជន់តាមរាងកាយធ្វើអោយនាងមិនអាចបដិសេធបាន តែគ្រប់យ៉ាងវាកំពុងតែរក្សាក្នុងភាពឈឺចាប់ដែលកើតឡើងលើបេះដូងរបស់នាង ទើបនៅកន្ទុយភ្នែករបស់នាងមានតែដំណក់ទឹកស្រក់ចុះមកបន្តបន្ទាប់ពេញមួយយប់នៃរាត្រីទឹកឃ្មុំមួយនេះ
(ខ្ញុំជាប្រពន្ធរបស់លោកណា ណាយ៍ ហឹក ប្រពន្ធដែលគ្មានវត្តមាននៅលើលោកនេះសម្រាប់លោក) នាងនិយាយទាំងឈឺចាប់ ស្របពេលគេប្រែខ្លួនចូលទៅគេងឱបនាងពីក្រោយ
"យប់ដំបូងរបស់អូន បងមិនធ្វើច្រើនជាងនេះទេ អូនសម្លាញ់" គេថើបថ្ងាស់របស់នាងមួយខ្សឺបធំ ហើយក៏ដាក់ខ្លួនគេង ទាំងផ្ទៃមុខរបស់ឡូរ៉ាកំពុងតែទួញសោក ព្រោះតែនាងមិនមែន ម៉ារៀរ៍ មិនមែនជាមនុស្សជាទីស្រលាញ់របស់គេឡើយ
(ចាប់ពីស្អែកនេះ ពួកយើងលែងបានជួបគ្នាហើយណា ណាយ៍) សំឡេងពោពេញដោយភាពឈឺចាប់ស្រែករំគងពេញខួរក្បាល តែនាងក៏បានតែដាក់ខ្លួនគេក្រោមដើមទ្រូងដ៏កក់ក្ដៅ ដើមទ្រូងមនុស្សប្រុសដែលក្លាយជាស្វាមីរបស់នាងតាមរយៈទង្វើ ហើយក៏ជាស្វាមីតែម្នាក់ និងចុងក្រោយរបស់នាងតែម្នាក់គត់។
បញ្ជាក់ រឿងនេះពីភាគ១មក មានផុសនៅលើផេគ (𝙽𝚘𝚟𝚎𝚕-ប្រលោមលោក) សម្រាប់អ្នកមិនទាន់អាន អាចទៅអានបាន♥️
ស្រលាញ់អ្នកអានពេញបេះដូង😘♥️
