ALAYINA AMERİKA//5SOS

BEN HEP YANINDAYIM!!

Telefon elimden kayıp gittiğinde Luke endişeli gözlerle beni izliyordu.Daha fazla kendimi tutamadım ve gözümden yaşların akmasına izin verdim.Konuşmaya çalıştım;

-Luke annem o kaza geçirmiş durumu kritikmiş.dedim.Ağlamam kuvvetlenmiş hıçkırarak ağlıyordum.Luke ona bakmamı sağlamak için başımı kaldırdı.Ağladığım için gözlerimin maviliği daha da ortaya çıkmıştı;

-Bana bak annene hiçbir şey olmayacak tamam mı? Saat gece olduğu için bu saatte Türkiyeye gitmemiz imkansız.Sabah ilk uçakla Türkiyeye gideriz tamam mı?Hadi gel otele dönelim.Sana ağlamak yakışmıyor.dedi beni güldürmüye çalışarak.Başımı salladım.Luke ayağa kalkmamı sağladı ve arabaya doğru yürümeye başladık.Arabaya yaklaşmışken karşımızda garip kılıklara girmiş bir şekilde duran kızlarla karşılaştık.Şu an hiçbirşeyi düşünecek halde olmadığımdan ikisinide kollarımın arasına alıp kucakladım.Şaşırdıklarını hissediyordum.Luke kaş göz haraketleriyle kızlara birşey anlattı.Ve hep birlikte otele doğru yola çıktık.Beyaz elbisem göz yaşlarımla dolmuştu.Luke arabayı kullandığı için kızlara sıkı bir şekilde sarılmıştım.Annemsiz yaşayamazdım.O benim herşeyimdi.Bir anda kafamda annemle yaşadığım anılarım belirdi.Onlar benim yaşam kaynaklarımdı.Bunları hatırlayınca çığlık attım.Luke ani bir şekilde arabayı durdurdu.Onunda bu çığlığımdan korkmuş olduğu belliydi.Ona iyi olduğum belli etmek için gülümsemeye çalıştım.

Otele geldiğimizde kızlar odaya çıktılar.Ben tam gidecekken arkamı döndüm ve Luke a sarıldım;

-Luke yanımda kalır mısın? Be-ben çok kötüyüm.dedim.Gülümsedi ve;

-Tabi ki de hadi hava bayağı soğudu içeri girelim.Başımı salladım.Odaya girdiğimizde Luke u bırakıp kızların yanına gittim.İkiside endişeli gözlerle bana bakıyorlardı;

-Ben iyiyim tamam mı.En azından iyi olmaya çalışıyorum.Şu anda olanları anlatacak durumda değilim bu yüzden yarın uzun uzun anlatırım okey?

İkiside başlarını salladılar.Üstümdeki elbisemi çıkardım ve pijamalarımı giyip Luke un yanına döndüm.Koltukta oturmuş dışarıyı izliyordu.Hiçbirşey söylemeden yanına oturdum.Beni fark edince kolunu omzuma attı.Gülümsemeye çalışdım ve;

-Lanet olsun şu an Amnesia yı dinleyip ağlayabilirim.

-Dinlemene gerek yok istersen söylerim.dedi.Piercing ini ısırrarak.

-Emin ol Lukey eğer söylersen burayı göle döndürürüm.Kıkırdadı ve kollarını bana daha da sardı.Başımı boynuna gömdüm ve ağlamaya başladım.Bunu fark edince saçlarıma minik bir öpücük kondurdu ve;

-Hadi ama heryerimi göz yaşlarınla ıslatmanı istemiyorum.Başımı kaldırdım ve elimle göz yaşlarımı sildim.Güldü ve;

-Ah hayır şaka yapmıştım gel buraya.dedi ve beni tekrar sardı.Artık gözlerimi açık tutacak halde değildim.Hani derler ya uyuyunca bütün acılar geçer.Bende kendimi Luke un kolları arasında uykuya bıraktım.

Gözlerimi açtığımda herkes hazırdı ve çocuklar da gelmişti.Hepsine tek tek sarıldıktan sonra Nisa nın benim için çıkardığı kıyafetleri giydim.Luke söylediği gibi biletleri halletmişti.Son kez odaya baktım.Kim bilir? Belkide buraya birdaha dönemezdim.Luke un kolumu tutmasıyla kendime geldim;

-Bir daha buraya hiç gelmeyecekmiş gibi bakma Deniz.Herşey düzelecek ve biz tekrardan geleceğiz.dedi.Yüzü soluk görünüyordu.Bütün gece başımda beklemişti kafamı salladım, çocukların ve kızların yanına gittik.Onların benim için düzenlerini bozmalarını istemiyordum.Gülümsemeye çalıştım;

-Benim için Türkiyeye gelmenizi istemiyorum çocuklar.Ve emin olun Türkiyede çok fan var.dedim.Ash mükkemmel gülüşüyle;

-Sorun değil alşığız.dedi.Gülümsedim.Luke araya girdi;

-Çocuklar uçağı kaçıracağız çıksak iyi olur.dedi sarı saçlarını karıştırarak.Gerekli olan herşeyi aldık ve havaalanına doğru yola çıktık.

Havaalanına geldiğimizde kendimi dirençsiz hissediyordum.Uçağa binerken tökezledim Luke sayesinde ayakta durabildim.Uçakta bizden başka kimse yoktu.Kafamı cama yasladım ve uçağın kalkışını izledim.Yanımda Luke oturuyordu.Kızların nerede oturduğunu bilmiyordum.Tek bildiğim şey hayatımda hiç çekmediğim kadar acı çekiyordum.Kulaklığımı telefonuma taktım ve müzik dinlemeye başladım.Luke un tek kulaklığımı almasıyla gülümsedim;

-Long Way Home güzel seçim.

-Teşekkürler Bay Hemmings.dedim tek kaşımı kaldırarak.Bu halime kıkırdadı.Başımı omzuna yasladım ve telefonu Luke a verdim.Şarkıları o seçmeliydi.Gülümsedi ve telefonumu karıştırmaya başladı.Sanki ona her baktığımda istemeden tebessüm ediyordum.Telefondan kamerayı açtı ve bana çevirdi.En güzel gülüşüyle fotoğrafımızı çekti ve duvar kağıdı yaptı;

-Senin yapmana gerek kalmadı.dedi gülümseyerek.Küçük bir tebessüm ettim.Şu an Luke en yakınım olmuştu.Ben ne kadar inanamasamda.

Selammmm bu bölüm biraz kısa oldu sanırım.Yeni bölüm biraz gecikebilir bunun için şimdiden özür dilerim.Sizleri seviyorum benim tatlı okuyucularımmmm.Vote vermeyi unutmayın yorum bekliyorum;););)