Pathway to Success (Chasing Series #1)

Prologue

"W-what? okay okay susunod na ako" ano ba 'yan kala ko okay na 'yung schedule para sa araw na ito hindi pala.

"Sorry po alis na po ako" mukhang natakot sa akin dahil napasigaw ako ng wala sa oras.

The day was smooth, pero pinatawag kami sa meeting na yan. Nakakainis.

"Architect Alvarez, we have a new project" my dad announce and we were talking on the board with the co-employees and some other staffs. Pinatawag ako ng aking assistant na si Iyah kaya ako nandito. Well I guess new project na ulit. Ito naman ang business nila mom at dad eh about constructions.

Kumpanya namin ito since noon ako ay bata pa. Minana ito ng aking ama sa aking lolo na may lahing Espanyol, ng namatay na di kalaunan. Ang kumpanya namin ay tumatanggap ng kung anu-anong project. Bahay man yan, Building, resort at kung ano pa.

Sinabi nga sa'kin ng mga magulang ko na mag assign daw ako ng assistant para hindi na ako mahirapan. Pag may mga meeting kasi kasama ang mga engineer o mga architect minsan nalilimutan ko ito. Worth it naman dahil mabait naman si Iyah at masayahin. Kaya ayos lang. Tama ang desisyon ko.

"Where is it located Mr. Alvarez?" I asked my dad.

"It is located at Tagaytay" he nodded. Wala naman akong pakialam kung 'san 'man basta we were gonna plan na for some construction and design matters. Dahil malaki akong parte sa gagawing project na ito. Ako ang architect 'no!.

Hmmm?! Kinda familiar huh? T-those memories....are j-just memories, binaon na namin yun sa hukay pero ang sakit sakit parin.

"Ang project na iyon ay para sa gagawing panibagong Resort De Belleza gusto ni Rodolf na ang kumpanya natin ang gumawa, lalo na kayong dalawa Architect Alvarez at Dwyane Belleza." he formally said.

"Dapat kayo'y magtulong at mapaganda ang designs  para maraming mamangha doon at maraming pumunta kapag ito ay gawa na." he said with an amusement in his eyes.

Napatingin si dad kay Dwyane na katabi ko lamang sa upuan at nilipat ang tingin sakin na may mga seryosong mga mata.

The first place that we are together alone.

"Who's the engineer in charge? Sino ang katandem ko" mahinahon kong tanong.

Nagulantang ako ng may biglang pumasok sa glass door mukhang nagmamadali what the freak? Callix? Bakit siya na dito? Kinakausap kona ang sarili ko na parang sira. He looks more good now and matured. He probably grew so...so much. I sighed ignoring his presence.

"Sorry Mr. Alvarez I'm late may inasikaso pa po akong ibang papers" his voice become deeper.

"Okay, okay, take your sit Engineer" buti na lang may distance kami nasa kabilang side sya ng table kaso katapat ko naman anak ng putcha.

He glanced at me for a second at nag focus na sa pine-present tungkol sa site. For some matters doon sa lupa. Parang hindi nya nga ako nakikita, e.

My mom asked' "What is your idea about this upcoming project located in Tagaytay Engr. Ramirez? It's a resort actually" he replied straightforward "I think it's good we can probably go to the site as soon as possible at yung mga gagamiting materials" he smiled.

Oh, damn! that smile parang tinutusok ng karayom ang puso ko ng naalala ang  nakaraan. I felt pain.

Nang malapit na matapos yug meeting my dad ended it "So that's all for today "

"Sorry for the unexpected meeting ngayon lang kasi available si Head Engineer. I'm gonna set a meeting next time" tinawag na nya yung PA nya para i-schedule yun.

Buti nga medyo nagkaayos na sila ngayong may  profession na si Callix. Kita ko na ayos naman ang pakikitungo niya dito kanina. Isa 'yon sa dahilan kung bakit kami na sa ganito ngayon malayo sa isa't isa. Since noong araw na nangyari 'yon, I started being in silence no one dared to talked to me except my friends who are there.

I was about to stand ng tumayo na rin sya para umalis siguro. Nag pa alam na ako kay na dad at mom para umuwi na because it is already 5pm. Umuwi na rin ang mga kapwa namin employees.

Kinuha ko lang yung bag ko at susi ng kotse sa office ko.

Tumakbo ako kahit ako ay naka heels para hindi na maghintay ng matagal sa elevator. Hinarang ko ang kamay ko sa pagitan ng mapagtanto na he's here. Tama nga yung hula ko pauwi na rin sya hindi ako lumilingon dahil baka may sabihin kung ano-ano at nagkataon na kami lang dalawa ang tao. huhu.

Tulala lang ako ng may umubo he fake coughed

"Hey you're standing in my way excuse me please" malamig niyang sabi and tiningnan niya ako ng walang expression sa mukha hanggang napatingin siya sa may bandang dibdib ko.

Oh my gosh, tinakpan ko gamit ang isa kong kamay ang aking dibdib. Yung necklace na binigay niya years ago ay suot ko nga pala ngayon, bakit ngayon pa na...nandito siya?

"Hey!" syempre nagulat naman ako doon "What!?" singhal ko hindi na niya ako pinatapos mag salita ugh. Palabas na siya ng elevator ng sinigawan ko siya "It's mine I bought it yesterday!" sana narinig niya ako. 

Basta bahala na! Wala akong pakialam 'kung ano man ang isipin niya.

bastos.

I'm gonna ask mom and dad pwede namang ibang Engineer diba? Malas bakit siya pa? Edi lagi 'ko yun makikita nakakainis umakyat na ata lahat ng dugo ko sa ulo. Sasabihin ko na iba na lang i-assign sa project na ito.

Probably alam naman ng parents ko na may past kami tadhana nga naman leste siya pa talaga. After a long time. 10 years na ang lumipas ang tagal na pala. I felt sting on my chest.

He's so rude. He continued walking out of the elevator ako naman nag punta na kaagad ako sa car ko. It's my car pa rin way back college. My BMW white car hindi naman na ako bumili ng bago at gastusin lang yun...

Umuwi ako sa condo ko, at humiga pabagsak sa kama di parin mawala sa isip ko 'yon...anyway past is past pero-

I don't want to forget our memories. I want to remember them without any pain.

Ang saya-saya balikan lahat ng aming alaala pero hindi lahat. Napangiti ako ng mapait habang naka higa sa kama.

Loving you was something I won't regret and won't repeat.

Mahal kita pero hindi talaga tayo para sa isa't isa. Hinding hindi na...pwede. I convinced myself.

Siguro ay dapat ko nang tuluyang tanggalin ang aking nararamdaman. Hindi na ito tama para sa akin...para sa atin. Siguro ay may mahal ka ng iba?... o kaya may girlfriend kana? asawa? Maraming tanong ang bumabalot sa aking isipan.

Siyempre mahigit sampung taon na ang nakalipas malamang may asawa na siya. He is in the right age already na pangunahan ang sarili niyang buhay. Isa pa he is one of the famous Engineers now in the field.

Sinaktan kita kaya dapat lamang na hindi mo na ako mahal. May galit ka siguro sa akin at sa aking ama. Kinamumuhian mo siguro siya?

Siguro napilitan lang siya sa project na ito. Ayaw na niya siguro sa aking presensya at lalong lalo na ang babaeng nanakit sa kanya ng husto. Ang nag pa wasak ng kanyang puso...

Ang sakit maalala. Ibang iba na ngayon. Wala na siyang nararamdaman at dapat ako rin.

It has been a great journey with you my love, enjoy your journey without me.

It's been years. Marami na sigurong nagbago. Sa lahat...lalo na sa kanya ang kanyang pag ibig sa'kin. You made me happy in a way no one else can, no one can ever replace you in my heart. 

Hindi ko na namalayan na unti-unting pumapatak ang aking luha. Ang sakit.