Yeonbin'e en çok yaptırmak istediğim şeyi yaptırdım ve mutluyum. Hemde fazlasıyla kkkk. Ve ilk kısımlarda Soobin'in gözünden yazdığım için sarhoş olduğunu unutmadan lütfen mantık aramayın. Çünkü hiçbir mantığı devrede değil.
İyi okumalar bebişlerim ♡
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
1 Ocak 2020
Sarhoş olmak.
Hiç bana göre değil.
Tam da şuan olduğum gibi. Sarhoştum galiba. Belki de değildim. Hiçbir zaman birbirine karışmayan düşüncelerim birbirine karışmış neyin ne olduğunu karşımda, Beomgyu ve Kai ile gülerek konuşan Yeonjun'u izlerken toparlamaya çalışıyordum.
Ben kimdim ki? Choi Soobin. Ailemizin avukatlık geleneğini sürdürmek için kurban edilen ilk çocuk. Belki abim vardı. Belkide yoktu. Şuanda bunlar Yeonjundan daha önemsiz detaylar olduğu için hatırlamasam da olurdu.
Sadece o ve ben olsak çok daha güzel olurdu. Kimseye bir şey açıklama yapmadan, ya da bizi kimse yargılamadan sadece ikimizin olduğu bir hayat. Ne de güzel olurdu.
Birden hıçkırmaya başlamam ile oradakilerin dikkatini çekmiş, bana bakmalarını sağlamıştım. Aslında onun bana bakması için hıçkırmam gerekiyorsa sonsuza kadar bunu yapabilirdim.
Kai oturduğu yerden hızla kalkması ile yere düşmesi bir oldu. Aptaldı ve sarhoş. Düştüğünü gören Yeonjun da aynı şekilde kalkıp Kai ile aynı sonu paylaştı.
Beomgyu ise genişleyen alanı fırsata dönüştürerek kanepede yatış poziyonu almış, yerde kahkahalara boğulan aptal ikiliyi izliyordu. Bakışlarım yine Yeonjun buldu. Güldüğünde daha da belirginleşen kırmızı dudakları, tavşanımsı dişleri ile sahip çıkamadığım aklımı iyice alıp götürüyordu. Gülen yüzüm Beomgyu'nun bana olan ciddi bakışları ile düştü. Upss. Soobinnie sobelendi.
Daha fazla doyasıya bakmak adına her seferinde olduğu gibi her detayını inceledim. Sevdiğim mavi saçları şuanda kahverengilerle kaplı, pürüzsüz beyaz yüzüyle uyum içindeydi. Sıcakladığı için çıkardığı kazağı açıkta kalan yapılı göğsünü ve kollarında olan küçük dövmeleri açıkta bırakıyordu.
Cesurdu. Bende onun gibi olmak, istediğim şey uğruna savaşmak istiyordum. Belki de yapmamın tam zamanıydı. Yerimden kalktım. Kendine yeni yer olarak yerdeki minderleri mekan edinmiş Yeonjun'un tam karşısına oturdum, üzerimizde olan bakışlardan habersiz. Sadece o fark etmiyordu beni.
"Çok güzelsin" elimi yanağının üzerine koyduktan sonra baş parmağımla yanağını okuşuyordum. Bakışlarındaki şefkat her türlü kendini belli ederken dudaklarını büzerek bana bakıyordu.Sol elimi de diğer yanağının üstüne koyarak yüzünü iki elimin arasına aldım. Dudakları daha da büzülmüş, aldığı kırmızı rengi yetmezmiş gibi daha da koyulaşmıştı.
"Özür dilerim." Ve aylardır acaba onu öpmek nasıl bir duygudur cevabıma yanıtımı bulmuştum. Öpüşme karşılık vermesini beklemiyordum. Ama geri çekilmek yerine devam ettirmiş, kontrolü ele almıştı. Mindere sırt üstü yatarken tam üstünde yerimi alarak öpmeye devam etmiştim. Gerisi hatırlayamayacağım kadar ve hatırlamak isteyeceğim kadar mükemmeldi
*******
Çıplak göğsümün üzerinde olan ağırlık kendime geldikçe kendini daha da belli etmişt, sol kolumun uyuşma hissi bedenimi ele geçirmişti. Tanıdık şampuan kokusu uyuşukluğun sebebini gün yüzüne çıkarırken odaya dolmuş olan keskin alkol kokusu midemi alt üst etmişti. Geniş salonumuza baktığım zaman duygularımdan bile daha karmaşık olan bir şeyler olduğunu görmek istemsizce gülümsetmişti beni.
Kai, Beomgyu'nun bacaklarına sarılmış bir bacağını ortada duran sehpahaya atmıştı. Beomgyu kanepenin kırlentlerinden birini başının altına almış diğerine ise sarılmıştı. Salonun birçoğu yerinde gereksiz derecede fazla ve dağınık halde duran bardaklara şişeler eklenmiş, gelişi güzel çıkarılmış kıyafetler yere atılmıştı. Yılbaşı için ailem teyzemlerin yanına bir haftalığına gittiği için rahat rahat hareket edebilmiştik. Ve biraz aşırıya kaçmıştık.
Sol kolumdaki uyuşukluk hissinden kurtulmak için Yeonjun'u uyandırmadan kendimi kurtarmaya çalışmıştım, ama tam aksine sarılışını sıkılaştırmış başını göğsümün üzerine koymuştu. Bugün tüm ilklerin yaşandığı yeni yılın ilk günü olmuştu. İlk kez Yeonjun'u öpmüş, ilk kez ondan önce uyanmıştım.
Onun yaptığı gibi bende ona kahvaltı hazırlamak istiyordum. Belki diğerleri uyanmadan buraları da toplayabilecek kadar vaktim kalırdı. Tekrardan Yeonjun'u uyandırmamaya dikkat ederek başını mindere koydum, sarılışı eski sıkılığını kaybettiği için bu sefer zorlamamıştım.
"Ne oldu?" Gözlerini hafifçe aralayarak bana bakmaya başladı. "Yok bir şey hyung. Uyumaya devam et." Başını belli belirsiz salladıktan sonra gözlerini tekrar kapattı. Mutfağa gittiğimde tek dağınıklığın salon olmadığını fark ettim. Elimi çabuk tutarak dağınık görüntünün gitmesini sağladım.
"Soobin?" Beomgyu'nun sesi ile arkamı döndüm. "Günaydın. Aslında gelmen çok iyi oldu. Buz dolabının üstündeki tarife uygun malzemeleri çıkarsana." Bir şey demeden buzdolabına yöneldi. Son kalan bulaşıkları da makineye yerleştirdikten sonra ellerimi yıkadım.
"Baksana sana bir soru soracağım." Yüzünde anlam veremediğim bir ifade vardı. "Dün kimseyi aramadın merak etme." Anlam veremediğim garip ifade hala yüzünde yer ediniyordu ve gözlerini bir anlığına da olsa yere indirmişti.
"Gerçekten her şeyi hatırlıyor musun?" Sanki ben parmaklıkların ardındaydım ve o beni sorgulayan polisti. "Evet? Ne demeye çalışıyorsun Beom?"
"Seni gördüm." Hatırlaması imkansızdı. Ben bile zar zor hatırlarken o neyi hatırlıyordu. "Neyi gördün?" İçimi kaplayan anı teleaş ve korku ile ellerimin islaklığını gelişi güzel üzerime sildim.
"Bize işe yaramaz şeyi içerirken kendin bizden saklı şarap içiyordun! Nereye sakladın onu! Bulursam seni gebereceğim!" Aldığım derin nefesi bırakırken bir şey hatırlamadığı için rahatlmışlık hissi tüm bedenimi ele geçirmişti. Şuanlık bu olayı kimsenin bilmesine gerek yoktu.
1 Ocak 2020
Sevgili günlük,
Yanlışlarım doğrularım olmaya başlıyor. Ve bu beni ürkütmeden edemiyor. Bugün onu öptüm, en acınası olanı ise sarhoşluğuma sığınmam oldu.
İnternetim çok az kaldı ve wifinin kotası dolduğu için önümüzdeki günlerde belki bölüm gelmeyebilir. Tekrar görüşeceğimiz güne kadar hoşkal (2NE1- Goodbye)
