Kulağıma gelen seslerle beraber uyanmaya başlamıştım. Seslerden biri bugün gördüğüm kedi göze aitti ve " ne oldu uyanmadı mı hala Prenses" diyordu. Diğer ses ise tanımadığım birine aitti ve " ne yaptıysan artık kıza uyanmıyor bir türlü, hem güçlerim ona etki etmiyor" diyordu o da. Neyden bahsediyordu o, ne gücüydü bu. Yine kedi göz başladı söze " neredeyse hiçbir şey yapmadım ama demek pek dayanıksızmış hemen bayıldı, gerçi şu an iyi galiba uyuyor numarası yaptığına göre" demesiyle hemen gözlerimi açmıştım;
" Hiç de öyle bir şey yapmıyorum" diyerek kendimi savundum ama birden uyanmasaydım daha gerçekçi olabilirdi tabii. Bunun için artık çok geçti.
" Aynen hiç yapmazsın" dedi kedi göz. Ona göz devirdim ve en başından sormam gerekeni sordum:
"Neredeyim, sen kimsin ve beni nerden tanıyorsun?"
Onun yerine yanımızdaki kız cevap verdi
"Her şeyi anlatacağız, öncelikle sakin ol, bu arada ben Wendy."
"Öncelikle yeterince sakinim şu an ve ben de Sooyoung."
"Emin olabilirsin çok iyi biliyorum."
"Nasıl, nasıl biliyorsun"
"Anlatacağız dedim ya"
"Pardon da ne zaman anlatmayı düşünüyorsun, hemen şimdi olsa iyi olur" dediğimde kedi göz konuşmaya başladı; " Anlatacağız dedik ya, susamadın bir, hem kedi göz ne be, adım Taehyung"
"Sen nasıl?..." bunun karşılığında sırıtmakla yetindi.
Tam ağzımı açıp bir şey söyleyecektim ki içeri Kim Holding'in sahibi Junmyeon Bey girdi. Onu karşımda görmek beni şaşırtmıştı, burda ne arıyordu?
" Merak etme Sooyoung sana her şeyi anlatmak için geldim, şimdi sözümü kesmeden beni dinle" diyerek söze başladı. Ben bir şey demeyince konuşmaya devam etti:
" Öncelikle sakin ol, sana zarar vermek gibi bir niyetimiz yok" dediğini dinlemeyip sözünü kestim
"nerden bilebilirim"
" Sözümü kesmeden dinle lütfen. Bilmen gereken ilk şey normal bir insan olmadığın"
"Ne saçmalıyorsunuz siz, ben çok normal bir insanım" tekrar sözünü kesmem onu sinirlendirmişti galiba çünkü bana çok kötü bir bakış yollamış ve konuşmasına devam etmişti. Bu bakışın beni korkutacağını düşünüyorsa haklıydı, korkmuştum. Ağzıma fermuar çekmiş gibi yapıp dinlemeye devam ettim.
" Sen ve bu odadaki hiç kimse normal değiliz ve bizim gibi bir çok insan var. Yakında onlarla da tanışacaksın. Bilmen gereken ikinci şey ise şu; güçlerimiz on sekiz yaşına bastığımızda ortaya çıkmaya başlar ve herkesin bir gücü olur ama sen bizden biraz farklısın, buraya kadar bir sorun var mı?" Başımı evet manasında salladım
"Ne gücünden bahsediyorsunuz ve ne farklılığından?"
" Yavaş yavaş açıklamaya çalışıyorum çünkü bu senin için biraz ağır olabilir. Bahsettiğim güçler kinezik güçler, biz bununla doğmuşuz, ne zaman nerde başladığı hakkında bir fikrimiz yok, bazen kalıtsal olan bir şey bazen de sadece senin vücudunda ortaya çıkan güçler, zamanla öğrenirsin bunları zaten sana eğitim vereceğiz bunun hakkında, önemli ölçüde bilmen gereken şey senin farklı olman ve bu farklılık senin bu güçlerin hepsini bünyende barındırıyor olman" anlattıklarıyla beraber ağzım bir karış açılmıştı, şaşkınlıktan ne diyeceğimi bilmiyordum bu yüzden anlattıklarını dinlemeye devam ettim.
" Yıllar önce bir kehanette doğacağın öngörüldü ve 'doğanın dengesini koruyacak olan' olarak anılıyorsun" burada tekrar sözünü kesmiştim; "bir dakika bir dakika, kehanette bahsedilenin ben olduğumu nerden biliyorsunuz?"
" Ayrıca kehanette bir doğum lekesiyle işaretlendiğin yazıyordu"
" Bu hâlâ benim olduğumu göstermez, sonuçta bir çok insan doğum lekesine sahip olabiliyor"
" Ensesinde ağaca benzeyen bir doğum lekesi" dediği an gözlerim yuvalarından çıkacakmış gibi açıldı. Onlar, onlar nerden bilebilirdi ki, her zaman çok iyi saklamıştım onu, bugüne kadar kimse görmemişti, sadece ailem biliyordu onun varlığını.
" Tepkinden anladığım kadarıyla doğru bir şey söyledim. Neyse bu ağaç hayat ağacını temsil ediyor ve bu lekeye sahip olan kişi doğanın dengesini koruyacak olan kişi, yani sensin. Biliyorum böyle söyleyince kulağa çılgınca geliyor ama bunlar doğrular ve bunlara en kısa zamanda uyum sağlasan iyi olur."
" Ama tüm bunlar çok saçma, benim hiçbir gücüm yok ki, çay kaşığını bile bükemem ben" bunu diyince şaşırmıştı " demek kineziyle ilgili şeyler biliyorsun, bu iyi bir şey." diyip ellerini omzuma koydu ve devam etti " bak Sooyoung bu duydukların delice geliyor sana biliyorum, aslında bunları çok önceden bilmen gerekirdi ama seni korumak için anlatamadık sana bunları."
"Ben ne diyeceğimi ya da düşüneceğimi bilmiyorum, tüm bunlar çok saçma geliyor ama bir yanım nedense inanmak istiyor"
"Anlıyorum, birden öğrenince zor gelmiştir elbette ama sana böyle bir konuda yalan söylemeyiz ya da şaka yapmayız, bu çok önemli bir konu ve yine söylüyorum sen farklısın ve çok önemlisin Sooyoung"
Aklım almıyordu, bu nasıl bir şeydi, kafam çok karışıktı, o da bunu hissetmiş olacak ki yüzüne bir gülümseme takınıp " bugünlük bu kadar bilgi yeter, hem seni delirtmeyi istemeyiz" diyerek bir kahkaha patlattı, ben gülecek bir şey görememiştim, zaten diğer ikisi de gülmemişti, buna biraz bozulmuştu ama hemen surat ifadesini silmişti.
"Neyse, dediğim gibi bugünlük bu kadar yeter, Tae seni eve bıraksın, sen de bugün iyice düşün, yarın buraya tekrar geleceğini umuyorum, o zamana kadar kendine iyi bak" diyip bize bir baş selamı vererek odadan çıktı.
Ne yapacağımı bilmeyerek Taehyung ve Wendy'ye baktım, onlarda bana bakıyordu. Bu tuhaf anı sonlandırmak için konuşmaya karar verdim; " sizin güçleriniz ne peki"
"Bize inanıyor musun yani?" diye sordu Wendy.
"Bilmiyorum, bunlar çok saçma ama bir yandan da çok mantıklı geliyor" gülümseyerek " doğal olarak öyledir. Suho Abi'nin dediği gibi bugünlük bu kadarı sana yeter, güçlerimizi başka zaman öğrenirsin, o zamana kadar kendine iyi bak" diyerek odadan çıktı ve beni Taehyung'u yalnız bıraktı. Suho diye bahsettiği Junmyeon olmalıydı.
Tae' ye döndüğüm an söylediği tek şey "hadi" oldu ve önden ilerlemeye başladı ve ben de çaresiz onu takip ettim.
♧♧♧♧
Tekrar merhabaa, bölümü yazınca hemen atmak istedim, umarım beğenirsiniz. Bu arada medyadaki dövmeyi bahsedilen ağaç dövmesini temsilen koydum. Tabii bu kadar açık değil ağaç olduğu ve daha küçük ve tam ensesinde kfkfkfkf
