Hidden

Part 32

''Το κατάλαβα.Πάντα

ήμουν καλύτερη στη λογοτεχνία--''

''Χμμ'' Ο Harry

χτυπάει το πόδι του στο πάτωμα νευρικά.

''Από το λύκειο.Βασικά

όχι.Από το γυμνάσιο--''

''Ναι, κοίτα, Rose στα

αλήθεια πρέπει να φύγω--''

''Ναι φυσικά.Καλά να

περάσεις.'' Νεύει και πηγαίνει προς το ασανσέρ. Η ώρα είναι 2:42.Λοιπόν τον

κράτησα για 8 λεπτά.

 Περιμένω λίγο

ακόμα πριν κατέβω τις σκάλες.Βλέπω τον Harry να βγαίνει από το ασανσέρ και από

το κτίριο και τον ακολουθώ.

Περιμένω να μπει στο

αμάξι του αλλά αντιθέτως αρχίζει να περπατάει.Κρύβομαι πίσω από το πλήθος

ανθρώπων αλλά δεν χάνω από τα μάτια μου αυτές τις καστανές μπούκλες.Στρίβει σε

μια γωνία και τον βλέπω να πλησιάζει ένα μεγάλο κτίριο.Βγάζει ένα χαρτί από την

τσέπη του αλλά δεν καταλαβαίνω τι κάνει.Πηγαίνει στο πληκτρολόγιο της πόρτας

και πατάει κάποιους αριθμούς.Βάζει το χαρτί ξανά στην τσέπη του και οι πόρτα

ανοίγει.

Πρέπει να κάνω

γρήγορα.Την ώρα που η πόρτα κλείνει βλέπω τους αριθμούς στο πληκτρολόγιο.

7-3-9-1.

Μπαίνω μέσα και βλέπω

στο τέλος του διαδρόμου την ζακέτα του Harry.Περπατάω γρήγορα στο χολ

προσπαθώντας να μην ακουστώ.Το χολ οδηγεί σε ένα μεγάλο δωμάτιο.

Ο Αlec, ο άντρας με τα

σημάδια κάθεται στο τραπέζι.Δίπλα του είναι ο Louis και ο Niall αυτοί οι δύο