Zaman (Düzenleniyor)

Oyun Başlasın!

(Düzenlendi)

Multimedia; Rüya'nın okula giderken giydiği elbise

2 ay sonra;

Son kez bavullarımı kontrol ettikten sonra bavullarımla birlikte merdivenlerden inmeye başladım. Son basamakları inerken Katy'i gördüğümde istemsizce gözlerim dolmaya başladı. Nasıl dolmazdı ki? Koltuğa oturmuş sessizce ağlıyordu. Onu bırakmayı hiç mi hiç istemiyordum ama bunu yapmak zorundaydım ve bu yüzden duygularımın beni engellemesine izin vermemeliydim. Düşünmemeye çalışmam yeterli olabilirdi. Bu yüzden asla ve asla Katy'den ayrılınca nasıl hissedeceğimi düşünmemeliydim. Derin bir nefes alıp verdikten sonra yavaş adımlarla Katy'nin yanına gidip ona sıkıca sarıldım. Boynundan ayrıldığımda mümkün olduğunca göz teması kurmamaya çalışarak onunla; gidince neler yapacağım, Toprak'tan nasıl intikam alacağımla ilgili konuşmaya başladım. Katy'de bana gaz verirken kendimi çok iyi hissetmeye başlamıştım. Gerçekten onunla sohbet etmek kadar güzel bir şey yoktu...

Uzun bir sohbetten sonra aklıma saatin kaç olduğuna bakmadığım geldi. Hemen cebimden telefonumu çıkartıp saatin kaç olduğuna baktım. Gördüğüm sayılarla gözlerimin bir an yerinden çıkacağını zannettim. Bunu Katy de farketmiş olacak ki kendi telefonunu cebinden çıkarıp saate baktı. Yüzüne baktığımda benim gibi gözlerini pörtlettiğini farkettim ve zihnime, 'kalk bavullarını al ve Katy'i kolundan tutup kaldır' emrini gönderip hızla ayağa kalktım. Katy'i kolundan tutup kaldırdıktan sonra hızla bavullarımı alıp kapının yanına gittim. Son kez evde gözlerimi gezdirdikten sonra Katy'i beklemeden evden çıktım. Benden bir süre sonra Katy'de evden çıkıp kapıyı kilitledi. Koşar adımlarla evin çaprazındaki taksi durağına gitmeye başladık. Şu an saat 6.40'tı ve saat 7 uçağın kalkış saatiydi bu yüzden durağa gelince hızla boş taksilerden birine atlayıp "Havaalanı'na," dedikten sonra arkama yaslanıp rahatlamaya çalıştım. Az önce neredeyse tüm enerjimi harcamıştım, birkaç derin nefesten sonra daha iyiydim. Kafamı çevirip Katy'e baktığımda onunda benim halimde olduğunu farkettim. Bu, yüzümde ufak bir tebessüme neden olsa da yok olması çok kolay olmuştu.

Burayı çok özleyeceğimi biliyordum, geçirdiğim 3 koca senenin hatıralarından ayrılmak benim için hiç kolay olmayacaktı. Olamazdı da. Anı, geçmiş bunlar bir tarafa Katy'nin olmadığı bir yerde yaşam sürmek benim için en zoruydu. Katy benim kardeşimdi. Olmayan kardeşim. Onsuz nasıl zaman geçireceğimi hiç bilmiyordum, bir taraftan düşünüyorum da 'intikam için kardeş bırakılmaya değer mi?'diye ve bu soruyu düşününce yaptığım çok saçma gibi geliyordu fakat bilinç altımdan gelen ses 'zaten buraya gelme amacın intikamdı' deyince bir daha bu düşünceyi düşünmemek amaçlı aklımdan çıkartıp kafamı, Katy'den yola çevirdim. Taksi bir süre daha yola devam ettikten sonra durdu. Çantamdan parayı çıkartıp hızla taksici amcaya verdikten sonra kapıyı açıp dışarı çıktım. Cebimden telefonumu çıkartıp saate baktığımda 10 dakikamın olduğunu farkettim. Taksici amca bagajdan bavullarımı çıkartınca Katy birini, bende birini alıp hızla havaalanının içine girdik. Check-in Bölümü'ne gelince Katy'e sıkı sıkı sarıldım ve yanaklarını sulu bir şekilde öptüm. "Kendine iyi bak. Üzme kendini, beni de sakın unutma!" Sesim Titrek çıkarken bir kez daha kendime lanet ettim. Ağlamamalıydım.

"Seni unutmak mı? Kafayı yemişsin sen. Kardeşler nasıl birbirini unutur, sakın öyle birşeyi aklından dahi geçirme. Kendine dikkat et, hiçbirşeyin sonu değil bir gün tekrar görüşeceğiz ve o zaman da şuanki Rüya'yı görmek istiyorum. Anlaştık mı?"

"Anlaştık ama sende kendine dikkat edeceksin bende aynı Katy'i görmek istiyorum, tamam mı?" Gözlerimden akan yaşları elimin tersiyle silip Katy'nin yüzüne dikkatli bir şekilde baktım. Mavi gözleri dolu doluydu ve taşmak üzereydi. Gözlerinin altındaki morluklar ve kırmızılıklar hem yorgun hemde üzgün olduğunun göstergesiydi. Siyah saçlarının topuzunun içinden çıkışı ona depresyon havası veriyordu. Cidden şuanki hali kalbimi acıtmak için yeterliydi. Şuan sırf bu yüzden intikamdan vazgeçebilirdim ama vazgeçmemeliydim.