''Σταμάτα.''
''Είχα στόχο
τον κάδο ορκίζομαι.''
''Τότε ρίξτα
στον κάδο.''
''Αν μπορούσα
θα το έκανα.Δεν έχω καλό στόχο.''
''Βρες κάτι άλλο
να κάνεις.''
''Οπως;''
''Δουλειά.''
Ο Harry
συνεχίζει να γελάει σαν να του είπα το πιο αστείο ανέκδοτο. ''Αυτό ήταν τόσο
καλό όσο και ο άρρωστος γιατρός.''
Τον αγνοώ και συνεχίζω
την δουλειά μου.Μια ακόμα μπάλα με χτυπάει.Την παίρνω και την πετάω
πίσω.Βρίσκει ακριβώς το πρόσωπο του Harry.Ολοι αρχίζουν να γελάνε και τα
μάγουλα του κοκκινίζουν.
''Τυχερή βολή'' λέει
και παίρνει στα χέρια το ένα στυλό.
''Ο,τι πεις''
ξαναγυρνάω στην δουλειά.
Μετά από λίγο με ξανα
χτυπάει μια μπάλα αλλά την ώρα που πάω να την πετάξω βλέπω μελάνι πάνω
της.Ανοίγω το χαρτί.
<p>~Θα πληρώσεις για</p>αυτό~
Ανοίγω το στυλό μου
και απαντάω.
<p>~Το άξιζες και το</p>ξέρεις.~
Το πετάω πίσω και σε
δευτερόλεπτα είναι πάλι στο γραφείο μου.
~Πρόσεχε Rosie.~
Δεν το αντέχω που με
αποκαλεί έτσι.Οι μόνοι που με φωνάζουν έτσι είναι η οικογένεια μου και ο
Aaron.Τουλάχιστον πριν γίνουν όλα αυτά.
Η μέρα περνάει γρήγορα
και κατευθύνομαι προς το σπίτι.Ο Aaron δεν επικοινώνησε από εκείνη τη νύχτα.Δεν
θέλω να φανώ ζηλιάρα αλλά θα μπορούσε να πάρει ένα τηλέφωνο, έτσι; Παίρνω στα
χέρια μου το κινητό μου και πληκτρολογώ τον αριθμό του.Αλλά το κλείνω.Αν θέλει
ας πάρει αυτός.Πριν το καταλάβω με έχει πάρει ο ύπνος.
Part 9
Start from the beginning
