Torbacı: Etrafında çok fazla insanın olması yorucu oluyor olmalı

Ulaş: Evet, biraz öyle

Ulaş: Etrafımdaki insanları seviyorum ve onlar için elimden geleni elbette ki yaparım, yapacağım

Ulaş: Ama bazen kimseyle konuşasım gelmiyor

Torbacı: Herkesin favorisi olmak zor olmalı

Torbacı: Herkesin sevdiği, güvendiği, bir şeyler beklediği biri olmak...

Ulaş: Aslında bana güç veren biraz da bu 

Ulaş: İnsanların benden beklentilerini bilmem bana güç veriyor

Torbacı: Sen onlardan ne bekliyorsun?

Ulaş: Aynı değeri hissetmek istiyorum sadece

Ulaş: Eğer hissetmiyorsam, tek uğraşan bensem ve kullanıldığımı fark edersem o insan hayatımda olmuyor

Torbacı: Bu bana bir göz dağı mıydı?

Ulaş: Çok paranoyaksın

Ulaş: Söylenilen, yazılan her şey seni eleştirmek amaçlı yapılmıyor

Torbacı: Ay biliyorum

Torbacı: Nasıl kurtulacağım bu paranoyadan bir fikrim yok

Torbacı: Sanki rezil olduğum anlarda herkes beni izliyormuş gibi 

Ulaş: Aslında kimse o kadar dikkat etmiyor

Ulaş: Diyelim ki herkesin önünde takıldın düştün

Ulaş: O an gülerler

Ulaş: Sonra unuturlar

Ulaş: Ben kaç kere düştüm sayamıyorum bile

Ulaş: Bir de gittim ne kadar güzel kız varsa hepsinin önünde düştüm

Torbacı: Sen kendin düştüğünde de gülebiliyorsun

Ulaş: O anki rezilliği atmanın tek yolu çünkü

Ulaş: Nasıl da düştüm ama deyip sanki çok komikmiş gibi gülmek

Ulaş: Kıçım kırılıyordu az kalsın ama ben gülüyorum

Torbacı: Ben direkt domatese dönüyorum

Torbacı: Ortamdan kaçıyorum hemen

Torbacı: Kaçarken de uzun boylu ne kadar insan varsa arkasına saklanıyorum

Ulaş: Minnak mısın yoksa?

Torbacı: Hayır

Torbacı: Uzun boylu olmanın dezavantajlarını bu 'görünebilirlik' olaylarında çok yaşıyorum

Ulaş: 1.80 misin?

YAN KARAKTER | TextingWhere stories live. Discover now