"မားလား သားပါ"
"ေအး၊ သား ေျပာေလ"
မားအသံေၾကာင့္ မီးေတာက္ေနေသာရင္က ေရျဖင့္ၿငိမ္းလိုက္သလို ေအးခ်မ္းသြားရသည္။
ဪ.....
စမ္းေရပမာ မားေမတၱာကိုး.....
"ဪ သားတို႔အျပန္ရက္ ထပ္ေနာက္က်မယ္လို႔၊ မား စိတ္ပူမွာစိုးလို႔ ဖုန္းဆက္ေျပာတာပါ"
မားအသံကို ၾကားခ်င္ေပမယ့္ မားကို အပူေတြမေပးရက္ေခ်။ ထို႔ေၾကာင့္ က်န္႔က်န္႔အေၾကာင္း ဘာကိုမွ မေျပာဘဲ ထားလိုက္သည္။
သို႔ျဖင့္ မားက.....
"မား စိတ္ေတြ အခုတေလာ ေလးေနတာ၊ အဲဒါသားတို႔ကို စိတ္ပူေနတာ၊ က်န္႔က်န္႔ေရာ ႐ွိလား"
"ဟို ဒီလိုမားရဲ႕၊ သားက အျပင္ကေန ၾကံဳလို႔ဆက္တာ၊ က်န္႔က်န္႔က Hotelမွာပဲ"
"ဒါဆို သားက အခုအျပင္မွာေပါ့"
"ဟုတ္ကဲ့"
ရီေပၚ မိခင္ကို မုသားသံုးေနရ၍ စိတ္ထဲမလံုေခ်။
"မား ေနေကာင္းတယ္ မဟုတ္လား"
"ေကာင္းပါတယ္ သားရဲ႕၊ သားတို႔ အတူျပန္လာေတာ့မယ္ဆိုေတာ့ မားက ေပ်ာ္ေနတာနဲ႔ ေနမေကာင္းတာေတာင္ ေမ့ေနတယ္"
မားစကားေၾကာင့္ သူ႔ရင္ထဲ ေတာ္ေတာ္ထိ႐ွသြားရ၏။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သူေရာ မားအတြက္ပါ က်န္႔က်န္႔ဆိုတာ လိုအပ္ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ က်န္႔က်န္႔မပါဘဲႏွင့္ Cangzhouေျမမွမျပန္ဟု ျပတ္ျပတ္သားသား ဆံုးျဖတ္လိုက္၏။
"ဟဲ့ သား မားေခၚေနတာၾကာၿပီ မၾကားရဘူးလား"
"ဪ၊ ၾကားရပါတယ္ မား"
"ေယြ႔ဖိန္လီလဲ ကုန္တိုက္ကဖုန္းကိုဆက္ပါတဲ့၊ အေရးႀကီးလို႔တဲ့၊ ကုန္တိုက္မွာ ျပႆနာနည္းနည္း႐ွိလို႔ မင္းေျဖ႐ွင္းရမယ္တဲ့"
မားစကားေၾကာင့္ သူ ပခံုးတစ္ခ်က္တြန္႔လိုက္သည္။ ကုန္တိုက္မွာ ျပႆနာျဖစ္စရာအေၾကာင္း ဘာမွမ႐ွိႏိုင္ေခ်။ Manager အန္းေကာက အားလံုး စိတ္ခ်ရၿပီးသားပင္။
ေ႐ွာင္က်န္႔ ေျပာၿပီးကတည္းကပင္ ေယြ႔ဖိန္လီတို႔သားအမိကို ရီေပၚ မုန္းတီးေနမိသည္။
Part-15
Start from the beginning
![ချစ်ခြင်း၏စီးဆင်းရာ [Completed]](https://img.wattpad.com/cover/242300719-64-k825652.jpg)