Proloog

47 3 0
                                    

Pov. onbekend

*Amsterdam, april 2014*

De droom...... hij was terug.

Het was mistig, ik kon niet verder kijken dan mijn hand reikte. Het enige wat ik wist was dat ik op een open vlakte stond. Wat eromheen was wist ik niet, boerderijen, bomen, bergen....... het was altijd iets anders.

"Waar bent u?" riep ik zo hard als ik kon. Mijn echo groette me terug.

De mist verdween. Scherp nam ik de omgeving in me op. Ik stond aan de voet van een berg. Om de berg heen groeiden loofbomen van verschillende hoogtes.

Ik kende deze plek, vijf dromen eerder stond ik hier ook. Het was de Himalaya, in Nepal. Welke jaartal het was wist ik niet. Ik zag geen skiliften of toeristische hotelletjes, dus het moest wel enkele eeuwen geleden zijn.

Op dat moment kwam zij tevoorschijn. Mijn adem stokte in mijn keel. Haar verschijning was altijd een spektakel. Geen enkele vrouw was mooier dan zij, mijn maangodin. Sierlijk en met een rechte rug liep ze naar me toe. Op de voet gevolgd door haar trouwe wolf. Ze droeg een lange witte gewaad en had een dunne zilveren ketting op haar voorhoofd, met in het midden een fonkelende robijn die schitterde in de opgekomen zon. Haar lange, zwarte haren vielen als golvende zijde over haar rug. Ze zag er jong uit, maar haar bruine, amandelvormige ogen straalden oeroude wijsheid uit.

"Het is bijna zover." fluisterde ze ernstig.

Ik slikte een brok weg, paniek overstroomde me. Ik was er nog helemaal niet klaar voor.

"Weet u precies wanneer?" mijn stem was zwaar en schor.

Ze schudde haar hoofd, "Bereid je goed voor." zei ze zacht, voordat ze verdween.

"Wacht!" ik had nog zoveel te vragen, maar ik werd uit mijn droom getrokken.

Bezweet vloog ik overeind. Hijgend keek ik om me heen. Ik was terug in mijn kleine appartement. Mijn dekens nog nat van het zweet. Ik pakte mijn Iphone van het nachtkastje. Het was half zes. Kreunend schoot ik in mijn pantoffels, dit was weer de zoveelste nacht dat ik te vroeg wakker werd. Ergens was dat wel goed, zo had ik meer kans om de uitverkorenen te vinden.

Toevallig kwam ik er gisteren achter wie ze waren. Tijdens een ronde kermis met mijn collega's duwde een waarzegster plotseling een glazen bol in mijn hand. Ze zei dat het weleens van pas zou komen. Natuurlijk geloofde ik haar niet, maar toen ik het thuis aanraakte kreeg ik plotseling een visioen.

Drie meisjes en drie jongens, ze stonden op een open veld. Allemaal keken ze verdwaasd om zich heen. Alle zes jong en wild. Onschuldig kon ik ze niet noemen. Een jongen en een meisje, duidelijk een stel, waren de typen rebellerende tieners. gehuld in leer en met een uitdagende blik in hun groene of kristalblauwe ogen. De jongen had zwart haar en het meisje honingbruin. Nog een meisje en jongen zagen er nogal apart uit, allebei in zwart gehuld en in band t-shirts. Het meisje had zwart haar met blauwe plukken, haar ogen waren lichtblauw. De jongen leek van Spaanse afkomst, aan zijn getinte huid, bruine ogen en bruin haar te zien. Het laatste paar zag er het onschuldigst uit, maar nog steeds niet onschuldig. Het meisje zag er schattig haar met haar rode haar en sproetjes. De jongen had lichtblond haar en stormgrijze ogen.

Dus dat zijn ze, dacht ik bij mezelf. Ik pakte mijn gouden ring en staarde naar de parel in het midden. Nu ik wist wie ze waren, kon ik hun voelen via deze ring. Ik concentreerde me op het blonde jongen. Voor mijn ogen verscheen een beeld van hem, zwetend achter een loopband op de sportschool.

Ik glimlachte bij mezelf, sloffend naar de keuken voor een kop koffie. Terwijl de koffiezetapparaat zijn magie deed, draaide ik de ring om mijn middelvinger.

"Geen zorgen, mijn Selene," stelde ik de Maangodin gerust- want ik wist dat ze keek, "Ik verlies ze niet uit het oog."

Tevreden nam ik een slok van mijn koffie, terwijl ik naar de opkomende zon keek, en de steeds minder heldere maan. Ik zou zweren dat ik ergens een wolf kon horen huilen.

-----------------------------------------------------------

Ghaz

Hey allemaal! Zooo dus dit was het proloog van Knights of the Moon :D (btw de omslag en inleiding is het werk van Sammie)

ik ga jullie nu ff iets uitleggen hoe dit boek werkt. De eerste paar hoofdstukken zullen niet uit een bepaalde pov zijn, maar van enkele personages. Hier volgt een lijst van de hoofdpersonages en wie diens pov voor zijn rekening neemt:

- Jazz (Num)
- Jace (Num)
- Thalia (Sammie)
- Ryddian (Sammie)
- Hannah (Ghaz)
- Matt (Ghaz)

Hopelijk vinden jullie het wat en miss wel tot lateeeerzzzz!

Knights Of The MoonWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu