SuPeR pOpULarNe ChOrObY PsYchiCzNE

Śniadanie

O nie, nie zjadłam śniadania - Pomyślała Ximena siedząc na nudnej lekcji geografii.
Trochę zgłodniałam (tak to normalne, że odczuwamy głód). Większość czasu sklepik tego dnia był zamknięty, a w czasie gdy był otwarty miała zajęte przerwy.
Rodzice Ximeny w ostatnim czasie byli bardzo zapracowani więc nie pilnowali jej z jedzeniem i poświęcali jej nieco mniej czasu.
Dziewczyna należy do osób, które potrzebują uwagi więc gdy wracała ze szkoły zaczęła opowiadać swojej  koleżance Fernandzie przerysowaną historię jej "głodzenia się" koleżanka bardzo się zmartwiła bo sama przeszła przez bulimiczną anoreksję i bardzo nie chce by ktokolwiek przechodził przez to co ona. Ximena zyskała uwagę Fernandy, która bardzo się o nią martwiła i o to jej właśnie chodziło.

Anoreksja to nie jest jedno opuszczone śniadanie czy jaki kokwiek inny posiłek. To długotrwałe głodzenie się, które się planuje, a nie zapomina o zjedzeniu. Wiele osób z anoreksją ćwiczy obsesyjnie i w głębokich stadiach choroby trzeba je unieruchomić aby przestały ćwiczyć (np. łóżko z pasami).

Są inne LEPSZE sposoby na zwracanie na siebie uwagi od niejedzenia, a już na pewno nie wciągajcie w to innych.

Każdy potrzebuje uwagi.

Ale nie trzeba jej zwracać w taki akurat sposób.